อนาคตของฉันไม่ใช่ความฝัน ในอนาคตสำหรับฉันมันอยู่ไกลออกไป อนาคตที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ตอนเด็กๆฉันอยากเป็นวิศวะกร เพราะว่าฉันมีครอบครัวที่มีผู้ชายเป็นส่วนใหญ่และพี่ชายของฉันก็เรียนด้านนี้ ฉันคิดว่ามันเท่ห์ดีและฉันก็ชอบที่จะเล่นกับผู้ชาย
การที่คนเราจะเลือกฝันจะเป็นอะไรนั้นอาจดูเป็นเรื่องง่ายสำหรับใครหลายๆคน แต่สำหรับฉันแล้ว สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ทำได้ยากมาก เพราะการที่เราจะตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิตในแต่ละครั้งนั้นเราจะต้องแน่ใจก่อนว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เราอยากจะทำจริงๆ หากเลือกทางเดินผิดเพียงนิดเดียวก็อาจจะทำให้เรามาเสียใจภายหลังก็ได้ ดังนั้นในตอนนี้ฉันจึงกำลังพยายามคิดว่าตัวเองอยากเป็นอะไรในอนาคต และเชื่อมั่นเป็นอย่างยิ่งว่าฉันจะต้องค้นพบความฝันของฉันในอีกไม่นานนี้
แต่สิ่งที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด นอกจากความฝันและจุดมุ่งหมายในชีวิตของฉันแล้ว สิ่งที่ฉันให้ความสำคัญคือการมีความพยายามและความมุ่งมั่นในการทำงาน ฉันยังจำได้ถึงสิ่งที่พ่อชอบพูดกับฉันเสมอๆว่า "อย่าไปคิดว่าทำไม่ได้ ถ้าพยายามแล้วก็จะทำได้เอง" ประโยคนี้เป็นประโยคที่พ่อพูดกับฉันบ่อยครั้งและยังคงเป็นประโยคที่เตือนสติฉันในทุกๆวัน ให้มีความพยายามในการทำงานอย่างเต็มที่และเต็มใจ........
ถึงแม้ในตอนนี้ฉันยังไม่มีความฝันที่แน่ชัด ยังไม่มีแนวทางในชีวิตที่เป็นรูปเป็นร่าง แต่ฉันเชื่อว่าด้วยความพยายามและความมุ่งมั่น ในวันหนึ่งเมื่อฉันได้ความฝันนั้นมาจะต้องไปถึงฝั่งฝันอย่างแน่นอน