วันแรกที่พวกเราเริ่มการเรียนในมหาวิ

วันแรกที่พวกเราเริ่มการเรียนในมหาวิทยาลัยนั้น
อาจารย์ของเราได้เข้ามาแนะนำตัว
และบอกให้พวกเราทำความรู้จักกับคนอื่นๆ ที่เราไม่รู้จักมาก่อน

ผมยืนขึ้นแล้วมองไปรอบๆ และมีมือๆ หนึ่ง เอื้อมมาจับบ่าของผม
ผมหันไปพบกับหญิงชราร่างเล็ก ผิวหนังเหี่ยวย่น
ที่ส่งรอยยิ้มอันเป็นประกายมาให้ผม
รอยยิ้มนั้นทำให้เธอดูสดใสอย่างยิ่ง
หญิงชราคนนั้นกล่าวขึ้นว่า "สวัสดี รูปหล่อ ฉันชื่อโรส อายุแปดสิบเจ็ดแล้ว มาให้ฉันกอดสักทีสิ” ผมหัวเราะกับท่าทางของเธอ
และตอบอย่างร่าเริงว่า"แน่นอน ได้สิครับ "
แล้วเธอก็กอดผมอย่างแรง
ผมถามเธอว่า"ทำไมคุณถึงมาเรียนมหาวิทยาลัยเอาตอนที่อายุน้อยและไร้เดียงสาอย่างนี้ละ.. "
เธอตอบด้วยเสียงปนหัวเราะว่า "ฉันมาหาสามีรวยๆ ที่ฉันจะได้แต่งงานด้วย แล้วมีลูกสักสองสามคน..."
ผมขัดจังหวะเธอ โดยถามว่า "ไม่เอาครับ.. ถามจริงๆ "
ผมสงสัยจริงๆ ว่า อะไรทำให้เธอมาเรียนที่นี่ตอนที่อายุขนาดนี้และเธอตอบว่า "ฉันฝันมานานแล้ว ว่าฉันจะได้ปริญญาและตอนนี้ ฉันก็กำลังจะได้ปริญญาที่ฉันฝัน"

หลังเลิกเรียนวิชานั้น เราเดินไปที่อาคารสโมสรนักศึกษาด้วยกันและนั่งกินชอคโกแลตปั่นด้วยกัน เรากลายเป็นเพื่อนกันในทันทีตลอดสามเดือนหลังจากนั้นเราจะออกจากชั้นเรียนพร้อมกัยและจะไปนั่งคุยกันไม่หยุด ผมประหลาดใจเสมอเมื่อได้ฟัง "ยานเวลา" ลำนี้แบ่งปันความรู้ และประสบการณ์ของเธอให้กับผมตลอดปีนั้น โรสได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยของเรา และเธอนั้นจะเป็นเพื่อนได้กับทุกคนในทุกที่ที่เธอไป เธอรักที่จะแต่งตัวดีๆและดื่มด่ำอยู่กับความสนใจ ที่นักศึกษาคนอื่นๆ มีให้กับเธอ เธอได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่

สุดท้ายแล้วผมคงต้องกลับมาถามตัวเองอยู่เสมอว่าผมมีความฝันหรือยัง? ผมลงมือทำหรือยัง? ผมพยายามทำมันมากน้อยแค่ไหน? และผมใช้ชีวิตให้เต็มที่เหมือนเธอหรือยัง?

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

The first day we start studying in college is our teacher to introduce.

and told us to get to know others. We didn't know before

I stood up to look around, and hands. One can touch my shoulder!I turned to see a little old lady wrinkled skin
sent an answer to me
smile that makes her look very bright!The old lady said, "Hi, handsome. My name is rose. Eighty-seven years old to me กอดสักที." I laugh with her personality.
and answered cheerfully, "of course!" she hugged me hard

.I asked her, "why did you come to the university when young and innocent, like this... "
you answer sound and laughed and said:" I find a rich husband, get married, have a couple of three... "
.I interrupted her by asking. "" no, seriously, "
I wonder what made her to someone who is when this age and she said "I have been dreaming that I will have a degree and now. I'm going to get a degree I dream "

.After school subjects. We walked to the student union building together and eat chocolate blended together. We became instant friends over three months we would leave class with จะไปนั่ง and talk non-stop."The time" this ship to share their knowledge and experience to her I all the year round. Rose has become a symbol of our university. She is friends with everyone at her.Other students have with you. You live life to the fullest!
finally I need to ask myself that I have a dream? I do? I try to do it, how much? And I'm living a full life like her?