เมื่อเราพูดถึงโรงเรียนนักเรียนจะคิด

เมื่อเราพูดถึงโรงเรียนนักเรียนจะคิดได้อับดับแรกว่าเป็นสถานที่หนึ่งที่ให้ความรู้ให้เพื่อนและให้สังคมใหม่ๆ มีครูอาจารย์คอยให้คำปรึกษาแนะแนวทางในการแก้ปัญหาและค่อยสั่งสอนให้คนเป็นคนดีเปรียบเหมือนว่าเป็นพ่อแม่อีกคนโรงเรียนก็เสมือนกับบ้านหลังที่สองของเรา
ฉันยังจำก้าวแรกที่เข้าไปเรียนโรงเรียนแห่งนั้นได้ฉันรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่สามารถสอบแข่งขันเข้ามาเรีนได้นอกจากความรู้สึกตื่นเต้นดีใจแล้วยังมีความรู้สึกอีกความรู้สึกนั้นคือความกลัวกลัวที่จะพบเจอเพื่อนใหม่สังคมใหม่ที่ฉันไม่เคยรู้จักกลัวที่จะต้องรู้จักเพื่อนที่มาจากต่างโรงเรียนถึงโรงเรียนของฉันจะไม่ใหญ่โตมากนักแต่นับได้ว่าเป็นอีกโรงเรียนหนึ่งที่นักเรียนหลายคนพยายามที่จะสอบแข่งขันเพื่อให้ได้เข้ามาเรียนโรงเรียนแห่งนี้ โรงเรียนของฉันตั้งอยู่จากฝุ่นละอองเสียงควันของเมืองใหญ่ด้านในมีต้นไม้มีพระพุทธรูปตั่งเด่นเป็นสง่าอยู่ตรงทางเข้าพร้อมให้นักเรียนไปกราบไหว้บูชาขอพรกัน ฉันจำได้ว่าก่อนที่ฉันจะจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนแห่งนี้ได้ให้ประสบการณ์มากมายมีทั้งความสุขและความทุกข์เสียใจร้องไห้ที่แห่งนี้มีทั่งเพื่อนและครูอาจารย์บ่อยครั้งที่ฉันไม่อยากจะมาเรียนเพราะกฎระเบียบมากมายที่ฉันไม่ชอบบ่อยครั้งที่ฉันแต่พอถึงวันที่ฉันต้องก้าวออกมาจากรั้วน้ำเงินเหลืองแห่งนี้ฉันถึงรู้ว่าไม่สามารถย้อนเวลาแห่งความสุขกลับมาได้และถ้าจบการศึกษาเพื่อนหลายคนคงคิดเหมือนฉันว่าระยะเวลาหลายปีที่เรียนที่นี้ช่างแสนสั้นและหลายคนต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่างที่เพื่อก้าวขึ้นสู้การเป็นผู้ใหญ่ คงจะไม่มีอีกแล้วเสียงกระดิ่งดังกริ๊งๆในตอนเช้าไม่มีเสียงอาจารย์เรียกเราไปเข้าแถวไม่มีเสียงร้องเพลงชาติและที่สำคัญไม่มีอาจารย์มาคอยจำจี้จำไชฉันให้ทำตัวให้ถูกระเบียบเรื่องการแต่งตัว ฉันจำได้เสมอว่าฉันเป็นนักเรียนของที่นี้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

When we talk about high school students will be the first that the level is at an impasse, one that provides knowledge, new friends, and to society. There is a teacher's advice and guidance in solving problems and to teach people is a consequence that the parents, school, another as our home away from home. ฉันยังจำก้าวแรกที่เข้าไปเรียนโรงเรียนแห่งนั้นได้ฉันรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่สามารถสอบแข่งขันเข้ามาเรีนได้นอกจากความรู้สึกตื่นเต้นดีใจแล้วยังมีความรู้สึกอีกความรู้สึกนั้นคือความกลัวกลัวที่จะพบเจอเพื่อนใหม่สังคมใหม่ที่ฉันไม่เคยรู้จักกลัวที่จะต้องรู้จักเพื่อนที่มาจากต่างโรงเรียนถึงโรงเรียนของฉันจะไม่ใหญ่โตมากนักแต่นับได้ว่าเป็นอีกโรงเรียนหนึ่งที่นักเรียนหลายคนพยายามที่จะสอบแข่งขันเพื่อให้ได้เข้ามาเรียนโรงเรียนแห่งนี้ โรงเรียนของฉันตั้งอยู่จากฝุ่นละอองเสียงควันของเมืองใหญ่ด้านในมีต้นไม้มีพระพุทธรูปตั่งเด่นเป็นสง่าอยู่ตรงทางเข้าพร้อมให้นักเรียนไปกราบไหว้บูชาขอพรกัน ฉันจำได้ว่าก่อนที่ฉันจะจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนแห่งนี้ได้ให้ประสบการณ์มากมายมีทั้งความสุขและความทุกข์เสียใจร้องไห้ที่แห่งนี้มีทั่งเพื่อนและครูอาจารย์บ่อยครั้งที่ฉันไม่อยากจะมาเรียนเพราะกฎระเบียบมากมายที่ฉันไม่ชอบบ่อยครั้งที่ฉันแต่พอถึงวันที่ฉันต้องก้าวออกมาจากรั้วน้ำเงินเหลืองแห่งนี้ฉันถึงรู้ว่าไม่สามารถย้อนเวลาแห่งความสุขกลับมาได้และถ้าจบการศึกษาเพื่อนหลายคนคงคิดเหมือนฉันว่าระยะเวลาหลายปีที่เรียนที่นี้ช่างแสนสั้นและหลายคนต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่างที่เพื่อก้าวขึ้นสู้การเป็นผู้ใหญ่ คงจะไม่มีอีกแล้วเสียงกระดิ่งดังกริ๊งๆในตอนเช้าไม่มีเสียงอาจารย์เรียกเราไปเข้าแถวไม่มีเสียงร้องเพลงชาติและที่สำคัญไม่มีอาจารย์มาคอยจำจี้จำไชฉันให้ทำตัวให้ถูกระเบียบเรื่องการแต่งตัว ฉันจำได้เสมอว่าฉันเป็นนักเรียนของที่นี้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

When we talk about school, students will have first rank as a place to educate their friends and make new society. Have teachers been consulting guidance to solve the problem and gradually teach people to be good people like that as a parent, another school is like a second home to us
, I still remember the first step into a school room. I'm excited to be able to compete in the Maria has also feeling excited but also feel a sense of fear that is afraid to meet new society that I never knew were afraid to. to make friends from different schools, the school is not very big, but I count that as another school where many students try to learn the race to get into this school. My school is by dust, smoke, noise of the big city in a tree with Buddha dominated majestically at the entrance with a student wishes to worship together. I remember that before I finished Mathayom 6 This school has a lot of experience with both joy and sorrow, regret, crying that this is both a friend and a teacher, I often did not want to come because the rules. terrific mess, I do not like I often but enough to where I need to step out of the fence, blue, yellow, this I know can not be a time of joy back, and if graduating friends, many people would think. Like I said for years that learning is so short and many of them have dispersed to different classes to step up to adulthood. Never again would the bells jingle in the morning without a voice teacher called us to line up no sound and no major national singing teacher came forward to act as I remember pendants remember China was the dress regulations. I always remember that I am a student of this.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

When we talk about the middle school students to think well, first as a place for knowledge to friends and social new.