พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์
พระโอวาทพระพุทธบรรพจารย์เทียนหยาน
ประทานไว้เนื่องในชั้นเรียน“เหยินไฉจิงจิ้นปัน” (บุคลากรวิริยะ) เขตกรุงเทพ-นครปฐม
ณฉงเต๋อฝอเอวี้ยน อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม
วันเสาร์ที่ 20 เมษายน พุทธศักราช 2556
สาธุชนกราบขอประทานพระโอวาทชี้แนะ
อรรถาปฏิบัติธรรมสำคัญอยู่ที่...สืบสานเข้าถึงชัดตรงหลักปฏิบัติ
อรรถาปฏิบัติธรรมสำคัญอยู่ที่...ถ่ายทอดเข้าถึงชัดตรงขวัญวิญญาณ
เราคือ
พระพุทธบรรพจารย์เทียนหยาน รับบัญชาจาก
พระอนุตตรธรรมมารดา ลงสู่พุทธสถาน น้อมกายกตัญชลี
องค์ชคัตตรยาพดง ถามศิษย์รักทุกคนสุขสบายดีไหม
น้อมจิตสงบตั้งใจฟัง
ฮาฮา
เวียนธรรมจักรชีวิตธรรมเกิดแสงสว่าง ทุกหยดหยาดเคล้าสร้างใจแกร่งวัชระ
ลำบากเหงื่อไหลในชีวาคุ้มค่า ยิ้มปนน้ำตาทุกอณูรู้คุณ
เชื่อว่ามีแต่อุทิศบำเพ็ญจริง แรกเริ่มยากยิ่งเบื้องหน้าสุขล้ำ
ถึงแม้ทุกข์หวังบนโลกสันติธรรม แปรปรับใจงามคนเยี่ยงเมธีชน
ใจบอกด้วยพิทักษ์รักษาธรรมมั่น ในจิตกระหวัดสืบสานงานฟ้า
ทำเนื่องต่อส่งใจตนเสียสละ ประสานหน้าหลังความไปถึงทั่วกัน
ไฟร้อยรุ่นชนสู่การส่งมอบ องค์ประกอบเพียรสามัคคีคุณธรรมร่วม
รู้ชอบเห็นชอบผนึกกำลังรวม หัวโขนสวมมีพลังขวัญวิญญาณ
จิตหนึ่งร่วมธรรมคุณฟ้าดินนั้น ขวากหนามกั้นทางทิศมุ่งมิหลง
สกุลคือฟาอีเดียวสร้างธรรมเที่ยงตรง นามคือฉงเต๋อยิ่งใหญ่คุณธรรม
ร่วมมือร่วมใจสมานฉันท์ลึกซึ้ง สัจคติหนึ่งเป็นยิ่งยวดหมู่คณะ
ลุล่วงเจตนาเข้าถึงหน้าที่ฟ้า แบกคานบนบ่ามิกลัวภัยพาล
ผลักดันมีเกิดพลังแตกหน่อราก ให้มิพักโพธิสัตว์ซ่านซาบซึ้ง
ใจแนบแน่นปฏิบัติจริงเป็นหนึ่ง กลมกลืนเหนียวแน่นดำเนินจึงตรงทาง
แก้ไขพระโอวาทเขตเชียงใหม่
บทที่สองวรรคที่สองเป็น ธรรมเจริญผีเทพพรหมเป้าประสงค์ได้
เข้าใจไหม
อรรถาปฏิบัติธรรมสุดจิตสุดกำลังขอเพียงทุกขณะมีมโนธรรมสำนึก ซื่อสัตย์จริงใจ หากมิสามารถน้อมจิตปฏิบัติซื่อสัตย์เที่ยงตรงได้แล้ว เท่ากับเวียนวกวนอยู่ในสามใจเกี่ยวพันผูกมัดอยู่ในสี่รูปลักษณ์ ระบบความคิดติดวนอยู่กับที่มิสิ้น ยากแท้แปรเปลี่ยนจิตใจได้
วันนี้บังเกิดจิตน้ำอมฤตธรรมพร่างพรูไม่ขาดสายใช้ชโลมชะล้างจิตใจ โดยสำนึกขอขมาในความผิดบาปที่ผ่านมา เหล่านี้เป็นการบำเพ็ญจริงปฏิบัติแท้หลอมเหลาสลักขัดเกลาซึ่งจิตใจให้ถึงที่สุดแห่งคุณธรรมและให้ถึงที่สุดแห่งธรรมปฏิเวธเพื่อหวนคืนสู่รากต้นกำเนิดเดิม แต่ทว่ากลับหน้ามือเป็นหลังมือ...
บรรยายธรรมกันอย่างไร...
กลับยิ่งไม่มีแก่นสาระชัดเจนตรงทาง จนกระทั่งเคยตัวพึงสำรวมระมัดระวัง
บรรยายธรรมกันอย่างไร...
กลับยิ่งว่าเป็นน้ำ จนกระทั่งเคยตัว พึงสำรวมระมัดระวัง
บรรยายธรรมกันอย่างไร...
กลับยิ่งค่อยค่อยเพี้ยนเปลี่ยนไปจากรากต้นจนกระทั่งเคยตัว พึงสำรวมระมัดระวัง
บรรยายธรรมกันอย่างไร...
กลับยิ่งห่างไกลขวัญวิญญาณ จนกระทั่งเคยตัว พึงสำรวมระมัดระวัง
บรรยายธรรมกันอย่างไร...
กลับยิ่งนอกเรื่องนอกทางจนกระทั่งเคยตัว พึงสำรวมระมัดระวัง
ปฏิบัติธรรมกันอย่างไร...
กลับยิ่งเอาดีเอาเด่น เอาชั้นเอาเชิง จนกระทั่งเคยตัว พึงสำรวมระมัดระวัง
ปฏิบัติธรรมกันอย่างไร...
กลับยิ่งบ้านใครใครอยู่ อู่ใครใครนอน จนกระทั่งเคยตัว พึงสำรวมระมัดระวัง
ปฏิบัติธรรมกันอย่างไร...
กลับยิ่งห่างไกลขวัญวิญญาณจนกระทั่งเคยตัว พึงสำรวมระมัดระวัง
ปฏิบัติธรรมกันอย่างไร...
กลับยิ่งเน้นปริมาณแต่หย่อนคุณภาพ จนกระทั่งเคยตัว พึงสำรวมระมัดระวัง
เน้นถ้อยเน้นคำตรึกคิดกลับซ้ำ
สิบปีผ่านมา วันเวลาสูญไป สะเทือนจิตใจเจ้ายังไม่บำเพ็ญจริงปฏิบัติแท้ อีกดอกหรือ
ยี่สิบปีผ่านไป เหมือนเจ้าตื่นกระตุ้นเรียกร้องตน ยินดีอุทิศทุ่มเท เดินตามปณิธานที่ตั้งไว้
แลยิ่งมีสถานภาพหน้าที่สำคัญ พึงสำรวมระมัดระวัง จิตหนึ่งปฏิบัติเป็นแบบอย่าง อย่าขี่ช้างวางขอ
แลตระหนักอีกว่า เอาคุณธรรมไปสยบใจชน มิใช่เอาตำแหน่งอำนาจไปสยบใจชน
ตรึกคิด...อา...ตรึกคิด
ปัจจุบันนี้ จิตใจของลูกศิษย์มิเหมือนเดิม เหตุใดจึงไม่เหมือนเดิม
สังเกตจากทุกทุกวันปฏิบัติบำเพ็ญ รู้ได้ถึงจิตสำนึกคุณตอบแทนคุณ...นั้นหล่นหาย
สังเกตจากยามประสบอุปสรรคปัญหารู้ได้ถึงปัญญาธรรมสุขุมลุ่มลึก...นั้นหล่นหาย
สังเกตจากจิตธรรมที่อ่อนกำลังรู้ได้ถึงขวัญวิญญาณ...นั้นหล่นหาย
สังเกตจากการดำรงตน เฉื่อยชาชาชินหยุดหยุดเดินเดิน รู้ได้ถึงแรงศรัทธาจริงมุ่งมั่น...นั้นหล่นหาย
ปฏิบัติบำเพ็ญอยู่ดีดี จิตใจกลับถอยห่างธรรมมิใช่กายถอยห่าง
ปฏิบัติบำเพ็ญอยู่ดีดี จิตใจกลับติดกระแสโลกีย์มิใช่กายติดนั้น
ปฏิบัติบำเพ็ญอยู่ดีดี จิตใจกลับกระจัดพลัดพรายมิใช่กายกระจัดพลัดพราย
ปฏิบัติบำเพ็ญอยู่ดีดี จิตใจกลับหลงตามทรงเจ้าเข้าผี
ตรึกคิด...อา...ตรึกคิด
กำชับตรึกคิด... เพื่อเตือนสติศิษย์ทุกคน
หากชั่วขณะจิตห่างพระโอวาทพุทธคัมภีร์...แน่นอนมารแทรกซึมได้ง่าย
หากชั่วขณะจิตห่างจากการย้อนมองทบทวนตนในความผิดบาป...แน่นอนมารแทรกซึมได้ง่าย
หากชั่วขณะจิตคุณธรรมไม่หล่อเลี้ยงสั่งสมกลับล่วงผิด...แน่นอนมารแทรกซึมได้ง่าย
ดังนั้นศิษย์ทุกคนพึงสังวรทบทวนตนอยู่เนืองนิจ อย่าให้ระบบความคิดขาดธรรมหล่อเลี้ยงโดยเด็ดขาด
เข้าใจไหม
วันนี้พบกัน ด้วยมหาเมตตาพระอนุตตรธรรมมารดาที่มีต่อเวไนยสัตว์ไม่เสื่อมถอยจากพุทธะคนเดิม บัญชาอาจารย์ผูกบุญสัมพันธ์ในชั้นเรียนเหยินไฉจิงจิ้นศิษย์ทุกคนจะต้องรู้สำนึกคุณฟ้าเบื้องบน