Riel of Cinderellaณบ้านหลังใหญ่แห่ง

Riel of Cinderella
ณบ้านหลังใหญ่แห่ง 1 ที่ล้อมรอบไปด้วยป่าไม้ในธรรมชาติที่แสนงดงามมีครอบครัว 1 ซึ่งอาศัยอยู่ด้วยความผาสุกจนกระทั่งความตายได้เพราะแม่ของเอลลาไปทุกคนก็ต่างมีความทุกข์โศกรวมทั้งพ่อของเอลลาด้วยแต่ทว่าวัน 1 พ่อของเอวร่าได้พาเมียใหม่และลูก ทั้งสองของหล่อนเข้ามาในบ้านโดยไม่ได้บอกกล่าวเอวร่าแต่อย่างใดเธอเสียใจมากใจจึงนึกถึงคำที่แม่พูดเสมอว่าเมื่อใดที่มีความทุกข์ให้หลับตาและเปิดใจให้กว้างและในที่สุดเธอก็ทำใจได้
วัน 1 พ่อของเอวร่าต้องไปทำงานที่ดินแดนอันไกลห่าง
เอร่า :โชคดีครับพ่อ
พ่อ:พ่อขอโทษนะแต่ดูเหมือนลูกจะต้องอยู่กับแม่เลี้ยงแล้วล่ะ
เอวร่า: ไม่เป็นไรค่ะหนูรับได้
พ่อ:ขอบใจมากลูกแต่ไม่ว่าอย่างไรขอให้ลูกจำไว้ว่าแม่คือหัวใจของบ้านไม่มีใครเทียบได้
เบลล่า:ค่ะ
ในขณะเดียวกันแม่เลี้ยงมาได้ยินเข้าจึงเกิดความโกรธที่ไม่เห็นความสำคัญของนาง
หลังจากที่พ่อของเอลลาออกไปได้สักพัก
แม่เลี้ยง:มานี่สิเอวร่า
เอวร่า:มีอะไรคะแม่เลี้ยง
แม่เลี้ยง:ม่ายม่ายม่ายม่ายอย่าเรียกเช่นนั้นเรียกฉันว่าท่านหญิงดีกว่า
เอวร่า:ได้ค่ะ
แม่เลี้ยง:ดูเหมือนห้องนอนจะไม่พอฉันขอห้องเธอได้ไหม
เทลล่า:ได้ค่ะเดี๋ยวหนูจะไปนอนห้อง...
แม่เลี้ยง: เราก่
เอวร่า:อะไรนะ
แม่เลี้ยง:ฟังไม่ผิดหรอก
หญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้นและรีบวิ่งออกจากห้องด้วยความเสียใจ
และในคืนเดียวกันนั่นเองขณะที่เธอกำลังจ้องมองท้องฟ้า ก็ได้ยินเสียงคนมาเคาะประตูและหลังจากที่เธอเปิดก็เห็นจดหมายวางอยู่บนพื้นเธอจึงหยิบขึ้นมาอ่านแล้วก็ต้องตกใจเพราะจดหมายเขียนว่าพ่อของเธอได้เสียชีวิตลงแล้ว
แม่เลี้ยงเห็นเธอร้องไห้จึงเดินมาหยิบไปอ่านจากนั้นก็ทำหน้าอย่าโหดร้าย
รุ่งเช้าแม่เลี้ยงได้ไปปลุกเอล่า
แม่เลี้ยง:ตื่นตื่นเอวร่า
เอวร่า:มีไรคะ
แม่เลี้ยง:ไปซักผ้าสิ
เอวร่า:แล้วคนใช้ล่ะคะ
แม่เลี้ยง:ฉันไล่ออกหมดแล้วล่ะ
เบลล่า:อ้าวแล้วใครจะทำงานทั้งหมดล่ะคะ
แม่เลี้ยง:เธอไง
เอวร่า:อะไรนะ
แม่เลี้ยง:ไปเร็วเร็ว
แอลล่า:ค่ะค่ะ
เธอทำงานทั้งวันโดนไม่ได้กินอะไรเลยหน้าของเธอเปิดเปื้อนไปด้วยเถ้าถ่าน
ณ ห้องครัวแม่เลี้ยงแล้วพี่เลี้ยงทั้งสองของเอวร่ากำลังรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
พี่เลี้ยงคนที่ 1 :มานี่สิเอวร่า
เอลร่า:มีอะไรเหรอคะ
พี่เลี้ยงคนที่ 1 :หยิบคุกกี้ให้ฉันหน่อยสิ
เอลร่า:ได้ค่ะ
พี่เลี้ยงคนที่ 2: เบลล่า คุกกี้หล่นเก็บไว้ฉันหน่อยสิ
เอลล่า: ได้ค่ะได้
จากนั้นเธอก็ก้มลงไปเก็บคุกกี้และพี่เลี้ยงคนที่ 2 ก็เอานมเทใส่หัวของเธอ
เอวร่า:โอ้ย
พี่เลี้ยงคนที่ 2 จะทำไม
แม่เลี้ยง:นั่นสิเธอจะทำไมลูกฉัน
เอวร่า:ป่าวค่ะ
พี่เลี้ยงคนที่ 1: ดูสิเนื้อตัวก็มอมแมมฉันว่าฉันจะเรียกเธอว่าซินเดอเรลล่า
เอวร่า :ช่างโหดร้าย
หญิงสาวเศร้าโศกเสียใจที่ความอดทนของเธอตอนนี้เริ่มลดลงเรื่อยเรื่อยเธอจึงรีบไปที่คอกม้าและขี่ม้าไปที่ตลาดโดยเร็ว
เมื่อเธอไปถึงตลาดก็ได้ยินเสียงประกาศว่า
พระราชารับสั่งให้ผู้หญิงทุกคนในเขตแดนเข้าร่วมงานเต้นรำที่จะจัดสามวันเริ่มตั้งแต่คืนนี้
เอลร่าด้ยินจึงดีใจและกลับไปเล่าให้แม่เลี้ยงและพี่ทั้งสองของเธอฟัง
เมื่อแม่เลี้ยงได้ยิน
มล: แล้วจะรออะไรล่ะไปตัดชุดสิ
เอลร่า : ค่ะ
แม่เลี้ยง : แล้วก้ตัดมา 3 ชุดล่ะ
เอลร่า : แม่เลี้ยงใจดีจังเลยค่ะ
มล: อะไร
เอลร่า : ที่ตัดชุดเผื่อหนู
มล: ของฉันย่ะ
เอลร่าวิ่งร้องไห้ขึ้นไปในห้องตัดเย็บ และด้วยความโศกเศร้าเธอก็ได้ตัดเย็บชุดจนเสร็จรวมทั้งเธอก็ได้ตัดเย็บชุดของเธอด้วย
เธอเอาชุดเหล่านั้นไปไห้แม่เลี้ยง
มล : ทำไมมี 4
คืนงานเต้นรำวันสุดท้าย
เอลร่า : ชุดนั้นของหนูค่ะ ไม่ต้องห่วง หนูจะไม่ทำตัวให้อับอายเลยค่ะ
มล: ใครจะไห้เธอไป
เอลร่า : พระราชาบอกไห้ ผญ ทุกคนไปนิ่ค่ะ
มล: เอางั้นก้ด้เอลร่า เธอไปงานเต้นรำกับเราก้ด้ ถ้าเธอเก็บเมล้ดถั่วพวกนี้หมด
สิ้นคำพูดแม่เลี้ยงก็สาดเมล็ดถั่วที่อยู่ในถังออกกระจายไปทั่วห้อง เอลล่าไม่รอช้าที่จะเก็บ
พอเธอเก็บเสร้จเธอก้ไปสวมชุด ปรากฏว่าชุดของเธอถูกกรีดกรายจนพังยับเยิน
จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะจากแม่เลี้ยงแล้วพี่สาวทั้งสองของเธอดังมาจากนอกบ้าน
พี่เลี้ยงคนที่ 1 บ๊ายบายเอวร่า
ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่ว่าเธอจะทำอย่างไรแม่เลี้ยงก็ไม่ยอมให้เธอไปงานเต้นรำด้วย
เธอร้องไห้เสียใจอยู่นานและเธอก็ตัดสินใจวิ่งไปที่ต้นไม้ที่เป็นตัวแทนของแม่เธอ
เอลร่านั่งร้องไห้กับต้นไม้และพูดคุย
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงดังขึ้นว่า หนูอยากได้อะไรจ๊ะ
เอวร่าได้ยินจึงทำลักษณะแปลกใจเพราะเสียงนั่นคือเสียงเดียวกันกับแม่ของเธอแต่ทว่าเธอมองรอบกายก็ไม่เห็นใครเลยเธอจึงตอบกลับไป
เอลร่า : หนูชุดขอไปงานเต้นรำก็พอค่ะ
ท่านใดนั้นต้นไม้ก็สั่นไหว ใบไม้แห้งเริ่มลอยขึ้นจากพื้นและวนรอบตัวเธอ ในพริบตาชุดของเธอก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงที่สวยพร้อมกับรองเท้าแก้วที่ประเมินค่าไม่ได้
นางฟ้าแม่ทูนหัวมนต์ : จะเสื่อมหลังจากเสียงระฆังบอกเวลาเที่ยงคืนครั้งสุดท้าย
เอลร่า: ขอบคุนค่ะ
เมื่อเอลร่าไปถึงงาน แม่เลี้ยงและพี่เลี้ยงก็ไม่มีใครจำเธอได้เลยแล้วเธอก็ได้เต้นรำกับเจ้าชายอย่างที่ตั้งใจเอาไว้
แต่เมื่อเสียงระฆังดังเธอก็ต้องวิ่งหนีออกมา
คืนงานเต้นรำวันที่ 2
เมื่อเสียงระฆังดังเธอก็วิ่งหนีออกมาเช่นเคย ซึ่งครั้งนี้พระราชาก็ตามมาด้วยแต่ก็ไม่ทัน
คืนงานเต้นรำวันสุดท้าย
เมื่อเสียงระฆังดังเธอก็วิ่งหนีออกมาเช่นเคยแต่ครั้งนี้เธอได้ทำรองเท้าข้าง 1 หลุดเอาไว้
เจ้าชายจึงมาเก็บไว้และบอกให้ขุนนางประกาศไปทั่วว่าหญิงคนใดที่สามารถใส่รองเท้านี้ได้จะได้เป็น คู่อภิเษกของเจ้าชาย
เหล่าขุนนางพาเจ้าชายวนเวียนไปทั่วอาณาจักรก็ยังไม่พบคนที่สามารถสวมรองเท้านี้ได้จนมาถึงบ้านของเอลร่า
มล: ถวายบังคมเพคะฝ่าบาท

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Riel of Cinderella1 excellent big naban surrounded by forests in the beautiful nature with the family I lived with welfare until death because the mother of walnut to everyone, it has woes, including father's day 1 father of walnut with waist but I have a new wife and child value. Both her into the home without notifying the hotel at her waist so much heart, so think of a grudge that mother always say that whenever there is distress, eyes wide and open, and in the end she made.Day 1 father's waist to value work far away land an.Lucky dude Eira: fatherFather: Daddy, I'm sorry, but it looks like the ball is about to be with mother.เอวร่า: ไม่เป็นไรค่ะหนูรับได้พ่อ:ขอบใจมากลูกแต่ไม่ว่าอย่างไรขอให้ลูกจำไว้ว่าแม่คือหัวใจของบ้านไม่มีใครเทียบได้เบลล่า:ค่ะในขณะเดียวกันแม่เลี้ยงมาได้ยินเข้าจึงเกิดความโกรธที่ไม่เห็นความสำคัญของนางหลังจากที่พ่อของเอลลาออกไปได้สักพักแม่เลี้ยง:มานี่สิเอวร่าเอวร่า:มีอะไรคะแม่เลี้ยงแม่เลี้ยง:ม่ายม่ายม่ายม่ายอย่าเรียกเช่นนั้นเรียกฉันว่าท่านหญิงดีกว่าเอวร่า:ได้ค่ะแม่เลี้ยง:ดูเหมือนห้องนอนจะไม่พอฉันขอห้องเธอได้ไหมเทลล่า:ได้ค่ะเดี๋ยวหนูจะไปนอนห้อง...แม่เลี้ยง: เราก่เอวร่า:อะไรนะแม่เลี้ยง:ฟังไม่ผิดหรอกหญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้นและรีบวิ่งออกจากห้องด้วยความเสียใจและในคืนเดียวกันนั่นเองขณะที่เธอกำลังจ้องมองท้องฟ้า ก็ได้ยินเสียงคนมาเคาะประตูและหลังจากที่เธอเปิดก็เห็นจดหมายวางอยู่บนพื้นเธอจึงหยิบขึ้นมาอ่านแล้วก็ต้องตกใจเพราะจดหมายเขียนว่าพ่อของเธอได้เสียชีวิตลงแล้วแม่เลี้ยงเห็นเธอร้องไห้จึงเดินมาหยิบไปอ่านจากนั้นก็ทำหน้าอย่าโหดร้ายรุ่งเช้าแม่เลี้ยงได้ไปปลุกเอล่าแม่เลี้ยง:ตื่นตื่นเอวร่าเอวร่า:มีไรคะแม่เลี้ยง:ไปซักผ้าสิเอวร่า:แล้วคนใช้ล่ะคะแม่เลี้ยง:ฉันไล่ออกหมดแล้วล่ะเบลล่า:อ้าวแล้วใครจะทำงานทั้งหมดล่ะคะ
แม่เลี้ยง:เธอไง
เอวร่า:อะไรนะ
แม่เลี้ยง:ไปเร็วเร็ว
แอลล่า:ค่ะค่ะ
เธอทำงานทั้งวันโดนไม่ได้กินอะไรเลยหน้าของเธอเปิดเปื้อนไปด้วยเถ้าถ่าน
ณ ห้องครัวแม่เลี้ยงแล้วพี่เลี้ยงทั้งสองของเอวร่ากำลังรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
พี่เลี้ยงคนที่ 1 :มานี่สิเอวร่า
เอลร่า:มีอะไรเหรอคะ
พี่เลี้ยงคนที่ 1 :หยิบคุกกี้ให้ฉันหน่อยสิ
เอลร่า:ได้ค่ะ
พี่เลี้ยงคนที่ 2: เบลล่า คุกกี้หล่นเก็บไว้ฉันหน่อยสิ
เอลล่า: ได้ค่ะได้
จากนั้นเธอก็ก้มลงไปเก็บคุกกี้และพี่เลี้ยงคนที่ 2 ก็เอานมเทใส่หัวของเธอ
เอวร่า:โอ้ย
พี่เลี้ยงคนที่ 2 จะทำไม
แม่เลี้ยง:นั่นสิเธอจะทำไมลูกฉัน
เอวร่า:ป่าวค่ะ
พี่เลี้ยงคนที่ 1: ดูสิเนื้อตัวก็มอมแมมฉันว่าฉันจะเรียกเธอว่าซินเดอเรลล่า
เอวร่า :ช่างโหดร้าย
หญิงสาวเศร้าโศกเสียใจที่ความอดทนของเธอตอนนี้เริ่มลดลงเรื่อยเรื่อยเธอจึงรีบไปที่คอกม้าและขี่ม้าไปที่ตลาดโดยเร็ว
เมื่อเธอไปถึงตลาดก็ได้ยินเสียงประกาศว่า
พระราชารับสั่งให้ผู้หญิงทุกคนในเขตแดนเข้าร่วมงานเต้นรำที่จะจัดสามวันเริ่มตั้งแต่คืนนี้
เอลร่าด้ยินจึงดีใจและกลับไปเล่าให้แม่เลี้ยงและพี่ทั้งสองของเธอฟัง
เมื่อแม่เลี้ยงได้ยิน
มล: แล้วจะรออะไรล่ะไปตัดชุดสิ
เอลร่า : ค่ะ
แม่เลี้ยง : แล้วก้ตัดมา 3 ชุดล่ะ
เอลร่า : แม่เลี้ยงใจดีจังเลยค่ะ
มล: อะไร
เอลร่า : ที่ตัดชุดเผื่อหนู
มล: ของฉันย่ะ
เอลร่าวิ่งร้องไห้ขึ้นไปในห้องตัดเย็บ และด้วยความโศกเศร้าเธอก็ได้ตัดเย็บชุดจนเสร็จรวมทั้งเธอก็ได้ตัดเย็บชุดของเธอด้วย
เธอเอาชุดเหล่านั้นไปไห้แม่เลี้ยง
มล : ทำไมมี 4
คืนงานเต้นรำวันสุดท้าย
เอลร่า : ชุดนั้นของหนูค่ะ ไม่ต้องห่วง หนูจะไม่ทำตัวให้อับอายเลยค่ะ
มล: ใครจะไห้เธอไป
เอลร่า : พระราชาบอกไห้ ผญ ทุกคนไปนิ่ค่ะ
มล: เอางั้นก้ด้เอลร่า เธอไปงานเต้นรำกับเราก้ด้ ถ้าเธอเก็บเมล้ดถั่วพวกนี้หมด
สิ้นคำพูดแม่เลี้ยงก็สาดเมล็ดถั่วที่อยู่ในถังออกกระจายไปทั่วห้อง เอลล่าไม่รอช้าที่จะเก็บ
พอเธอเก็บเสร้จเธอก้ไปสวมชุด ปรากฏว่าชุดของเธอถูกกรีดกรายจนพังยับเยิน
จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะจากแม่เลี้ยงแล้วพี่สาวทั้งสองของเธอดังมาจากนอกบ้าน
พี่เลี้ยงคนที่ 1 บ๊ายบายเอวร่า
ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่ว่าเธอจะทำอย่างไรแม่เลี้ยงก็ไม่ยอมให้เธอไปงานเต้นรำด้วย
เธอร้องไห้เสียใจอยู่นานและเธอก็ตัดสินใจวิ่งไปที่ต้นไม้ที่เป็นตัวแทนของแม่เธอ
เอลร่านั่งร้องไห้กับต้นไม้และพูดคุย
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงดังขึ้นว่า หนูอยากได้อะไรจ๊ะ
เอวร่าได้ยินจึงทำลักษณะแปลกใจเพราะเสียงนั่นคือเสียงเดียวกันกับแม่ของเธอแต่ทว่าเธอมองรอบกายก็ไม่เห็นใครเลยเธอจึงตอบกลับไป
เอลร่า : หนูชุดขอไปงานเต้นรำก็พอค่ะ
ท่านใดนั้นต้นไม้ก็สั่นไหว ใบไม้แห้งเริ่มลอยขึ้นจากพื้นและวนรอบตัวเธอ ในพริบตาชุดของเธอก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงที่สวยพร้อมกับรองเท้าแก้วที่ประเมินค่าไม่ได้
นางฟ้าแม่ทูนหัวมนต์ : จะเสื่อมหลังจากเสียงระฆังบอกเวลาเที่ยงคืนครั้งสุดท้าย
เอลร่า: ขอบคุนค่ะ
เมื่อเอลร่าไปถึงงาน แม่เลี้ยงและพี่เลี้ยงก็ไม่มีใครจำเธอได้เลยแล้วเธอก็ได้เต้นรำกับเจ้าชายอย่างที่ตั้งใจเอาไว้
แต่เมื่อเสียงระฆังดังเธอก็ต้องวิ่งหนีออกมา
คืนงานเต้นรำวันที่ 2
เมื่อเสียงระฆังดังเธอก็วิ่งหนีออกมาเช่นเคย ซึ่งครั้งนี้พระราชาก็ตามมาด้วยแต่ก็ไม่ทัน
คืนงานเต้นรำวันสุดท้าย
เมื่อเสียงระฆังดังเธอก็วิ่งหนีออกมาเช่นเคยแต่ครั้งนี้เธอได้ทำรองเท้าข้าง 1 หลุดเอาไว้
เจ้าชายจึงมาเก็บไว้และบอกให้ขุนนางประกาศไปทั่วว่าหญิงคนใดที่สามารถใส่รองเท้านี้ได้จะได้เป็น คู่อภิเษกของเจ้าชาย
เหล่าขุนนางพาเจ้าชายวนเวียนไปทั่วอาณาจักรก็ยังไม่พบคนที่สามารถสวมรองเท้านี้ได้จนมาถึงบ้านของเอลร่า
มล: ถวายบังคมเพคะฝ่าบาท

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Riel of Cinderella
.At the big house of 1 surrounded by a forest in the nature of beautiful family 1 which อาศัยอยู่ด้วยความ bliss until death because the mother of Ella to everyone has their own grief, as well as his father Ella with but the 1.Both of her into the house without notice, but she was so sad, so think of her waist has heart คำที่ mother always said that whenever a distress, close your eyes and keep your mind wide open, and you finally accept
.The 1 waist camera to work the land's father Dan it far
เอร่า. : good luck I
I: I'm sorry, but you seem to have with the stepmother and her waist has:
. Yes I do
I: