❝.. จิตว่างในพระพุทธศาสนามันเห็นว่าทุกอย่างไม่มีตัวตน
ไม่เป็นตัวตน ไม่ใช่ของตน
เขาใช้คำว่า โลกทั้งหมดทุกๆ โลก เป็นอนัตตา
คือ ไม่เป็นตน และไม่เป็นของตน
มันเห็นเช่นนั้นเอง มันก็เลยไม่ยึดถือ
ไม่ยึดถือก็ไม่ไหว ยึดถือไม่ได้ ยึดถือไม่ลง
เพราะมันเป็นเช่นนั้นเอง
เมื่อจิตไม่ยึดถือ ก็เป็นจิตที่ว่าง เพราะมันไม่ได้ยึดถืออะไร
จิตที่ว่างมันก็สบาย บุคคลนั้นเมื่อสบายแล้ว
ก็ไม่ไปทำอันตรายใครที่ไหนได้ ไม่เอาเปรียบใครได้
สามารถทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ได้ดีด้วย
เพราะมันเป็นจิตที่ลืมตา จิตที่รู้ จิตที่ตรัสรู้
จิตที่รู้อะไรอย่างแจ่มแจ้งถูกต้องมันก็ทำอะไรถูกต้อง
ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ได้ มันได้ผลว่า
..ข้อแรก มันเป็นสุข คนนั้นไม่มีความทุกข์
..ข้อสอง ความมีอยู่แห่งบุคคลนั้น
มันก็เป็นประโยชน์แก่คนอื่นด้วย ..❞