นางพญางูขาวปรากฏโฉมครั้งแรกในวรรณกรรม จองจำงูขาวชั่วนิรันดร์ในเจดีย์เหลยเฟิง (白娘子永鎮雷峰塔) ในบันทึกจิ่งซื่อทงเหยียน (警世通言) ของเฝิง เมิ่ง หลง (馮夢龍) โดยบันทึกดังกล่าวถูกค้นพบในระหว่างยุคราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368 - ค.ศ. 1644)
นางพญางูขาว กล่าวถึงเรื่องราวของบัณฑิตหนุ่มที่ตกหลุมรักสตรีผู้โสภานางหนึ่ง สตรีผู้นี้แท้จริงแล้วเป็นปิศาจงูขาวที่จำแลงกายมา พระเถระมีความต้องการช่วยเหลือบัณฑิตหนุ่มให้พ้นจากการดูดกลืนวิญญาณของปิศาจงูขาว จึงได้ต่อสู้กับปิศาจงูขาว และจับนางไปจองจำไว้ใต้เจดีย์เหลยเฟิง (ฟ้าคำรณ)
ไป๋เหนียงจื่อและสวี่เซียน(ตำนานรักนางพญางูขาว)
ในช่วงเทศกาลเช็งเม้ง ทัศนียภาพบริเวณทะเลสาบซีหูในเมืองหางโจวจะเต็มไปด้วยสีแดงจากมวลดอกไม้และสีเขียวจากต้นหลิวซึ่งดูแล้วสวยงามยิ่งนัก ยามนี้นางนางพญางูขาวไป๋สู้เจินและนาวพญางูเขียวเสี่ยวชิงเป็นงูที่บำเพ็ญภาวนานานหลายปีก็ได้แปลงกายเป็นสาวงามออกมาเที่ยวเล่น ขณะนั้นฝนได้ตกลงมาปรอยๆ สองสาวได้ยืมร่มจากบัณฑิต หนุ่มคนหนึ่งนามว่าสวี่เซียง ไป๋สู้เจินและสวี่เซียนก็ได้ตกหลุมรัก ซึ่งกันและกัน ไม่นานทั้งคู่ก็ได้ตกลงเป็นสามีภรรยากัน และได้เปิดร้านยาแห่งหนึ่ง เพื่อช่วยเหลือและรักษาผู้ป่วย ทั้งคู่ครองรักกันอย่างเป็นสุขเรื่อยมา ทว่ามีนักบวชจากวัดจินซานท่านหนึ่งนามว่าฝาไห่ พบว่ามีปีศาจและมนุษย์อยู่ร่วมกัน จึงไม่เห้นชอบและต้องการจะแยกท้งคู้ออกจากกัน โดยบอกให้สวี่เซียนทราบว่าไป๋สู้เจินเป็นปีศาจ จะแปลงกายมาในร่างมนุษย์ และได้หากลวิธีที่จะให้ไป๋สู้เจินคืนร่างเดิม จากนั้นก็ขังสวี่เซียนไว้ที่วัดจินซาน ไป๋สู้เจินและเสี่ยวชิงก็ได้เดินทางมาที่วัด วัดจินซานเพื่อช่วยสวี่เซียน แต่นักบวชฝาไห่ไม่ยอมปล่อยคลื่นน้ำมาให้ท่วมวัดจินซาน และประลองยุทธกับนักบวชฝาไห่ เนื่องด้วยนางมีครรภ์ จึงแพ้ต่อนักบวชฝาไห่ และถูกดูดลงไปในบาตรทองคำ นักบวชได้นำบาตรทองคำไปฝังไว้ที่ใต้เจดีย์เหลยเฟิง ข้างทะเลสาบซีหู ความรักของทั้งคู่ก็ได้แยกจากกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ส่วนเสี่ยวชิงนั้นได้หนีจากวัดจินซานไป และได้ฝึกบำเพ็ญตนให้แข็งแกร่งขึ้น ในที่สุดก็สามารถฝึกจนสำเร็จและต่อสู้จนชนะนักบวชฝาไห่ได้ช่วยไป๋สู้เจินที่ถูกฝังใต้เจดีย์ออกมา ไป๋สู้เจิน และสวี่เซียนก้ได้กลับมาครองรักกันอีกครั้งหนึ่ง ตำนานรักนางพญางูขาวนี้ได้สร้างจินตนาการเกี่ยวกับความงดงาม ความเมตตา และความอดทนของ “เซียนงู” และยังพรรณนาถึงความรักที่สวยงามลึกซึ้งอีกด้วย