ฉัน ถือกำเนิดขึ้นมาในครอบครัวชาวนาอ

ฉัน ถือกำเนิดขึ้นมาในครอบครัวชาวนาอันแสนจะมีความสุข โดยที่ฉันเป็นลูกคนสุดท้ายของบ้าน ตั้งแต่จำความได้ ฉันก็ได้รับความรัก การดูแลเอาใจใส่จากครอบครัวมาโดยตลอด ฉันอยู่กับแม่และพี่ชาย พ่อของฉันไปทำงานที่ต่างประเทศ ในทุกๆเย็นของทุกวันหลังจากที่พี่ของฉันเลิกเรียนเขาจะปั่นจักรยานพาฉันไปเที่ยวและป้อนข้าว ในตอนนั้นฉันมีความสุขมากเป็นความทรงจำที่ดี บรรยากาศท้องทุ่งนาในตอนเย็น สงบ สดชื่น มีธรรมชาติ ฟังเสียงนกร้อง ฉันเป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่มีความฝันอยากจะพูดภาษาอังกฤษเก่ง อยากพูดกับชาวต่างชาติได้ ฉันฝึกพูดภาษาอังกฤษทุกๆวันในตอนเย็นจากหนังสือเรียน จากโฆษณาต่างๆ พ่อแม่ของฉันอยากให้ฉันเป็นข้าราชการเหมือนพี่ชาย พี่ของฉันเป็นทหาร
เหตุการณ์ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าท้อและหมดกำลังใจในตอนมัธยมศึกษาปีที่ 6 ฉันรู้สึกเศร้าใจ ฉันได้ที่ 1 ของห้องมาโดยตลอดแต่ฉันกลับสอบอะไรไม่ได้เลย ฉันอยากเป็นครู อยากเรียนใกล้บ้าน แต่แล้วโชคชะตาก็พาฉันมาอยู่ที่นครสวรรค์ฉันได้เรียนครูภาษาอังกฤษอย่างที่หวังไว้ ฉันเจอคนมากมายแต่ฉันก็ยังรู้สึกเหงา คิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน ฉันร้องไห้แล้วมองไปที่หน้าต่าง ฉันวาดฝันอนาคตตัวเองไว้มากมาย ฉันต้องสอบบรรจุเป็นข้าราชการครูให้ได้ ฉันจะทำความฝันให้เป็นจริงฉันพยายามทำให้ได้มากที่สุดเท่าที่คนตัวเล็กๆ บนประเทศนี้คนหนึ่งจะทำได้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

I am born in a peasant family came of happy. Where I is the last child of the House since I'm already remember love. Care from the family. I live with my mother and brother. My dad go to work abroad Every evening, every day after school, my brother, that he would take me to bike and enter the rice. In that time, I'm very happy as a good memory. The atmosphere in the evening, calm grasslands, fresh. Listening to nature sounds birds sing I am a boy who has a dream, I would like to speak English with foreigners eager to say overrated. I practice speaking English every day, in the evening from a textbook from various ad my parents wanted me as a brother-like servants. My brother is a soldier. เหตุการณ์ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าท้อและหมดกำลังใจในตอนมัธยมศึกษาปีที่ 6 ฉันรู้สึกเศร้าใจ ฉันได้ที่ 1 ของห้องมาโดยตลอดแต่ฉันกลับสอบอะไรไม่ได้เลย ฉันอยากเป็นครู อยากเรียนใกล้บ้าน แต่แล้วโชคชะตาก็พาฉันมาอยู่ที่นครสวรรค์ฉันได้เรียนครูภาษาอังกฤษอย่างที่หวังไว้ ฉันเจอคนมากมายแต่ฉันก็ยังรู้สึกเหงา คิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน ฉันร้องไห้แล้วมองไปที่หน้าต่าง ฉันวาดฝันอนาคตตัวเองไว้มากมาย ฉันต้องสอบบรรจุเป็นข้าราชการครูให้ได้ ฉันจะทำความฝันให้เป็นจริงฉันพยายามทำให้ได้มากที่สุดเท่าที่คนตัวเล็กๆ บนประเทศนี้คนหนึ่งจะทำได้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

I was born in a peasant family is happy. Where I is my last home, ever since I can remember, I have loved. To take care of the family. I live with my mother and older brother. My father went to work abroad. Every evening of the day after my sister school he will ride took me out and enter the rice. At that time I am very happy to be a good memory. The paddy fields in the evening, calm, fresh, natural, and listen to the birds sing. I"m a country one who dreams to say English, want to talk with foreigners. I practice speaking English every day in the evening from the textbooks from ads, my parents wanted me to be a civil servant as a brother. My brother is a soldier.The events that make me feel discouraged and exhausted at the secondary 6 I feel sad, I have 1 room throughout, but I take anything. I want to be a teacher. I want to learn the near. But fate brought me up in Nakhon Sawan I learn English teachers as expected. I found a lot of people, but I still feel lonely and homesick. Mom, I cry and look out the window. I make plans for the future yourself. I have an exam packing as teachers. I will make the dream come true, I try to do as much as the little people. On this country one can.