สิ่งที่ได้จากการไปวัดอย่าคิดว่าเราไ

สิ่งที่ได้จากการไปวัด
อย่าคิดว่าเราไปวัดเพื่อจะเอาบุญ
อย่าคิดว่าเราช่วยเค้าเพราะเราจะได้บุญ
อย่าคิดว่าเราทำสิ่งสิ่งนี้แล้วเราจะได้บุญเป็นการตอบแทน

อาจจะไม่ใช่คนที่ไปวัดบ่อย แต่ก้อมีโอกาสไปช่วงวันสำคัญๆ ช่วงเทศกาล
เช่นสงกรานต์ งานบุญเดือนสิบของชาวใต้ หรือแม้กระทั่งงานทอดกฐิน ทอดผ้าป่า ฝังลูกนิมิต
สิ่งที่ได้จากการไปวัด จะลอง list มาเป็นข้อๆ
-ทำให้จิตใจของเราได้สงบลง ณ เวลานั้น อย่าน้อยก้อทำให้เรามีสติ
-การเทศน์ของพระ ถ้าเราคิดตาม มันก้อมีอะไรสอดแทรก คอยสอน มีอะไรอยู่ตั้งมากมาย
-ทำให้เรามีความอดทน อดทนต่อร่างกายและจิตใจของตัวเอง
-ทำให้เรารู้ว่าคนแก่ก้อโม้เก่งเหมือนกันนะ 55+
-ทำให้เราเห็นวิถี การดำรงชีวิตของผู้คนในแถบนั้น
-ทำให้เราเรียนรู้ซึ่งวัฒนธรรมและขนบธรรมเนียม
-ทำให้เรารู้จักญาติเพิ่มขึ้น
-ทำให้เรารู้จักการรอคอย
-ทำให้เราสวดมนต์เป็นเองไปโดยปริยาย
-ทำให้เรายิ้มได้
-ทำให้เรามีความสุขกับสิ่งที่ทำ
-ทำให้เราเห็นความสุขของคนรอบๆตัว โดยเฉพาะคนสูงอายุ การได้เจอลูกหลานอีกครั้ง
-ความมีน้ำใจหยิบยื่นให้กัน ซื้อของฝากยัดเยียดใส่ตะกร้า เอาเงินยัดใส่มือให้คนแก่ ^^
-ทำให้เราได้กลับไปไหว้เถ้ากระดูกของผู้ล่วงลับ ได้กล่าว ได้บอกอะไรๆกับท่านมากมาย
-ทำให้เห็นแฟชั่นของคนสูงอายุ
-ความสวยงามของพระประธานในแต่ละวัดก้อไม่เหมือนกัน
-สถาปัตยกรรมเก่าๆเช่น โบราณสถาน เจดีย์ โบสถ์ เป็นต้น
-ถ้าเราคิดได้ เราก้ออาจจะปลงได้เร็วกว่าคนปกติ
-สถาบันครอบครัว ครอบครัวใหญ่ ครอบครัวชนบท ปู่ ย่า ตา ยาย ลูก หลาน เหลน ..
-ความสามัคคีของชาวบ้าน ร่วมแรงร่วมใจในการทำงานหนึ่งๆ
-การมีแกนนำ เอ้ย ผู้นำเพื่อเป็นตัวตั้งตัวตีในการรับผิดชอบร่วมกัน
-ได้เห็นมารยาทของคนแต่ละคน การไม่มีสัมมาคารวะหรือแม้กระทั่งการไม่รู้จักกาลเทศะ (และไม่รู้จักหวัน)

เมื่อก่อนเมื่อพระฉันข้าวเสร็จ บรรดาญาติโยมก้อจะเอาปิ่นโตมาเปิด
ตั้งวง แลกเปลี่ยนกินอาหารกันก่อนแยกย้ายกลับบ้าน แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีให้เห็นแล้ว
และที่สำคัญ
–ทำให้เราได้เห็นสัจธรรมของชีวิต สังขาร
ความเจ็บป่วย เข็ด เมื่อย
ผิวหนัง จากที่เคยเต่งตึง ก้อมีริ้วรอย หย่อนยานไปตามกาลเวลา
ผม จากที่เคยเป็นสีดำก้อค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นสีขาว
ฟัน จากฟันน้ำนม ฟันแท้ ฟันปลอม
สายตา เคยมองเห็นอะไรชัดเจน ก้อต้องฟ่าฟาง ขุนมัว
หู ต้องพูดเสียงดังๆเพื่อเค้าจะได้ยินชัดเจน
การหลงลืม
ฯลฯ


สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มีการเกิดขึ้นและเสื่อมไปเป็นธรรมดา เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป”


อย่าคิดจะเข้าวัดตอนที่เราเดินไม่ได้หรือตอนที่เราเจ็บป่วย
เดินได้อยู่ก้อเดินเข้าไปวัดบ้าง ไม่ต้องรอไปก้อต่อเมื่อมีคนหามเข้าไป