พ่อแม่ เป็นผู้ให้กำเนิด ให้ชีวิต ฟูมฟักเลี้ยงดู อบรม สั่งสอนลูกให้เป็นคนดี ให้วิชาความรู้ การศึกษาเล่าเรียน เพื่อที่ลูกจะสามารถไปประกอบสัมมาอาชีพเลี้ยงดูตนเองได้ พ่อแม่จึงเป็นปูชนียบุคคลที่สูงที่สุดในชีวิตของลูก ผู้ที่มีพ่อแม่ให้ความรัก ความอบอุ่น ได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ก็ไม่ควรประมาท โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน สักวันหนึ่งท่านก็ต้องจากเราไป ซึ่งเป็นกฎของธรรมชาติ ทุกชีวิตต้องเป็นเช่นนี้ เวลาในโลกนี้จึงมีไม่มากและมีจำกัด ขณะที่ท่านมีชีวิตอยู่ จงทำตัวให้เป็นเด็กดี หมั่นศึกษาเล่าเรียน ไม่สร้างปัญหา ไม่เถลไถลออกนอกลู่นอกทาง ไม่ใช้อารมณ์เอะอะโวยวาย ตีโพยตีพาย พูดจาด่าว่า หรือ พูดโกหกพ่อแม่ เลือกคบเพื่อนที่ดี ชักจูงไปในทางที่ดี ไม่ทำให้พ่อแม่เดือดร้อน ปรนนิบัติด้วยความกตัญญูรู้คุณ จึงจะขึ้นชื่อได้ว่าเป็นลูกยอดกตัญญู แล้วเราจะรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้ทดแทนพระคุณอันยิ่งใหญ่ของพ่อแม่