วันนี้ฉันอ่านนิทานเรื่องหนึ่ง ชื่อเ

วันนี้ฉันอ่านนิทานเรื่องหนึ่ง ชื่อเรื่องว่า ตะปูของพ่อ ซึ่งเป็นเรื่องที่ฉันรู้สึกประทับใจมาก เรื่องมีอยู่ว่า " มีเด็กน้อยคนหนึ่งที่สีหน้าแสดงอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก พ่อของเขาจึงให้ตะปูกับเขา 1 ถุง และบอกกับเขาว่า ”ทุกครั้งที่เขารู้สึกโมโห หรือโกรธใครสักคน ให้ตอกตะปู 1 ตัวเข้าไปกับรั้วที่หลังบ้าน”
วันแรกผ่านไป เด็กน้อยคนนั้นตอกตะปูเขาไปที่รั้วหลังบ้านถึง 37 ตัว และก็ค่อย ๆ ลดจำนวนลงเรื่อย ๆ ในแต่ละวันที่ผ่านไป ก็ลดจํานวนลง น้อยลง น้อยลง เพราะเขารู้สึกว่า การรู้จักควบคุมอารมณ์ของตนเองให้สงบ ง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะและแล้ว หลังจากที่เขาสามารถควบคุมตนเองได้ดีขึ้นใจเย็นมากขึ้น เขาจึงเข้าไปพบกับพ่อ และบอกกับพ่อของเขาว่า เขาสามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้แล้ว ไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็นมา พ่อยิ้ม และบอกกับลูกชายของเขาว่า ”ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงเจ้าต้องพิสูจน์ให้พ่อรู้ โดยทุกๆ ครั้งที่เขาสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตนเองได้ ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้าน 1 ตัว ทุกครั้ง” วันแล้ววันเล่า เด็กน้อยคนนั้นก็ค่อยๆ ถอนตะปูออก ทีละตัว จาก 1 เป็น 2 .... จาก 2 เป็น 3 จนในที่สุดตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออก จนหมด เด็กน้อยดีใจมากรีบวิ่งไปบอกกับพ่อเขาว่า “ฉันทำได้ ในที่สุดฉันก็ทำจนสำเร็จ !!” พ่อไม่ได้พูดอะไร แต่จูงมือลูกของเขาออกไปที่รั้วหลังบ้าน และบอกกับลูกว่า “ทำได้ดีมาก ลูกพ่อ และเจ้าลองมองกลับไปที่รั้วเหล่านั้นสิ เจ้าเห็นหรือไม่ว่า รั้วนั้นมันไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือน..กับที่มันเคยเป็น จำไว้นะลูก เมื่อใดก็ตามที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์ สิ่งนั้นมันจะเกิดเป็นรอยแผล เหมือนกับการเอามีดที่แหลมคมไปแทงใครสักคน ต่อให้ใช้คำพูด ว่า “ขอโทษ” สักกี่หน ก็ไม่อาจลบความเจ็บปวด ไม่อาจลบรอยแผลที่เกิดขึ้นกับเขาคนนั้นได้"
หลังจากที่ฉันอ่านนิทานเรื่องนี้ ทำให้ฉันได้ข้อคิดหลายอย่างเเละทำให้ฉันรู้จักการใช้ชีวิตในสังคมโดยเฉพาะกันเพื่อน เพราะอย่างไรก็ตาม เพื่อนก็เปรียบเสมือน อัญมณีอันมีค่าที่หายาก เป็นคนที่ทำให้เรายิ้ม เป็นคนที่คอยให้กำลังใจ และยินดีเมื่อเราพบกับความสำเร็จ เป็นคนที่คอยปลอบใจเราเมื่อยามเศร้า ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา และจริงใจกับเราเสมอ ... แสดงให้เขาเห็น ว่าเราห่วงใยเขามากแค่ไหน และระวังสิ่งที่เราทำไป ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ และจงจดจำไว้เสมอว่า " คำขอโทษ "ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตาม แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้น คือ รอยร้าวที่เขาคงไม่อาจลืมมันได้ ...... ตลอดไป”

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

今天，我读了一个故事的故事父亲钉我很深的印象是标题。有故事"着色页的小矮人很少是表达情感。他的父亲给了他一袋和 1 钉告诉他，"每次他们感到愤怒或愤怒的家伙，钉 1 成与房子后面的围墙"。 วันแรกผ่านไป เด็กน้อยคนนั้นตอกตะปูเขาไปที่รั้วหลังบ้านถึง 37 ตัว และก็ค่อย ๆ ลดจำนวนลงเรื่อย ๆ ในแต่ละวันที่ผ่านไป ก็ลดจํานวนลง น้อยลง น้อยลง เพราะเขารู้สึกว่า การรู้จักควบคุมอารมณ์ของตนเองให้สงบ ง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะและแล้ว หลังจากที่เขาสามารถควบคุมตนเองได้ดีขึ้นใจเย็นมากขึ้น เขาจึงเข้าไปพบกับพ่อ และบอกกับพ่อของเขาว่า เขาสามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้แล้ว ไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็นมา พ่อยิ้ม และบอกกับลูกชายของเขาว่า ”ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงเจ้าต้องพิสูจน์ให้พ่อรู้ โดยทุกๆ ครั้งที่เขาสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตนเองได้ ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้าน 1 ตัว ทุกครั้ง” วันแล้ววันเล่า เด็กน้อยคนนั้นก็ค่อยๆ ถอนตะปูออก ทีละตัว จาก 1 เป็น 2 .... จาก 2 เป็น 3 จนในที่สุดตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออก จนหมด เด็กน้อยดีใจมากรีบวิ่งไปบอกกับพ่อเขาว่า “ฉันทำได้ ในที่สุดฉันก็ทำจนสำเร็จ !!” พ่อไม่ได้พูดอะไร แต่จูงมือลูกของเขาออกไปที่รั้วหลังบ้าน และบอกกับลูกว่า “ทำได้ดีมาก ลูกพ่อ และเจ้าลองมองกลับไปที่รั้วเหล่านั้นสิ เจ้าเห็นหรือไม่ว่า รั้วนั้นมันไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือน..กับที่มันเคยเป็น จำไว้นะลูก เมื่อใดก็ตามที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์ สิ่งนั้นมันจะเกิดเป็นรอยแผล เหมือนกับการเอามีดที่แหลมคมไปแทงใครสักคน ต่อให้ใช้คำพูด ว่า “ขอโทษ” สักกี่หน ก็ไม่อาจลบความเจ็บปวด ไม่อาจลบรอยแผลที่เกิดขึ้นกับเขาคนนั้นได้" หลังจากที่ฉันอ่านนิทานเรื่องนี้ ทำให้ฉันได้ข้อคิดหลายอย่างเเละทำให้ฉันรู้จักการใช้ชีวิตในสังคมโดยเฉพาะกันเพื่อน เพราะอย่างไรก็ตาม เพื่อนก็เปรียบเสมือน อัญมณีอันมีค่าที่หายาก เป็นคนที่ทำให้เรายิ้ม เป็นคนที่คอยให้กำลังใจ และยินดีเมื่อเราพบกับความสำเร็จ เป็นคนที่คอยปลอบใจเราเมื่อยามเศร้า ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา และจริงใจกับเราเสมอ ... แสดงให้เขาเห็น ว่าเราห่วงใยเขามากแค่ไหน และระวังสิ่งที่เราทำไป ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ และจงจดจำไว้เสมอว่า " คำขอโทษ "ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตาม แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้น คือ รอยร้าวที่เขาคงไม่อาจลืมมันได้ ...... ตลอดไป”

ผลลัพธ์ (จีน) 2:

今天，我读了一个故事。指甲，这就是我的父亲是非常深刻的印象的标题。这故事是说“一个孩子谁是不好的表情。他的父亲给了他一袋钉子，告诉他这一点。“每次他觉得生气。
或愤怒的人，第一颗钉子钉进了屋，“后面的栅栏的第一天。谁钉他到后院的栅栏到37，然后孩子逐渐稳步每一天过去减少，减少的数量了，因为他觉得越来越少。要学习如何控制自己的情绪平静。更容易地钉了很多，然后。在那之后，他能控制自己更好，更稳重。他与他的父亲 并告诉他的父亲。他能控制住自己的情绪，不得不即可。不能乱作为以往任何时候都微笑着告诉他的儿子。“如果这是真的，你要证明他的父亲知道每一个他能控制自己脾气的时间。为了拉钉出了后院的栅栏，每次一天后的“日之一。一个孩子，然后逐渐从第二个拉钉出一个接一个....从两到三年，直到最后所有的钉子都完全除去幸福的小男孩与他的父亲赶到告诉他，“我做的。最后，我已经完成了！“我什么也没说。但是，带着儿子出去到后院篱笆。并告诉我说：“做得好我的儿子和我回头看那些经典的栅栏。你看或不 这是不一样的栅栏 像。要记住，它一直当你不想使用它一个球。它所需要的是一个伤疤。就像一把锋利的刀刺人。要使用这个词“对不起”了几页，它不会删除的痛苦。
可能不会删除已经发生的对他，“病灶后，我读了这个故事。我有一些意见作了我的生活在社会中，特别是朋友。然而，因为 朋友们都喜欢 珍贵的宝石，稀有。那些让我们的笑容 正如有人谁总是欢呼 又高兴我们取得了成功。一个人谁安慰我们在悲伤的时候。分享他的生活与我们 诚意永远与我们在一起，显示了他。我们关心他了。而且要注意我们做什么。是否在单词或动作。而永远记住，“道歉”，他会原谅我还是没有。但真正的情况是，他不能破解......永远忘记它。“

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

今天，我读了我的故事，这是一名伟大的印象，我觉得我有一个小男孩的脸“情绪不太好他父亲给他一袋钉子。每当他感到生气或愤怒。一进钉有栅栏的后院。
第一天过去了，小男孩把他去了37围栏的后院，逐渐减少每天逐渐减少数量下降。因为他觉得少懂得控制自己的情绪，冷静在他能控制自己。他决定去见我的父亲更酷，告诉父亲他能控制自己的情绪。没有像以前一样地过，爸爸笑着对儿子说：每一次他可以控制自己的脾气退出一个钉子从栅栏的后院。”这一次，他逐渐退出了一2ตะปูออก1。2 3……直到最后都是钉子，撤回所有跑去告诉父亲自己很高兴：“我终于成功。！！！！！！！”父亲什么都没说，但他的球离开手围栏的后院，告诉孩子“你做得很好，来看看你的篱笆。你是否不一样，不象那栅栏。记住，你在过去做了什么，只要你的情绪发生创伤。就像一把刀刺把习惯说“对不起”，即使没有实施多少次伤害
当我读到这个故事。让我让我知道了很多事业对社会生活，尤其是朋友的朋友，เพราะอย่างไรก็ตาม稀有宝石让我们微笑。当我们成功和高兴。我们的人伤心时安慰我们，我们是真诚的。……让他知道我们很关心他，无论多么小心，我们做的事情或动作的话，记得道歉。”“不管他是否会原谅我们，但它所发生的是。。。
。