เหตุการณ์ที่น่าจดจำในชีวิตของฉัน เพ

เหตุการณ์ที่น่าจดจำในชีวิตของฉัน เพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นานมานี้ เป็นวันอำลาสถาบันของชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ใครๆต่างก็รู้ว่า ม.6 เป็นปีที่หนักที่สุด เครียดที่สุด เศร้าที่สุด มีความสุขที่สุด มีทุกๆอารมณ์ในชั้นปีการศึกษานี้ และทุกๆปี นักเรียนชั้น ม.6 จะต้องเป็นคนจัดซุ้มตามที่ต่างๆของโรงเรียน เพื่อสร้างบรรยากาศการจบการศึกษาด้วยความรู้สึกยินดี และแน่นอนว่านักเรียนชั้น ม.6 ทุกคนตื่นเต้นกับวันอำลาที่จะมาถึงนี้ ทุกคนกระตือรือร้นในการรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเอง โดยจะแบ่งเป็นห้องๆ เช่น ชั้น ม.6/1 จัดซุ้มบริเวณสนามหญ้าหน้าอาคาร 1 เป็นต้น และห้องของฉันได้จัดซุ้มบริเวณหน้าหอประชุม การทำงานในครั้งนี้ ต้องอาศัย team work ทำให้ฉันรู้จักนิสัยใครหลายๆคน มีทั้งคนที่ไม่ช่วยงาน เห็นแก่ตัว เอาเปรียบ และอื่นๆ คนที่เราเคยมองว่าเขาไม่ใช่คนแบบนี้ ก็กลับได้รู้ว่า นิสัยที่แท้จริงเป็นยังไง เราทำซุ้มกันจนฟ้ามืด บางคนบ้านอยู่ไกล แต่ก็มาช่วยด้วยความเต็มใจ แต่กลับบางคนบ้านอยู่ใกล้โรงเรียน แต่ไม่มีแม้แต่จะถามว่าให้ช่วยอะไรหรือเปล่า มันทำให้ฉันได้รู้ว่าคนเรามันไม่เหมือนกัน
เมื่อวันอำลาสถาบันมาถึง ตามธรรมเนียมแล้ว จะมีตัวแทนของนักเรียนชั้น ม.6 ที่เคยเป็นเชียร์ลีดเดอร์ในกีฬาสีปีก่อนๆ ซึ่งฉันเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั้น มาทำการแสดงอำลาโรงเรียน คุณครู และรุ่นน้อง ก่อนที่จะขึ้นหอประชุมเพื่อฟังโอวาทของผู้อำนวยการโรงเรียน วันนั้น บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข ความยินดี ในโรงเรียนเต็มไปด้วยซุ้มต่างๆที่ตกแต่งอย่างสวยงาม มีรูปภาพบันทึกเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา มันเป็นความทรงจำที่ดีที่พวกเราทุกคนที่ไม่มีวันลืม ใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม กิจกรรมในวันนั้น มีการแลกของกัน เพื่อเป็นการได้รู้จักคนที่เคยเห็นหน้า แต่ยังไม่เคยได้ทำความรู้จัก หรือคนที่รู้จักอยู่แล้วก็ตาม ขณะที่ฉันกำลังแลกของกับเพื่อนคนนึงอยู่ คนที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินบางอย่างจากเขาก็เข้ามาขอโทษฉันเรื่องที่ไม่ช่วยเพื่อนๆจัดซุ้มเมื่อวันก่อน ฉันรู้สึกประหลาดใจมาก แต่ในตอนนั้นก็ได้แต่บอกกลับไปว่าไม่เป็นไร จริงๆแล้ว ฉันรู้สึกดีๆมากๆ ที่เพื่อนร่วมห้องคนนั้นของฉันคิดได้ กล้าที่จะมาขอโทษฉันและเพื่อนคนอื่นๆ ถึงแม้ว่าจะมีแค่คนเดียวที่คิดได้ก็ตาม

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

เหตุการณ์ที่น่าจดจำในชีวิตของฉันเพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นานมานี้เป็นวันอำลาสถาบันของชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ใครๆต่างก็รู้ว่า ม.6 เป็นปีที่หนักที่สุดเครียดที่สุดเศร้าที่สุดมีความสุขที่สุดมีทุกๆอารมณ์ในชั้นปีการศึกษานี้และทุกๆปีนักเรียนชั้น ม.6 จะต้องเป็นคนจัดซุ้มตามที่ต่างๆของโรงเรียนเพื่อสร้างบรรยากาศการจบการศึกษาด้วยความรู้สึกยินดีและแน่นอนว่านักเรียนชั้น ม.6 ทุกคนตื่นเต้นกับวันอำลาที่จะมาถึงนี้ทุกคนกระตือรือร้นในการรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองโดยจะแบ่งเป็นห้อง ๆ เช่นชั้น ม.6/1 จัดซทีมงานุ้มบริเวณสนามหญ้าหน้าอาคาร 1 เป็นต้นและห้องของฉันได้จัดซุ้มบริเวณหน้าหอประชุมการทำงานในครั้งนี้ต้องอาศัยทำให้ฉันรู้จักนิสัยใครหลายๆคนมีทั้งคนที่ไม่ช่วยงานเห็นแก่ตัวเอาเปรียบและอื่น ๆ คนที่เราเคยมองว่าเขาไม่ใช่คนแบบนี้ก็กลับได้รู้ว่านิสัยที่แท้จริงเป็นยังไงเราทำซุ้มกันจนฟ้ามืดบางคนบ้านอยู่ไกลแต่ก็มาช่วยด้วยความเต็มใจแต่กลับบางคนบ้านอยู่ใกล้โรงเรียนแต่ไม่มีแม้แต่จะถามว่าให้ช่วยอะไรหรือเปล่ามันทำให้ฉันได้รู้ว่าคนเรามันไม่เหมือนกันที่ทำงานเมื่อวันอำลาสถาบันมาถึงตามธรรมเนียมแล้วจะมีตัวแทนของนักเรียนชั้น ม.6 ที่เคยเป็นเชียร์ลีดเดอร์ในกีฬาสีปีก่อน ๆ ซึ่งฉันเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั้นมาทำการแสดงอำลาโรงเรียนคุณครูและรุ่นน้องก่อนที่จะขึ้นหอประชุมเพื่อฟังโอวาทของผู้อำนวยการโรงเรียนวันนั้นบรรยากาศเต็มไปด้วยความสุขความยินดีในโรงเรียนเต็มไปด้วยซุ้มต่างๆที่ตกแต่งอย่างสวยงามมีรูปภาพบันทึกเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมามันเป็นความทรงจำที่ดีที่พวกเราทุกคนที่ไม่มีวันลืมใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มกิจกรรมในวันนั้นมีการแลกของกันเพื่อเป็นการได้รู้จักคนที่เคยเห็นหน้าแต่ยังไม่เคยได้ทำความรู้จักหรือคนที่รู้จักอยู่แล้วก็ตามขณะที่ฉันกำลังแลกของกับเพื่อนคนนึงอยู่คนที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินบางอย่างจากเขาก็เข้ามาขอโทษฉันเรื่องที่ไม่ช่วยเพื่อนๆจัดซุ้มเมื่อวันก่อนฉันรู้สึกประหลาดใจมากแต่ในตอนนั้นก็ได้แต่บอกกลับไปว่าไม่เป็นไรจริงๆแล้วฉันรู้สึกดีๆมาก ๆ ที่เพื่อนร่วมห้องคนนั้นของฉันคิดได้กล้าที่จะมาขอโทษฉันและเพื่อนคนอื่น ๆ ถึงแม้ว่าจะมีแค่คนเดียวที่คิดได้ก็ตาม

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

เหตุการณ์ที่น่าจดจำในชีวิตของฉัน เพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นานมานี้ 6 ใคร ๆ ต่างก็รู้ว่าม. 6 เป็นปีที่หนักที่สุดเครียดที่สุดเศร้า ที่สุดมีความสุขที่สุดมีทุกๆอารมณ์ในชั้นปีการศึกษานี้และทุกๆปีนักเรียนชั้นม . 6 และแน่นอนว่านักเรียนชั้นม. 6 โดยจะแบ่งเป็นห้อง ๆ เช่นชั้น ม . 6/1 จัดซุ้มบริเวณสนามหญ้าหน้าอาคาร 1 เป็นต้น การทำงานในครั้งนี้ต้องอาศัยการทำงานเป็นทีมทำให้ฉันรู้จักนิสัยใครหลาย ๆ คน มีทั้งคนที่ไม่ช่วยงานเห็นแก่ตัวเอาเปรียบและอื่น ๆ ก็กลับได้รู้ว่านิสัยที่แท้จริง เป็นยังไงเราทำซุ้มกันจนฟ้ามืดบางคนบ้านอยู่ไกล แต่ก็มาช่วยด้วยความเต็มใจ แต่กลับบางคนบ้านอยู่ใกล้โรงเรียน
ตามธรรมเนียมแล้วจะมีตัวแทนของนักเรียน ชั้นม . 6 ซึ่งฉันเองก็เคยเป็นหนึ่งใน นั้นมาทำการแสดงอำลาโรงเรียนคุณครูและรุ่นน้อง วันนั้นบรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข ความยินดี ใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม กิจกรรมในวันนั้นมีการแลกของกัน แต่ยังไม่เคยได้ทำความรู้จักหรือ คนที่รู้จักอยู่แล้วก็ตาม ฉันรู้สึกประหลาดใจมาก จริงๆแล้วฉันรู้สึกดีๆมาก ๆ