ขอเท้าความถึงพื้นเพของเราก่อนนะคะ เ

ขอเท้าความถึงพื้นเพของเราก่อนนะคะ เรามีแฟนที่อายุมากกว่าเรา 7 ปี เขาทำงานเป็นพนักงานของบริษัทมีชื่อแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่แถบชานเมืองค่ะ ส่วนตัวเราเป็นนักศึกษาวิศวะฯ ปีสุดท้ายใกล้จบแล้วละค่ะ เรากับแฟนคบหากันมาเกือบ 6 ปี ทางผู้ใหญ่ของทั้งเราและแฟนก็รับรู้ค่ะ ช่วงปิดเทอม หรือวันหยุดปลายสัปดาห์เรามักจะไปค้างที่ห้องแฟนบ่อย ๆ ค่ะ แฟนเราเขาเช่าห้องพักอยู่ใกล้ที่ทำงานเพื่อความสะดวกในการเดินทางของเขาค่ะ ซึ่งตัวเราเองก็เห็นด้วยกับความจำเป็นของเขา

วันที่เราฝัน เราฝันตอนกลางวันค่ะ ช่วงนั้นเรามาอาศัยอยู่ห้องแฟนช่วงสุดสัปดาห์ พอดีว่าก่อนจะนอนกลางวันเรานิสัยเสียเล่นคอมจนโต้รุ่งเลยต้องมานอนเอาตอนกลางวันแทน ซึ่งช่วงเวลาที่นอนก็ประมาณ 9 โมงหน่อย ๆ เกือบสิบโมง ซึ่งแฟนเราออกไปทำงานแล้วค่ะ (ที่ทำงานแฟนเราทำวันเสาร์ด้วยค่ะ) โดยปกติเราเป็นคนที่ไม่ฝันเลยค่ะ คือไม่ว่าจะตอนกลางวัน หรือตอนกลางคืนเราไม่เคยฝันค่ะ หลับสนิทเหมือนคอมชัตดาวน์เครื่อง แต่บังเอิญว่าวันนั้นเราดันฝันค่ะ

เราฝันว่า เรากำลังมองภาพตึกคณะของเราตอนเวลาเย็น ๆ ใกล้ช่วงโพล้เพล้ มีนักศึกษาทยอยกันออกมาจากบันไดตึก และเราก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินลงมา และภาพก็ตัดไป อยู่ ๆ เราก็กลายเป็นผู้ชายนั้นค่ะ ตัวเราตอนนั้นคือ หน้าตาหล่อเหลา ขาวตี๋สูง อยู่ในชุดนักศึกษาสไตล์แบดบอย ชายเสื้อหลุด พับแขน ปลดกระดุมบน 2 เม็ด หน้าตึกเรียนมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในชุดนักศึกษาแบบเสื้อเข้ารูป กระโปรงทรงเอสูงกว่าเข่าขึ้นมาประมาณคืบหน่อย ๆ กำลังนั่งรอเราอยู่ หน้าตาสวยน่ารักมากเลยค่ะ เราเข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้นคือแฟนของเราเธอชื่อว่า เมย์ เราดีใจมากในฝันที่เจอเมย์รอเราที่หน้าคณะ ในฝันทุกคนเรียกเราว่า รักษ์

เรา : เมย์ เหนื่อยไหมต้องมารอรักษ์เลิกเรียน
เมย์ : ชินแล้วละ คณะรักษ์เลิกเรียนเย็นมากเลย

หลังจากนั้นเราก็จับมือผู้หญิงคนนั้นเดินเล่นไปทางสวนสาธารณะค่ะ เราคุยกันเรื่องสัพเพเหระ ซึ่งเราจำไม่ได้แล้วว่าคุยเรื่องอะไรกันไปบ้าง เหมือนคำพูดทุกอย่างมันถูกเบลอไปหมด เหมือนวูบไปวูบหนึ่งแล้วก็โผล่มาพบว่าเวลาบนนาฬิกาข้อมือปาเข้าไปเกือบจะ 1 ทุ่มแล้วเราเลยต้องขอแยกกับเมย์

เรา : เมย์นี่จะทุ่มแล้ว รักษ์ว่าเมย์กลับบ้านเถอะ
เมย์ : ไม่เอา เมย์อยากไปหอรักษ์ ขอเมย์ไปด้วยนะ

เรา : รักษ์กลับก่อนนะ เมย์เดินทางกลับดี ๆ ละ (จำได้ว่าตอนนั้นตัดบทไปค่ะ บทสนทนาก่อนหน้าที่จะตัดบท ก็เบลอ ๆ จำไม่ได้)

แล้วเราก็เดินกลับมาที่หอทิ้งเมย์ไว้ที่สวนสาธารณะใกล้ ๆ หอพักของเมย์ ในฝันเรารู้สึกว่า เราไม่อยากให้เมย์ไปห้องของเราค่ะ ยังไงก็ห้ามผู้หญิงคนนี้มาที่ห้องของเรา ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม บรรยากาศฟ้ามืดเราเดินมาถึงประตูห้องซึ่งน่าจะอยู่ประมาณชั้น 3 หรือ 4 ของหอพัก เพราะวิวจากประตูห้องออกไปก็เกือบเห็นยอดไม้แล้วค่ะ เราเปิดประตูเข้าไปในห้อง ประตูมีสองชั้นนะคะ ชั้นแรกเป็นประตูไม้ ส่วนชั้นในเป็นประตูตาข่าย ในห้องของเราตอนนั้นมีเพื่อน ๆ ทั้งที่เรียนด้วยกันและไม่ได้เรียนด้วยกันนั่งสุ่มหัวทำโมเดลบ้านอยู่มุมหนึ่ง และอีกมุมหนึ่งเป็นคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งซึ่งมีผู้หญิง ที่เราเข้าใจว่าเป็นเจ๊ที่สนิทกันนั่งเล่นอยู่ค่ะ

พอเข้าห้องไปบรรดาเพื่อน ๆ ก็พากันแซวกันเรื่องเกี่ยวกับแฟนเรา ที่ไม่เคยมีใครเห็นหน้า ตัวเราก็เขินหน้าแดงนิด ๆ ตามภาษาผู้ชายมีฟอร์มก่อนจะควักรูปในกระเป๋าสตางค์ออกมาอวดเพื่อนว่าคนนี้แหละแฟนกู คบมาได้หนึ่งเดือนแล้วเสียงเกรี้ยวกร้าวเหมือนเวลาเชียร์บอลดังขึ้นพร้อมกับคำชม ว่าเมย์สวยโน้นนนี่นั่น จนเจ๊คนสนิทที่นั่งเล่นคอมอยู่ในห้องขอดูรูปแฟนเราบ้าง เราก็ยื่นให้อย่างเต็มใจ แต่อยู่ ๆ สีหน้าของเจ๊แกก็เปลี่ยนไป จากยิ้มขำ ๆ กลายเป็นหน้านิ่งเรียบจนเราแปลกใจ

เจ๊ : รักษ์ แฟนแกชื่ออะไร
เรา : เมย์ครับเจ๊ เป็นไงแฟนผมน่ารักไหม
เจ๊ : คบกันมานานหรือยัง
เรา : เพิ่งจะได้เดือนกว่า ๆ เองครับ
แล้วเจ๊ก็เปิดรูป คู่ในคอมพิวเตอร์ระหว่างเจ๊กับเมย์แฟนเราในฝันขึ้นมาให้เราดูเราก็หัวเราะ ถามเจ๊ไปขำขำว่าไปรู้จักกันตอนไหน แต่หน้าเจ๊ในฝันเจ๊ไม่เล่นด้วยเลยหน้านิ่งมากแล้วก็เริ่มเล่าถึงรุ่นน้องคนหนึ่งของเจ๊ให้เราฟัง

เจ๊ : เจ๊เคยมีรุ่นน้องคนหนึ่ง เป็นเด็กน่ารัก นิสัยดี คุยเก่งเจ๊รักรุ่นน้องคนนั้นมาก น่าเสียดายที่ฆ่าตัวตายไปได้เมื่อสองสามเดือนก่อน น้องคนนั้นชื่อ เมย์

ทั้งห้องเงียบกริบเรารู้สึกตัวชาเหมือนโดนเอาน้ำเย็นราดเลยค่ะ แต่เราก็ทำใจเย็นเถียงเจ๊แกว่า คนละเมย์หรือเปล่าอาจจะหน้าคล้ายกัน เจ๊แกก็เลยเดินไปหยิบแฟ้มอะไรบางอย่างมาให้เรา เป็นแฟ้นสีดำ ๆ ลักษณะเหมือนแฟ้มบันทึกคดี ของตำรวจในหนังต่างประเทศน่ะค่ะ เราก็รับมาแล้วเปิดดูแบบ งง ๆ

ข้างในแฟ้มเป็นรูปของ หญิงสาวคนหนึ่งสภาพศพในรูปคือ เรียกได้ว่าถูกหั่นและเฉือนออกไม่มีชิ้นดี ระหว่างที่เราดูแฟ้มอยู่ อยู่ ๆ เราก็เห็นภาพผู้หญิงกำลังเอามีดกรีด ตรงโคนหน้าอก แล้วสอดมือเข้าไปทางรอยกรีดคว้านเอา เต้านมออกจากใต้ผิวหนัง คือ เราเห็นภาพ แต่ความรู้สึกตั้งแต่ตอนกรีดจนกระทั่งถึงตอนคว้านออกเรารับรู้หมด รู้สึกเหมือนหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม หายใจไม่ทั่วท้อง แล้วก็วูบกลับมาที่เรากำลังยืนมองแฟ้มนั่นอยู่ รูปของผู้เสียชีวิตที่ติดอยู่บนฝั่งขวามือของแฟ้มก็ชี้ชัดว่าคือ เมย์ แน่นอนไม่ผิดแน่ ในแฟ้มนั่นระบุสาเหตุการตายชัดเจนอีกด้วยว่าเป็นการ ฆ่าตัวตาย แล้วเพื่อน ๆ เราก็กรู่กันเข้ามาขอดูแฟ้มในมือเราซึ่งเวลานั้นเรา งง ไปหมด แล้วอยู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

เวลานั้นทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบเราเลยตัดสินใจเดินไปเปิดประตูแบบสติยังไม่ครบดี พอเปิดประตูออกไปคนที่มาเคาะห้องของเราคือ เมย์ เราตกใจและรนมาก เราไม่เคยพาเมย์มาที่ห้อง และไม่เคยบอกเมย์ว่าห้องเราอยู่ที่ไหนแต่เมย์มาได้ เราเลยเดินออกไปหาเมย์ ปิดประตูห้องแล้วคุยกันอยู่หน้าห้อง

เรา : เมย์ มาได้ไง
(เราเหมือนพยายามควบคุมสติ และพยายามไม่ให้เสียงสั่น)
เมย์ : เมย์อยากอยู่กับรักษ์ ให้เมย์เข้าห้องนะ
(เมย์ก็ทำท่าจะเปิดประตู เราก็คว้าประตูไว้ค่ะ)

เรา : อย่าเลยเมย์เป็นผู้หญิง ห้องรักษ์มีแต่ผู้ชาย เมย์กลับไปเถอะ
เมย์ : แต่เมย์อยากอยู่กับรักษ์
เรา : เมย์กลับไปเถอะ เดียวรักษ์เดินไปส่งหน้าหอ
ตัดกลับมาที่ห้องของเราอีกครั้งหลังจากไปส่งเมย์ที่หน้าหอ ในห้องย