ในปัจจุบันสิ่งอำนวยความสะดวกสบายให้แก่มนุษย์นั้นมีมายมาก ไม่ว่าจะเป็นเครื่องซักผ้า หม้อหุงข้าว เตาแก๊ส ฯลฯ แต่สิ่งอำนวยความสะดวกเหล่านี้ ยังต้องพึ่งพาพลังงานที่สำคัญซึ่งได้แก่ พลังงานไฟฟ้า เพราะผู้ประดิษฐ์คิดค้น ได้คำนึงถึงผู้บริโภคในเมืองเป็นส่วนใหญ่ โดยไม่คิดคำนึงถึงผู้บริโภคที่อยู่ตามชนบท ที่ห่างไกลความเจริญ ไฟฟ้ายังไม่สามารถเข้าถึงได้ ดังนั้นทางคณะผู้จัดทำจึงได้คิดค้นสิ่งประดิษฐ์ขึ้นมา เพื่อตอบสนองให้แก่ผู้บริโภคที่อยู่ในถิ่นทุรกันดาร โดยการเริ่มต้นจากสิ่งของที่ยังต้องนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งผู้คนเหล่านี้มักจะมีการบดเครื่องเทศ และการทำยาแผนโบราณขึ้นใช้เองภายในชุมชน ทางคณะผู้จัดทำจึงได้จัดทำโครงงานเรื่องเครื่องบดอเนกประสงค์ (Mashed Machine) นี้ขึ้น เพื่อช่วยให้ผู้บริโภคในถิ่นทุรกันดารได้มีอุปกรณ์ที่ช่วยอำนวยความสะดวก สามารถประหยัดเวลาในการบดวัตถุดิบต่างๆ และยังป้องกันอันตรายให้แก่เด็กได้อีกด้วย โดยทางคณะผู้จัดทำ ได้จัดทำเครื่องบดขึ้นมา 1 เครื่อง ภายใต้ชื่อที่ว่า เครื่องบดอเนกประสงค์ และได้ทำการเปรียบเทียบโดยการนำเครื่องเทศมาหั่น แล้วบดแบบดั้งเดิม และการใช้เครื่องบดอเนกประสงค์ แล้วนำเครื่องเทศที่ได้มาเปรียบเทียบกัน โดยวัดจากเนื้อของเครื่องเทศที่ได้ พบว่า เครื่องเทศที่ได้จากการบดแบบดั้งเดิม และการใช้เครื่องบดอเนกประสงค์นั้น มีความคล้ายคลึงกันเป็นอย่างมาก แต่การบดแบบดั้งเดิมต้องใช้แรงในการบดมากกว่า และใช้เวลานานพอสมควร แต่ในส่วนของเครื่องบดอเนกประสงค์ใช้แรงในการบดน้อยกว่า และสามารถบดได้ปริมาณที่มากกว่า จึงสรุปได้ว่าเครื่องบดอเนกประสงค์ที่ทางคณะผู้จัดทำได้จัดทำขึ้นมีความเหมาะสมในการนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน