ประวัติศาสตร์ประวัติศาสตร์ (อังกฤษ:

ประวัติศาสตร์
ประวัติศาสตร์ (อังกฤษ: history; รากศัพท์ภาษากรีด ἱστορία หมายถึง "การสอบถาม ความรู้ที่ได้มาโดยการสอบสวน") เป็นการค้นพบ รวบรวม จัดระเบียบและนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีต ประวัติศาสตร์ยังอาจหมายถึงช่วงเวลาหลังมีการประดิษฐ์ตัวอักษรขึ้น นักวิชาการผู้เขียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เรียกนักประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์เป็นสาขาการวิจัยซึ่งใช้การบรรยายเพื่อพิจารณาและวิเคราะห์ลำดับของเหตุการณ์[1][2] และบางครั้งพยายามสอบสวนรูปแบบของเหตุและผลซึ่งมีอิทธิพลต่อเหตุการณ์อย่างยุติธรรม นักประวัติศาสตร์ถกเถียงกันเรื่องธรรมชาติของประวัติศาสตร์และประโยชน์ของมัน ซึ่งรวมทั้งถกเถียงการศึกษาสาขาวิชาเป็นจุดจบในตัวมันเองและเป็นเสมือนวิถีการให้ "มุมมอง" ต่อปัญหาในปัจจุบัน[1][3][4][5] เรื่องเล่าซึ่งเป็นสิ่งธรรมดาในวัฒนธรรมใดวัฒนธรรมหนึ่ง แต่ไม่มีการสนับสนุนจากแหล่งข้อมูลภายนอก (เช่น ตำนานเกี่ยวกับกษัตริย์อาเธอร์) มักจัดเป็นมรดกทางวัฒนธรรมมากกว่า "การสอบสวนอย่างไม่นำพา" ที่จำเป็นตามสาขาประวัติศาสตร์[6][7] เหตุการณ์ในอดีตก่อนมีบันทึกลายลักษณ์อักษรเรียกว่า ยุคก่อนประวัติศาสตร์
ในบรรดานักวิชาการ นักประวัติศาสตร์ชาวกรีดในศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล เฮโรโดตัส ถูกพิจารณาว่าเป็น "บิดาแห่งประวัติศาสตร์" เขาร่วมกับธูซิดดิดีส นักประวัติศาสตร์ร่วมสมัย ก่อตั้งรากฐานของการศึกษาประวัติศาสตร์สมัยใหม่ อิทธิพลของพวกเขา ร่วมกับแบบแผนทางประวัติศาสตร์อื่นในส่วนอื่นของโลก ได้ก่อให้เกิดการตีความธรรมชาติของประวัติศาสตร์ไปต่าง ๆ นานา ซึ่งได้วิวัฒนามาเป็นเวลาหลายศตวรรษและยังมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ในปัจจุบัน การศึกษาประวัติศาสตร์สมัยใหม่มีหลายสาขา รวมทั้งสาขาที่มุ่งศึกษาภูมิภาคหนึ่งโดยเฉพาะ และสาขาที่มุ่งศึกษาองค์ประกอบเฉพาะหัวข้อหรือใจความของการสอบสวนประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์มักสอนเป็นส่วนหนึ่งในการศึกษาขั้นประถมและมัธยม และการศึกษาวิชาการประวัติศาสตร์เป็นสาขาหลักในระดับอุดมศึกษา
การบัญญัติศัพท์
คำว่า "ประวัติศาสตร์" เกิดจากการสมาสคำภาษาบาลี "ประวัติ" (ปวตฺติ) ซึ่งหมายถึง เรื่องราวความเป็นไป และคำภาษาสันสกฤต "ศาสตร์" (ศาสตร์) ซึ่งแปลว่า ความรู้
"ประวัติศาสตร์" ถูกบัญญัติขึ้นโดยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เพื่อเทียบเคียงกับคำว่า "History" และเพื่อให้มีความหมายครอบคลุมมากกว่าคำว่า "พงศาวดาร" (Chronicle)
ที่ใช้กันมาแต่เดิม[8]
สำหรับคำว่า history มีที่มาจากคำว่า historian ในภาษากรีด ซึ่งมีความหมายว่าการไต่สวนหรือค้นคว้า

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

HistoryHistory (English: history, language, vocabulary root; screaming ἱστορία means "inquiry, knowledge acquired by investigation") As discovery to collect, organize, and present information about events in the past, the history is still there after a time interval may refer to the invention of the alphabet. Scholars who write about history are called historians in the history of the research branch, which uses narration to consider and analyse the sequence of events [1] [2] And sometimes trying to investigate patterns of cause and effect, which influence the fair events. Historians debate the nature of the subject of history and its benefits. The controversy, which includes study as end in itself and as way of giving. "The view," he said. Current issue: [1] [3] [4] [5] A story which is an ordinary thing, in any culture, but culture is not supported from an external data source (such as the legend about King Arthur) are usually classified as cultural heritage rather than "an investigation, not to care" required by the branch history, [6] [7] Events in the past, before written records are referred to as prehistory.ในบรรดานักวิชาการ นักประวัติศาสตร์ชาวกรีดในศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล เฮโรโดตัส ถูกพิจารณาว่าเป็น "บิดาแห่งประวัติศาสตร์" เขาร่วมกับธูซิดดิดีส นักประวัติศาสตร์ร่วมสมัย ก่อตั้งรากฐานของการศึกษาประวัติศาสตร์สมัยใหม่ อิทธิพลของพวกเขา ร่วมกับแบบแผนทางประวัติศาสตร์อื่นในส่วนอื่นของโลก ได้ก่อให้เกิดการตีความธรรมชาติของประวัติศาสตร์ไปต่าง ๆ นานา ซึ่งได้วิวัฒนามาเป็นเวลาหลายศตวรรษและยังมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ในปัจจุบัน การศึกษาประวัติศาสตร์สมัยใหม่มีหลายสาขา รวมทั้งสาขาที่มุ่งศึกษาภูมิภาคหนึ่งโดยเฉพาะ และสาขาที่มุ่งศึกษาองค์ประกอบเฉพาะหัวข้อหรือใจความของการสอบสวนประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์มักสอนเป็นส่วนหนึ่งในการศึกษาขั้นประถมและมัธยม และการศึกษาวิชาการประวัติศาสตร์เป็นสาขาหลักในระดับอุดมศึกษาThe wordsThe word "history" in arising from the word MAS Pali "history" (puat TE), which means a story and a Sanskrit "Science" (Science), which means knowledge."History" was, in fact, created by King Rama to be comparable with the word "History", and to provide meaningful cover more than the word "Chronicles" (Chronicle) Widely used, but the original [8]For the word history is derived from the word, screaming in a language historian who means to interrogate or research.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

History
history (English: history;Derivation language reed ἱ σ τ ο ρ ί α means "inquiry, knowledge acquired by investigation.") was discovered, collect, organize and present information about the past.Scholars author about history called historian. History is a field of research which uses the briefings to consider and analyze the sequence of events 1 [] [2].Historians debate the nature of history, and the benefits of it. Including Debate Education Branch is the end in itself and as a virtual path of "view" on the current problems 1 [] [] [] [3 4 5].But there is no support from external sources (such as the legend about King Arthur). Often classified as cultural heritage. "The investigation without lead" needed by a branch 6 history [] [7].