หนังสั้นเรื่อง สิ่งสำคัญ ณ บ้านแห่ง

หนังสั้นเรื่อง สิ่งสำคัญ
ณ บ้านแห่งหนึ่งมีพ่อ แม่ ลูก ครอบครัวนี้มีฐานะที่ปานกลางพอมีพอกิน มีชีวิตที่รายล้อมไปด้วยธรรมชาติ เช้าวันหนึ่งบรรยากาศที่แสนสบาย ท้องฟ้าที่โปร่งใส ซึ่งเป็นวันที่ครอบครัวนั้นได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ภายในบ้านนั้นพ่อและแม่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อย่างสนุกสนาน พอมองออกมาตรงหน้าบ้านก็จะเห็นลูกชายซื่งกำลังหนังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ที่หน้าบ้าน ไม่นานนักพ่อที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่นั้นก็ลุกมาที่หน้าบ้านเพื่อที่จะออกมายืนตรงระเบียงดูลูกชายที่กำลังหนังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ที่หน้าบ้าน พ่อนั้นมีความสุขมากทุกครั้งที่ได้มองลูกชายของเขา พ่อก็ได้ลงไปนั่งคุยกับลูกชายพ่อนั้นก็ได้ชวนลูกชายคุยไปต่างๆนาๆถามเรื่องนั้นเรื่องนี้แต่ในความรู้สึกของลูกชายมีความรู้สึกว่าพ่อนั้นช่างน่ารำคาญถามเรื่องนั้นเรื่องนี้อยู่ได้ มีความรู้สึกเบื่อหน่ายในคำพูดของพ่อ ไม่นานนั้นความอดทนของลูกชายก็หมดลงเพราะพ่อนั้นยังไม่หยุดถามประโยคสุดท้ายที่พ่อพูด คือ พ่อถามว่าดอกไม้นั้นเขาเรียกว่าดอกอะไรแต่ด้วยความรำคาญของลูกชายนั้นได้ตวาดพ่ออกไปเสียงดังว่า พ่อจะถามผมอะไรหนักหนา ดอกกุหลาบไงพ่อไม่รู้จักหรือไง ในขณะที่ลูกชายกำลังตวาดพ่อของเขาอยู่นั้นในอีกมุมหนึ่งแม่ที่กำลังเดินนำอาหารมาให้ก็ต้องตกใจกับการกระทำของชายตัวเองที่เขากำลังยืนตวาดพ่ออยู่ จานขนมที่แม่กำลังเอามาให้นั้นได้ตกลงกับพื้นแม่นั้นรู้สึกเสียใจมากจึงเดินหันหลังกลับเขาไปในบ้าน ไม่นานหนักแม่ก็เดินออกมาพร้อมกับไดอารี่เล่มหนึ่งที่พ่อได้จดเอาไว้พ่อนั้นคิดว่าจะให้ไดอารี่เล่มนี้เป็นของขวัญวันเกิดของลูกชายเมื่อเขาอายุครบ 20 ปี แม่เอาไดอารีมาให้พ่อนั้นได้อ่านบันทึกทั้งหมดที่เขานั้นได้บันทึกเอาไว้ลูกชายนั้นรู้สึกกับการกระทำเมื่อสักครู่ที่เขานั้นได้ทำลงไปกับพ่อของเขา
จากความรู้สึกผิดเมื่อสักครู่ที่ได้ทำลงไปนั้นทำให้เขามีความรู้สึกดีๆที่จะทำเพื่อทดแทนต่อพ่อและแม่ของเขา แต่ความรู้สึกที่จะทดแทนนั้นเขาก็ยังมีจิตใจและความรู้สึกต่อต้านที่จะทำแบบนั้นเพราะว่าสิ่งเหล่านั้นเขายังไม่เคยได้แสดงคววามรู้สึกดีๆกับพ่อแม่สักเท่าไร จึงมีความรู้ที่ไม่กล้าแต่ความต้องการของ
เขาในตอนนั้นอยากจะพาพ่อและแม่ไปเที่ยวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา แต่ในสถานะการณ์ตอนนั้นเขาสามารถทำอย่างอื่นที่เป็นกรทดแทนได้แต่เขากับไม่ทำแต่กับไปคิดถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึงหรืออาจจะเป็นไปไม่ได้ขณะเดียวกันนั้นแม่เของเขาก็เริ่มที่จะป่วยหนักเพราะว่าอาการโรคหัวใจที่แม่เป็นอยู่แล้วนั้นเริ่มกำเริบขึ้นทำให้ร่างกายของแม่ที่เคยแข็งแรงนั้นทรุดตัวลงเร็วมากจนกระทั่งแม่นั้นป่วยหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อทำการรักษาตัวแม่นั้นรักษาอาการโรคหัวใจนั้นอยู่นานมาก จนกระทั่งหมอนั้นได้บอกกับลูกชายของเขาว่าหัวใจแม่คุณนั้นอ่อนแอมากแล้วหมอหมดทางรักษาแต่มีทางเดียวคือต้องหาหัวใจมาเปลี่ยนแต่ร่างกายของแม่คุณนั้นจะต้องรับและตอบสนองกับหัวใจได้ด้วยและที่สำคัญค่าใช้จ่ายในการรักษานั้นมีราคาสูงมาก หมอขอแนะนำให้คุณพาคุณแม่ของคุณไปรักษาตัวอยู่ที่บ้านจะดีกว่าจนกว่าจะมีคนนั้นได้มาบริจาคหัวใจ พอหลังจากที่คุยกับคุณหมอเสร็จแล้วลูกชายนั้นได้นำเรื่องราวต่างที่หมอนั้นได้พูดคุยกับเขาไปปรึกษากับพ่อว่าแม่นั้นไม่มีทางรักษาจนกว่าจะมีหัวใจมาเปลี่ยน พอลูกชายนั้นได้พาแม่กับมาที่บ้านแต่แม่นั้นไม่มีทางดีขึ้นเลยเนื่องด้วยโรคหัวใจถ้าเป็นแล้วจะมีอาการทรุดตัวงเร็วรวมไปถึงกับอาการเครียดด้วยจึงทำแม่นั้นทรุดตัวลงเร็วมาก จนกระทั่งวันนึงลูกชายนั้นได้เข้ามาพูดคุยป้อนยาแม่ตัวแม่เองนั้นก็เริ่มรู้ตัวว่าตัวเองนั้นไม่ไหวและอยูได้ไม่นานแล้วจึงได้นำมือของลูกชายมาจับไว้ แม่นั้นยังยิ้มให้ลูกชายและแม่นั้นก็บอกกับลูกชายว่าแม่นะรักลูกมากแต่ในขณะเดียวกันมือของแม่ที่จับลูกชายไว้ได้ถูกปล่อยลงอย่างไร้เรี่ยวแรงจึงทำให้ลูกชายของเขารู้แล้วว่าแม่ของเขานั้นไม่ได้อยู่บนลูกนี้อีกต่อไปแล้วเขารู้สึกเสียใจมาก
หลังจากวันนั้นเขาก็กลับมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมคอยเฝ้าแต่คิดเรื่องราวต่างๆที่ผ่นในชีวิต เขาหยิบมือถือขึ้นมาก้เห็นรูปถ่ายพ่อแม่และเขานั้นเขาก็ยิ่งรู้สึกเสียใจมากแต่แล้วเขาก็หันไปเห็นไดอารี่ที่พ่อเขาเป็นคนเขียนไว้ตั้งแต่เด็กจนโตทำให้เขาคิดได้ว่าถึงเขาจะสูญเสียคนที่เขารักที่สุดไปแล้วคนหนึ่งแต่เขาก็ยังเหลือพ่อที่เขารักมากที่สุดอีกคนหนึ่งที่เขาต้องคอยดูแลและเอาใจใส่ เขาก็คิดได้ว่าอะไรที่เขานึกจะทำในตอนนั้นทำเขานั้นได้ทำทุกอย่างที่คิดและพาพ่อไปเพราะก่อนหน้านี้ที่เขาคิดจะทำกลับไม่ได้ทำแล้วต้องสูญเสียคนที่รักไปก่อนทั้งที่เขายังไม่ตอบแทนพระคุณอะไรเลยจึงทำให้เขามีบทเรียนในชีวิตมากขึ้น

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Important subject, short film ณ บ้านแห่งหนึ่งมีพ่อ แม่ ลูก ครอบครัวนี้มีฐานะที่ปานกลางพอมีพอกิน มีชีวิตที่รายล้อมไปด้วยธรรมชาติ เช้าวันหนึ่งบรรยากาศที่แสนสบาย ท้องฟ้าที่โปร่งใส ซึ่งเป็นวันที่ครอบครัวนั้นได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ภายในบ้านนั้นพ่อและแม่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อย่างสนุกสนาน พอมองออกมาตรงหน้าบ้านก็จะเห็นลูกชายซื่งกำลังหนังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ที่หน้าบ้าน ไม่นานนักพ่อที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่นั้นก็ลุกมาที่หน้าบ้านเพื่อที่จะออกมายืนตรงระเบียงดูลูกชายที่กำลังหนังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ที่หน้าบ้าน พ่อนั้นมีความสุขมากทุกครั้งที่ได้มองลูกชายของเขา พ่อก็ได้ลงไปนั่งคุยกับลูกชายพ่อนั้นก็ได้ชวนลูกชายคุยไปต่างๆนาๆถามเรื่องนั้นเรื่องนี้แต่ในความรู้สึกของลูกชายมีความรู้สึกว่าพ่อนั้นช่างน่ารำคาญถามเรื่องนั้นเรื่องนี้อยู่ได้ มีความรู้สึกเบื่อหน่ายในคำพูดของพ่อ ไม่นานนั้นความอดทนของลูกชายก็หมดลงเพราะพ่อนั้นยังไม่หยุดถามประโยคสุดท้ายที่พ่อพูด คือ พ่อถามว่าดอกไม้นั้นเขาเรียกว่าดอกอะไรแต่ด้วยความรำคาญของลูกชายนั้นได้ตวาดพ่ออกไปเสียงดังว่า พ่อจะถามผมอะไรหนักหนา ดอกกุหลาบไงพ่อไม่รู้จักหรือไง ในขณะที่ลูกชายกำลังตวาดพ่อของเขาอยู่นั้นในอีกมุมหนึ่งแม่ที่กำลังเดินนำอาหารมาให้ก็ต้องตกใจกับการกระทำของชายตัวเองที่เขากำลังยืนตวาดพ่ออยู่ จานขนมที่แม่กำลังเอามาให้นั้นได้ตกลงกับพื้นแม่นั้นรู้สึกเสียใจมากจึงเดินหันหลังกลับเขาไปในบ้าน ไม่นานหนักแม่ก็เดินออกมาพร้อมกับไดอารี่เล่มหนึ่งที่พ่อได้จดเอาไว้พ่อนั้นคิดว่าจะให้ไดอารี่เล่มนี้เป็นของขวัญวันเกิดของลูกชายเมื่อเขาอายุครบ 20 ปี แม่เอาไดอารีมาให้พ่อนั้นได้อ่านบันทึกทั้งหมดที่เขานั้นได้บันทึกเอาไว้ลูกชายนั้นรู้สึกกับการกระทำเมื่อสักครู่ที่เขานั้นได้ทำลงไปกับพ่อของเขา From the moment when the guilt that had made it down to make him feel that the replacement is done to his mother and father, but per sense to substitute, he went on to have a soul and feel resistance to do so because of those things, he never got a good feeling displaying parents tattoo? Therefore, there are no guts, but knowledge of the requirements of the.เขาในตอนนั้นอยากจะพาพ่อและแม่ไปเที่ยวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา แต่ในสถานะการณ์ตอนนั้นเขาสามารถทำอย่างอื่นที่เป็นกรทดแทนได้แต่เขากับไม่ทำแต่กับไปคิดถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึงหรืออาจจะเป็นไปไม่ได้ขณะเดียวกันนั้นแม่เของเขาก็เริ่มที่จะป่วยหนักเพราะว่าอาการโรคหัวใจที่แม่เป็นอยู่แล้วนั้นเริ่มกำเริบขึ้นทำให้ร่างกายของแม่ที่เคยแข็งแรงนั้นทรุดตัวลงเร็วมากจนกระทั่งแม่นั้นป่วยหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อทำการรักษาตัวแม่นั้นรักษาอาการโรคหัวใจนั้นอยู่นานมาก จนกระทั่งหมอนั้นได้บอกกับลูกชายของเขาว่าหัวใจแม่คุณนั้นอ่อนแอมากแล้วหมอหมดทางรักษาแต่มีทางเดียวคือต้องหาหัวใจมาเปลี่ยนแต่ร่างกายของแม่คุณนั้นจะต้องรับและตอบสนองกับหัวใจได้ด้วยและที่สำคัญค่าใช้จ่ายในการรักษานั้นมีราคาสูงมาก หมอขอแนะนำให้คุณพาคุณแม่ของคุณไปรักษาตัวอยู่ที่บ้านจะดีกว่าจนกว่าจะมีคนนั้นได้มาบริจาคหัวใจ พอหลังจากที่คุยกับคุณหมอเสร็จแล้วลูกชายนั้นได้นำเรื่องราวต่างที่หมอนั้นได้พูดคุยกับเขาไปปรึกษากับพ่อว่าแม่นั้นไม่มีทางรักษาจนกว่าจะมีหัวใจมาเปลี่ยน พอลูกชายนั้นได้พาแม่กับมาที่บ้านแต่แม่นั้นไม่มีทางดีขึ้นเลยเนื่องด้วยโรคหัวใจถ้าเป็นแล้วจะมีอาการทรุดตัวงเร็วรวมไปถึงกับอาการเครียดด้วยจึงทำแม่นั้นทรุดตัวลงเร็วมาก จนกระทั่งวันนึงลูกชายนั้นได้เข้ามาพูดคุยป้อนยาแม่ตัวแม่เองนั้นก็เริ่มรู้ตัวว่าตัวเองนั้นไม่ไหวและอยูได้ไม่นานแล้วจึงได้นำมือของลูกชายมาจับไว้ แม่นั้นยังยิ้มให้ลูกชายและแม่นั้นก็บอกกับลูกชายว่าแม่นะรักลูกมากแต่ในขณะเดียวกันมือของแม่ที่จับลูกชายไว้ได้ถูกปล่อยลงอย่างไร้เรี่ยวแรงจึงทำให้ลูกชายของเขารู้แล้วว่าแม่ของเขานั้นไม่ได้อยู่บนลูกนี้อีกต่อไปแล้วเขารู้สึกเสียใจมาก หลังจากวันนั้นเขาก็กลับมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมคอยเฝ้าแต่คิดเรื่องราวต่างๆที่ผ่นในชีวิต เขาหยิบมือถือขึ้นมาก้เห็นรูปถ่ายพ่อแม่และเขานั้นเขาก็ยิ่งรู้สึกเสียใจมากแต่แล้วเขาก็หันไปเห็นไดอารี่ที่พ่อเขาเป็นคนเขียนไว้ตั้งแต่เด็กจนโตทำให้เขาคิดได้ว่าถึงเขาจะสูญเสียคนที่เขารักที่สุดไปแล้วคนหนึ่งแต่เขาก็ยังเหลือพ่อที่เขารักมากที่สุดอีกคนหนึ่งที่เขาต้องคอยดูแลและเอาใจใส่ เขาก็คิดได้ว่าอะไรที่เขานึกจะทำในตอนนั้นทำเขานั้นได้ทำทุกอย่างที่คิดและพาพ่อไปเพราะก่อนหน้านี้ที่เขาคิดจะทำกลับไม่ได้ทำแล้วต้องสูญเสียคนที่รักไปก่อนทั้งที่เขายังไม่ตอบแทนพระคุณอะไรเลยจึงทำให้เขามีบทเรียนในชีวิตมากขึ้น

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

A short film about something important.At the house of a father, mother, son in this family has the status of a moderate enough. Life surrounded by nature. One morning a comfortable atmosphere, the sky is transparent. Which is that family live together. The home that father and mother are sitting watching TV and exciting. When I looked out in front of the house will see this son's Movie Comic Books in front of the house. Soon I was sitting watching television, it up to the front in order to stand on the balcony to see out the son's Movie Comic Books in front of the house. I was very happy when I look at his son. I sat with my son that invites the son talk to members asked about that matter, but in the sense of the feeling that my son is so annoying questions about it. Feel bored in my words. Long endurance of the son that was over because he was not asked what my father said. I asked what he called the flower flowers but annoyance of that son yelled Dad out loud. He asked me what kind of rose. "You don't know? While his son was yelling at his father's that in the corner I was walking brought food to be shocked with actions so himself, he was standing yelling at you. Dessert plate I'm giving it has agreed with the floor I feel very sorry it turned back into the house. I went out with a long heavy diary, you can write it down I think they will give ไดอาร that this book as a birthday gift of her son when he was fully 20 years. She took me my diary that read all the records he has recorded the son that รู้สึกกับ action the moment he made with his father.From the wrong moment did that makes him feel good to do to replace a father and his mother. But the feeling to replace that he also has a mind and feelings against to form.