ตอนที่ฉันอายุ 15 ปี ฉันเรียนอยู่ชั้

ตอนที่ฉันอายุ 15 ปี ฉันเรียนอยู่ชั้น ม.3 เทอม 2 ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง มีอยู่วันหนึ่งฉันไปเรียนวิชาดนตรี แล้วครูที่สอนดนตรีก็สั่งให้นักเรียนทำงานและให้ส่งงานนั้นก่อนวันสอบปลายภาค เมื่อถึงวันก่อนสอบปลายภาค 2 อาทิตย์ ฉันและเพื่อนๆในกลุ่มของฉันก็เอางานมาส่งครู หลังจากวันนั้นฉันก็เตรียมตัวในการสอบปลายภาค และก็ไม่ได้นึกถึงเกี่ยวกับงานนั้นอีก พอเมื่อสอบปลายภาคเสร็จ ฉันก็ใช้เวลาในการพักผ่อน แล้วเมื่อมาถึงวันประกาศผลสอบ ฉันตกใจมาก เพราะเกรดวิชาดนตรีของฉันมันน้อยมากจนฉันประหลาดใจ ฉันจึงไปถามครูว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น แล้วฉันก็ได้คำตอบว่าจากอาจารย์ว่าฉันไม่ได้ส่งงาน ฉันก็ยิ่งตกใจกับคำพูดของครู ฉันจึงรีบอธิบายเกี่ยวกับงานนั้นให้ครูฟัง แต่ครูก็ไม่ได้สนใจกับสิ่งที่ฉันพูด ซึ่งมันก็ทำให้ฉันโมโหและหงุดหงิดมาก ฉันรู้สึกไม่ชอบครูที่ไม่รับผิดชอบต่องานของเด็กและทำงานของเด็กหาย หลังจากวันนั้นฉันก็กลับไปร้องไห้กับแม่และเล่าให้แม่ฟัง หลังจากวันนั้นฉันก็เก็บเหตุการณ์นั้นไว้เป็นบทเรียนที่ฉันไม่มีวันลืมมาตลอดจนถึงปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Now that I'm 15 years old I study of junior high school, one of two places: 3 semester. One day I went to music class. Then the music teachers so students ordered to work, and to send them before the final examination date. Prior to the final examination 2 weeks I and my friends in my group took the job send teachers. After that day I prepared in the final examination, and it does not talk about it again. Final examination on completion I simply take time to relax, then when they arrived day exam announcement. I was very shocked because my music grades it very little until I'm amazed. I would ask the teacher why you like them – and the answer from the President if I did not submit the job. The more I was shocked with the words of the teacher. I dash describes it, listening to the teacher, but the teacher did not pay attention to what I say, it just makes me so much anger and frustration. I do not feel like teachers are not responsible for the work of the child and the child's lost work. After that day I went back to crying and told his mother, listen to mom. After that day I just kept that event as a lesson I won't forget come up to now.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

When I was 15 years old, I'm studying in class. 3 second semester at a school. One day I went to study music. Then a music teacher ordered students to work and to submit it before the final exam. On the day before the end of the second Sunday my friends and I took a group of teachers to work. Later that day, I was preparing for the final exam. I do not think about that. But when the final finish I use the time to relax. Then came the day when the announcement of the final grade, I was shocked because my music is really very little that surprised me. I asked the teacher why this is so. Then I got an answer from the teacher that I was not sent. I was particularly shocked by the words of the teacher. I quickly explained about the work that teachers listen. But the teacher did not pay attention to what I say. It made me angry and very frustrated. I do not feel like a teacher who is not responsible for the behavior of children and missing children. Later that day, I went back to my mother crying and told her to listen. Later that day, I took the incident as a lesson I never forgot the past to the present.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

When I was 15 years I was studying in the University. 3 term 2 School of one. One day I went to the school of music. Then the teacher who teaches music ordered students work and the work that the day before the final exam. When the days before the final 2 week. I and my friends in my group"s work on their teacher. After that day I will prepare for the final exam. And do not think about that, when the final finished I take the time to relax. When it comes to announce the results. I was shocked, because grades in my music is too small to me surprised. I asked the teacher why it is like that. And then I got out from the teacher that I sent. I was even more shocked the words of a teacher. I hurried to explain about it for me. But I didn"t pay attention to what I say. Which makes me angry and frustrated. I don"t feel like I do not responsible for the work of children and work of the lost child. After that I went back to cry with you and talk to me about it. After that day I keep that event is a lesson that I never forget until nowadays.