พิธีกร : คำที่หลายๆ คนเรียกคน คือ เ

พิธีกร : คำที่หลายๆ คนเรียกคน คือ เลี้ยงแบบฝรั่ง

ฌอห์ณ : ใช่

------------------------------------------------

พิธีกร : หรือว่าเพราะเราโตมาจากอเมริกาด้วยรึเปล่า

ฌอห์ณ : อาจจะส่วนหนึ่ง เพราะว่าเราไปอยู่ที่นู้นเนี๊ยะ เราต้องช่วยเหลือตัวเองมากกว่าอยู่ที่นี่
เปรียบเสมือนเป็นชาวต่างด้าวที่อยู่ที่นี่ ฉะนั้น โอกาสทางสังคมมันยาก คำว่าต่อสู้มันต้องมีมากกว่าคนอื่น

------------------------------------------------

พิธีกร : เดี๋ยวเพื่อไม่ให้คุณผู้ชมสับสน ฌอห์ณช่วยเล่าให้เราฟังหน่อยว่าไปอยู่อเมริกาในช่วงชีวิตไหน
ยังไงบ้าง แล้วก็มาอยู่เมืองไทยยังไง

ฌอห์ณ : คือผมเกิดที่อเมริกา ตอนนั้นมีคุณพลอยด้วย คุณพลอย จินดาโชติ แล้วก็มีคุณแม่แล้วก็มีผมครับ
พอไปเกิดที่นู้นเนี๊ยะ อยู่ได้ประมาณ 7-8 ขวบ คุณพ่อกลับมา ก็เลยย้ายกลับมาด้วย แต่คุณแม่รู้สึกว่า
อยู่เมืองไทย วิธีการสอนหรืออะไรอย่างงี๊ มันจะได้ไม่เต็มที่ตามความต้องการของแก ก็เลยมีโปรเจคนึง
เกิดขึ้นมา ตอนอายุประมาณ 11-12 เค้าเรียกโปรเจค 30,000

------------------------------------------------

พิธีกร : 30,000 ยังไงครับ

ฌอห์ณ : คือก็งงใช่มั๊ยครับ

------------------------------------------------

พิธีกร : 30,000 บาท รึเปล่า

ฌอห์ณ : ฮะ 30,000 บาท โปรเจค 30,000 บาท ก็คือ แกเดินมาที่ห้องนอนผมละก็บอกว่า
เนี๊ยะ ปิดเทอมเนี๊ยะ เวลาเด็กปิดเทอมก็จะประมาณ 3 เดือน แกจะให้เงิน 30,000 บาท
ตอนนั้นผมก็ตกใจว่า เฮ้ย ทำไมอยู่ดีๆ คือเราได้เงินฟรี แต่เค้าบอกว่า นี่คือเงินที่จะใช้ชีวิต 3 เดือน
แต่ไม่ได้อยู่ที่นี่นะ ไปอยู่ที่อเมริกา ผมก็ตกใจดิ่ว่า เฮ้ย ไปเที่ยวเหรอ อะไรอย่างเงี๊ยะ
ในหัวนี่คิดแล้ว มีดิสนีย์แลนด์ เค้าบอก ป่าว ไปทำงาน

------------------------------------------------

พิธีกร : แล้วไปอยู่กับใคร

ฌอห์ณ : อยู่คนเดียวครับ

------------------------------------------------

พิธีกร : ฮึย จริงเหรอ

ฌอห์ณ : ใช่ครับ

------------------------------------------------

พิธีกร : แล้วคุณไม่ได้มีญาติที่คอย support เปิดร้านอาหารอยู่ที่นั้น

ฌอห์ณ : มีครับ แต่อยู่คนละรัฐ แต่แกไม่ให้ผมไปอยู่รัฐที่มีญาติอยู่ เพราะถ้าผมมีญาติอยู่ ก็เท่ากับผม
จะไม่ได้เต็มที่กับมัน

------------------------------------------------

พิธีกร : ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นอะไรครับ

ฌอห์ณ : ไม่เกิน ป.6 อ่ะครับ

------------------------------------------------

พิธีกร : แล้วเป็นยังไง ไปอยู่ที่นู้น

ฌอห์ณ : โอ้โห้ หนักมากครับพี่

------------------------------------------------

พิธีกร : ไปทำอะไรบ้างอ่ะ

ฌอห์ณ : พี่ต้องถามว่างานอะไรบ้างที่ผมไม่ได้ทำ ผมทำทุกอย่างเลย แบบว่า เป็นพนักงานห้องน้ำ
ขัดส้วม เปลี่ยนกระดาษทิชชู่ เป็นเด็กคอยเช็ดซิงค์อะไรอย่างเงี๊ยะครับ แล้วก็เป็นเด็กเวรยาม
เช็คความสะอาด เป็นเด็กอยู่ร้าน Box Buster กรอเทป เป็นเด็กส่งโค้กขวดแก้ว เป็นเด็กตกกุ้ง
อยู่ร้าน bubble gum เป็นเด็กเสริฟ เป็นเด็กใส่ชุดมาสคอตตามสวนสนุก

------------------------------------------------

พิธีกร : เหมือนว่าทำทุกอย่างที่สามารถใช้แรงงานได้

ฌอห์ณ : ใช่ แรงงานเด็กได้ ที่ไม่ผิดกฎหมาย ที่เราไปสามารถทำได้โดยอยู่ใน Age ของเค้าครับ ทำมาหมด
ก็เลย วันนึงทำงานถึง 3 part ก็คือ ช่วงแบ่งเวลาเป็นกะ กะเช้า กะเที่ยง แล้วก็ กะเย็นกะค่ำ

------------------------------------------------

พิธีกร : แล้วผลเป็นยังไงครับ หลังจาก 3 เดือนผ่านไป

ฌอห์ณ : ผมได้เงินเยอะมากพี่ เพราะว่า ผมเชื่อว่าเด็กทุกคนไปเมืองนอกเนี๊ยะ อยากไปอเมริกา
อยากไป toysrus (ร้านของเล่นดังในอเมริกา Toys "R" Us) อยากไปซื้อทุกอย่างที่มันเป็นของเจ๋งๆ
แต่พอเราไปที่นู้นอ่ะ เราต้องเก็บตังค์ เราไม่มีเวลาที่จะไปดิสนีย์แลนด์กะเค้าเลย เพราะเรารู้สึกว่า
เรามาเพื่อทำงาน จากเงิน 30,000 บาทอ่ะ ผมกลับไป ผมมากกว่า 200,000 นับได้ (ทำหน้าภูมิใจฝุดๆ 555)
แต่ว่า พี่สาวผมก็โทรมา บอก ขอบคุณมาก ที่ทำในสิ่งที่ลูกผู้ชายที่ดี ที่ควรทำ ผมก็รู้สึกว่า
เนี๊ยะ ผมไม่ต้องการอะไรแล้ว ผมต้องการแค่นี้

------------------------------------------------

พิธีกร : คือนอกจากเงินที่ได้มาผมว่าการที่ทำมากขนาดนี้ มันน่าจะได้อย่างอื่น

ฌอห์ณ : ผมว่า มุมมองครับ Vision คือเราต้องยอมรับว่า ระบบบ้านเมืองเรา เราจะไม่ค่อย ให้ความสนใจ
กับเด็กที่ทำงาน part time ที่เรียนไป ทำไป ทุกคนก็จะมองว่า เด็กคนนี้น่าจะไม่พอเพียง
น่าจะไม่พอกับการศึกษาของเค้า แต่จริงๆ ไม่เลย ฝรั่งเค้ามองว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่ทุกคนควรจะทำ
คือ คุณอย่ารอเงินพ่อแม่ เราไม่รู้ว่าพ่อแม่เราจะหยุดส่งเมื่อไหร่ เด็กอายุ 15 เนี๊ยะ เค้าเลิกรับเงินพ่อแม่ละ
แต่บ้านเราเนี๊ยะ ยังรับจนถึงทุกวันนี้ คุณทำงานจบปริญญาตรี ทำงานออฟฟิต ก็ยังรับเงินอยู่
พ่อแม่ดาวน์รถให้อีกด้วยซ้ำ แต่ฝรั่งเนี๊ยะไม่ได้เลย เรารู้สึกว่า เราได้คำว่า survivor มา yourself มา
คือเราต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ให้อยู่รอดให้ได้ แม่เนี๊ยะไม่รับโทรศัพท์ผมเลย โทรไปปุ๊บตัดสาย
โทรปุ๊บตัดสาย

------------------------------------------------

พิธีกร : โห้ แมนมาก เท่ห์มากนะแม่

ฌอห์ณ : คือแกบอกว่า โทรมาคือต้อง มีปัญหา อย่างเกิดอุบัติเหตุ ตกเครื่องบิน หรืออะไรที่แบบจำเป็นจริงๆ
ต้องโทรมา ถ้าเป็นเรื่องสารทุกข์สุขดิบ เค้าก็จะไม่คุย ผมก็เลยรู้สึกว่า ผมได้ความต่างตรงนี้มานะ
ความรู้สึกที่แบบ ไม่เกี่ยงเงินน้อยอ่ะ แล้วก็รู้สึกว่า อะไรที่แฮปปี้ก็ตั้งใจทำจนถึงที่สุด

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

MC: that many people call someone is a chewing gum.Chon: Yes.------------------------------------------------MC: or that because we grew up with America?Chon: might be a part because we เนี๊ ya nun. We need to help themselves rather than live hereAs the alien is here it's difficult social opportunities, symbolising the word fight, it must be more than other people.------------------------------------------------MC: so you don't confuse viewers cho nachuai tells us how to live in America?Then came the lived?Chon: I was born in America at that time with you thanks. You then have the best mother, jinda, a.The nun born Chaya เนี๊ about 7-8 years old, my father came back so I moved back with my mother but I feel that.Lived in How to teach or ngi something it will not fully meet the requirement of Grand, I have, nevertheless, a projector.Formed at the age of about 11-12 layout called 30,000 projector.------------------------------------------------MC: 30,000?Chon: is it muddled?------------------------------------------------MC: 30,000 baht?Chon 30,000 baht 30,000 baht projector huh: it is a Grand arrival at the bedroom I said each.เนี๊ ya Closing credit เนี๊ ya Your child's school, it will only be about 3 months to contribute 30,000 baht, Gary.At that time, I was shocked that the Oi, why is is that we get free money, but think this is money to spend 3 months.แต่ไม่ได้อยู่ที่นี่นะ ไปอยู่ที่อเมริกา ผมก็ตกใจดิ่ว่า เฮ้ย ไปเที่ยวเหรอ อะไรอย่างเงี๊ยะในหัวนี่คิดแล้ว มีดิสนีย์แลนด์ เค้าบอก ป่าว ไปทำงาน------------------------------------------------พิธีกร : แล้วไปอยู่กับใครฌอห์ณ : อยู่คนเดียวครับ------------------------------------------------พิธีกร : ฮึย จริงเหรอฌอห์ณ : ใช่ครับ------------------------------------------------พิธีกร : แล้วคุณไม่ได้มีญาติที่คอย support เปิดร้านอาหารอยู่ที่นั้นฌอห์ณ : มีครับ แต่อยู่คนละรัฐ แต่แกไม่ให้ผมไปอยู่รัฐที่มีญาติอยู่ เพราะถ้าผมมีญาติอยู่ ก็เท่ากับผมจะไม่ได้เต็มที่กับมัน------------------------------------------------พิธีกร : ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นอะไรครับฌอห์ณ : ไม่เกิน ป.6 อ่ะครับ------------------------------------------------พิธีกร : แล้วเป็นยังไง ไปอยู่ที่นู้นฌอห์ณ : โอ้โห้ หนักมากครับพี่------------------------------------------------พิธีกร : ไปทำอะไรบ้างอ่ะฌอห์ณ : พี่ต้องถามว่างานอะไรบ้างที่ผมไม่ได้ทำ ผมทำทุกอย่างเลย แบบว่า เป็นพนักงานห้องน้ำขัดส้วม เปลี่ยนกระดาษทิชชู่ เป็นเด็กคอยเช็ดซิงค์อะไรอย่างเงี๊ยะครับ แล้วก็เป็นเด็กเวรยามเช็คความสะอาด เป็นเด็กอยู่ร้าน Box Buster กรอเทป เป็นเด็กส่งโค้กขวดแก้ว เป็นเด็กตกกุ้งอยู่ร้าน bubble gum เป็นเด็กเสริฟ เป็นเด็กใส่ชุดมาสคอตตามสวนสนุก------------------------------------------------พิธีกร : เหมือนว่าทำทุกอย่างที่สามารถใช้แรงงานได้ฌอห์ณ : ใช่ แรงงานเด็กได้ ที่ไม่ผิดกฎหมาย ที่เราไปสามารถทำได้โดยอยู่ใน Age ของเค้าครับ ทำมาหมดก็เลย วันนึงทำงานถึง 3 part ก็คือ ช่วงแบ่งเวลาเป็นกะ กะเช้า กะเที่ยง แล้วก็ กะเย็นกะค่ำ------------------------------------------------พิธีกร : แล้วผลเป็นยังไงครับ หลังจาก 3 เดือนผ่านไปฌอห์ณ : ผมได้เงินเยอะมากพี่ เพราะว่า ผมเชื่อว่าเด็กทุกคนไปเมืองนอกเนี๊ยะ อยากไปอเมริกาอยากไป toysrus (ร้านของเล่นดังในอเมริกา Toys "R" Us) อยากไปซื้อทุกอย่างที่มันเป็นของเจ๋งๆแต่พอเราไปที่นู้นอ่ะ เราต้องเก็บตังค์ เราไม่มีเวลาที่จะไปดิสนีย์แลนด์กะเค้าเลย เพราะเรารู้สึกว่าเรามาเพื่อทำงาน จากเงิน 30,000 บาทอ่ะ ผมกลับไป ผมมากกว่า 200,000 นับได้ (ทำหน้าภูมิใจฝุดๆ 555)แต่ว่า พี่สาวผมก็โทรมา บอก ขอบคุณมาก ที่ทำในสิ่งที่ลูกผู้ชายที่ดี ที่ควรทำ ผมก็รู้สึกว่าเนี๊ยะ ผมไม่ต้องการอะไรแล้ว ผมต้องการแค่นี้------------------------------------------------พิธีกร : คือนอกจากเงินที่ได้มาผมว่าการที่ทำมากขนาดนี้ มันน่าจะได้อย่างอื่นฌอห์ณ : ผมว่า มุมมองครับ Vision คือเราต้องยอมรับว่า ระบบบ้านเมืองเรา เราจะไม่ค่อย ให้ความสนใจกับเด็กที่ทำงาน part time ที่เรียนไป ทำไป ทุกคนก็จะมองว่า เด็กคนนี้น่าจะไม่พอเพียงน่าจะไม่พอกับการศึกษาของเค้า แต่จริงๆ ไม่เลย ฝรั่งเค้ามองว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่ทุกคนควรจะทำคือ คุณอย่ารอเงินพ่อแม่ เราไม่รู้ว่าพ่อแม่เราจะหยุดส่งเมื่อไหร่ เด็กอายุ 15 เนี๊ยะ เค้าเลิกรับเงินพ่อแม่ละแต่บ้านเราเนี๊ยะ ยังรับจนถึงทุกวันนี้ คุณทำงานจบปริญญาตรี ทำงานออฟฟิต ก็ยังรับเงินอยู่พ่อแม่ดาวน์รถให้อีกด้วยซ้ำ แต่ฝรั่งเนี๊ยะไม่ได้เลย เรารู้สึกว่า เราได้คำว่า survivor มา yourself มาคือเราต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ให้อยู่รอดให้ได้ แม่เนี๊ยะไม่รับโทรศัพท์ผมเลย โทรไปปุ๊บตัดสายโทรปุ๊บตัดสาย------------------------------------------------พิธีกร : โห้ แมนมาก เท่ห์มากนะแม่ฌอห์ณ : คือแกบอกว่า โทรมาคือต้อง มีปัญหา อย่างเกิดอุบัติเหตุ ตกเครื่องบิน หรืออะไรที่แบบจำเป็นจริงๆต้องโทรมา ถ้าเป็นเรื่องสารทุกข์สุขดิบ เค้าก็จะไม่คุย ผมก็เลยรู้สึกว่า ผมได้ความต่างตรงนี้มานะความรู้สึกที่แบบ ไม่เกี่ยงเงินน้อยอ่ะ แล้วก็รู้สึกว่า อะไรที่แฮปปี้ก็ตั้งใจทำจนถึงที่สุด

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Caption: the word many people call the people is raising a guava.ฌอห์: Yes.------------------------------------------------.Caption: because we grew up in America?ฌอห์: may part because we go there? We must help yourself over here.They are foreigners here. So, social opportunities difficult. "Fight it have more than others.------------------------------------------------.Caption: wait to viewers confused. ฌอห์ help tell us that went to the US in the life.? and Thailand?ฌอห์: I was born in America. There was you. You jewelry jewelry chindachote and my mother and me.When you were there? Is approximately 7-8 old father comes back, so I moved back. But you I feelThailand teaching methods or what so? It is not fully in accordance with the requirements of you so I have a project.Born at the age of about 11-12 he called project, 30 000.------------------------------------------------.Caption: 30 000,?ฌอห์: is it confused?------------------------------------------------.Caption: 30 000 baht,?ฌอห์: Yes, 30 000) project, 30 000 baht is you walked into my bedroom, then saidHappy summer vacation time? This child will be about 3 months you will give 30 000, respectively.At the time, I was shocked, "Hey, why all of a sudden, we get free, but he said this is the money to live 3 months.But not here to America, I was shocked, "Hey, you go out? What อย่างเงี๊.In the head and a Disneyland. He said no, go to work.------------------------------------------------.Host: and with whom.ฌอห์: alone.------------------------------------------------.Caption: go, really.ฌอห์: Yes.------------------------------------------------.Host: you didn"t have a relative who support opened a restaurant there.ฌอห์: Yes, but in a different state, but you won"t let me be the state with relatives, because if I have relatives in it as me.Will not enjoy it.------------------------------------------------.Caption: at that time, was I?ฌอห์: not more than grade 6?------------------------------------------------.Host: and how it is to live at there.ฌอห์: Oh.