นิทานเรื่อง : หนูน้อยหมวกแดงนานมาแล

นิทานเรื่อง : หนูน้อยหมวกแดง

นานมาแล้วที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีแม่และลูกสาวตัวเล็ก ๆ หน้าตาหน้า เอ็นดูมากคนหนึ่ง ที่ใคร ๆ ต่างก็จะเรียกเธอกันจนติดปากว่า

" หนูน้อย หมวกแดง" ที่เป็นเช่นนั้นก็เนื่องมาจากด้วยเธอมักที่จะใส่หมวกที่เป็น แบบเสื้อคลุมติดกันสีแดงสด ซึ่งหมวกนี้ยายของเธอที่อยู่ในหมู่บ้านถัดไป ได้ถักให้กับเธอเป็นของขวัญ

ในวันเกิด และเธอก็ชอบมันมากมักจะใช้ ประจำติดตัวอยู่เสมอนั่นเอง หนูน้อยคนนี้เป็นเด็กหญิงที่น่ารัก จิตใจดี มีเมตตาต่อเพื่อน ๆ และสัตว์ ทั้งหลาย ดังนั้นเธอจึงเป็นที่รักยิ่งของทุกๆ คนและเพื่อน ๆ รวมทั้งสัตว์ ต่าง ๆ อีกด้วย



อยู่มาวันหนึ่ง แม่ของหนูน้อยหมวกแดงได้เรียกหาเธอแต่เช้าแล้วบอกว่า " วันนี้ลูกต้องเอาอาหารซึ่งเป็นขนมพาย, และ เหล้าองุ่นไปให้คุณยายที่กำลังนอนป่วยอยู่นะจ๊ะ" หนูน้อยหมวกแดงรีบตอบรับทันที " ค่ะ" พลางฉวยตระกร้าจากมือของแม่ แล้วทำท่าจะเดินจากไป โดยมีแม่ร้องสำทับขึ้นตามหลังว่า " อย่าเถลไถลและแวะเล่นที่ไหนด้วยนะจ๊ะ ลูก เพราะคุณยายกำลังรออยู่ แล้วอีกอย่างหนึ่งลูกจะกลับบ้านมืดค่ำด้วย อันตรายจ้ะ ได้ยินไหม?" หนูน้อยหวกแดงรับคำอีกครั้ง "ค่ะ แม่" แล้วเธอก็มุ่งหน้าไปที่บ้านของยาย ซึ่งอยู่ห่างออกไปอีกหมู่บ้านหนึ่งทันที



หมู่บ้านถัดไปที่คุณยายของเธออาศัยต้องเดินผ่านทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ ทุ่งหญ้านั้นมีต้นอ้อปลิวไสวล้อเล่นลม และยังมีดอกไม้นานาพันธุ์ออกดอกบาน สะพรั่ง มีผีเสื้อตัวเล็กตัวน้อยบินไปมา อากาศหรือก็เย็นสบาย และในขณะ ที่หนูน้อยหมวกแดงกำลังเดินชื่นชมกับความงามของธรรมชาติสองข้างทาง ไปเรื่อย ๆ อยู่นั้น ก็เกิดได้มีหมาป่าตัวหนึ่งที่บังเอิญเดินผ่านมาเข้าพอดี มันหยุดชะงัก เพราะได้กลิ่นหอมของขนมพายจากตะกร้าของหนูน้อยหมวกแดงนั่นเอง

ฉับพลันมันคิดว่า "ฉันต้องการขนมพายที่อยู่ในตะกร้านั่น และรวมทั้งเจ้าของตะกร้านั่นด้วย" และไวเท่าความคิด มันรีบวิ่งไปดักหน้าหนูน้อยหมวกแดงเอาไว้ ตอนแรกหนูน้อยก็ ตกใจเพราะเคยได้ยินมาว่า หมาป่ามันชอบกัดเด็ก แต่ด้วยเธอเป็นเด็กที่เชื่อคนง่ายนั่นเอง เธอหยุดยิ้มหวานให้ ดังนั้นเจ้าหมาป่าจึงรีบพูดขึ้นว่า "อย่าตกใจไปเลย หนูน้อย ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับเธอ เท่านั้นจ้ะ แล้วนี่เธอจะไปไหนหรือ?" หมาป่าพูดพลางจ้อง ที่ตระกร้าขนมพายด้วยดวงตาเป็นมันวาวทีเดียว หนูน้อยหมวกแดงได้ตอบอย่างไม่ต้องคิดเลยว่า " หนูกำลังจะไปบ้านยาย จะเอาขนมพายนี่ไปให้ยายที่กำลังนอนป่วยอยู่ค่ะ" มันแอบยิ้มอย่างเจ้าเลห์ ก่อนที่จะพูดอีกว่า "ถ้าอย่างนั้น ทำไมไม่เก็บดอกไม้พวกนี้ไปฝาก ยายด้วยละจ้ะสวย ๆ ทั้งนั้นเลย" แต่หนูน้อยหมวกแดงไม่ทันสังเกตและสงสัยอะไร เพราะเธอกำลังคิดถึงเรื่องดอกไม้พวกนี้อยู่ว่า "เก็บดอกไม้แค่นี้ คงไม่เสียเวลามากหรอกมั้ง แล้วที่สำคัญคุณยายก็คงจะชอบมากด้วย " คิดได้ดังนั้น หนูน้อยหมวกแดงจึงแวะเก็บดอกไม้ด้วยความเพลิดเพลิน....



ส่วนเจ้าหมาป่าเมื่อมันได้ยินว่ายายของหนูน้อยหมวกแดงกำลัง นอนป่วยอยู่เท่านั้น มันก็คิดเปลี่ยน

แผนการณ์ทันที

" เดี๋ยวไปกินยายของมันก่อนดีกว่า...เพราะมันบอกว่ายายของมันกำลังไม่สบาย จะต้องไม่มีเรี่ยวแรงอะไรที่จะต่อสู้เราได้ และเมื่อกินยายของมันแล้ว ทีนี้ก็ดักรอ แล้วกินอ้ายเด็กนี่ทีหลัง..ฮ่ะ ๆๆๆ " มันได้รีบวิ่งไปที่บ้านของคุณยายที่นอนป่วย อยู่ทันที และเมื่อมันมาถึงก็เคาะประตูร้องเรียกแถมทำเสียงเลียนแบบหนูน้อย หมวกแดง " ยาย...คุณยายจ๋า เปิดประตูให้หนูหน่อย นี่หนูน้อยหมวกแดง เองจ้า.. เปิดประตูให้หน่อย สิจ๊ะ..." คุณยายที่อยู่ในบ้านก็เชื่อสนิทว่าเป็นเสียง ของหลานจริง ๆเสียด้วย แต่พอคุณยายเดินกระย่องกระแย่งมาเปิดประตูเพื่อรับ หลานรักเข้าเท่านั้นเอง...



คุณยายก็เลยต้องโดนเจ้าหมาป่าที่มันคอยตั้งท่าจะกินอยู่แล้วนั้น...เขมือบเข้าปากไปเลยทีเดียวทั้งตัว โดยไม่ต้องเคี้ยวว่าอย่างนั้น .... คำเดียวจริง ๆ หายเข้าไปอยู่ในท้องของมันหมดทั้งตัวเลย และเมื่อมันกินคุณยายแล้ว เจ้าหมาป่าเจ้าเล่ห์ก็จัดการสวมเสื้อผ้า สวมหมวก สวมแว่นตา ของคุณยายแล้วกระโดดขึ้นเตียง เอาผ้าห่มคลุมตัวของมันไว้ แล้วมันก็นอนรอหนูน้อยหมวกแดง ที่จะมาถึงอย่างใจเย็น " อ้ายเด็กบ้านั่นมันเชื่อคนง่าย จะต้องนึกว่าข้าคือยายของมันจริง ๆ อย่าง แน่นอน และเมื่อมันเดินเข้ามาใกล้ ๆ ก็จับมันกินได้อย่างง่าย ๆ"



และเพียงไม่นาน เวลาที่มันรอคอยก็มาถึง เมื่อมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น "ก๊อก ก๊อก ก๊อก"

ตามมาด้วยเสียงเรียกของหนูน้อยหมวกแดง "คุณยายคะ อยู่หรือเปล่าคะ" สักพักก็มีเสียงตอบกลับมาว่า "อยู่จ้ะหลาน ยายอยู่ในห้องนอน แน่ะ เข้ามาสิจ้ะ " หนูน้อยหมวกแดงจึงเดินเข้ามาที่เตียงของคุณยาย แล้ววางตระกร้าอาหารลง หนูน้อยหมวกแดงพนมมือไหว้คุณยายของเธอ ด้วยความเคารพและกล่าวว่า " สวัสดีค่ะ คุณยาย " คุณยายตัวปลอม หรือเจ้าหมาป่ายกมือรับไหว้หนูน้อยหมวกแดง แล้วหนูน้อยหมวกแดง ก็สังเกตเห็นแขนที่ยาว และเต็มไปด้วยขนยาว ๆ ของคุณยาย ก็ถามขึ้น ด้วยความสงสัยว่า " คุณยายขา ทำไมแขนของคุณยายถึงยาวแล้วก็มี ขนละคะ " เจ้าหมาป่าตอบว่า " ที่ขนของยายยาวแล้วก็มีขน ก็เพราะยาย เอาไว้กอดหลานให้ชื่นใจและหลานจะได้อุ่นหายหนาวด้วยไงจ๊ะ "



แล้วหนูน้อยหมวกแดงก็เห็นหูที่ยาวของคุณยายของเธอ ก็ถามขึ้นด้วยความ แปลกใจอีกว่า

" คุณยายขา ทำไมหูของคุณยายถึงยาวอย่างนั้นละคะ " เจ้าหมาป่าเริ่มจะหงุดหงิด จึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นักว่า

" ยายก็.. เอาไว้ฟังเสียงหลานให้ชัด ๆ นะสิ " แต่หนูน้อยหมวกแดงยังไม่คลาย ความสงสัย เมื่อเธอเหลือบไปเห็นเขี้ยวที่ยาวและคมวับของคุณยายของเธอ เธอเกิดความกลัวจึงค่อย ๆ ถอยออกและถามด้วยเสียงสั่น ๆ ว่า

" ละ...แล้ว.. ทำไม ฟันกับปากของคุณยายถึงได้ยาวแล้วก็น่ากลัวอย่างนั้นละคะ" เจ้าหมาป่าหมดความอดทนเพียงแค่นั้น มันแยกเขี้ยวที่ขาวเป็นมันวับ ของมันแล้วตอบว่า

" ข้าก็เอาไว้กินเจ้าน่ะสิ เจ้าเด็กบ้า "



เมื่อเจ้าหมาป่าตัวร้ายพูดจบก็กระโจนออกมาจากผ้าห่ม พร้อมทั้งกับย่างสามขุม ตรงเข้าประชิดจนติดตัวของหนูน้อยหมวกแดงทันที แล้วพูดว่า " เหอ ๆๆๆ ที่ฟันกับปากมันยาวและใหญ่อย่างนี้น่ะ น้า..หนูน้อยหมวกแดงเอ๋ย ก็...เอาไว้กินเจ้าอย่างนี้ ยังไงเล่า เหอๆๆๆ " มัน หัวเราะเสียงดังลั่น แล้วตรงเข้าจับหนูน้อยหมวกแดง โยนใส่ปากแล้วกลืน ทีเดียวเข้าไปในท้องของมันคำเดี

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Story: "Little Red Riding Hood.A long time ago, in a village, a mother and daughter little face, very loving one, people will call you to talk."Little red hat." that is so due to her often put a cap. A coat of adjacent weft. Which this hat her grandmother is in the next village. She was knitting with gifts.On your birthday, and she liked it very often. The stick is always there. The little girl is a lovely girl, kind-hearted, kind to friends and animals; therefore she is beloved of the people and friends. Animal, as well as various as well.One day, The mother of little red riding hood has called her early in the morning and said, "today, you must take the food which is a pastry pie, and wine to her grandmother who was lying sick?"). Little Red Riding Hood get immediate feedback. "" and take the basket from the mother"s hand, and started to walk away with his mother sing reiterate up behind that "no loitering and stop playing somewhere. You because you are waiting. One more thing you will come home late. Danger. You hear me? "Little red หวก accept again." Mom "and then she headed to grandma"s house. Away another village.The next village her grandmother lived to walk through a large meadow The meadow is reed blowing joking wind. And also the flowers bloom, profuse, there is little butterfly flying air or cool and while the little red walking appreciate the natural beauty of both sides. So, that"s what a wolf accidentally passed fit. It stop up shot, because the smell of Patty from the basket of the little red riding hood.Suddenly it thinks. "I want the pie in the basket. As well as the basket and that "fast times and thought, it ran in front of Little Red Riding Hood out. First mouse was shocked because I heard. Wolves like to bite the child, but she was convinced by itself. You stop a sweet smile.