ผมเคยเจอหมอมาหลายคนที่บอกกันว่าเก่งอย่างนู้นเก่งอย่างนี้สุดท้ายแล้วเขาก็รักษาผมไม่ได้ เขาก็ต้องทิ้งผมกันไปทุกคนไม่เห็นมีใครทำให้ผมหายได้แบบที่แม่บอกเลยซักคนและถ้าผมจำไม่ผิดหมอคนนี้คงเป็นรายที่สิบกว่าแล้ว
ผมรู้ดีที่คุณหมอพวกนั้นนะมีภาระหน้าที่มากมายที่เขาจะต้องทำแทนที่จะต้องมาดูแลเด็กที่กลัวโลกภายนอกอย่างผม แถมยังหัวรั้นที่ด่าเขาเปิดเปิงแม้จะเป็นภาษาอังกฤษก็ตามมันก็ยังหยาบคายแต่จะทำอย่างไรในเมื่อเขาบอกเองว่าผมต้องหายแต่สุดท้ายไม่มีใครทำได้ซักคน
"ฉันอยากสนิทกับคนไข้ของฉันนะ"
"..."
"อย่าทำเหมือนคนแก่หน่อยเลยหน่า เราสองคนยังวัยรุ่นเหมือนกันนั้นแหละ"
"เรา?"
"อื้ม ถ้าอยากรู้เรื่องของฉันช่วยบอกเรื่องเฮนรี่ให้ฟังหน่อยได้หรือเปล่าละคะ"
"เฮนรี่...สิบสามปี...ลูกครึ่งอังกฤษ..อืมม..เกาหลี"
"ฉันว่าฉันจะสอนภาษาให้เฮนรี่ด้วยดีกว่านะ