โรมิโอ กับจูเลียต โรมิโอและจูเลียต

โรมิโอ กับจูเลียต

โรมิโอและจูเลียต เป็นละครโศกนาฏกรรมที่ประพันธ์ขึ้นโดย วิลเลียม เชกสเปียร์ ซึ่งประพันธ์ขึ้นในปีคริสต์ศักราช ๑๕๙๕

ความเป็นมาของบทละคร เกิดขึ้นจากความขัดแย้งของสองตระกูลซึ่งเป็นอุปสรรคทำให้โรมิโอและจูเลียตผู้ที่มีความรักบริสุทธิ์ ผู้ที่เชื่อในรักแท้ ต้องถึงแก่ความตาย และสุดท้ายบทละครเรื่องนี้ก็จบลงที่การสูญเสีย ทำให้ทั้งสองตระกูลกลับมาคืนดีกัน

ฉากที่หนึ่ง

จูเลียตเดินออกมา ถึงตรงที่งานเลี้ยง ท่ามกลางผู้คนมากมาย ทุกสายตาหันมามองเพียงสาวน้อยผู้มาใหม่

โรมิโอ : นี่ๆๆ เจ้าเห็นสาวสวยคนนั่นไหม

เพื่อนโรมิโอ : เห็นสิ นั่นแหละ จูเลียต บุตรสาวคนเดียวตระกูลคาปุเล็ต

โรมิโอยืนนิ่ง มองความงดงามของจูเลียต มองจนจูเลียตเดินมาถึงตัวชายหนุ่ม

จูเลียต : ท่าน..ท่านคือโรมิโอ แห่งตระกูลมอนตะคิว ใช่หรือไม่ ?

โรมิโอ : ใช่ ข้านี่แหละ โรมิโอ มอนตะคิว เจ้าคือ จูเลียต คาปุเล็ตยินดีที่ได้รู้จักกับเจ้า

จูเลียต : ยินดีที่ได้รู้จักท่านเช่นกัน โรมิโอ

ทั้งสองจับมือและมองหน้ากัน ทั้งคู่ได้สบตากัน เป็นเวลาเนิ่นนาน จนกระทั้งพ่อของฝ่ายสาวได้เห็นเข้า ทั้งสองจึงรีบปล่อยมือออกจากกัน

พ่อของจูเลียต : นี่เจ้าโรมิโอ เจ้าแอบเข้ามาในงานของข้างั้นหรือ ? แล้วนี่เจ้ามายืนคุยอะไรกับลูกสาวข้า อย่าได้มายุ่งกับลูกสาวข้าเป็นอันขาดนะ ไม่นั้นเจ้าจะหาว่าข้าเตือน ไสหัวออกไปจากงานของข้าได้แล้ว

โรมิโอจำใจต้องเดินออกจากงานเลี้ยงไป พร้อมกับเพื่อนของเขา โดยที่มีจูเลียตมองตามอย่างเศร้าสร้อย

พ่อของจูเลียต : ไปลูกจูเลียต เรากำจัดสิ่งอัปมงคลของงานออกไปแล้ว เราเข้าไปในงานกันเถอะ

จูเลียตและพ่อของเธอเดินเข้างานไป

จบฉากที่หนึ่ง

ฉากที่สอง

หลังจากงานเลี้ยงวันนั้นโรมิโอและจูเลียต ได้พบกันบ่อยครั้งขึ้น ได้ไปเที่ยวกันบ้าง นั่งในสวนบ้าง จนกระทั่งโรมิโอกับจูเลียตได้แต่งงานกันอย่างลับๆที่โบสถ์ โดยมีพระเจ้าเป็นพยาน มีบาทหลวงเป็นผู้ทำพิธี และมีแม่นมของจูเลียตเป็นผู้ใหญ่

โรมิโอ : จูเลียต ข้ารักเจ้า ข้ารู้ว่าเราอาจจะรักกันอย่างเปิดเผยไม่ได้ เพราะ ตระกูลของข้ากับเจ้าไม่ถูกกัน แต่ที่ข้าจะแต่งงานกับเจ้าในวันนี้นั้น เพื่อเป็นคำมั่นสัญญาว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ข้าจะรักและดูแลเจ้าตลอดไป จูเลียต เจ้าแต่งงานกับข้านะ

เมื่อได้ฟังเช่นนั้น จูเลียตก็รู้สึกเขิน และได้หันไปทางแม่นมของหล่อน เพื่อถามว่าเธอควรจะแต่งงานกับโรมิโอดีหรือไม่ แม่นมเมื่อเห็นดังนั้นก็ได้พยักหน้าให้

จูเลียต : โรมิโอ ข้าจะแต่งงานกับท่าน

ทั้งสองสวมกอดกัน และจับมือกันเดินเข้าโบสถ์

บาทหลวง : เจ้าสองคน มาทำอะไรกันหรือ

ทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนจะตอบอย่างเขินอาย

จูเลียต : เราสองคนจะแต่งงานกันคะ

โรมิโอ : ใช่ครับ เราสองคนจะแต่งงานกันครับเลยมาขอให้ท่านช่วยพิธีให้เราสองคน

บาทหลวง : แล้วพ่อแม่ของเจ้าทั้งสองล่ะ ?

จูเลียต : เอ่อ คือว่า

โรมิโอ : คือตระกูลของข้า และตระกูลของจูเลียตมีปัญหากัน เราเลยจะแต่งงานกันอย่างลับๆ ได้โปรดเถอะท่าน ช่วยทำพิธีให้เราสองคนด้วย ได้โปรด

บาทหลวง : (ทำท่านึกคิด)ก็ได้ ข้าจะพิธีให้จ้าทั้งสอง

ทั้งสองสวมกอดกัน ด้วยความดีใจ และพิธีก็เริ่มขึ้น

จบฉากที่สอง

ฉากที่สาม

วันหนึ่ง เมื่อโรมิโอและเพื่อได้ไปเดินเล่นในสวน ด้วยความสบายใจ และได้ไปเจอกับน้องชายของจูเลียตเข้า จึงเกิดทะเลาะวิวาทกันขึ้น

เพื่อนโรมิโอ : โรมิโอ ตาข้าขวาของข้ากระตุกว่ะ

โรมิโอ : ขวาร้ายซ้ายดี ต้องมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นแน่

เพื่อนโรมิโอ : โอ้ย

ทันใดนั้นเอง เพื่อนของโรมิโอก็ร้องออกมา

โรมิโอ : เกิดอะไรขึ้น ?

เพื่อนโรมิโอ : ไม่รู้ใครปาอะไรใส่หัวข้านะสิ

แล้วทั้งสองก็เดินไปหาต้นเหตุ เมื่อเดินไปถึง ทั้งสองก็เห็นเด็กที่อายุน้อยกว่าเขากำลังปาก้อนหินเล่นกันอย่างสนุกสนาน

เพื่อนโรมิโอ : นี่พวกเจ้า เล่นอะไรกันไม่รู้เรื่อง

น้องจูเลียต : แล้วพวกท่านเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาต่อว่าพวกข้า วกข้าเล่นของพวกข้าอยู่ดีดี

โรมิโอ : นี่เจ้า จะเล่นอะไรกันข้าก็ไม่ว่าเด็กอย่างพวกเจ้าหรอกนะ แต่เล่นแล้วก็ควรที่จะระวังบ้าง

น้องจูเลียต : พวกข้าเล่นไม่ระวังตรงไหนเหรอพี่ชาย ข้าก็ไม่เห็นว่าใครจะเดือดร้อนเลยนี่

เพื่อนโรมิโอ : นี่เหรอระวังของเจ้า ถ้าระวังจริง หัวข้าคงแตกอย่างนี้หรอก

น้องชายของจูเลียต : นี่เจ้ามีหลักฐานอะไรมากล่าวหาข้า ลองถามเพื่อนข้าดูสิ มีใครเห็นบ้างว่าข้าไปปาหินใส่ท่าน

น้องชายของจูเลียตเถียงอยู่กับเพื่อนของมิโอนั้น หันกลับไปด้านหลังอีกที ก็พบเพียงแต่สนามหญ้าว่างเปล่า และเมื่อหันกลับมาก็ยังทำท่าไม่ยอมเหมือนเดิม

เพื่อนโรมิโอ : นี่สรุปว่าเจ้าจะไม่ขอโทษข้าใช่ไหม ?

น้องจูเลียต : ข้าไม่ได้ทำอะไรผิดแล้วข้าจะขอโทษเจ้าทำไมกัน

เพื่อนโรมิโอ : เด็กอย่างเจ้า นี่มันต้องโดน ตีซะให้เข็ด

พูดพลาง เพื่อนของโรมิโอก็เดินเข้าไปหา น้องจูเลียตนั้น น้องของจูเลียตก็ได้หยิบปืนขึ้นมาจากชายสะโพกด้านหลังหวังเพื่อเอามาขู่ แต่ปืนกลับลั่น ทำให้ไปโดนเพื่อนของโรมิโอเข้า

น้องจูเลียต : เจ้าอย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนั้น ข้าจะยิงเจ้าจริงๆด้วย

เพื่อนโรมิโอ : ปืนเด็กเล่นน่า ใช้กับข้าไม่ได้หรอกเด็กน้อย

เพื่อนของโรมิโอเดินเข้าใกล้ไปเรื่อยๆ ทำให้น้องของจูเลียต เผลอยิงปืนใส่เพื่อนของโรมิโอ เมื่อโรมิโอเห็นอย่างนั้น ทำให้เขาโกรธมาก เดินเข้าไปหา เพื่อแย่งปืนมา แต่ปืนกลับล่นใส่น้องจูเลียต

จบฉากที่สาม

ฉากที่สี่

เมื่อเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ทำให้โรมิโอถูกขับไล่ออกจากเมืองไป

ศาล : จากความผิดของเจ้า ร้านแรงยิ่งนัก หากเรายังให้เจ้าอยู่ในเมืองนี้ต่อไป เราเกรงว่าอาจจะทำให้ผู้คนบริสุทธิ์ต้องเสียชีวิตไปอีก ดังนั้น เราจึงขอเนรเทศเจ้าออกจากเมืองไป นับแต่บัดนี้

โรมิโอ : แต่ท่านนั้นมันเป็นเหตุสุตวิสัยนะ

ศาล : ข้าไม่ประหารเจ้าก็ดีเท่าไหร่แล้วโรมิโอ ออกไปได้แล้ว เลิกศาล

โรมิโอนั่งลงอย่างทำใจ เขาหันไปเห็นจูเลียตที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่ ในใจเขาคิดแต่เพียงว่า นางคงไม่รักเข้าแล้ว แล้วจึงเดินจากไป

จบฉากที่สี่

ฉากที่ห้า

เมื่อโรมิโอโดนไล่ออกจากเมือไปแล้ว จูเลียตจะมานั่งร้องไห้ที่โบสถ์ทุกวัน โดยมีแม่นมคอยติดตามมาเสมอ จนกระทั่งวันหนึ่ง จูเลียตได้มานั่งที่โบสถ์คน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Romeo and Juliet Romeo and Juliet is a tragedy drama literary work by William Shakespeare in which Gregorian year in composers 1595. The history of plays Arising from the conflicts of the two families, which are obstacles to Romeo and Julia prospects of pure love. Those who believe in true love and death must be the last d. plays this story would end up losing. Make both good night back to family. One of the scenesJulia tadoen out to the parties in the midst of so many people. All eyes turned to look just a little girl new arrivals.Romeo: ni God see pretty people there?เพื่อนโรมิโอ : เห็นสิ นั่นแหละ จูเลียต บุตรสาวคนเดียวตระกูลคาปุเล็ตโรมิโอยืนนิ่ง มองความงดงามของจูเลียต มองจนจูเลียตเดินมาถึงตัวชายหนุ่มจูเลียต : ท่าน..ท่านคือโรมิโอ แห่งตระกูลมอนตะคิว ใช่หรือไม่ ?โรมิโอ : ใช่ ข้านี่แหละ โรมิโอ มอนตะคิว เจ้าคือ จูเลียต คาปุเล็ตยินดีที่ได้รู้จักกับเจ้าจูเลียต : ยินดีที่ได้รู้จักท่านเช่นกัน โรมิโอทั้งสองจับมือและมองหน้ากัน ทั้งคู่ได้สบตากัน เป็นเวลาเนิ่นนาน จนกระทั้งพ่อของฝ่ายสาวได้เห็นเข้า ทั้งสองจึงรีบปล่อยมือออกจากกันFather of Juliet: Romeo owner here who sneak into my work like that or talk to the owner and then come here for? anything to his daughter! Don't come mess with me as his daughter is missing! Not only will find that I am warning them away from the head of the civil servants have. Romeo have decided to walk away from a party with his friend Tom ongtam, Julia has a sad ending.Father of Juliet: Juliet child. We get rid of the apmongkhon things out. We go in gear Julia and her father walked to work.End scene.The second scene. หลังจากงานเลี้ยงวันนั้นโรมิโอและจูเลียต ได้พบกันบ่อยครั้งขึ้น ได้ไปเที่ยวกันบ้าง นั่งในสวนบ้าง จนกระทั่งโรมิโอกับจูเลียตได้แต่งงานกันอย่างลับๆที่โบสถ์ โดยมีพระเจ้าเป็นพยาน มีบาทหลวงเป็นผู้ทำพิธี และมีแม่นมของจูเลียตเป็นผู้ใหญ่โรมิโอ : จูเลียต ข้ารักเจ้า ข้ารู้ว่าเราอาจจะรักกันอย่างเปิดเผยไม่ได้ เพราะ ตระกูลของข้ากับเจ้าไม่ถูกกัน แต่ที่ข้าจะแต่งงานกับเจ้าในวันนี้นั้น เพื่อเป็นคำมั่นสัญญาว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ข้าจะรักและดูแลเจ้าตลอดไป จูเลียต เจ้าแต่งงานกับข้านะ When I hear such Julia are felt to become shallow and was facing her wet nurse. To ask whether she should marry Romeo ... or not. A wet nurse when seeing thus, the nod.Juliet: Romeo, I will marry you. The two shake hands and embrace each other walk into Church.Priest: Lord, what do those two together. The two look at each other face first to answer, best one eye.Juliet: we are married?Romeo: Yes We are married I had come to ask for your help us ceremony two.Priest: and both of your parents give you?Juliet: UM, is that.โรมิโอ : คือตระกูลของข้า และตระกูลของจูเลียตมีปัญหากัน เราเลยจะแต่งงานกันอย่างลับๆ ได้โปรดเถอะท่าน ช่วยทำพิธีให้เราสองคนด้วย ได้โปรดบาทหลวง : (ทำท่านึกคิด)ก็ได้ ข้าจะพิธีให้จ้าทั้งสอง ทั้งสองสวมกอดกัน ด้วยความดีใจ และพิธีก็เริ่มขึ้นจบฉากที่สองฉากที่สาม วันหนึ่ง เมื่อโรมิโอและเพื่อได้ไปเดินเล่นในสวน ด้วยความสบายใจ และได้ไปเจอกับน้องชายของจูเลียตเข้า จึงเกิดทะเลาะวิวาทกันขึ้นเพื่อนโรมิโอ : โรมิโอ ตาข้าขวาของข้ากระตุกว่ะโรมิโอ : ขวาร้ายซ้ายดี ต้องมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นแน่เพื่อนโรมิโอ : โอ้ย ทันใดนั้นเอง เพื่อนของโรมิโอก็ร้องออกมาโรมิโอ : เกิดอะไรขึ้น ?เพื่อนโรมิโอ : ไม่รู้ใครปาอะไรใส่หัวข้านะสิ แล้วทั้งสองก็เดินไปหาต้นเหตุ เมื่อเดินไปถึง ทั้งสองก็เห็นเด็กที่อายุน้อยกว่าเขากำลังปาก้อนหินเล่นกันอย่างสนุกสนานเพื่อนโรมิโอ : นี่พวกเจ้า เล่นอะไรกันไม่รู้เรื่องน้องจูเลียต : แล้วพวกท่านเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาต่อว่าพวกข้า วกข้าเล่นของพวกข้าอยู่ดีดีโรมิโอ : นี่เจ้า จะเล่นอะไรกันข้าก็ไม่ว่าเด็กอย่างพวกเจ้าหรอกนะ แต่เล่นแล้วก็ควรที่จะระวังบ้างน้องจูเลียต : พวกข้าเล่นไม่ระวังตรงไหนเหรอพี่ชาย ข้าก็ไม่เห็นว่าใครจะเดือดร้อนเลยนี่เพื่อนโรมิโอ : นี่เหรอระวังของเจ้า ถ้าระวังจริง หัวข้าคงแตกอย่างนี้หรอกน้องชายของจูเลียต : นี่เจ้ามีหลักฐานอะไรมากล่าวหาข้า ลองถามเพื่อนข้าดูสิ มีใครเห็นบ้างว่าข้าไปปาหินใส่ท่าน น้องชายของจูเลียตเถียงอยู่กับเพื่อนของมิโอนั้น หันกลับไปด้านหลังอีกที ก็พบเพียงแต่สนามหญ้าว่างเปล่า และเมื่อหันกลับมาก็ยังทำท่าไม่ยอมเหมือนเดิมเพื่อนโรมิโอ : นี่สรุปว่าเจ้าจะไม่ขอโทษข้าใช่ไหม ?น้องจูเลียต : ข้าไม่ได้ทำอะไรผิดแล้วข้าจะขอโทษเจ้าทำไมกันเพื่อนโรมิโอ : เด็กอย่างเจ้า นี่มันต้องโดน ตีซะให้เข็ด พูดพลาง เพื่อนของโรมิโอก็เดินเข้าไปหา น้องจูเลียตนั้น น้องของจูเลียตก็ได้หยิบปืนขึ้นมาจากชายสะโพกด้านหลังหวังเพื่อเอามาขู่ แต่ปืนกลับลั่น ทำให้ไปโดนเพื่อนของโรมิโอเข้าน้องจูเลียต : เจ้าอย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนั้น ข้าจะยิงเจ้าจริงๆด้วยเพื่อนโรมิโอ : ปืนเด็กเล่นน่า ใช้กับข้าไม่ได้หรอกเด็กน้อย เพื่อนของโรมิโอเดินเข้าใกล้ไปเรื่อยๆ ทำให้น้องของจูเลียต เผลอยิงปืนใส่เพื่อนของโรมิโอ เมื่อโรมิโอเห็นอย่างนั้น ทำให้เขาโกรธมาก เดินเข้าไปหา เพื่อแย่งปืนมา แต่ปืนกลับล่นใส่น้องจูเลียตจบฉากที่สามฉากที่สี่ เมื่อเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ทำให้โรมิโอถูกขับไล่ออกจากเมืองไปศาล : จากความผิดของเจ้า ร้านแรงยิ่งนัก หากเรายังให้เจ้าอยู่ในเมืองนี้ต่อไป เราเกรงว่าอาจจะทำให้ผู้คนบริสุทธิ์ต้องเสียชีวิตไปอีก ดังนั้น เราจึงขอเนรเทศเจ้าออกจากเมืองไป นับแต่บัดนี้โรมิโอ : แต่ท่านนั้นมันเป็นเหตุสุตวิสัยนะศาล : ข้าไม่ประหารเจ้าก็ดีเท่าไหร่แล้วโรมิโอ ออกไปได้แล้ว เลิกศาล โรมิโอนั่งลงอย่างทำใจ เขาหันไปเห็นจูเลียตที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่ ในใจเขาคิดแต่เพียงว่า นางคงไม่รักเข้าแล้ว แล้วจึงเดินจากไปจบฉากที่สี่ฉากที่ห้า เมื่อโรมิโอโดนไล่ออกจากเมือไปแล้ว จูเลียตจะมานั่งร้องไห้ที่โบสถ์ทุกวัน โดยมีแม่นมคอยติดตามมาเสมอ จนกระทั่งวันหนึ่ง จูเลียตได้มานั่งที่โบสถ์คน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Romeo and Juliet

Romeo and Juliet is a drama tragedy authored by William shake speare, which composition in the Christian era. 151 5

.History of plays. Arise from the conflict of the two tribes which impeding Romeo and Juliet. Those with pure love, who believe in true love to death. And finally, it ends at the loss of dramaScene one


Juliet walked out to where the party among the people. All eyes turned only young newcomers

Romeo: Hey, you see a pretty girl of that person?

friend Romeo: