ภาษาเวียดนาม (Tiếng Việt, Việt ngữ)

ภาษาเวียดนาม (Tiếng Việt, Việt ngữ) เป็นภาษาที่มีวรรณยุกต์ และเป็นภาษาทางการของประเทศเวียดนาม เป็นภาษาแม่ของประชากรเวียดนามถึง 87% รวมถึงผู้อพยพจากเวียดนามประมาณ 2 ล้านคน และรวมถึงชาวเวียดนาม-อเมริกันเป็นจำนวนพอสมควรด้วย ถึงแม้ว่าจะมีการยืมคำศัพท์จากภาษาจีน และเดิมใช้อักษรจีนเขียน แต่นักภาษาศาสตร์ยังคงจัดภาษาเวียดนามให้เป็น ภาษากลุ่มออสโตรเอเซียติก ซึ่งในกลุ่มนี้ภาษาเวียดนามมีผู้พูดมากที่สุด (10 เท่า ของภาษา ที่มีจำนวนคนพูดเป็นอันดับรองลงมา คือ ภาษาเขมร) ในด้านระบบการเขียนของภาษาเวียดนามนั้น แต่เดิมใช้ตัวเขียนจีน เรียกว่า "จื๋อญอ" ต่อมาชาวเวียดนามได้พัฒนาตัวเขียนจีนเพื่อใช้เขียนภาษาเวียดนาม เรียกว่า "อักษรจื๋อโนม" แต่ในปัจจุบันเวียดนามใช้ตัวอักษรโรมันที่พัฒนาขึ้นโดยมิชชันนารีชาวฝรั่งเศส โดยเครื่องหมายเสริมสัทอักษรใช้เป็นวรรณยุกต์ตระกูลภาษา[แก้]
ภาษาเวียดนามจัดอยู่ในสาขาเหวียด-เหมื่อง (Viet-Muong) ซึ่งเป็นสาขาหนึ่งในตระกูลภาษามอญ-เขมร (Mon-Khmer) หรือตระกูลออสโตรเอเชียติก (Austroasiatic) ประกอบด้วยภาษาเขมร ภาษามอญ ภาษามุนดา เป็นต้น แต่นักภาษาศาสตร์บางส่วนเห็นว่าควรจัดภาษาเวียดนามให้เป็นอีกสาขาหนึ่ง แยกจากภาษามอญ-เขมร

สำเนียงท้องถิ่น[แก้]
ภาษาเวียดนามมีสำเสียงท้องถิ่นที่หลากหลาย แต่โดยมากถือว่ามี 3 หลัก ดังนี้

ถิ่นหลัก ท้องถิ่น ชื่อในยุคอาณานิคมของฝรั่งเศส
เวียดนามตอนเหนือ ถิ่นฮานอย, ถิ่นอื่นทางเหนือ: ไฮฟอง และถิ่นระดับจังหวัดจำนวนมาก ตังเกี๋ย
เวียดนามตอนกลาง ถิ่นเว้, ถิ่นเหงะอาน, ถิ่นกว๋างนาม อันนัมสูง
เวียดนามตอนใต้ ถิ่นไซ่ง่อน, ถิ่นแม่น้ำโขง (ตะวันตกไกล) โคชินไชนา
ภาษาถิ่นเหล่านี้มีน้ำเสียง การออกเสียง และบางครั้งก็มีคำศัพท์ที่แตกต่างไปบ้าง แม้ว่าภาษาถิ่นฮเว้จะมีคำศัพท์ที่แตกต่างค่อนข้างมากจากอื่นก็ตาม วรรณยุกต์ "หอย" และ "งะ" มีความแตกต่างในภาคเหนือ แต่กลืนเป็นวรรณยุกต์เดียวกันในภาคใต้

เสียง "ch" และ "tr" นั้นออกเสียงแตกต่างกันในถิ่นใต้และกลาง แต่รวมเป็นเสียงเดียวในถิ่นเหนือ สำหรับความแตกต่างด้านไวยากรณ์นั้นไม่ปรากฏ

ระบบเสียง[แก้]
เสียงพยัญชนะ[แก้]
เสียงพยัญชนะในภาษาเวียดนามมีหน่วยเสียงตามตารางทางด้านล่าง โดยอักษรทางด้านซ้ายเป็นอักษรที่ใช้เขียนแทนหน่วยเสียงนั้น ๆ ในภาษาเวียดนาม อักษรตรงกลางเป็นสัทอักษร และด้านขวานั้นเป็นอักษรไทยที่นิยมทับศัพท์

ริมฝีปาก ปุ่มเหงือก ปลายลิ้นม้วน เพดานแข็ง เพดานอ่อน เส้นเสียง
กัก ไม่ก้อง p [p] ป t [t] ต tr [tʂ~ʈ] จ ch [c~tɕ] จ c/k [k] ก
ธนิต th [tʰ] ท
ก้อง b [ɓ] บ đ [ɗ] ด d [ɟ] ซ
เสียดแทรก ไม่ก้อง ph [f] ฟ x [s] ส s [ʂ] ซ kh [x] ค h [h] ฮ
ก้อง v [v] ว gi [z] ซ r [ʐ~ɹ] ซ g/gh [ɣ] ก
นาสิก m [m] ม n [n] น nh [ɲ] ญ ng/ngh [ŋ] ง
เปิด u/o [w] ว l [l] ล y/i [j] ย
สำเนียงต่างๆของเวียดนาม
รูปแบบ ค่าเสียงอ่าน เหนือ กลางตอนเหนือ กลาง ใต้
พยัญชนะต้น x [s] ส [s] ส [s] ส [s] ส
s [ʂ] ส(ม้วนลิ้น) [ʂ] ส(ม้วนลิ้น) [ʂ] ส(ม้วนลิ้น)
ch [tɕ] จ [tɕ] จ [tɕ] จ [tɕ] จ
tr [tʂ] จ(ม้วนลิ้น) [tʂ] จ(ม้วนลิ้น) [tʂ] จ(ม้วนลิ้น)
r [z] ซ(ก้อง) [ɻ] ร(ม้วนลิ้น) [ɻ] ร(ม้วนลิ้น) [ɻ] ร(ม้วนลิ้น)
d [ɟ] กึ่ง จ กึ่ง ก (ก้อง) [j] ย [j] ย
gi [z] ซ(ก้อง)
v[1] [v] กึ่ง ฟ กึ่ง ว [v] กึ่ง ฟ กึ่ง ว
ตัวสะกด c [k] [k] ก [k] ก [k] ก
t [t] ต [t] ต
t
หลัง e [k, t] ก/ต
t
หลัง ê [t] ต [k, t] ก/ต
t
หลัง i [t] ต
ch [ʲk] จ/ก [k] ก
ng [ŋ] ง [ŋ] ง [ŋ] ง [ŋ] ง
n [n] น [n] น
n
after i, ê [n] น [n] น
nh [ʲŋ] ญ/ง [ŋ] ง
เสียงสระ[แก้]
หน้า กลาง หลัง
สูง i [i] /-ิ/ ư [ɨ/ɯ] /-ือ/ u [u] /-ู/
กลางสูง ê [e] /เ-/ ơ [əː/ɤː] /เ-อ/ ô [o] /โ-/
กลางต่ำ e [ɛ] /แ-/ â [ə/ɤ/ɜ] /เ-อะ/ o [ɔ] /-อ/
ต่ำ ă [a] /-ะ/ , a [aː] /-า/


เสียงวรรณยุกต์[แก้]
นักภาษาศาสตร์ได้ศึกษาภาษาเวียดนามและจัดให้อยู่ในภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติก เช่นเดียวกับภาษาเขมร ซึ่งเป็นภาษาระบบคำสองพยางค์ (Disyllable) และมีลักษณะน้ำเสียง (Register) เป็นลักษณะสำคัญของภาษา อีกทั้งเป็นภาษาที่ไม่มีระบบเสียงวรรณยุกต์ แต่ภาษาเวียดนามปัจจุบันได้พัฒนาระบบเสียงวรรณยุกต์ขึ้นใช้ เนื่องจากอิทธิพลของภาษาที่มีเสียงวรรณยุกต์ อันได้แก่ ภาษาตระกูลไท (Tai familly) ที่อยู่โดยรอบ และภาษาจีนที่เข้ามาปกครองเวียดนามในขณะนั้น

สระในภาษาเวียดนามนั้น ออกเสียงโดยมีวรรณยุกต์ภายใน (thanh หรือ thanh điệu) โดยวรรณยุกต์ มีความแตกต่างกันที่

ระดับเสียง
ความยาว
น้ำเสียงขึ้นลง
ความหนักแน่น
การออกเสียงคอหอย (ลักษณะเส้นเสียง)
เครื่องหมายกำกับวรรณยุกต์นั้น ปกติจะเขียนเหนือหรือใต้สระ (ส่วนใหญ่เขียนไว้เหนือสระ แต่วรรณยุกต์หนั่ง (nặng) เป็นจุดใต้สระ) วรรณยุกต์ทั้ง 6 ในภาษาถิ่นเหนือ (รวมฮานอยด้วย) มีดังนี้

ชื่อ ลักษณะ เครื่องหมาย ตัวอย่าง ตัวอย่างสระ ออกเสียง
ngang 'ระดับ' สูงระดับ ˧ (ไม่มีเครื่องหมาย) ma 'ผี' เกี่ยวกับเสียงนี้ a (วิธีใช้·ข้อมูล) อา
huyền 'แขวน' ต่ำตก ˨˩ ` mà 'แต่' เกี่ยวกับเสียงนี้ à (วิธีใช้·ข้อมูล) อ่า
sắc 'คม' สูงขึ้น ˧˥ ´ má 'แก้ม, แม่ (ถิ่นใต้) ' เกี่ยวกับเสียงนี้ á (วิธีใช้·ข้อมูล) อ๊า
hỏi 'ถาม' ต่ำขึ้น ˧˩˧ ̉ mả 'หลุมศพ, สุสาน' เกี่ยวกับเสียงนี้ ả (วิธีใช้·ข้อมูล) อ๋า
ngã 'ตก' สูงขึ้นหยุด ˧˥ˀ ˜ mã 'ม้า (จีน-เวียดนาม), รหัส' เกี่ยวกับเสียงนี้ ã (วิธีใช้·ข้อมูล) อะ-อ๊ะ
nặng 'หนัก' ต่ำตกหยุด ˧˨ˀ ̣ mạ 'สีข้าว' เกี่ยวกับเสียงนี้ ạ (วิธีใช้·ข้อมูล) อ่า*(เสียงหนัก)
ไวยากรณ์[แก้]
ภาษาเวียดนามเป็นภาษารูปคำโดดเช่นเดียวกับภาษาจีนและภาษาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อื่นๆ ไวยากรณ์เน้นที่การเรียงลำดับคำและโครงสร้างประโยคมากกว่าการผันคำ แสดงการโดยการเพิ่มคำเช่นเดียวกับภาษาไทย ภาษาเวียดนามเป็นภาษาคำโดด แต่ก็มีคำสองพยางค์อยู่เป็นจำนวนมาก การเรียงคำในประโยคเป็น ประธาน-กริยา-กรรม

กาล[แก้]
ปกติแล้วไม่จำเป็นต้องแสดง โดยทั่วไปอดีตแสดงโดยคำว่า đã ปัจจุบันกาลกำลังกระทำ เติม đang อนาคตเติม sẽ

โครงสร้างแสดงหัวข้อ[แก้]
เป็นโครงสร้างประโยคที่สำคัญในภาษาเวียดนาม ตัวอย่างเช่น Toi đọc sách này rồi = ฉันอ่านหนังสือนี้แล้ว อาจเรียงประโยคใหม่เป็น Sách này thi toi đọc rồi = หนังสือนี้น่ะฉันอ่านแล้ว (thi เป็นตัวแสดงหัวข้อ)

พหูพจน์[แก้]
โดยทั่วไปไม่ต้องแสดง ถ้าแสดงจะใช้คำเติมเข้าไปในประโยค เช่น những, các, chúng

ลักษณนาม[แก้]
ภาษาเวียดนามมีคำลักษณนามใช้แสดงลักษณะของนามเช่นเดียวกับภาษาไทยและภาษาจีน เช่น con ใช้กับสัตว์ cái ใช้กับสิ่งของไม่มีชีวิต คำลักษณนามบางคำอาจใช้ร่วมกันได้ เช่น cái con

คำสรรพนาม[แก้]
คำสรรพนามในภาษาเวียดนามต่างจากภาษาอังกฤษ คือคำสรรพนามแต่ละคำไม่ได้ถูกแบ่งอย่างชัดเจนว่าเป็นบุรุษที่ 1 2 หรือ 3 ขึ้นกับผู้พูดและผู้ฟัง นอกจากนั้นยังต้องระม

ผลลัพธ์ (เวียดนาม) 1:

Ngôn ngữ tại Việt Nam (Việt tính Tiếng Việt,) là một ngôn ngữ có giai điệu và ngôn ngữ của quốc gia tại Việt Nam như một ngôn ngữ mẹ đẻ của lên đến 87% dân số của Việt Nam, bao gồm cả người nhập cư từ Việt Nam, khoảng 2 triệu người, bao gồm cả các công dân của Việt Nam là một nửa-Mỹ. Mặc dù nó đã vay mượn từ vựng từ Trung Quốc và Trung Quốc nhân vật gốc được sử dụng để viết ngôn ngữ, nhưng nhà ngôn ngữ học vẫn được tổ chức thành nhóm của Việt Nam trên biểu đồ cho nhóm này, trong đó rae các ngôn ngữ Sierra Semitic với nhiều loa, Việt Nam (10 lần số người nói một ngôn ngữ thứ hai là ngôn ngữ Khmer) trong giường đã là như vậy.Narabop bằng văn bản của Việt Nam, nó đã là ban đầu được sử dụng nhà văn Trung Quốc gọi là "bạn", sau đó người dân Việt Nam chue đã phát triển một nhà văn Trung Quốc sử dụng để viết ngôn ngữ, còn được gọi là "Việt Nam lá thư," nhưng trong GNOME hiện tại chue Việt Nam sử dụng bảng chữ cái La Mã, phát triển bởi những người truyền giáo Pháp. Bảng chữ cái phiên âm được sử dụng bởi các đánh dấu sau đó sao chép lại 850 ngôn ngữ gia đình.ภาษาเวียดนามจัดอยู่ในสาขาเหวียด-เหมื่อง (Viet-Muong) ซึ่งเป็นสาขาหนึ่งในตระกูลภาษามอญ-เขมร (Mon-Khmer) หรือตระกูลออสโตรเอเชียติก (Austroasiatic) ประกอบด้วยภาษาเขมร ภาษามอญ ภาษามุนดา เป็นต้น แต่นักภาษาศาสตร์บางส่วนเห็นว่าควรจัดภาษาเวียดนามให้เป็นอีกสาขาหนึ่ง แยกจากภาษามอญ-เขมรสำเนียงท้องถิ่น[แก้]ภาษาเวียดนามมีสำเสียงท้องถิ่นที่หลากหลาย แต่โดยมากถือว่ามี 3 หลัก ดังนี้ถิ่นหลัก ท้องถิ่น ชื่อในยุคอาณานิคมของฝรั่งเศสเวียดนามตอนเหนือ ถิ่นฮานอย, ถิ่นอื่นทางเหนือ: ไฮฟอง และถิ่นระดับจังหวัดจำนวนมาก ตังเกี๋ยเวียดนามตอนกลาง ถิ่นเว้, ถิ่นเหงะอาน, ถิ่นกว๋างนาม อันนัมสูงเวียดนามตอนใต้ ถิ่นไซ่ง่อน, ถิ่นแม่น้ำโขง (ตะวันตกไกล) โคชินไชนาภาษาถิ่นเหล่านี้มีน้ำเสียง การออกเสียง และบางครั้งก็มีคำศัพท์ที่แตกต่างไปบ้าง แม้ว่าภาษาถิ่นฮเว้จะมีคำศัพท์ที่แตกต่างค่อนข้างมากจากอื่นก็ตาม วรรณยุกต์ "หอย" และ "งะ" มีความแตกต่างในภาคเหนือ แต่กลืนเป็นวรรณยุกต์เดียวกันในภาคใต้เสียง "ch" และ "tr" นั้นออกเสียงแตกต่างกันในถิ่นใต้และกลาง แต่รวมเป็นเสียงเดียวในถิ่นเหนือ สำหรับความแตกต่างด้านไวยากรณ์นั้นไม่ปรากฏระบบเสียง[แก้]เสียงพยัญชนะ[แก้]เสียงพยัญชนะในภาษาเวียดนามมีหน่วยเสียงตามตารางทางด้านล่าง โดยอักษรทางด้านซ้ายเป็นอักษรที่ใช้เขียนแทนหน่วยเสียงนั้น ๆ ในภาษาเวียดนาม อักษรตรงกลางเป็นสัทอักษร และด้านขวานั้นเป็นอักษรไทยที่นิยมทับศัพท์ริมฝีปาก ปุ่มเหงือก ปลายลิ้นม้วน เพดานแข็ง เพดานอ่อน เส้นเสียงกัก ไม่ก้อง p [p] ป t [t] ต tr [tʂ~ʈ] จ ch [c~tɕ] จ c/k [k] ก ธนิต th [tʰ] ท ก้อง b [ɓ] บ đ [ɗ] ด d [ɟ] ซ เสียดแทรก ไม่ก้อง ph [f] ฟ x [s] ส s [ʂ] ซ kh [x] ค h [h] ฮก้อง v [v] ว gi [z] ซ r [ʐ~ɹ] ซ g/gh [ɣ] ก นาสิก m [m] ม n [n] น nh [ɲ] ญ ng/ngh [ŋ] ง เปิด u/o [w] ว l [l] ล y/i [j] ย สำเนียงต่างๆของเวียดนามรูปแบบ ค่าเสียงอ่าน เหนือ กลางตอนเหนือ กลาง ใต้พยัญชนะต้น x [s] ส [s] ส [s] ส [s] ส
s [ʂ] ส(ม้วนลิ้น) [ʂ] ส(ม้วนลิ้น) [ʂ] ส(ม้วนลิ้น)
ch [tɕ] จ [tɕ] จ [tɕ] จ [tɕ] จ
tr [tʂ] จ(ม้วนลิ้น) [tʂ] จ(ม้วนลิ้น) [tʂ] จ(ม้วนลิ้น)
r [z] ซ(ก้อง) [ɻ] ร(ม้วนลิ้น) [ɻ] ร(ม้วนลิ้น) [ɻ] ร(ม้วนลิ้น)
d [ɟ] กึ่ง จ กึ่ง ก (ก้อง) [j] ย [j] ย
gi [z] ซ(ก้อง)
v[1] [v] กึ่ง ฟ กึ่ง ว [v] กึ่ง ฟ กึ่ง ว
ตัวสะกด c [k] [k] ก [k] ก [k] ก
t [t] ต [t] ต
t
หลัง e [k, t] ก/ต
t
หลัง ê [t] ต [k, t] ก/ต
t
หลัง i [t] ต
ch [ʲk] จ/ก [k] ก
ng [ŋ] ง [ŋ] ง [ŋ] ง [ŋ] ง
n [n] น [n] น
n
after i, ê [n] น [n] น
nh [ʲŋ] ญ/ง [ŋ] ง
เสียงสระ[แก้]
หน้า กลาง หลัง
สูง i [i] /-ิ/ ư [ɨ/ɯ] /-ือ/ u [u] /-ู/
กลางสูง ê [e] /เ-/ ơ [əː/ɤː] /เ-อ/ ô [o] /โ-/
กลางต่ำ e [ɛ] /แ-/ â [ə/ɤ/ɜ] /เ-อะ/ o [ɔ] /-อ/
ต่ำ ă [a] /-ะ/ , a [aː] /-า/


เสียงวรรณยุกต์[แก้]
นักภาษาศาสตร์ได้ศึกษาภาษาเวียดนามและจัดให้อยู่ในภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติก เช่นเดียวกับภาษาเขมร ซึ่งเป็นภาษาระบบคำสองพยางค์ (Disyllable) และมีลักษณะน้ำเสียง (Register) เป็นลักษณะสำคัญของภาษา อีกทั้งเป็นภาษาที่ไม่มีระบบเสียงวรรณยุกต์ แต่ภาษาเวียดนามปัจจุบันได้พัฒนาระบบเสียงวรรณยุกต์ขึ้นใช้ เนื่องจากอิทธิพลของภาษาที่มีเสียงวรรณยุกต์ อันได้แก่ ภาษาตระกูลไท (Tai familly) ที่อยู่โดยรอบ และภาษาจีนที่เข้ามาปกครองเวียดนามในขณะนั้น

สระในภาษาเวียดนามนั้น ออกเสียงโดยมีวรรณยุกต์ภายใน (thanh หรือ thanh điệu) โดยวรรณยุกต์ มีความแตกต่างกันที่

ระดับเสียง
ความยาว
น้ำเสียงขึ้นลง
ความหนักแน่น
การออกเสียงคอหอย (ลักษณะเส้นเสียง)
เครื่องหมายกำกับวรรณยุกต์นั้น ปกติจะเขียนเหนือหรือใต้สระ (ส่วนใหญ่เขียนไว้เหนือสระ แต่วรรณยุกต์หนั่ง (nặng) เป็นจุดใต้สระ) วรรณยุกต์ทั้ง 6 ในภาษาถิ่นเหนือ (รวมฮานอยด้วย) มีดังนี้

ชื่อ ลักษณะ เครื่องหมาย ตัวอย่าง ตัวอย่างสระ ออกเสียง
ngang 'ระดับ' สูงระดับ ˧ (ไม่มีเครื่องหมาย) ma 'ผี' เกี่ยวกับเสียงนี้ a (วิธีใช้·ข้อมูล) อา
huyền 'แขวน' ต่ำตก ˨˩ ` mà 'แต่' เกี่ยวกับเสียงนี้ à (วิธีใช้·ข้อมูล) อ่า
sắc 'คม' สูงขึ้น ˧˥ ´ má 'แก้ม, แม่ (ถิ่นใต้) ' เกี่ยวกับเสียงนี้ á (วิธีใช้·ข้อมูล) อ๊า
hỏi 'ถาม' ต่ำขึ้น ˧˩˧ ̉ mả 'หลุมศพ, สุสาน' เกี่ยวกับเสียงนี้ ả (วิธีใช้·ข้อมูล) อ๋า
ngã 'ตก' สูงขึ้นหยุด ˧˥ˀ ˜ mã 'ม้า (จีน-เวียดนาม), รหัส' เกี่ยวกับเสียงนี้ ã (วิธีใช้·ข้อมูล) อะ-อ๊ะ
nặng 'หนัก' ต่ำตกหยุด ˧˨ˀ ̣ mạ 'สีข้าว' เกี่ยวกับเสียงนี้ ạ (วิธีใช้·ข้อมูล) อ่า*(เสียงหนัก)
ไวยากรณ์[แก้]
ภาษาเวียดนามเป็นภาษารูปคำโดดเช่นเดียวกับภาษาจีนและภาษาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อื่นๆ ไวยากรณ์เน้นที่การเรียงลำดับคำและโครงสร้างประโยคมากกว่าการผันคำ แสดงการโดยการเพิ่มคำเช่นเดียวกับภาษาไทย ภาษาเวียดนามเป็นภาษาคำโดด แต่ก็มีคำสองพยางค์อยู่เป็นจำนวนมาก การเรียงคำในประโยคเป็น ประธาน-กริยา-กรรม

กาล[แก้]
ปกติแล้วไม่จำเป็นต้องแสดง โดยทั่วไปอดีตแสดงโดยคำว่า đã ปัจจุบันกาลกำลังกระทำ เติม đang อนาคตเติม sẽ

โครงสร้างแสดงหัวข้อ[แก้]
เป็นโครงสร้างประโยคที่สำคัญในภาษาเวียดนาม ตัวอย่างเช่น Toi đọc sách này rồi = ฉันอ่านหนังสือนี้แล้ว อาจเรียงประโยคใหม่เป็น Sách này thi toi đọc rồi = หนังสือนี้น่ะฉันอ่านแล้ว (thi เป็นตัวแสดงหัวข้อ)

พหูพจน์[แก้]
โดยทั่วไปไม่ต้องแสดง ถ้าแสดงจะใช้คำเติมเข้าไปในประโยค เช่น những, các, chúng

ลักษณนาม[แก้]
ภาษาเวียดนามมีคำลักษณนามใช้แสดงลักษณะของนามเช่นเดียวกับภาษาไทยและภาษาจีน เช่น con ใช้กับสัตว์ cái ใช้กับสิ่งของไม่มีชีวิต คำลักษณนามบางคำอาจใช้ร่วมกันได้ เช่น cái con

คำสรรพนาม[แก้]
คำสรรพนามในภาษาเวียดนามต่างจากภาษาอังกฤษ คือคำสรรพนามแต่ละคำไม่ได้ถูกแบ่งอย่างชัดเจนว่าเป็นบุรุษที่ 1 2 หรือ 3 ขึ้นกับผู้พูดและผู้ฟัง นอกจากนั้นยังต้องระม

ผลลัพธ์ (เวียดนาม) 2:

Việt (Tiếng Việt, Việt ngữ) là một ngôn ngữ âm. Và ngôn ngữ chính thức của Việt Nam. Tiếng mẹ đẻ của 87% dân số Việt Nam bao gồm những người nhập cư từ Việt Nam, khoảng 2 triệu người và sự Việt - Mỹ một cũng hợp lý. Mặc dù thuật ngữ vay mượn từ Trung Quốc. Và việc sử dụng các văn bản ký tự Trung Quốc Nhưng ngôn ngữ học tiếp tục được tổ chức tại Việt Nam. Nhóm ngôn ngữ Austro Asiatic. Trong nhóm người này đang nói tiếng Việt nhiều nhất (10 lần số lượng người nói một ngôn ngữ mà được theo sau bởi các ngôn ngữ Khmer) trong hệ thống chữ viết tiếng Việt. Nguyên sử dụng để viết Trung Quốc gọi là "Chu Nyo" Những người Việt đã phát triển một văn bản Trung Quốc để viết Việt Nam gọi là "chữ Nôm" Nhưng ở Việt Nam, sử dụng bảng chữ cái La Mã phát triển của chúng tôi. nhà truyền giáo Pháp Mark nói thêm phiên âm một hệ ngôn ngữ âm [sửa]
Việt nằm ở Nguyễn - nhưng khi (Việt-Mường), mà là một chi nhánh của ngôn ngữ bộ lạc - Khmer (Mon-Khmer) hoặc dòng họ. Áo Asiatic (Nam Á) bao gồm ngôn ngữ Môn Khmer Raimundo da, nhưng một số nhà ngôn ngữ học đã đồng ý rằng Việt một chi nhánh khác. Ngôn ngữ riêng biệt - Khmer ngữ [cần dẫn nguồn] cho một loạt các địa phương Việt Nam. Nó được nhiều người xem có ba chính phương ngữ của các tên địa phương của các thuộc địa Pháp Hà Nội, Việt Nam, người dân miền Bắc, các cư dân khác phía bắc: Hải Phòng và địa phương rất nhiều. Bắc Bộ Trung Việt Nam thường trú Huế, đặt chúng ng yên, một người dân Quảng Nam Annam cao cư dân miền Nam Việt Nam của Sài Gòn, sông địa phương (Far West), Cochin China phương ngữ Những giai điệu, phát âm và mỏng. Các thuật ngữ khác với một mức độ nào. Mặc dù phương ngữ vựng Hồng Huế là khá khác nhau từ bất kỳ khác âm "vỏ" và "manga" là khác nhau ở miền Bắc. Nhưng nếu những giai điệu trong Southern âm "ch" và "tr" được phát âm khác nhau ở phía nam và trung tâm. Nhưng một tiếng nói duy nhất ở miền Bắc. Đối với các cú pháp khác không được hiển thị hệ thống âm thanh [để] âm thanh [sửa] âm vị phụ âm trong tiếng Việt với bảng dưới đây. Bức thư trên bên trái được sử dụng để viết các chữ cái đại diện cho âm vị trong tiếng Việt. Các trung tâm là bảng chữ cái ngữ âm. Và bên phải có nghĩa đen là Thái Lan phiên âm phổ biến môi lưỡi phế nang Rolls vòm miệng cứng vòm miệng mềm, dây thanh âm không còn giới hạn p volley [p] t [t] Các tr [tʂ ~ ʈ] e ch [c ~ tɕ] e c. / k [k] Các Tanith th [T] với vang b [ɓ] Brian đ [ɗ] d [ɟ] C ph phụ âm đọc run lưỡi để phát âm không ăn khớp [f] F x [s] và s [ʂ] C kh [x. ] c h [h] Hồng Kông v [v] Các gi [z] h r [ʐ ~ ɹ] h g / gh [ɣ] một mũi m [m] m n [n] The nh [ɲ] j ng /. ngh [n] để mở các u / o [w] l [l] l y / i [j] với dấu của Việt Nam đã lập thành ngữ âm Bắc Bắc Trung Bộ Nam Trung Bộ x phụ âm [s] trong [s]. Post [s] và [s] và s [ʂ] (các cuộn lưỡi) [ʂ] (các cuộn lưỡi) [ʂ] (các cuộn lưỡi) CH [Tɕ] e [tɕ] e [tɕ] e [tɕ]. e tr [tʂ] e (cuộn lưỡi) [tʂ] e (cuộn lưỡi) [tʂ] e (cuốn lưỡi) R [Z] C (Echo) [ɻ] R. (cuộn lưỡi) [ɻ] R. (cuốn lưỡi). [ɻ] R. (cuốn lưỡi) D [ɟ] bán trả nửa A. (Echo) [j] và [j] và gi [z] C (Echo) v [1] [v] bán AFC bán mới [v] bán kết. Các bán mới spell-c [k] [k] g [k] g [k] với t [t] O [t] o t sau khi e [k, t] B / W t sau khi ê [t] O [k ,. t] B / W t sau khi i [t] các ch [K] e / g [k] g ng [N] d [n] d [n] d [n] d n [n] a [n] tại n. sau khi tôi, ê [n] a [n] là nh [N] j / d [n] các nguyên âm [các] trung tâm lại cao i [i] / - Vận chuyển / ư [ɨ / ɯ] / - r /. u [u] / - Thông tin / trung cao ê [e] / t - / ơ [əː / ɤː] / W - A. / ô [o] / t - / trung bình thấp e [ɛ] / t - / â [ə. / ɤ / ɜ] / t - a / o [ɔ] / - Bắc / ă thấp [a] / - mỗi /, một [A] / - Trong / âm [sửa] ngôn ngữ học đã nghiên cứu tiếng Việt và trang bị. vào hệ ngôn ngữ Austro Asiatic. Cũng giống như các ngôn ngữ Khmer Hệ thống này là một từ có hai âm tiết (Disyllable) và có một giai điệu đặc biệt (Đăng ký) là một khía cạnh quan trọng của ngôn ngữ. Không có hệ thống âm thanh. Nhưng Việt Nam hiện đang phát triển nhiều hệ thống sử dụng tông màu. Do ảnh hưởng của ngôn ngữ tiếng Anh, bao gồm cả giai điệu Tai (Tai familly) xung quanh. Luật Việt Nam và Trung Quốc, trong khi bơi trong ngôn ngữ tiếng Việt. Việc bỏ phiếu đánh dấu (thanh hoặc thanh điệu) bằng một âm điệu khác nhau sân dài, giai điệu xuống sâu âm giọng cổ. (Phong cách Vocal) đánh dấu các giai điệu. Thường được viết ở trên hoặc dưới hồ bơi. (Hầu hết trong số họ được viết trên hồ bơi. Nhưng các giai điệu cho đi xe (nặng) là hồ bơi nam) đánh dấu lần thứ sáu ở phía bắc. (Bao gồm cả với Hà Nội) là một ví dụ đặc trưng đánh dấu một rệt ngang mức cao 'Class' ˧ (đánh dấu) ma 'ma' Sonic là một (trợ giúp · chi tiết) R huyền 'treo' mùa thu dưới ˨˩ `. mà "nhưng" về âm thanh này à (trợ giúp · chi tiết) Ah sắc 'mạnh' tăng ˧˥ má 'má', mẹ cô (Southern) 'về âm thanh này á (trợ giúp · chi tiết) Ah hỏi 'câu hỏi. '˧˩˧ thấp ̉ mả mộ, ngôi mộ' về ả này âm thanh (trợ giúp · chi tiết) R ngã 'mùa thu' lên dừng ˧˥ˀ ~ mã 'ngựa (Trung Quốc - Việt Nam), Code' về. Điều này nghe ã (trợ giúp · chi tiết) A - A nặng 'nặng' ngừng giảm dưới ˧˨ˀ ̣ mạ 'trắng' về ạ âm thanh này (trợ giúp · chi tiết) Ah * (dấu) cú pháp [các] ngôn ngữ. Tiếng Việt là một ngôn ngữ đơn âm, cũng như Trung Quốc và các khu vực Đông Nam Á. Cú pháp tô sáng thứ tự từ và cấu trúc câu chứ không uốn. Hiển thị bằng cách thêm các từ như Thái Lan. Tiếng Việt là một ngôn ngữ đơn âm Nhưng có một số từ có hai âm tiết. Thứ tự của các từ trong câu Tổng thống - động từ - đối tượng khi [các] thường không cần đến. Nói chung, các cựu đại diện bởi các present're have làm đầy đang lấp would tương lai cấu trúc cho thấy [độ phân giải] là câu chính trong tiếng Việt, ví dụ, Toi đọc sách this rồi = Tôi đọc cuốn sách này. Sắp xếp câu mới có thể là Sách this thi toi đọc rồi = Cuốn sách này tôi đang đọc bây giờ (thi là một chương trình mang tên) số nhiều [sửa] nói chung là không cần thiết. Chương trình sẽ được thêm vào các câu sử dụng từ ngữ those như vậy, các, Chung phân loại [sửa] classifiers Việt dùng để chỉ một bên ký kết, cũng như Thái Lan và Trung Quốc, là con cái sử dụng trên động vật với các đối tượng vô tri vô giác. Một số phân loại có thể được chia sẻ như con cái đại từ [sửa] Đại từ trong tiếng Việt giống như tiếng Anh. Một đại từ là một từ mà không được phân chia rõ ràng thành hai hoặc ba người đàn ông tại một với người nói và người nghe. Ngoài ra còn phải cảnh giác