แม่คือคนที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต เ

แม่คือคนที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต เพราะไม่มีใครที่จะรักฉันเท่ากับแม่ของฉันเลยท่านคอยสั่งสอนฉันและเลี้ยงดูฉันมาตลอด ท่านคอยให้ความรักความอบอุ๋นกับฉัน ครอบครัวฉันเป็นครอบครัวที่ยากจนถึงแม่ไม่ค่อยมีเงินแต่เมื่อฉันต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรแม่ก็พยายามหามาให้ฉันได้เสมอแม่ทำทุกอย่างได้เพื่อฉัน ท่านเป็นคนขยันและอดทนในการทำงานเพื่อหาเงินมาเลี้ยงฉัน ท่านเป็นคนดีและเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับฉัน แม่เคยตีฉันร้องให้แต่ฉันรู้ว่าที่แม่ตีฉันเพระอยากให้ฉันเป็นคนดี และฉันก็ไม่เสียใจเลยที่แม่ตีฉันเพื่อต้องการให้ฉันเป็นคนดี แต่ที่ฉันเสียใจมากคือฉันทำให้แม่ร้องให้เพราะฉันขอเงินแม่แล้วแม่ไม่มีเงินให้ฉันฉันก็เลยว่าแม่ไปแม่คงเสียใจแล้วแอบไปร้องไห้ฉันก็ไปแอบเห็นฉันเสียใจคนคนนี้ท่านคือคนที่ให้กำเนิดฉันมา เลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เล็กจนฉันได้เติบโตจนถึงทุกวันนี้ ท่านคอยอบรมสั่งสอนฉันให้ฉันเป็นคนดี คอยทำงานหาเงินส่งให้ฉันเรียนสูงๆ คอยดูแลฉันเวลาฉันไม่สบาย คอยปกป้องฉันจากอันตรายทั้งปวง และคนคนนี้ก็คือแม่ของฉันนั่นเอง
มาก ฉันรู้ว่าแม่รักฉันมากและฉันก็รักแม่ของฉันมากที่สุดในโลกเลย
คนคนนี้ท่านคือคนที่ให้กำเนิดฉันมา เลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เล็กจนฉันได้เติบโตจนถึงทุกวันนี้ ท่านคอยอบรมสั่งสอนฉันให้ฉันเป็นคนดี คอยทำงานหาเงินส่งให้ฉันเรียนสูงๆ คอยดูแลฉันเวลาฉันไม่สบาย คอยปกป้องฉันจากอันตรายทั้งปวง และคนคนนี้ก็คือแม่ของฉันนั่นเอง
สายใยแห่งความพันธ์ผูกของแม่กับลูกทำให้ชีวิตของยายบัวเปี่ยมแววด้วยความปราถนาที่จะต้องต่อสู้ดิ้นร้นเพื่อความสุขความสบายของลูกน้อย เนื่องจากครอบครัวน้อยๆหลังนี้ มีเพียงยายบัวและน้องกล้าสองคนเท่านั้น ส่วนพ่อของน้องกล้าได้ตายจากไปตั้งแต่ตอนที่น้องกล้าอยู่ในครรภ์ของมารดา และอีกทั้งฐานะทางครอบครัวของยายบัวก็ค่อนข้างที่จะยากจน นี้คืออุปสรรคที่สำคัญที่ทำให้ยายบัวต้องต่อสู้ดิ้นรนมากกว่าชาวบ้านปกติทั่วไป โดยที่ยายบัวต้องฝากน้องกล้าไว้กับเพื่อนบ้านในตอนเช้า เพื่อที่ตนเองจะต้องออกไปรับจ้างหาเงินมาซื่อนมให้ลูกกิน ต่อให้เหน็ดเหนื่อยมากแค่ไหน ยายบัวก็ไม่เคยท้อแท้หวังเพียงให้ลูกของตนเองได้กินอิ่มก็เพียงพอ บางครั้งยายบัวทำงานหนักมากและรู้สึกเหนื่อยล้า แต่พอกลับมาเห็นหน้าของน้องกล้า มันก็ทำให้ความเหน็ดเหนื่อยของยายบัวเหือดหายไปราวกับปลิดทิ้ง ยายบัวต้องทำงานหนักในตอนเช้าและก็กลับมาอยู่กับลูกตอนบ่ายอย่างนี้ไปทุกวัน...ทุกวัน...จนกระทั้งน้องกล้าอายุได้ห้าขวบ ยายบัวก็ได้ส่งน้องกล้าเข้าไปเรียนในโรงเรียนประจำหมู่บ้าน ส่วนตนก็ต้องทำงานหนักมากขึ้นและยังหันมาปลูกผักขายอีกเพื่อที่จะได้มีเงินส่งเสียค่าเล่าเรียนของน้องกล้าและซื้อชุดใหม่ๆให้น้องกล้าใส่เพื่อที่จะทำให้น้องกล้ามีทุกอย่างเหมือนเพื่อนคนอื่น

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

A mother is someone who I love most in life, because no one will love me equal to his mother, I took people waiting and I teach me forever. People love baked in the un with me. My family is a poor family to mother rarely but when I charge what she tried, I always do everything for me. He diligently and patiently work to find the money to me. You are a good person and a great role model for me. Mom ever hit me, but I knew my mom hit me is I want to make a good person, and I don't regret it at all, I hit mom to give me a good guy, but I regret very much is that I make mom cry, because I'm asking for money, mom have no money, I'm a mother, so I fixed that already devastated mother secretly.Pronghai I'm going to sneak this person I regret seeing you is someone who gave birth to me. I'm raising from small till I grow up until today. You teach me, nurturing me as good people waiting to work to earn money, send to me I will take care of the time learning the opponents I'm not comfortable. Protect me from harm, and this person is my mother's pupil.มาก ฉันรู้ว่าแม่รักฉันมากและฉันก็รักแม่ของฉันมากที่สุดในโลกเลยคนคนนี้ท่านคือคนที่ให้กำเนิดฉันมา เลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เล็กจนฉันได้เติบโตจนถึงทุกวันนี้ ท่านคอยอบรมสั่งสอนฉันให้ฉันเป็นคนดี คอยทำงานหาเงินส่งให้ฉันเรียนสูงๆ คอยดูแลฉันเวลาฉันไม่สบาย คอยปกป้องฉันจากอันตรายทั้งปวง และคนคนนี้ก็คือแม่ของฉันนั่นเองสายใยแห่งความพันธ์ผูกของแม่กับลูกทำให้ชีวิตของยายบัวเปี่ยมแววด้วยความปราถนาที่จะต้องต่อสู้ดิ้นร้นเพื่อความสุขความสบายของลูกน้อย เนื่องจากครอบครัวน้อยๆหลังนี้ มีเพียงยายบัวและน้องกล้าสองคนเท่านั้น ส่วนพ่อของน้องกล้าได้ตายจากไปตั้งแต่ตอนที่น้องกล้าอยู่ในครรภ์ของมารดา และอีกทั้งฐานะทางครอบครัวของยายบัวก็ค่อนข้างที่จะยากจน นี้คืออุปสรรคที่สำคัญที่ทำให้ยายบัวต้องต่อสู้ดิ้นรนมากกว่าชาวบ้านปกติทั่วไป โดยที่ยายบัวต้องฝากน้องกล้าไว้กับเพื่อนบ้านในตอนเช้า เพื่อที่ตนเองจะต้องออกไปรับจ้างหาเงินมาซื่อนมให้ลูกกิน ต่อให้เหน็ดเหนื่อยมากแค่ไหน ยายบัวก็ไม่เคยท้อแท้หวังเพียงให้ลูกของตนเองได้กินอิ่มก็เพียงพอ บางครั้งยายบัวทำงานหนักมากและรู้สึกเหนื่อยล้า แต่พอกลับมาเห็นหน้าของน้องกล้า มันก็ทำให้ความเหน็ดเหนื่อยของยายบัวเหือดหายไปราวกับปลิดทิ้ง ยายบัวต้องทำงานหนักในตอนเช้าและก็กลับมาอยู่กับลูกตอนบ่ายอย่างนี้ไปทุกวัน...ทุกวัน...จนกระทั้งน้องกล้าอายุได้ห้าขวบ ยายบัวก็ได้ส่งน้องกล้าเข้าไปเรียนในโรงเรียนประจำหมู่บ้าน ส่วนตนก็ต้องทำงานหนักมากขึ้นและยังหันมาปลูกผักขายอีกเพื่อที่จะได้มีเงินส่งเสียค่าเล่าเรียนของน้องกล้าและซื้อชุดใหม่ๆให้น้องกล้าใส่เพื่อที่จะทำให้น้องกล้ามีทุกอย่างเหมือนเพื่อนคนอื่น