หยางกุ้ยเฟย หรือ หยางอี้หวน เธอมีชีวิตอยู่ในช่วงปี 719 – 756 สมัยราชวงศ์ถัง เธอเป็นชาวเมืองหย่งเล่อ มีความสามารถด้านดนตรีขับร้องและฟ้อนรำเป็นอย่างมาก เธอถูกเลือกให้มาเป็นพระชายาของ โซ่วอ๋อง โอรสองค์ที่ 18 ในฮ่องเต้ถังเสวียนจง แต่แล้วฮ่องเต้ก็เกิดความคลั่งไคล้และหลงใหลในรูปโฉมที่งดงามเป็นอย่างมาก ด้วยความโปรดปรานที่ฮ่องเต้มีต่อเธอ ทำให้หยางอี้หวนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นสนมเอกหรือ กุ้ยเฟย ซึ่งในขณะนั้นเธอมีอายุ 27 ปี ทำให้บิดาและญาติของเธอต่างพลอยได้ยศฐาบรรดาศักด์ อำนาจวาสนาในแผ่นดินไปด้วย ด้วยความที่ฮ่องเต้ทรงลุ่มหลงกับนาง ทำให้ละเลยการปกครองว่าราชการ เป็นผลให้ หยางกั๋วจง ลูกพี่ลูกน้องของ หยางกุ้ยเฟย รวบอำนาจได้มากพร้อมกับกินสินบนอย่างเปิดเผย เกิดเป็นความเดือดร้อนไปทั่ว เป็นเหตุให้ อันลู่ชาน ก่อกบฏโดยนำทหารชายแดนและทิเบตเข้ายึดนครฉางอานได้อย่างง่ายดาย ทั้งฮ่องเต้และหยางกุ้ยเฟยจึงต้องลี้ภัยไปยังตอนใต้ของมณฑลซื้อชวน (เสฉวน) นั่นเอง
เมื่อ หยางกั๋วจง ถูกทหารรุมจับสังหาร ทหารทั้งหลายจึงทูลกับฮ่องเต้ให้กำจัดล้างโคตรตระกูลหยาง ผู้เป็นต้นเหตุให้เกิดกบฏและทำให้ราชวงศ์เสื่อมถอย ซึ่งนั่นรวมไปถึง หยางกุ้ยเฟย ด้วย แม้จะทรงโทมนัสในพระทัยเพียงใด สุดท้ายฮ่องเต้ก็สั่งให้ประหารชีวิต หยางกุ้ยเฟย โดยให้กาลี่ซื่อ เสนาบดีนำผ้าแพรขาวไปมอบให้นางเพื่อผูกคอตายใต้ต้นหลีในสวน สำหรับที่มาของฉายา “มวลผกาละอายนาง” มาจากครั้งที่ หยางกุ้ยเฟย ไปชมทุ่งดอกไม้ และด้วยกลิ่นหอมของร่างกายนางที่ฟุ้งออกมานั้น ทำให้เหล่ามวลดอกไม้ที่ปลูกรอบตัวนาง เมื่อได้เห็นรูปโฉมของนางก็ถึงกับตะลึงและหุบกลีบของตนเองโดยไม่รู้ตัว