อันนี้เป็นนิทานพื้นบ้านประเทศบรูไนค

อันนี้เป็นนิทานพื้นบ้านประเทศบรูไนค่ะ เรื่องภูเขาทองคำกับเมล็ดข้าว

กาลครั้งหนึ่ง มีภูเขาใหญ่มหึมาลูกหนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยทองคำและสิ่งมีค่ามากมาย ใครๆ ต่างก็เรียกภูเขาลูกนี้ว่าภูเขาทองคำ มันสามารถเคลื่อนที่ไปไหนๆ ได้ ซึ่งหากภูเขาลูกนี้ไปหยุดนิ่งที่เมืองใด เมืองนั้นก็จะร่ำรวยมั่งคั่งขึ้นมาทันที แต่ภูเขาลูกนี้ยังเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ เพื่อจะหาสถานที่ที่ดีและผู้คนมีคุณธรรมมากพอ
ภูเขาทองคำล่องไปตามท้องทะเลจนเห็นหมู่บ้านเล็กๆ ริมน้ำแห่งหนึ่งตั้งอยู่บนฝั่งด้านตะวันออกเฉียงใต้ ภูเขาทองคำได้เห็นความมีชีวิตชีวาของผู้คนที่นี่ ผู้ชายทำงานอย่างหนักและผู้หญิงก็เลี้ยงดูลูกอย่างดี ผู้คนมีคุณธรรม ภูเขาจึงเคลื่อนตัวไปใกล้ๆ
ขณะที่กำลังจะถึงฝั่งภูเขาทองคำก็ได้ยินเสียงเล็กๆ ร้องไห้อยู่กลางน้ำ มันคือข้าวที่น่าสงสาร ข้าวบอกกับภูเขาว่า “ฉันเกิดมาเพื่อให้คนกินฉัน แต่คนที่นี่กลับทิ้งฉันลงน้ำ” ภูเขาโกรธมากบอกว่า “เราควรให้เกียรติกัน ใครก็ตามที่ไม่ให้เกียรติไม่เห็นคุณค่าของสิ่งเล็กๆ อย่างเช่นที่คนพวกนั้นทำกับเธอ เขาก็ไม่สมควรได้รับความมั่งคั่งจากฉันเช่นกัน” ภูเขาจึงรับข้าวเม็ดนั้นขึ้นมารวมกับสมบัติทั้งหมดแล้วเคลื่อนหนีจากหมู่บ้านนั้นไป นับจากนั้นมาก็ไม่ม่ใครเห็นภูเขาทองคำอีกเลย

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

Adakah ini cerita dongeng dengan Gunung emas Brunei makanan bijirin itu?Suatu masa dahulu, seorang kanak-kanak adalah sebuah pergunungan besar yang besar dilitupi dengan emas dan mempunyai banyak nilai. Semua orang adalah berbeza, mereka mendapat bola ini Gunung Gunung emas. Ia boleh memindahkan apa-apa cara, yang jika bola ini Gunung untuk berhenti di bandar. Bandar ini juga kaya, kekayaan datang dengan serta-merta, tetapi Gunung bola ini bergerak secara beransur-ansur menjadi mesra-pengguna, dan ada cukup orang-orang yang soleh.Emas Gunung Sungai bertemu laut sehingga anda melihat sebuah kampung kecil. Di satu sisi Sungai ini terletak di sebelah Tenggara. Gunung emas melihat orang-orang yang tinggal di sini. Lelaki dan wanita yang bekerja keras, meningkatkan bola dengan baik. Orang mempunyai komitmen moral untuk melenyapkan! ขณะที่กำลังจะถึงฝั่งภูเขาทองคำก็ได้ยินเสียงเล็กๆ ร้องไห้อยู่กลางน้ำ มันคือข้าวที่น่าสงสาร ข้าวบอกกับภูเขาว่า “ฉันเกิดมาเพื่อให้คนกินฉัน แต่คนที่นี่กลับทิ้งฉันลงน้ำ” ภูเขาโกรธมากบอกว่า “เราควรให้เกียรติกัน ใครก็ตามที่ไม่ให้เกียรติไม่เห็นคุณค่าของสิ่งเล็กๆ อย่างเช่นที่คนพวกนั้นทำกับเธอ เขาก็ไม่สมควรได้รับความมั่งคั่งจากฉันเช่นกัน” ภูเขาจึงรับข้าวเม็ดนั้นขึ้นมารวมกับสมบัติทั้งหมดแล้วเคลื่อนหนีจากหมู่บ้านนั้นไป นับจากนั้นมาก็ไม่ม่ใครเห็นภูเขาทองคำอีกเลย

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 2:

Ini adalah cerita rakyat Brunei saya. Gunung gandum yang suatu masa dahulu. Satu mempunyai gunung besar ditutup dengan emas dan benda berharga semua orang akan memanggil gunung ini bahawa Mountain. Ia boleh bergerak gunung jika anda mempunyai apa-apa untuk menghentikan bandar. Bandar ini juga kaya dengan kekayaan yang lebih baik. Gunung ini juga bergerak dengan mantap. Dalam usaha untuk mencari tempat yang baik dan rakyat yang cukup mulia hiliran ke laut dan pergunungan kampung kecil. Terletak di pantai di Timur Selatan. Gunung untuk melihat kekayaan penduduk di sini. Lelaki bekerja keras dan wanita membesarkan anak-anak dengan baik. Orang yang mempunyai integriti Gunung dan bergerak lebih dekat ke pantai, manakala Gunung mendengar suara kecil. Menangis di tengah-tengah Ia adalah beras miskin Beras kepada gunung "Saya dilahirkan untuk membuat orang makan saya. Tetapi di sini biarlah saya kembali ke dalam air, "kata gunung itu sangat marah. "Kita hendaklah menerima Sesiapa yang tidak menghormati nilai perkara-perkara kecil. Orang sebegini akan lakukan untuk dia. Tetapi dia tidak berhak kekayaan dari saya juga, "gunung, bijirin beras yang datang dengan segala harta dan bergerak dari kampung di sana. Sejak itu, ia tidak sesiapa nampak Gunung lagi.