ในโลกที่กว้างใหญ่ไพศาล อันประกอบด้ว

ในโลกที่กว้างใหญ่ไพศาล อันประกอบด้วยผู้คนกว่าหกสิบสี่ล้านคน ผู้คนเหล่านั้นต่างถูกเติมเต็มด้วยความฝันและเจตจำนงในการมีชีวิตอยู่...
ดูท่าว่าจะมีแต่ฉันเท่านั้นที่ไม่เคยคิดถึงสิ่งเหล่านั้นอย่างแท้จริง
ฉันลอบถอนหายใจ และปล่อยเวลาผ่านพ้นไป...

ถ้าหากฉันฝันเห็นอนาคต สิ่งที่ฉันอยากรู้ก็คือ "ตัวเองจะจบชีวิตลงในรูปแบบใด" ไม่ใช่การรับรู้ว่าตนเองประสบความสำเร็จในชีวิตอย่างไร.. ความรู้สึกแบบนี้คุณพอจะเข้าใจไหม?

ถึงจะพูดได้ไม่เต็มปากว่าฉันแตกต่างจากคนอื่น แต่สิ่งที่ฉันพอจะยืนยันได้อย่างชัดเจนก็คือ ฉันไม่ใช่คนที่เกิดมาเพื่อประสบความสำเร็จ... ในโลกที่ฉันอยู่ ความพยายามไม่เคยส่งไปถึง...
แม้การพูดแบบนี้อาจฟังดูเหมือนกับคำแก้ตัวของผู้ที่ไม่เคยพยายามทำอะไรจนสุดความสามารถ เรื่องนั้นฉันก็เข้าใจ แต่พออยู่คนเดียวเงียบๆ ทีไรก็อดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่าตัวตนที่มีอยู่จนถึงตอนนี้ แท้จริงแล้วอาจจะไม่มีอยู่จริงๆ ก็ได้ (หัวเราะ)
ที่พูดมาทั้งหมดก็ไม่ใช่อะไร ฉันกำลังจะบอกว่าชีวิตของมนุษย์แท้จริงแล้วขึ้นอยู่กับความทรงจำทั้งสิ้น... หากไร้ซึ่งความทรงจำ ตัวตนของคนๆ นั้นก็จะค่อยๆ เลือนลาง และหายไปในที่สุด เช่นว่า เด็กชายคนหนึ่งสูญเสียความทรงจำไปด้วยอุบัติเหตุ ตัวตนผู้คนที่เคยอยู่รอบข้างในสายตาของเด็กคนนั้นก็จะเลือนลางลง เพราะในเมื่อไม่มีความทรงจำ ก็ไม่มีสิ่งใดยืนยันว่าสายสัมพันธ์นั้นเป็นความจริง
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดซะล่ะ! ฉันไม่ได้สูญเสียความทรงจำและแน่นอนว่าผู้คนรอบข้างก็ปรกติดี... แต่ถึงอย่างนั้น... ตัวตนของฉันกลับเลือนลางราวกับจะหายไป...

------ คุณลองทายดูสิ ว่าฉันต้องการสื่อถึงอะไร? ------





นี่อาจเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับคุณ แต่สำหรับฉันแล้วบล็อกนี้เป็นเหมือนกับเวทีที่ฉันจะขึ้นแสดงโดยสวมบทบาทของตัวเองด้วยจิตวิญญาณที่มีทั้งหมด
ถ้าหากนี่คือศาลตัดสินโทษ ตัวฉันคงเป็นผู้ถูกพิพากษา และในวาจาสุดท้ายของนักโทษผู้ปิดกั้นจิตใจต่อต้านผู้คนรวมถึงโลกใบนี้ คุณไม่อยากจะลองฟังมันดูหน่อยเหรอ?
ถ้าหากคุณเข้าใจ มันคงไม่ใช่เรื่องตลกที่น่าหัวเราะเยาะ... หากแต่คุณคิดว่านี่เป็นเรื่องตลกที่คิดอ่านสนุกๆ ฆ่าเวลาไปอย่างนั้นเอง ก็ขอให้คุณนึกภาพนักโทษผู้ถูกพันธนาการที่กำลังเดินออกมาจากบานประตูไม้เก่าๆ เบื้องหลังดูสิ มันคงน่าสนุกไม่น้อย.. และมันจะยิ่งน่าสนุกมากขึ้นไปอีกเมื่อคุณจินตนาการว่านักโทษคนนั้นกำลังยกปลายมีดขึ้นปาดคอตัวเองเป็นการสารภาพบาป ให้เลือดปริมาณมากที่เอิ่งนองบนพื้นแทนความผิดพลาดชั่วชีวิตที่เกิดขึ้นกับคนๆ นั้น

มันคงจะทำให้เรื่องราวเหล่านี้ดูน่าสนุกขึ้น ทุกครั้งที่คุณเห็นเขากดใบมีดเหล่านั้นลงกับลำคอเชียวล่ะ



..................................

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

In the vast world, consisting of over sixty four million people. They are different people, was filled with dreams, and 3 to stay alive ... Seem to have, but I never thought that what they truly. I sigh and get a release time has passed ... If I dream of seeing the future. What I want to know is "itself is the end of life into the format" does not recognize their own success in life? ... You sense enough to understand? To say I cannot say is different from others, but what I will confirm it. I'm not a man born to succeed ... In a world where I live The attempt was never sent to ... Although this may sound like a speech with the excuse of those who have never tried to do it utmost to understand but I am alone and unseen thirai thought up not that existing identity until now. In fact, there is probably don't really (laughs). That is to say, what it is not. I was going to say that human life, in fact, depending on all the memories ... If without memory. The identity of the person, it will gradually fade and eventually disappear in the middle of such children, who lose the memory of the accident. The identity of people who were around in the eyes of the child would be low on ink because when there is no memory, nothing has confirmed that the RapPort is a fact. Don't just misunderstood!?! I didn't lose my memory and, of course, normal people around ... But to the ... My self back out in the Middle, as it is missing ... ------ คุณลองทายดูสิ ว่าฉันต้องการสื่อถึงอะไร? ------ นี่อาจเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับคุณ แต่สำหรับฉันแล้วบล็อกนี้เป็นเหมือนกับเวทีที่ฉันจะขึ้นแสดงโดยสวมบทบาทของตัวเองด้วยจิตวิญญาณที่มีทั้งหมด ถ้าหากนี่คือศาลตัดสินโทษ ตัวฉันคงเป็นผู้ถูกพิพากษา และในวาจาสุดท้ายของนักโทษผู้ปิดกั้นจิตใจต่อต้านผู้คนรวมถึงโลกใบนี้ คุณไม่อยากจะลองฟังมันดูหน่อยเหรอ? ถ้าหากคุณเข้าใจ มันคงไม่ใช่เรื่องตลกที่น่าหัวเราะเยาะ... หากแต่คุณคิดว่านี่เป็นเรื่องตลกที่คิดอ่านสนุกๆ ฆ่าเวลาไปอย่างนั้นเอง ก็ขอให้คุณนึกภาพนักโทษผู้ถูกพันธนาการที่กำลังเดินออกมาจากบานประตูไม้เก่าๆ เบื้องหลังดูสิ มันคงน่าสนุกไม่น้อย.. และมันจะยิ่งน่าสนุกมากขึ้นไปอีกเมื่อคุณจินตนาการว่านักโทษคนนั้นกำลังยกปลายมีดขึ้นปาดคอตัวเองเป็นการสารภาพบาป ให้เลือดปริมาณมากที่เอิ่งนองบนพื้นแทนความผิดพลาดชั่วชีวิตที่เกิดขึ้นกับคนๆ นั้น มันคงจะทำให้เรื่องราวเหล่านี้ดูน่าสนุกขึ้น ทุกครั้งที่คุณเห็นเขากดใบมีดเหล่านั้นลงกับลำคอเชียวล่ะ


..................................

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

In a world where vast, consisting of more than sixty four million people. Those people are filled with dreams and the will to live...
. It seems only I never think about those things truly
.I had to sigh and let time goes by...

If I dream of the future. What I want to know is "itself will end up in any form." Not knowing their own success in life, how... This feeling can you understand?

.I can't say that I am different from the others. But what I can confirm clearly is. I am not one who was born to succeed... In the world that I live effort never arrived...
.Although this may sound like an excuse to speak of those who never try to do utmost, about that I understand. But when alone! It was thought that the existing identity until now.(laughs)
.Say all is not what. I'm saying that human life is actually based on all the memories...