ช่วงช่วงและหลินฮุ่ย ผจญภัยในแม่น้ำ

ช่วงช่วงและหลินฮุ่ย ผจญภัยในแม่น้ำ


ณ ดินแดนอันกว่ฃ้างใหญ่ของจีน เป็นถิ่นกำเนิดของหมีแพนด้าน้อยสองตัว ซึ่งเป็นเพื่อนรักกันชื่อ หลินฮุ่ยและช่วงช่วง


วันหนึ่งทั้งสองแอบหนีพ่อกับแม่
ไปเที่ยวในป่าใหญ่และไกลกว่าที่เคยมา
ทั้งสองจึงหาทางกลับบ้านไม่ได้และหวาดกลัวมาก
พวกเขาเดินหลงทางไปไกลจากบ้านมากยิ่งขึ้น

ทั้งหลินฮุ่ยและช่วงช่วงต่างเหนื่อยและหิวมาก
ทั้งสองมองหาอาหารกิน จนไปเจอต้นไผ่ต้นหนึ่ง
ทั้งสองแบ่งกันกิน และออกเดินทางต่อจนค่ำ
จึงได้พักนอนกลางป่าด้วยความกลัว

รุ่งเช้า หลินฮุ่ยกับช่วงช่วงเดินทางต่อจนถึงทางแยก
มีหมาจิ้งจอกเดินผ่านมา หลินฮุ่ยกับช่วงช่วงจึงสวัสดีหมาจิ้งจอก
แล้วพูดว่า “พี่จิ้งจอกครับ หมู่บ้านแพนด้าแสนสุขไปทางไหน”
หมาจิ้งจอกแกล้งบอกทางที่ผิด ทั้งสองจึงต้องเดินไกลออกไปอีก

จนไปเจอช้างใจดี ช้างถามหลินฮุ่ยและช่วงช่วงว่า
“พวกเจ้ามาจากไหนกันนี่”
ทั้งสองสวัสดีพี่ช้างแล้วตอบไปว่า
“เรามาจากหมู่บ้านแพนด้าแสนสุข พี่ช้างรู้จักไหม”
“รู้จักซิ แต่อยู่ไกลจากที่นี่มากนัก วันนี้เจ้าทั้งสองพักที่บ้านเราก่อนก็ได้”

หลินฮุ่ยกับช่วงช่วงจึงไปพักที่บ้านของพี่ช้างใจดี
พี่ช้างบอกทางกลับบ้านโดยการล่องแพไปตามแม่น้ำ
และวิธีป้องกันตัวจากจระเข้าและปลาปิรันย่า
แล้วคืนนั้น ทั้งสองก็นอนหลับไป

เช้าวันใหม่ พี่ช้าง หลินฮุ่ยและช่วงช่วงช่วยกันทำแพ
เมื่อทุกอย่างพร้อม แพนด้าทั้งสองได้อำลาพี่ช้า
และสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี มีน้ำใจ ช่วยเหลือผู้อื่น เหมือนพี่ช้าง

หลินฮุ่ยกับช่วงช่วงนั่งบนแพอย่างระมัดระวัง
โดยปล่อยให้แพไหลไปตามกระแสน้ำ
จนมาถึงใต้น้ำของจระเข้

เมื่อจระเข้เห็นหลินฮุ่ยกับช่วงช่วงก็คิดจะจับกิน
แต่ไม่มีส่วนใดของทั้งสองยื่นมาในน้ำเลย
จระเข้จึงคิดแผนจะหลอกทั้งสอง

จระเข้ร้องถามทั้งสองว่า “เจ้าจะไปไหนกันหรอ”
หลินฮุ่ยกับช่วงช่วงสวัสดีจระเข้และตอบว่า “เราจะกลับบ้านที่หมู่บ้านแพนด้าแสนสุข ลุงจระเข้ว่าจะต้องไปอีกไกลไหม”
จระเข้เจ้าเล่ห์รีบตอบกลับไปว่า “ยังอยู่อีกไกลนะ พวกเจ้าลงเล่นน้ำพักผ่อนให้สบายก่อนก็ได้นี่”

แต่หลินฮุ่ยกับช่วงช่วงรู้ทันจระเข้จึงตอบไปว่า “เรารู้ว่าลุงจะจับเรากิน เราไม่ลงไปหรอก”

จระเข้จุงพุ่งเข้ากัด แต่หลินฮุ่ยกับช่วงช่วงรีีบหยิบเห็๋ดเมาโยนเข้าไปในปากจระเข้

เมื่อจระเข้ากินเห็ดเข้าไป มันก็เมาและว่ายน้ำไม่ตรง หมุนไปมาจนไปชนก้อนหินในน้ำสลบไป หลินฮุ่ยกับช่วงช่วงจึงเดินทางต่อไปได้อย่าง
ปลอดภัย

ด้วยความอ่อนเพลีย ทั้งหลินฮุ่ยและช่วงช่วงจึงนอนหลับ โดยลืมไปว่าจะต้องผ่านฝูงปลาปิรันย่า หางของทั้งสองจึงห้อยลงไปในน้ำ
เมื่อถึงที่อยู่ของฝูงปลาจึงโดนกินหางจนหางกุด แต่ทั้งสองก็ยังคงเดินทางต่อ

เมื่อถึงหมู่บ้านแพนด้าแสนสุข พ่อแม่ถามถึงหางที่หายไป ทั้งสองเสียใจมากและสำนึกได้ว่า เพราะความซนจึงทำให้เสียหางไป จึงสัญญากับพ่อแม่ว่าจะไม่ทำอีก และจะเชื่อฟังพ่อแม่

เมื่อหลินฮุ่ยกับช่วงช่วงมาเมืองไทยจึงไม่มีหาง แต่คนไทยก็ยังรักหลินฮุ่ยกับช่วงช่วงกันทุกคน

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

Lin Hui dan Chuang Chuang Pengembaraan dalam


Sebagai tanah daripada TED Ketua China. Satu tempat kelahiran dua panda. Yang nama-nama sahabat Lin Hui dan Chuang Chuang


Satu hari kedua-dua ibu bapa menyelinap jauh
.Pergi liar dan jauh berbanding sebelum ini
Dua kemudian mencari jalan pulang ke rumah dan sangat takut
Mereka pergi sesat jauh dari rumah lebih

dan Lin Hui dan Chuang Chuang dan letih. lapar selama lebih!Kedua-dua mencari makanan Dan untuk melihat pokok buluh.
Kedua-dua berkongsi makanan Dan berterusan sehingga senja
Adakah tidur di hutan dengan takut

subuh. Lin Hui dan Chuang Chuang dan berterusan sehingga persimpangan
.Fox telah berlalu Lin Hui dan Chuang Chuang adalah hi
Fox berkata. "Saya musang Kampung panda gembira untuk "
Fox berpura-pura dengan cara yang salah. Kedua-dua terpaksa berjalan kaki lebih jauh

.Sehingga saya melihat gajah Chang Q, Lin Hui dan Chuang Chuang berkata.
"Ke mana kamu datang? Here"

kedua-dua Apa yang gajah dan mereka menjawab bahawa "kami datang dari kampung panda gembira. Saya tahu mengenai gajah "
"Saya tahu bandar adalah jauh dari sini juga. Hari ini anda kedua-dua di rumah kami sebelum saya "

Lin Hui dan Chuang Chuang pergi untuk tinggal di rumah
murah hati beliau Chang Chang memberitahu perjalanan pulang rumah dengan rakit ke sungai
.Dan bagaimana untuk melindungi diri mereka daripada tidak dapat dikenal pasti dan piranha
maka malam itu kedua-dua mereka tidur sepanjang pagi

Saya Chang Lin Hui dan Chuang Chuang membantu membuat rakit.
Apabila semuanya telah siap Kedua-dua panda meninggalkan saya tidak lama lagi
.Dan berjanji untuk menjadi baik, yang lain sokongan murah hati.

Saya suka gajah, panda duduk di atas rakit dengan pelbagai dengan berhati-hati.
Dengan meninggalkan rakit di sepanjang sungai sehingga sampai ke perairan Buaya yang


.Apabila buaya melihat Lin Hui dan Chuang Chuang dianggap menangkapnya.
Tetapi tiada bahagian sama ada berdiri di dalam air.
Saya berfikir pelan Gators untuk menipu penyanyi itu bertanya dua buaya

itu. "Anda akan pergi di mana saya"
.Lin Hui dan Chuang Chuang buaya dan berkata Hello. "Kami akan pulang ke rumah kampung panda gembira. Uncle buaya menjadi satu lagi ini? "
Buaya, musang, bertindak balas terhadap itu. "Ia masih terlalu jauh Anda berenang keluar sebelum mana-mana percutian di sini "

.Tetapi Lin Hui dan Chuang Chuang Gators menyedari menjawab itu. "Kita tahu bahawa dia akan membawa saya untuk makan. Kami tidak akan turun "

Jung dikenakan gigitan Buaya. Tetapi Lin Hui dan Chuang Chuang Rie mengambil airbrushed pada mabuk yang dilemparkan ke dalam mulut buaya

.Apabila dia memakan cendawan ke dalam tidak dapat dikenal pasti. Ia adalah dalam keadaan mabuk dan tidak boleh berenang lurus. Diputar sehingga ia terlanggar batu di pengsan a. Lin Hui, fasa dia akan keselamatan yang


.Dengan keletihan Kedua-dua Lin Hui dan Chuang Chuang tidur. Lupa bahawa ia ikan Piranha untuk lulus. Kedua-dua ekor yang terjuntai ke dalam air
di tempat ikan, jadi saya Kinhag tunggul ekor. Tetapi kedua-dua masih terus

.Apabila kampung panda gembira Ibu bapa diminta untuk ekor hilang. Kedua-dua hancur dan menyedari bahawa. Oleh itu ia menjejaskan canela yang jauh. Beliau berjanji ibu bapanya bahawa dia tidak akan melakukannya sekali lagi. Dan untuk taat ibu bapanya

.Lin Hui dan Chuang Chuang ke Thailand tidak mempunyai ekor. Namun, Thailand masih suka panda dengan semua orang yang

.