กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กหญิงตัวน้อยหน้า

กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาหน้าเอ็นดู
เวลาเธออกจากบ้าน เธอมักจะสวมหมวกสีแดงเสมอ
ทุกคนจึงเรียกเธอว่า “หนูน้อยหมวกแดง”
วันนี้คุณแม่ของหนูน้อยเตรียมอาหาร ขนมและผลไม้
ตั้งใจว่าจะพาหนูน้อยหมวกแดงไปเยี่ยมคุณยาย
แต่คุณแม่รู้สึกไม่ค่อยสบาย จึงให้หนูน้อยหมวกแดงไปตามลำพัง
แม่ : “ลูกต้องรีบไปรีบกลับ…อย่าเถลไถลน่ะจ้า”
คุณแม่บอกหนูน้อยหมวกแดงด้วยความเป็นห่วง
หนูน้อยหมวกแดงได้ให้สัญญากับคุณแม่
แล้วเดินทางไปที่บ้านคุณยายด้วยความเบิกบาน
ระหว่างทาง ผีเสื้อแสนสวยตัวหนึ่งบินมาทักทาย
ผีเสื้อ: “สวัสดีจ้ะ หนูน้อยหมวกแดง เธอกำลังจะไปไหนเหรอจ้ะ”
หนูน้อยหมวกแดงตอบ
หนูน้อยหมวกแดง : “ฉันกำลังจะไปเยี่ยมคุณยายน่ะจ้า”
ผีเสื้อ: “โอ้…ถ้าอย่างนั้นเธอควรเก็บดอกไม้สวยๆไปฝากคุณยายด้วยนะ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปที่ทุ่งดอกไม้เอง”
ผีเสื้อเอ่ยชวน ก่อนบินนำหนูน้อยหมวกแดง ไปยังทุ่งดอกไม้
ขณะที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้อย่างเพลิดเพลิน
หมาป่าตัวหนึ่ง บังเอิญมาเห็นหนูน้อยหมวกแดง
ก็น้ำลายไหลเพราะความหิวกระหาย
เจ้าหมาป่าได้ยินหนูน้อยหมวกแดงพูดกับเจ้ากระต่ายน้อย
ว่าจะเก็บดอกไม้ไปฝากคุณยาย
จึงคิดแผนการณ์อย่างหนึ่งขึ้นมา แล้วรีบวิ่งไปที่บ้านคุณยายทันที
ไม่นานนักหมาป่าก็มาถึงบ้านคุณยาย
ซึ่งในเวลานั้นคุณยายกำลังนั่งถักผ้าพันคออยู่ริมหน้าต่าง
คุณยายเหลือบไปเห็นหมาป่ากำลังวิ่งมาหลบ อยู่ข้างพุ่มไม้พอดี
คุณยายจึงรีบวิ่งหนี ออกไปทางหลังบ้านได้ทันเวลา
เมื่อเจ้าหมาป่าได้เข้ามาภายในบ้านของคุณยายแล้ว
มันก็พยายามดมกลิ่น เพื่อตามหาคุณยาย
แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่พบ จึงได้ปลอมตัวเป็นคุณยาย
แล้วขึ้นไปนอนบนเตียง จากนั้นก็นำผ้าห่มมาคลุมตัวจนมิด
หลังจากที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้เสร็จแล้ว
ก็วิ่งไปเล่นกับกระต่าย ไปเป่าใบไม้กับกระรอก…จนเวลาผ่านไป
หนูน้อยหมวกแดง : “อุ๊ยตายแล้ว…เราลืมไปเลยว่าต้องเอาของฝากไปให้คุณยาย”
หนูน้อยหมวกแดงจึงรีบเดินไปที่บ้านคุณยายทันที
เมื่อมาถึงบ้านคุณยาย หนูน้อยหมวกแดงก็เคาะประตูเรียกคุณยาย
หนูน้อยหมวกแดง : “ก็อกๆ ๆๆ คุณยายค่ะหนูมาเยี่ยมคุณยายค่ะ คุณยายเปิดประตูให้หนูหน่อยซิค่ะ”
เจ้าหมาป่าร้องตอบหนูน้อยว่า
หมาป่า : “เปิดประตูเข้ามาเลยจ้ะหลานรัก”
หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปในบ้าน แล้วจ้องมองหมาป่าที่กำลังนอนคลุมโปง
ก่อนที่จะถามว่า”ทำไมคุณยายต้องนอนคลุมโปงด้วยล่ะค่ะ”
หมาป่า : “แคร๊กๆ ยายไม่ค่อยสบายน่ะจ้ะ”
หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปใกล้อีกหน่อย แล้วถามว่า
หนูน้อยหมวกแดง : ”ทำไมเสียงของคุณยายถึงได้แหบอย่างนี้ล่ะค่ะ”
เจ้าหมาป่าจึงตอบว่า
หมาป่า : ”ยายเจ็บคอ เสียงมันจึงแหบอย่างนี้ล่ะจ้า”
หนูน้อยหมวกแดงจึงเดินเข้าไปใกล้อีกนิด แล้วถามว่า
หนูน้อยหมวกแดง : “แล้วทำไมปากของคุณยายถึงได้ยาวอย่างนี้ล่ะค่ะ”
หมาป่าตอบว่า
หมาป่า : “ยายไอมากไป ปากจึงได้ยื่นยาวแบบนี้ล่ะจ้ะ”
หนูน้อยหมวกแดงเดินใกล้เข้าไปจนเกือบจะชิดตัวหมาป่าแล้วถามต่อว่า
หนูน้อยหมวกแดง : “แล้วทำไมฟันของคุณยายถึงได้แหลมคมอย่างนี้ล่ะค่ะ”
แต่คราวนี้หมาป่าได้สลัดผ้าออก แล้วกระโจนเข้าหาหนูน้อยหมวกแดงทันที
หนูน้อยหมวกแดงตกใจมาก เธอร้องตะโกนเสียงดัง
พร้อมกับวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว
หนูน้อยหมวกแดง : “ช่วยด้วยคุณยายค่ะ ช่วยหนูด้วยๆๆๆ”
เจ้าหมาป่าคำรามเสียงดัง แล้ววิ่งไล่จับหนูน้อยหมวกแดง
ขณะที่หมาป่ากำลังไล่ตะครุบหนูน้อยหมวกแดง
คุณยายก็พานายพรานเข้ามาช่วยได้ทันเวลาพอดี
นายพรานยิงไล่หมาป่า เสียงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ
หมาป่าตกใจกลัว รีบผละออกจากหนูน้อยหมวกแดง
แล้วเผ่นหนีเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว
หนูน้อยหมวกแดงโผลกอดคุณยายด้วยความตกใจ
แล้วกล่าวขอบคุณยายกับนายพรานที่มาช่วยเธอไว้
คุณยายกล่าวว่า
ยาย : “โชคดีนะที่คุณยายมาทันเวลา ไม่อย่างนั้นหลานคงถูกหมาป่าจับกินไปแล้ว”
หนูน้อยหมวกแดงจึงพูดด้วยความสำนึกผิดว่า
หนูน้อยหมวกแดง : “คงเป็นเพราะหนูไปเก็บดอกไม้ หมาป่าเห็นเข้าจึงมาดักรอที่บ้านของคุณยายถ้าหนูเชื่อฟังคำของคุณแม่ ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์น่ากลัวอย่างนี้หรอกค่ะ”
หนูน้อยหมวกแดงให้สัญญาว่า
“ต่อไปนี้ เธอจะเป็นเด็กดี และไม่ทำตัวเหลวไหลอีก”
ยาย : “ดีแล้วล่ะจ้ะ” คุณยายกล่าวชม
จากนั้น คุณยายก็นำขนมและน้ำชามาเลี้ยงนายพรานเพื่อเป็นการขอบคุณ
เย็นวันนี้ คุณยายและนายพรานได้พาหนูน้อยหมวกแดงไปส่งที่บ้าน…อย่างปลอดภัย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

กาลครั้งหนึ่ง ให้คุณหนูจึงน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงไปตามลำพังแม่: "สวัสดีจ้ะหนูน้อยหมวกแดง : ก่อนบินนำหนูน้อยหมวกแดง : "ก็อก ๆ ๆ ๆ คุณยายค่ะหนูมาเยี่ยมคุณยายค่ะ : "แคร๊ก ๆ ถามว่าได้แล้วคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดง: "ยายเจ็บคอ ถามว่าได้แล้วคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดง: "ยายไอมากไป : "ช่วยด้วยคุณยายค่ะ "โชคดีนะที่คุณยายมาทันเวลา "คงเป็นเพราะหนูไปเก็บดอกไม้ เธอจะเป็นเด็กดีและไม่ทำตัวเหลวไหลอีก "ยาย:" ดีแล้วล่ะจ้ะ "ยายกล่าวคุณคุณชมจากเนชั่นั้น

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

กาลครั้งหนึ่งมีเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาหน้าเอ็นดู

เวลาเธออกจากบ้านเธอมักจะสวมหมวกสีแดงเสมอทุกคนจึงเรียกเธอว่า " หนูน้อยหมวกแดง "

วันนี้คุณแม่ของหนูน้อยเตรียมอาหารขนมและผลไม้ตั้งใจว่าจะพาหนูน้อยหมวกแดงไปเยี่ยมคุณยาย

แต่คุณแม่รู้สึกไม่ค่อยสบายจึงให้หนูน้อยหมวกแดงไปตามลำพังแม่ : " ลูกต้องรีบไปรีบกลับอย่าเถลไถลน่ะจ้าคุณแม่บอกหนูน้อยหมวกแดงด้วยความเป็นห่วง

. . . . . . . "หนูน้อยหมวกแดงได้ให้สัญญากับคุณแม่

ระหว่างทางแล้วเดินทางไปที่บ้านคุณยายด้วยความเบิกบานผีเสื้อแสนสวยตัวหนึ่งบินมาทักทาย
ผีเสื้อ : " สวัสดีจ้ะหนูน้อยหมวกแดงเธอกำลังจะไปไหนเหรอจ้ะ "

หนูน้อยหมวกแดงตอบหนูน้อยหมวกแดง : " ฉันกำลังจะไปเยี่ยมคุณยายน่ะจ้า "
ผีเสื้อ : " โอ้ถ้าอย่างนั้นเธอควรเก็บดอกไม้สวยๆไปฝากคุณยายด้วยนะเดี๋ยวฉันจะพาเธอไปที่ทุ่งดอกไม้เอง
. . . . . . . "ผีเสื้อเอ่ยชวนก่อนบินนำหนูน้อยหมวกแดงไปยังทุ่งดอกไม้



ขณะที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้อย่างเพลิดเพลินหมาป่าตัวหนึ่งบังเอิญมาเห็นหนูน้อยหมวกแดงก็น้ำลายไหลเพราะความหิวกระหายเจ้าหมาป่าได้ยินหนูน้อยหมวกแดงพูดกับเจ้ากระต่ายน้อย



ว่าจะเก็บดอกไม้ไปฝากคุณยายจึงคิดแผนการณ์อย่างหนึ่งขึ้นมาแล้วรีบวิ่งไปที่บ้านคุณยายทันทีไม่นานนักหมาป่าก็มาถึงบ้านคุณยายซึ่งในเวลานั้นคุณยายกำลังนั่งถักผ้าพันคออยู่ริมหน้าต่าง
คุณยายเหลือบไปเห็นหมาป่ากำลังวิ่งมาหลบอยู่ข้างพุ่มไม้พอดีออกไปทางหลังบ้านได้ทันเวลา

คุณยายจึงรีบวิ่งหนีเมื่อเจ้าหมาป่าได้เข้ามาภายในบ้านของคุณยายแล้ว

มันก็พยายามดมกลิ่นเพื่อตามหาคุณยายแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่พบจึงได้ปลอมตัวเป็นคุณยายจากนั้นก็นำผ้าห่มมาคลุมตัวจนมิด

แล้วขึ้นไปนอนบนเตียงหลังจากที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้เสร็จแล้วก็วิ่งไปเล่นกับกระต่ายไปเป่าใบไม้กับกระรอก

. . . . . . . จนเวลาผ่านไปหนูน้อยหมวกแดง : " อุ๊ยตายแล้วเราลืมไปเลยว่าต้องเอาของฝากไปให้คุณยาย
. . . . . . . "หนูน้อยหมวกแดงจึงรีบเดินไปที่บ้านคุณยายทันที

เมื่อมาถึงบ้านคุณยายหนูน้อยหมวกแดงก็เคาะประตูเรียกคุณยายหนูน้อยหมวกแดง : " ก็อกๆๆๆคุณยายค่ะหนูมาเยี่ยมคุณยายค่ะคุณยายเปิดประตูให้หนูหน่อยซิค่ะ "
เจ้าหมาป่าร้องตอบหนูน้อยว่า
หมาป่า : " เปิดประตูเข้ามาเลยจ้ะหลานรัก "

" หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปในบ้านแล้วจ้องมองหมาป่าที่กำลังนอนคลุมโปงก่อนที่จะถามว่าทำไมคุณยายต้องนอนคลุมโปงด้วยล่ะค่ะ "
หมาป่า :