Fourth, as scholars have noted (Fli

Fourth, as scholars have noted (Flintoff and Scraton, 2006), physical education itself can act as a barrier to girls’ participation. This is particularly so in its so-called “traditional”, sport-based, multi-activity form, where lessons focus on sports techniques taken out of the context of the real game or sport, and the predominantly masculine values of over- competitiveness and aggression override alternative, more universal values such as fair play and co-operation. Physical education programmes are typically short and offer few opportunities to progress children’s learning and develop other educational benefits such as personal and social skills. Such programmes, it is argued, cater only for a minority of already sport-competent children, the majority of whom are typically boys, and offer little more than confirmation of incompetence and failure for the majority. Given the wide range of educational and other outcomes often claimed for physical education, it is argued here that traditional programmes take a “one size fits all” approach and in so doing fail to achieve any of these outcomes (Metzler, 2005). This traditional approach has been subjected to a sustained critique by scholars worldwide and is frequently viewed as a sexist form of physical education (Kirk, 2003; Flintoff and Scraton, 2001; Williams and Bedward, 2001).

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

สี่ เป็นนักวิชาการได้ระบุไว้ (Flintoff และ Scraton, 2006), พลศึกษาเองสามารถทำเป็นอุปสรรคการมีส่วนร่วมของหญิง นี้เป็นอย่างยิ่งดังนั้นเรียกว่า "วัฒนธรรม" กีฬา ตาม หลายกิจกรรมของฟอร์ม ที่เรียนเน้นกีฬาเทคนิคที่นำมาจากบริบทของจริงเกมหรือกีฬา และค่าศักยภาพในการแข่งขันสูงและการรุกรานเป็นผู้ชายแทนเลือก ค่าสากลเล่นและความร่วมมือ โปรแกรมพลศึกษาโดยทั่วไปก็มี และมีโอกาสน้อยในการดำเนินการเรียนรู้ของเด็ก และพัฒนาประโยชน์อื่น ๆ ศึกษาเช่นทักษะส่วนบุคคล และสังคม โปรแกรมดังกล่าว ก็จะโต้เถียง รองรับเฉพาะชนกลุ่มน้อยของเด็กแล้วกีฬาอำนาจ ส่วนใหญ่ที่เป็นเด็กผู้ชายปกติ และมีมากกว่า ยืนยัน incompetence และล้มเหลวส่วนใหญ่ ให้ผลการศึกษา และอื่น ๆ ที่มักจะอ้างว่า การศึกษาทางกายภาพหลากหลาย มันจะโต้เถียงนี่ว่า โปรแกรมแบบดั้งเดิมใช้วิธีการแบบ "หนึ่งขนาดพอดี" และทำได้เพื่อให้บรรลุถึง (Metzler, 2005) ผลเหล่านี้ วิธีการแบบนี้ได้อยู่ภายใต้การวิจารณ์ sustained โดยนักวิชาการทั่วโลก และมักจะดูเป็นแบบ sexist พลศึกษา (โบสถ์ 2003 Flintoff และ Scraton, 2001 วิลเลียมส์และ Bedward, 2001)

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

ประการที่สี่การเป็นนักวิชาการมีข้อสังเกต (ฟลินต์และ Scraton, 2006) การศึกษาทางกายภาพตัวเองสามารถทำหน้าที่เป็นอุปสรรคต่อการมีส่วนร่วมของสาว 'a นี่คือโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสิ่งที่เรียกว่า "ดั้งเดิม" กีฬาที่ใช้รูปแบบกิจกรรมหลายบทเรียนที่เน้นเทคนิคการกีฬานำออกจากบริบทของเกมจริงหรือกีฬาและค่าของผู้ชายส่วนใหญ่ของการแข่งขันและเกิน การรุกรานทางเลือกแทนที่ค่านิยมสากลมากขึ้นเช่นการเล่นที่ยุติธรรมและความร่วมมือ โปรแกรมการศึกษาทางกายภาพมักจะสั้นและมีโอกาสน้อยที่จะมีความคืบหน้าในการเรียนรู้ของเด็กและการศึกษาการพัฒนาผลประโยชน์อื่น ๆ เช่นทักษะส่วนบุคคลและสังคม โปรแกรมดังกล่าวก็เป็นที่ถกเถียงกัน, ตอบสนองเฉ​​พาะสำหรับชนกลุ่มน้อยของเด็กแล้วกีฬาอำนาจซึ่งส่วนใหญ่มักจะมีเด็ก ๆ และมีน้อยกว่าการยืนยันการไร้ความสามารถและความล้มเหลวส่วนใหญ่ ให้ความหลากหลายของผลการศึกษาและอื่น ๆ ที่มักจะอ้างเพื่อการศึกษาทางกายภาพก็เป็นที่ถกเถียงกันที่นี่ว่าโปรแกรมแบบดั้งเดิมใช้เวลา "หนึ่งขนาดเหมาะกับทุกวิธีการ" และทำเพื่อไม่สามารถบรรลุผลใด ๆ ของเหล่านี้ (Metzler 2005) ซึ่งวิธีการแบบดั้งเดิมที่ได้รับภายใต้การวิจารณ์อย่างต่อเนื่องโดยนักวิชาการทั่วโลกและมีการดูบ่อยเป็นรูปแบบผู้หญิงของการศึกษาทางกายภาพ (เคิร์ก, 2003; ฟลินต์และ Scraton 2001; วิลเลียมส์และ Bedward, 2001)