จังหวัดศรีสะเกษ เป็นจังหวัดหนึ่งของ

จังหวัดศรีสะเกษ เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศไทย อยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง ลักษณะภูมิประเทศทางตอนใต้เป็นที่สูง และค่อย ๆ ลาดต่ำไปทางเหนือลงสู่ลุ่มแม่น้ำมูลซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของจังหวัด[4] ปัจจุบันมีเนื้อที่ 8,840 ตารางกิโลเมตร ประกอบด้วยอำเภอ 22 อำเภอ[4] มีประชากรราว 1.45 ล้านคน [5] ประกอบด้วยกลุ่มชาติพันธุ์หลากหลาย ซึ่งพูดภาษาถิ่นต่าง ๆ กัน อาทิ ภาษาลาว(สำเนียงลาวใต้ซึ้งใช้ครอบคลุมทั้งฝั่งอุบลราชธานีและจำปาศักดิ์), ภาษากูย, ภาษาเยอ และภาษาเขมรลือ(เขมรบน) ส่วนใหญ่เป็นพุทธศาสนิกชนและนับถือผีมาแต่เดิม[6][7][8]

มีการตั้งถิ่นฐานในจังหวัดศรีสะเกษมาแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ จนเกิดพัฒนาการที่เข้มข้นในสมัยอาณาจักรขอมซึ่งได้ทิ้งมรดกทางวัฒนธรรมหลายประการไว้ เช่น ปราสาทหินและปรางค์กู่ศิลปะขอมตั้งกระจัดกระจายอยู่หลายแห่ง ครั้นในสมัยอาณาจักรอยุธยา มีการยกบ้านปราสาทสี่เหลี่ยมโคกลำดวน(บริเวณใกลๆปราสาทกุด หรือปราสาทสี่เหลียมโคกลำดวน วัดเจ็ก อำเภอขุขันธ์ ในปัจจุบัน) เป็นเมืองขุขันธ์ [6][9][10] และในสมัยรัชกาลที่ 5 แห่งอาณาจักรรัตนโกสินทร์ได้ย้ายเมืองไปยังบริเวณตำบลเมืองเก่า (ตำบลเมืองเหนือ อำเภอเมืองศรีสะเกษ ในปัจจุบัน) แต่เรียกชื่อเมืองขุขันธ์ ตามเดิม กระทั่งยกฐานะเป็น จังหวัดขุขันธ์ เมื่อ พ.ศ. 2459 แล้วเปลี่ยนชื่อเป็น จังหวัดศรีสะเกษ เมื่อ พ.ศ. 2481 [4]

แหล่งท่องเที่ยวและสถานที่สำคัญในจังหวัดศรีสะเกษ เช่น อุทยานแห่งชาติเขาพระวิหาร, สวนสมเด็จพระศรีนครินทร์ ศรีสะเกษ, ปรางค์กู่, ปราสาทหินวัดสระกำแพงน้อย, ปราสาทสระกำแพงใหญ่, ปราสาทเยอ, ปราสาทหินบ้านปราสาท, ปราสาทหินโดนตวล, บึงนกเป็ดน้ำไพรบึง, เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าพนมดงรัก และเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยศาลา[4] ส่วนด้านเศรษฐกิจนั้นพึ่งพาเกษตรกรรมเป็นหลัก พืชเศรษฐกิจที่สำคัญ คือ ข้าวหอมมะลิ, ผลไม้ เช่น ทุเรียน และเงาะ, พืชสวน เช่น หอมแดง, กระเทียม และยางพารา [6] ตลอดจนพืชไร่ เป็นต้นว่า มันสำปะหลัง และถั่วลิสง [4]

เนื้อหา [ซ่อน]
1 พัฒนาการในการตั้งถิ่นฐานและประวัติศาสตร์การก่อตั้ง
1.1 สมัยก่อนประวัติศาสตร์
1.2 สมัยประวัติศาสตร์
1.2.1 สมัยวัฒนธรรมทวารวดี
1.2.2 สมัยวัฒนธรรมขอมหรือเขมรโบราณ
1.2.3 สมัยกรุงศรีอยุธยา
1.2.4 สมัยกรุงธนบุรี
1.2.5 สมัยกรุงรัตนโกสินทร์
2 รายพระนามและรายนามผู้ว่าราชการเมือง - ผู้ว่าราชการจังหวัด
3 สัญลักษณ์ประจำจังหวัด
4 อาณาเขตติดต่อ
5 การปกครอง
5.1 การปกครองส่วนภูมิภาค
6 ประชากรในจังหวัด
7 สภาพทั่วไป
7.1 ภูมิประเทศ
7.1.1 ทุ่งกุลาร้องไห้
7.1.2 ภูดินแดง
7.2 ภูมิอากาศ
7.3 ทรัพยากร
7.3.1 สัตว์ป่าและพื้นที่อนุรักษ์
7.3.2 ป่าไม้และพื้นที่อนุรักษ์
7.3.3 แหล่งน้ำและระบบชลประทาน
7.3.4 แร่ธาตุและทรัพยากรธรณี
8 ประชากรและกลุ่มชาติพันธุ์
9 ชาวศรีสะเกษที่มีชื่อเสียง
10 เศรษฐกิจ
10.1 ภาวะเศรษฐกิจทั่วไป
11 การคมนาคม
12 การศึกษา
13 แหล่งโบราณคดีและประวัติศาสตร์
14 แหล่งท่องเที่ยว
15 เทศกาลและงานประเพณี
15.1 เทศกาลดอกลำดวนบาน และ ประเพณีสี่เผ่าไทศรีสะเกษ
15.2 เทศกาลเงาะ ทุเรียน และของดีศรีสะเกษ
15.3 การแข่งขันวิ่งฮาล์ฟมาราธอนและมินิควอเตอร์สู่ผามออีแดง
16 อ้างอิง
17 ดูเพิ่ม
18 แหล่งข้อมูลอื่น
พัฒนาการในการตั้งถิ่นฐานและประวัติศาสตร์การก่อตั้ง[แก้]
สมัยก่อนประวัติศาสตร์[แก้]
หลักฐานทางโบราณคดีในพื้นที่จังหวัดศรีสะเกษ แสดงให้เห็นการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ในพื้นที่นี้ย้อนหลังไปตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ (สมัยก่อนที่จะมีการใช้ตัวอักษรหรือภาษาเขียน จารึกเรื่องราวต่างๆในสังคมมนุษย์) ตอนปลาย ในสมัยเหล็ก(ยุคเหล็ก)(Iron Age) ราว 2,500 ปีมาแล้ว เช่น แหล่งภาพสลักบริเวณผาเขียน-ผาจันทน์แดง ในเขตอำเภอขุนหาญ ตามแนวเทือกเขาพนมดงรัก อันเป็นเขตพื้นที่สูงทางตอนใต้ของจังหวัดแนวชายแดนไทย-กัมพูชา นอกจากนั้นยังร่องรอยชุมชนสมัยเหล็กอยู่ในบริเวณพื้นที่ราบลุ่มแม่น้ำมูล ทางตอนเหนือของจังหวัด เช่น กลุ่มชุมชนโบราณในเขตอำเภอราษีไศล ซึ่งปรากฏร่องรอยชุมชนที่มีหลักฐานโครงกระดูกมนุษย์ ที่ได้รับการฝังศพพร้อมกับวัตถุอุทิศอันเป็นเครื่องมือเครื่องใช้ที่ทำด้วยเหล็กและภาชนะดินเผา ตลอดจนแบบแผนพิธีกรรมฝังศพแบบวัฒนธรรมลุ่มแม่น้ำมูล-ชี หรือที่เรียกว่า"วัฒนธรรมทุ่งกุลาร้องไห้"[6]

สมัยประวัติศาสตร์[แก้]
สมัยวัฒนธรรมทวารวดี[แก้]
ต่อมาในระหว่างพุทธศตวรรษที่ 12-16 (ประมาณ 1,400 - 1,200 ปีมาแล้ว) ชุมชนสมัยเหล็ก (โดยเฉพาะที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ราบลุ่มแม่น้ำมูล ทางตอนเหนือของจังหวัด) ได้มีพัฒนาการต่อมาเป็นชุมชนในพุทธศาสนา นิกายเถรวาทหรือหินยาน มีการจารึกเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ด้วยตัวอักษรหรือภาษาเขียนแบบโบราณ จึงจัดเป็นช่วง "ยุคหรือสมัยประวัติศาสตร์" ตอนต้น รวมทั้งมีการวางผังเมืองอย่างเป็นระบบ โดยการขุดคูน้ำและสร้างคันดินล้อมรอบเมือง เพื่อใช้เป็นแหล่งเก็บกักน้ำในฤดูแล้งและใช้เป็นแนวป้องกันน้ำท่วมในฤดูน้ำหลาก ชุมชนโบราณสำคัญที่มีลักษณะผังเมืองดังกล่าวนี้ เช่น เมืองโบราณที่มีคูน้ำ-คันดินในเขตอำเภอราษีไศล, เมืองโบราณโคกขัณฑ์(គោកខណ្ឌ)ซึ่งเป็นที่ตั้งตัวอำเภอขุขันธ์ในปัจจุบัน [6]

สมัยวัฒนธรรมขอมหรือเขมรโบราณ[แก้]
ในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน ระหว่างพุทธศตวรรษที่ 13-17(ประมาณ 1,300 - 900 ปีมาแล้ว) ก็มีชุมชนอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งได้รับกระแสวัฒนธรรมแบบขอมโบราณตั้งถิ่นฐานอยู่ในเขตตอนกลางและตอนล่างของพื้นที่จังหวัดศรีสะเกษ ซึ่งเป็นกลุ่มชนที่นับถือเทพเจ้าในศาสนาพราหมณ์-ฮินดู (ระหว่างพุทธศตวรรษที่ 13-16) และพุทธศาสนา นิกายมหายาน (ช่วงพุทธศตวรรษที่ 17) โดยปรากฏเป็นชุมชนขนาดน้อยใหญ่กระจัดกระจายอยู่หลายแห่ง หลายชุมชมมีการก่อสร้างศาสนสถานซึ่งเป็นที่รู้จักกันในปัจจุบันคือปราสาทหินโบราณ เช่น ปราสาทหินสระกำแพงใหญ่[11] ปราสาทหินสระกำแพงน้อย[12] ใน เขตอำเภออุทุมพรพิสัย , ปราสาทบ้านปราสาท อำเภอห้วยทับทัน[13] , ปราสาทกู่สมบูรณ์ อำเภอบึงบูรพ์, ปราสาททามจาน(หรือปราสาทบ้านสมอ)[14], ปราสาทปรางค์กู่ อำเภอปรางค์กู่, ปราสาทตาเล็ง อำเภอขุขันธ์, ปราสาทเยอ อำเภอไพรบึง, ปราสาทภูฝ้าย ปราสาทพระวิหารและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์บริเวณพะลานหินเขตผามออีแดง ปราสาทโดนตวล อำเภอกันทรลักษ์, ปราสาทหนองปราสาท ปราสาทตำหนักไทร อำเภอขุนหาญ เป็นต้น โบราณสถานที่เรียกว่าปราสาทหินแบบศิลปะขอมที่พบเป็นจำนวนมากในจังหวัดศรีสะเกษ ส่งผลให้จังหวัดศรีสะเกษได้รับสมญานามว่า "เมืองปรางค์ร้อยกู

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Province of SI SA KET province, Thailand, is one of the countries located in the North East of the episode below. Geography the southern slope is high and gradually lower to the North Basin tributaries to the North of the province of [4]. At present there are 8840 square kilometers of space. Consists of the District 22-district [4] with a population of approximately 1.45 million [5], consists of ethnic groups speaking a variety of different dialect such as Lao (Lao dialects, meaning it is used under the covers both sides of Ubon Ratchathani and Champasak), Kui language, a language to praise, and Khmer (Cambodian) starvation mainly Buddhist and a esteemed ghosts original [6] [7] [8]With the settlers in the province of SI SA KET, but pre-historic concentrated development occurred until the Kingdom of Cambodia, which has left many cultural heritage, such as the Castle Rock, and the Khmer prang Ku Arts area many scattered. But in the era of the Kingdom of Ayutthaya. The ban was lifted a rectangular Castle Kok Lam Duan (klai Castle Kut or four castles Liang Yom khukhan district Lamduan chek Kok Temple) [6] is a city, khukhan, [9] [10] and in the reign of Rattanakosin Kingdom v of the city has moved to the area of the Sub-District (tambon mueang Sisaket district in the North), but the name khukhan by politics even as the province khukhan raised in Sisaket Province, and then rename the 2459. – 2481 [4]Major tourist attractions and places in the province of SI SA KET, like Chapel Hill National Park, Suan somdej Phra Sri nakarin. Sisaket, prang Ku, Prasat Hin WAT SA kamphaeng Noi, Castle, Castle, Germany, SA kamphaeng Yai, Prasat Hin ban Castle, Castle Rock Lake, water birds, ducks, Don tuan phrai bueng, phanom Dong wildlife sanctuary and Huay Sala wildlife sanctuary [4] The economy is primarily agricultural dependency. A major crisis is jasmine rice Durian and Rambutan, fruit, such as, for example, red onion, garlic, vegetable gardens and timber [6], as well as crops as tapioca and peanut [4]Contents [Hide] 1. developments in the settlers and the established history.1.1 past history.1.2 modern history.1.2.1 cultural dvaravati era2.2 modern Khmer Khmer culture or2.2 the Ayutthaya period.Modern 1.2.4 thon buri1.2.5 Rattanakosin era2 list and the list of Governors of cities-Governor province.3 provincial symbols.4. the territory, contact:5.5.1 the administrative regions.6. the population in the province.7. General conditions.7.1 geography7.1.1 thung Kula wept7.1.2 Phou DIN daeng7.2 climate7.3 resources7.3.1 wildlife conservation area7.3.2 DOIs and conservation.7.3.3 water and irrigation systems7.3.4 minerals and Earth resources.8. population and ethnic groups9 famous people of SI SA KET10. the economy10.1 General economic11 transportation12 education.13. historical and archaeological site.14. tourist attractions.15 festivals and traditionsDok Lamduan festivals and traditions pane 15.1 four tribe Tai-Thailand.15.2 Rambutan Festival. Pharmacology and of good SI SA KET15.3 the race ran half famaraton and mini red-light quarters to PHA-e.16 references.17.18. other sourcesDevelopment for the settlers and the established history [solved]Pre-historic [solved]Archaeological evidence in Sisaket Province area. Depiction of human settlers in this area backwards, from the pre-historic era (before the use of letters or written language. Inscriptions in human society) story bridge In the era of iron (iron age) (Iron Age), approximately 2500 years ago, such as the source of the images carved red sandalwood-PHA PHA writing area. In the County, district Khun phanom Dong Rak mountain range along a highly areas south of Thailand-Cambodia border province. There is also evidence of iron in modern community area, Plains tributaries. To the North of the province, such as traditional community groups in the district si ไศล which appeared in Paradise traces the community with evidence of human skeletons have been laid along with dedicated tools that is made of steel and pottery containers. As well as the planned ritual burial the Mun River-basin culture she called a "culture of thung Kula cry" [6].Modern history [solved]The reign of dvaravati culture [solved]Later, during the 12-16 (approx. 1400-1200 years ago). Modern steel communities (especially in the Mun River plains area. To the North of the province) had development as the Buddhist community. Theravada schools or hinyan There is a story of historical inscriptions with the traditional letter or written language, so a range "in the history of the modern era, or" beginning with urban planning systems. By digging a water moat surrounds the city to create a khandin and used as a source of water in the dry season and entrapped the flood protection in flood season. The community of important ancient urban style is the ancient city moat, for example, water-khandin, in the district ไศล, an ancient town Anantara si Kok khan (គោកខណ្ឌ), which is the current khukhan District [6]The reign of Khmer culture, give or 850.ในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน ระหว่างพุทธศตวรรษที่ 13-17(ประมาณ 1,300 - 900 ปีมาแล้ว) ก็มีชุมชนอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งได้รับกระแสวัฒนธรรมแบบขอมโบราณตั้งถิ่นฐานอยู่ในเขตตอนกลางและตอนล่างของพื้นที่จังหวัดศรีสะเกษ ซึ่งเป็นกลุ่มชนที่นับถือเทพเจ้าในศาสนาพราหมณ์-ฮินดู (ระหว่างพุทธศตวรรษที่ 13-16) และพุทธศาสนา นิกายมหายาน (ช่วงพุทธศตวรรษที่ 17) โดยปรากฏเป็นชุมชนขนาดน้อยใหญ่กระจัดกระจายอยู่หลายแห่ง หลายชุมชมมีการก่อสร้างศาสนสถานซึ่งเป็นที่รู้จักกันในปัจจุบันคือปราสาทหินโบราณ เช่น ปราสาทหินสระกำแพงใหญ่[11] ปราสาทหินสระกำแพงน้อย[12] ใน เขตอำเภออุทุมพรพิสัย , ปราสาทบ้านปราสาท อำเภอห้วยทับทัน[13] , ปราสาทกู่สมบูรณ์ อำเภอบึงบูรพ์, ปราสาททามจาน(หรือปราสาทบ้านสมอ)[14], ปราสาทปรางค์กู่ อำเภอปรางค์กู่, ปราสาทตาเล็ง อำเภอขุขันธ์, ปราสาทเยอ อำเภอไพรบึง, ปราสาทภูฝ้าย ปราสาทพระวิหารและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์บริเวณพะลานหินเขตผามออีแดง ปราสาทโดนตวล อำเภอกันทรลักษ์, ปราสาทหนองปราสาท ปราสาทตำหนักไทร อำเภอขุนหาญ เป็นต้น โบราณสถานที่เรียกว่าปราสาทหินแบบศิลปะขอมที่พบเป็นจำนวนมากในจังหวัดศรีสะเกษ ส่งผลให้จังหวัดศรีสะเกษได้รับสมญานามว่า "เมืองปรางค์ร้อยกู

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Province is a province of Thailand. Located in the northeast. The topography in the south is high, and gradually slopes down north to group Havel, which is north of 4 province [].8.840 square consists of 22 4 District District [] has a population of about 1.45 million people [] consists of 5 ethnic variety, which speak the dialect. Other, such as Lao (Lao under which use accent covers both the Ubon Ratchathani and champasak),German and rumors, kuy Cambodian (Khmer on). Most Buddhists and respect ghosts 6 originally [] [] [] 7 8

.The settlement in the province since prehistoric times. The development of concentrated in modern Khmer empire, which left many reasons, such as cultural heritageWhen during the Ayutthaya kingdom. The family Castle Square mound lamduan (the Lost Castle shirts. Or four castles in Korea and Khok lamduan, measuring projector, khukhan district. At present,) is a city 6 khukhan [] [] [] และในส 9 10 reign, 5District north of Mueang Sisaket (current), but called the name of the city, khukhan, as the men, raised as จังหวัดขุขันธ์. B.Professor 2459 and renamed the province when the 2481 [4]

tourist attractions and landmarks in the province, such as national parks, temple, Somdet Phra srinagarindra Park Si SA ket, Phimai temple outdoor wall, Castle Rock, littleปราสาทสระกำแพงใหญ่ castle, Castle House, gerbera, castle castle rock was Tuol, marshes, phrai bueng TealA wildlife sanctuary, Phanom Dong rak And wildlife sanctuaries 4 Town brook []. The economy that rely on agriculture as the main important crop is rice, fruits, such as durian, rambutan, horticulture and the like Shallot,Garlic and rubber [] as well as 6 crops, such as cassava and peanuts [4]

content [hidden]
1 development in the settlement and history founded
1.1. Prehistoric
1.2 history
1.2.1 since Dvaravati culture
1.2.2. Modern or ancient Khmer Khmer culture 1.2.3 orchid 1.2.4 สมัยกรุงธนบุรี



. 1.2.5 invited to go สินทร์ 2 name list of items and the governor - governor of
3. Provincial symbols
.4 border


5 rule 5.1 provincial government 6 population in the province 7 general 7.1 ภูมิประเทศ
7.1.1


, 7.1.2 Tung Kula Rong Hai Phu DIN Daeng
7.2 climate
7.3 resources
7.3.1 wildlife and conservation areas, 7.3.2
Forest and conservation area
7.