อาชีพในอนาคต
(คำนำ) อาชีพในอนาคตของฉัน ฉันอยากเป็นแพทย์ ซึ่งฉันคิดว่าคงเป็นอาชีพที่เด็กไทยหลาย ๆ คนก็คงอยากเป็นเช่นกันแม้อาชีพนี้เป็นอาชีพที่งานหนักแหละต้องใช้ความรู้ความสามารถสูง แต่ก็เป็นอาชีพที่มีเกียรติเป็นที่เคารพของคนทั่วไปและมีรายได้ดี
(เนื้อหา) คณะที่ฉันอยากเข้าคือคณะแพทยศาสตร์ของวิทยาลัยพระมงกุฎเกล้า ซึ่งเป็นวิทยาลัยแพทย์แห่งเดียวในประเทศไทยที่สอนควบคู่กับการฝึกเป็นทหารไปด้วย แม้การจะได้เป็นแพทย์นั้นมีการแข่งขันสูง ซึ่งต้องใช้ความพยายามและความรู้มากในการสอบเข้าให้ได้ แม้ฉันจะไม่ได้มีผลการเรียนที่ใคร ๆ คิดว่าจะเป็นหมอได้ แต่ฉันก็จะพยายามขยันเรียนให้มากขึ้น เพื่อสักวันฝันของฉันจะได้เป็นจริงได้
เริ่มตั้งแต่ตอนเป็นเด็กเลยที่ฉันฝันอยากเป็นแพทย์ ซึ่งได้แรงผลักดันมาจากพ่อ เพราะพ่อของฉันเป็นโรคเกี่ยวกับกระดูกสันหลัง และที่วิทยาลัยพระมงกุฎเกล้า เป็นที่หนึ่งในประเทศไทยที่เชี่ยวชาญทางด้านกระดูก ฉันจึงอยากเข้าเรียนที่นี่ เพราะคิดว่าสักวันฉันอยากจะรักษาพ่อให้หายให้ได้ และอีกอย่างหนึ่งที่ทำให้ฉันอยากเป็นแพทย์ทหารนั้น เพราะฉันอยากเป็นหน่วยแพทย์อาสา หน่วยแพทย์เคลื่อนที่ ที่ออกไปรักษาชาวบ้านที่อยู่ห่างไกลหรือเดินทางไปโรงพยาบาลลำบาก อยากเห็นพวกเขาเหล่านั้นมีความสุขที่หายจากโรคภัยไข้เจ็บ โดยที่มีทีมแพทย์ดูแลพวกเขาอย่างดีเหมือนคนในครอบครัว
และนอกจากนี้ยังเป็นการช่วยเหลือบุคคลากรเพื่อให้พวกเขาเหล่านั้นเป็นกำลังให้แก่ชาติต่อไป แม้ปัจจุบันอาชีพนี้จะได้รับความนิยมอย่างมาก แต่สังคมไทยก็ยังคงต้องการบุคคลากรแพทย์อยู่ เนื่องจากคนเจ็บป่วยมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันก็ได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่งฉันจะได้ไปยืนอยู่ ณ จุดนั้น ช่วยเหลือผู้คนที่ป่วยไข้ให้แข็งแรงได้อีกครั้ง
(สรุป) แต่ที่สำคัญที่สุดอาชีพแพทย์นี้เป็นอาชีพที่ได้ให้ความช่วยเหลือผู้คน ทำให้ผู้ที่เจ็บป่วยทรมานได้หายจากโรคภัยที่พวกเขาเป็นอยู่นั้นก็เป็นความใฝ่ฝันสูงสุดของฉันแล้ว