ผู้ชายคนแรกในชีวิตของฉันที่ประคองฉัน โอบกอดฉัน คอยดูแลเลี้ยงดู ทะนุถนอม ผู้ชายคนแรกที่ฉันรักนั้นฉันก็รู้โดยทันทีว่าเขาจะไม่มีวันทิ้งฉันไปไหน หรือปล่อยให้ฉันจมอยู่กับปัญหาอยู่คนเดียว ผู้ชายคนนั้นไม่ได้รักฉันแบบที่ตามใจฉันทุกอย่าง เพราะการที่เขาขัดใจนั้นก็หมายถึงการสั่งสอนที่ดีอย่างหนึ่ง และที่สำคัญย่อมมีบทลงโทษเสมอเมื่อฉันทำผิด ชายที่ฉันรักและเทิดทูนมากขนาดนี้มีสรรพนามการเรียกเหมือนกับหลายๆคนคือ “พ่อ”