ชีวิตในค่ายโอลิมปิกวิชาการเรื่องราว

ชีวิตในค่ายโอลิมปิกวิชาการ
เรื่องราวในชีวิตของผมในตอนนี้ส่วนใหญ่ก็คงต้องเกี่ยวข้องกับการเรียน ซึ่งในการเรียนนั้นล้วนมีแต่อุปสรรค การทำให้อุปสรรคนั้นไม่มีผลต่อการเรียนของเราหรือมีผลให้น้อยที่สุด เราต้องหาแรงบันดาลใจ ซึ่งแรงบันดาลใจนั้นก็มีหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นกำลังใจจากพ่อแม่ การเอาผู้อื่นมาเป็นแบบอย่าง เพื่อเป็นแรงบันดาลใจ แต่อีกสิ่งหนึ่งที่เป็นแรงบันดาลใจที่สำคัญคือผลการเรียน ในเรื่องของการสอบ ไม่ว่าจะสอบอะไรก็มีผลทำให้เรามีแรงผลักดัน ซึ่งผมก็มีการสอบหนึ่ง ที่ทำให้ผมฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆได้คือ การสอบแข่งขันโอลิมปิกวิชาการสาขาคณิตศาสตร์ ณ ศูนย์มูลนิธิส่งเสริมโอลิมปิกวิชาการและพัฒนามาตรฐานวิทยาศาสตร์ศึกษาหรือสอวน. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี แล้วในปี พ.ศ.2557 ผมก็สอบติดและได้ไปเข้าค่ายนี้ที่มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
โครงการโอลิมปิกวิชาการที่ผมสอบติดเป็นโครงการในระดับศูนย์ ในทั่วประเทศมีทั้งหมด 23 ศูนย์ ซึ่งโครงการนี้เป็นการดูแลของ มูลนิธิส่งเสริมโอลิมปิกวิชาการและพัฒนามาตรฐานวิทยาศาสตร์ศึกษาในพระอุปถัมภ์สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ หรือสอวน. และได้ดำเนินการอยู่ 2 ประการ คือ1.ส่งเสริมให้นักเรียนในระดับมัธยมศึกษาตอนปลายทั่วประเทศที่มีความสามารถทางวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์มีโอกาส ได้รับการพัฒนาศักยภาพทางด้านคณิตศาสตร์ คอมพิวเตอร์ เคมี ชีววิทยา และฟิสิกส์ ตามความถนัดทั้งในด้านทฤษฎีและทักษะด้านปฏิบัติให้สามารถวิเคราะห์และสังเคราะห์ปัญหาที่ซับซ้อนได้ และมีความพร้อมที่จะเข้ารับการคัดเลือกไปแข่งขันโอลิมปิกวิชาการระหว่างประเทศ 2.เพื่อช่วยพัฒนาการศึกษาด้านวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ และคอมพิวเตอร์ระดับโรงเรียนให้เทียบเท่ามาตรฐานสากล การดำเนินงานของมูลนิธิ สอวน. ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดียิ่งจากกระทรวงศึกษาธิการ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยของรัฐทั่วประเทศ 20 แห่ง และสถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี หรือ สสวท. และในส่วนของงบประมาณได้รับเงินอุดหนุนจากรัฐบาล โดยตั้งผ่านสถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี และได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานภาครัฐบาล และเอกชน
ก่อนที่ผมจะไปสอบโครงการนี้ผมก็ได้เตรียมความพร้อมอย่างมาก ทั้งหาข้อสอบยากมาลองทำดูอ่านหนังสือเกือบทุกวัน ในหนึ่งเดือนก่อนสอบ แล้วพอวันสอบผมก็ไม่ค่อยจะกังวลสักเท่าไร เพราะตัวเองได้เตรียมความพร้อมมาที่สุดแล้ว และการสอบในโครงการนี้ ผมเคยสอบมาแล้วก่อนหน้านี้2ครั้ง และข้อดีของผมอีกอย่างคือผมเป็นคนที่ค่อนข้างคุ้นชินกับสนามสอบมามาก ในห้องสอบผมจึงทำตัวและใจอย่างสบายๆ ผมก็ไม่คาดหวังกับโครงการนี้เท่าไรนักเพราะสอบมาจากครั้งก่อนๆ ก็ไม่เคยติด จนวันประกาศผลมาถึง เพื่อนก็มาบอกว่าผมติด ที่แรกผมก็ไม่เชื่อหรอก แต่พอกลับถึงบ้านแล้วเข้าเว็บดู ก็รู้ว่าตัวเองติดก็ดีใจมากจนร้องลั่นบ้านเลย แล้วพอถึงวันที่จะไปเข้าค่ายผมก็กังวลมากเพราะไม่มีเพื่อนไปเข้าค่ายด้วยกันเลย และเพื่อนที่จะเข้าค่ายด้วยกันก็ล้วนมีแต่คนเก่งๆ จากโรงเรียนดังๆ วันแรกในค่ายก็ไม่ดีเท่าไรหรอกครับ พอพ่อกับแม่ไปส่ง แล้วก็กลับบ้านไป แล้วผมต้องอยู่ที่นั้นคนเดียวโดยที่ไม่รู้จักใคร และผมก็ไม่รู้ว่าจะไปทำความรู้จักกับใครดี แล้วเวลาต่อมาเขาก็ให้ไปทำความรู้จักเพื่อนโดยแยกออกเป็นสาขาประจำห้องของตัวเอง ซึ่งตอนเข้าห้องนั้นผมก็ได้มีเพื่อนคนแรกเขาเป็นรุ่นพี่ของผมซึ่งเขามีชื่อว่าพี่โตโน่ พี่มาจากโรงเรียนปิยะมหาราชาลัย จังหวัดนครพนม พี่เขาเป็นคนนิ่งๆและมักพูดเรื่องตลกแม้มันจะไม่ตลกก็ตาม หลังจากนั้นก็ไปรอรถเพื่อไปที่พัก ซึ่งที่พักของสาขาคณิตศาสตร์และสาขาฟิสิกส์อยู่ที่หน้ามหาลัย ต้องรอรถ กว่ารถจะมาก็ประมาณ20นาฬิกา ผมออกจากห้องประจำก็18นาฬิกา ผมต้องรออยู่ตั้ง2ชั่วโมง ในตอนนั้นผมเหงามาก เพราะไม่มีเพื่อนพี่โตโน่เขาก็ไปอยู่กับเพื่อนเขา ผมต้องอยู่คนเดียว ความคิดตอนนั้นอยากกลับบ้านมาก จึงโทรหาแม่ พอได้ยินเสียงแม่ผมก็ร้องไห้ แม่ผมก็ให้กำลังใจและบอกว่าอดทนอีกนิดนะลูก เพื่ออนาคตของลูกนะ จากนั้นผมก็ไปอ่านหนังสือรอรถที่ห้องสมุด และก็มีพี่เลี้ยงมาคุยด้วยผมดีใจมากเลย พี่เลี้ยงก็น่ารักใจดี มาถามโน้นถามนี้ผมจึงไม่เหงามาก จนรถมารับแล้วไปส่งที่หอพัก พอถึงหอพักก็ลงจากรถพี่เลี้ยงก็บอกให้ทราบว่าใครพักอยู่ห้องกับใคร พอทราบแล้วก็ขึ้นไปบนห้องซึ่งห้องหนึ่งพักอยู่กับ3คน ทำให้ผมได้รู้จักเพื่อนขึ้นมาอีก2คนที่พักห้องเดียวกัน คือ พี่ปกรณ์ ม.5 จากโรงเรียนยโสธรพิทยาคม และแจ็ค ม.4 จากโรงเรียนอำนาจเจริญ พอพูดคุยเสร็จก็อาบน้ำ และต่างคนก็ต่างเข้านอน ต่อมาวันที่สองผมก็ลุกก่อนเพื่อนและก็ไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วไปรอรถที่หน้าหอและเช็คชื่อด้วย วันนี้ทุกๆอย่างค่อยๆเริ่มดีขึ้นเพราะมีเพื่อน มีคนคุยด้วย รถก็มารับเพื่อเข้าไปในมหาลัยประมาณ7นาฬิกา ไปรับประทานอาหารเช้าในมหาลัย และเวลา8นาฬิกาก็ขึ้นเรียน การเรียนมี2เวลาคือ 8นาฬิกาถึง12นาฬิกา และ 13นาฬิกาถึง17นาฬิกา ส่วนเวลา12นาฬิกาถึง13นาฬิกาก็พักรับประทานอาหารกลางวัน หลังจากเลิกเรียนก็หาอะไรทำ เช่นเล่นกีฬา อ่านหนังสือ ในช่วงแรกๆผมโทรหาพ่อแม่ทุกวันทั้งเช้าและเย็น แล้ว18นาฬิกาก็รับประทานอาหารเย็น 19นาฬิกาก็กลับหอพัก พอถึงหอพักผมก็ดูทีวี เล่นโทรศัพท์ อ่านหนังสือ แล้วก็ไปอาบน้ำแล้วเข้านอน ซึ่งการอยู่ที่ค่ายถือเป็นตารางชีวิตที่แน่นอนและดีมากเพราะทุกเวลาได้ทำกิจกรรมต่างๆทั้งหมด ยิ่งนับวันผมก็ยิ่งได้รู้จักกับเพื่อนมากขึ้น จนผมได้เพื่อนที่สนิทที่สุดคือพี่น็อต ม.5 มาจากโรงเรียนเทศบาล3ตั้งตรงจิต จังหวัดยโสธร พี่เขาเป็นคนที่ผมพูดด้วยมากที่สุด เวลาผมมีปัญหาผมก็จะถามแก และบางทีก็เล่าเรื่องของตนเองให้กันฟัง พี่เขาเป็นคนยโสธรมาแต่เกิดและบ้านแกก็ขายข้าวราดแกงอยู่ที่ตลาดโต้รุ่ง ผมจะค่อนข้างรู้จักแกมากเพราะพี่แกชอบเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟัง ผมก็เล่าเรื่องของผมให้พี่แกฟังด้วย ต่อมาผมก็ได้รู้จักทุกคนทั้งห้องที่มีทั้งหมด33คน มีทั้งรุ่นน้อง รุ่นเดียวกันและรุ่นพี่ ผมยังรู้จักพี่ๆจากสาขาฟิสิกส์อีกด้วยเพราะพักอยู่หอนอกเช่นเดียวกันและรู้จักพี่เลี้ยงอีกหลายๆคน ผมก็ไม่ค่อยจะคิดถึงบ้านแล้ว เพราะมีเพื่อนมีคนคุยด้วยมากมาย ส่วนเรื่องการเรียนผมก็

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Life in the Olympiad camp.The story of my life right now, most would have to involve students. In the study, but the obstacles. To make the barriers do not affect any of our classes or take effect. We must find inspiration that motivates them, there is a variety of ways, whether it is from a parent to remove the others as example to be inspired, but another thing that is important is the result of inspiration to learn. In the matter of whether there will be any test result, we provide the impetus that I have one that makes me different burdens is the Math Olympiad competition test branch at the Foundation promotes education, Science Olympiad, and standard development or service cycle. Ubon Ratchathani University and then in the next test and I am 2557 (2014) into this camp at Ubon Ratchathani University.โครงการโอลิมปิกวิชาการที่ผมสอบติดเป็นโครงการในระดับศูนย์ ในทั่วประเทศมีทั้งหมด 23 ศูนย์ ซึ่งโครงการนี้เป็นการดูแลของ มูลนิธิส่งเสริมโอลิมปิกวิชาการและพัฒนามาตรฐานวิทยาศาสตร์ศึกษาในพระอุปถัมภ์สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ หรือสอวน. และได้ดำเนินการอยู่ 2 ประการ คือ1.ส่งเสริมให้นักเรียนในระดับมัธยมศึกษาตอนปลายทั่วประเทศที่มีความสามารถทางวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์มีโอกาส ได้รับการพัฒนาศักยภาพทางด้านคณิตศาสตร์ คอมพิวเตอร์ เคมี ชีววิทยา และฟิสิกส์ ตามความถนัดทั้งในด้านทฤษฎีและทักษะด้านปฏิบัติให้สามารถวิเคราะห์และสังเคราะห์ปัญหาที่ซับซ้อนได้ และมีความพร้อมที่จะเข้ารับการคัดเลือกไปแข่งขันโอลิมปิกวิชาการระหว่างประเทศ 2.เพื่อช่วยพัฒนาการศึกษาด้านวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ และคอมพิวเตอร์ระดับโรงเรียนให้เทียบเท่ามาตรฐานสากล การดำเนินงานของมูลนิธิ สอวน. ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดียิ่งจากกระทรวงศึกษาธิการ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยของรัฐทั่วประเทศ 20 แห่ง และสถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี หรือ สสวท. และในส่วนของงบประมาณได้รับเงินอุดหนุนจากรัฐบาล โดยตั้งผ่านสถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี และได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานภาครัฐบาล และเอกชน ก่อนที่ผมจะไปสอบโครงการนี้ผมก็ได้เตรียมความพร้อมอย่างมาก ทั้งหาข้อสอบยากมาลองทำดูอ่านหนังสือเกือบทุกวัน ในหนึ่งเดือนก่อนสอบ แล้วพอวันสอบผมก็ไม่ค่อยจะกังวลสักเท่าไร เพราะตัวเองได้เตรียมความพร้อมมาที่สุดแล้ว และการสอบในโครงการนี้ ผมเคยสอบมาแล้วก่อนหน้านี้2ครั้ง และข้อดีของผมอีกอย่างคือผมเป็นคนที่ค่อนข้างคุ้นชินกับสนามสอบมามาก ในห้องสอบผมจึงทำตัวและใจอย่างสบายๆ ผมก็ไม่คาดหวังกับโครงการนี้เท่าไรนักเพราะสอบมาจากครั้งก่อนๆ ก็ไม่เคยติด จนวันประกาศผลมาถึง เพื่อนก็มาบอกว่าผมติด ที่แรกผมก็ไม่เชื่อหรอก แต่พอกลับถึงบ้านแล้วเข้าเว็บดู ก็รู้ว่าตัวเองติดก็ดีใจมากจนร้องลั่นบ้านเลย แล้วพอถึงวันที่จะไปเข้าค่ายผมก็กังวลมากเพราะไม่มีเพื่อนไปเข้าค่ายด้วยกันเลย และเพื่อนที่จะเข้าค่ายด้วยกันก็ล้วนมีแต่คนเก่งๆ จากโรงเรียนดังๆ วันแรกในค่ายก็ไม่ดีเท่าไรหรอกครับ พอพ่อกับแม่ไปส่ง แล้วก็กลับบ้านไป แล้วผมต้องอยู่ที่นั้นคนเดียวโดยที่ไม่รู้จักใคร และผมก็ไม่รู้ว่าจะไปทำความรู้จักกับใครดี แล้วเวลาต่อมาเขาก็ให้ไปทำความรู้จักเพื่อนโดยแยกออกเป็นสาขาประจำห้องของตัวเอง ซึ่งตอนเข้าห้องนั้นผมก็ได้มีเพื่อนคนแรกเขาเป็นรุ่นพี่ของผมซึ่งเขามีชื่อว่าพี่โตโน่ พี่มาจากโรงเรียนปิยะมหาราชาลัย จังหวัดนครพนม พี่เขาเป็นคนนิ่งๆและมักพูดเรื่องตลกแม้มันจะไม่ตลกก็ตาม หลังจากนั้นก็ไปรอรถเพื่อไปที่พัก ซึ่งที่พักของสาขาคณิตศาสตร์และสาขาฟิสิกส์อยู่ที่หน้ามหาลัย ต้องรอรถ กว่ารถจะมาก็ประมาณ20นาฬิกา ผมออกจากห้องประจำก็18นาฬิกา ผมต้องรออยู่ตั้ง2ชั่วโมง ในตอนนั้นผมเหงามาก เพราะไม่มีเพื่อนพี่โตโน่เขาก็ไปอยู่กับเพื่อนเขา ผมต้องอยู่คนเดียว ความคิดตอนนั้นอยากกลับบ้านมาก จึงโทรหาแม่ พอได้ยินเสียงแม่ผมก็ร้องไห้ แม่ผมก็ให้กำลังใจและบอกว่าอดทนอีกนิดนะลูก เพื่ออนาคตของลูกนะ จากนั้นผมก็ไปอ่านหนังสือรอรถที่ห้องสมุด และก็มีพี่เลี้ยงมาคุยด้วยผมดีใจมากเลย พี่เลี้ยงก็น่ารักใจดี มาถามโน้นถามนี้ผมจึงไม่เหงามาก จนรถมารับแล้วไปส่งที่หอพัก พอถึงหอพักก็ลงจากรถพี่เลี้ยงก็บอกให้ทราบว่าใครพักอยู่ห้องกับใคร พอทราบแล้วก็ขึ้นไปบนห้องซึ่งห้องหนึ่งพักอยู่กับ3คน ทำให้ผมได้รู้จักเพื่อนขึ้นมาอีก2คนที่พักห้องเดียวกัน คือ พี่ปกรณ์ ม.5 จากโรงเรียนยโสธรพิทยาคม และแจ็ค ม.4 จากโรงเรียนอำนาจเจริญ พอพูดคุยเสร็จก็อาบน้ำ และต่างคนก็ต่างเข้านอน ต่อมาวันที่สองผมก็ลุกก่อนเพื่อนและก็ไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วไปรอรถที่หน้าหอและเช็คชื่อด้วย วันนี้ทุกๆอย่างค่อยๆเริ่มดีขึ้นเพราะมีเพื่อน มีคนคุยด้วย รถก็มารับเพื่อเข้าไปในมหาลัยประมาณ7นาฬิกา ไปรับประทานอาหารเช้าในมหาลัย และเวลา8นาฬิกาก็ขึ้นเรียน การเรียนมี2เวลาคือ 8นาฬิกาถึง12นาฬิกา และ 13นาฬิกาถึง17นาฬิกา ส่วนเวลา12นาฬิกาถึง13นาฬิกาก็พักรับประทานอาหารกลางวัน หลังจากเลิกเรียนก็หาอะไรทำ เช่นเล่นกีฬา อ่านหนังสือ ในช่วงแรกๆผมโทรหาพ่อแม่ทุกวันทั้งเช้าและเย็น แล้ว18นาฬิกาก็รับประทานอาหารเย็น 19นาฬิกาก็กลับหอพัก พอถึงหอพักผมก็ดูทีวี เล่นโทรศัพท์ อ่านหนังสือ แล้วก็ไปอาบน้ำแล้วเข้านอน ซึ่งการอยู่ที่ค่ายถือเป็นตารางชีวิตที่แน่นอนและดีมากเพราะทุกเวลาได้ทำกิจกรรมต่างๆทั้งหมด ยิ่งนับวันผมก็ยิ่งได้รู้จักกับเพื่อนมากขึ้น จนผมได้เพื่อนที่สนิทที่สุดคือพี่น็อต ม.5 มาจากโรงเรียนเทศบาล3ตั้งตรงจิต จังหวัดยโสธร พี่เขาเป็นคนที่ผมพูดด้วยมากที่สุด เวลาผมมีปัญหาผมก็จะถามแก และบางทีก็เล่าเรื่องของตนเองให้กันฟัง พี่เขาเป็นคนยโสธรมาแต่เกิดและบ้านแกก็ขายข้าวราดแกงอยู่ที่ตลาดโต้รุ่ง ผมจะค่อนข้างรู้จักแกมากเพราะพี่แกชอบเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟัง ผมก็เล่าเรื่องของผมให้พี่แกฟังด้วย ต่อมาผมก็ได้รู้จักทุกคนทั้งห้องที่มีทั้งหมด33คน มีทั้งรุ่นน้อง รุ่นเดียวกันและรุ่นพี่ ผมยังรู้จักพี่ๆจากสาขาฟิสิกส์อีกด้วยเพราะพักอยู่หอนอกเช่นเดียวกันและรู้จักพี่เลี้ยงอีกหลายๆคน ผมก็ไม่ค่อยจะคิดถึงบ้านแล้ว เพราะมีเพื่อนมีคนคุยด้วยมากมาย ส่วนเรื่องการเรียนผมก็

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Academic Olympics camp life
story of my life right now, it would be most relevant to the study. The classes that are all obstacles. The obstacles that make no impact on our classes or have a minimal effect. We must find inspiration Which inspired it takes many forms. Whether it is the support of parents. The others took a role model. To inspire But the one thing that is important is inspiring results. On the subject of investigation The investigation also resulted in what we have momentum. I had one exam. I have to overcome various obstacles was. The academic field of mathematics at the Olympic Center Foundation Academic Olympiad and Development of Science Education Section, or resorts. Thammasat University in 2557, I was stuck and had to camp out at the Educational
Program Academic Olympics, I was the next project in the centers. The country has a total of 23 centers which take care of this project. Foundation for Promotion of Academic Olympiad and Development of Science Education under the patronage of King Sister. Prince Kalayaniwattana Krom Luang Narathiwat or POSN. And has conducted two reasons: 1. Encourage students in upper secondary schools across the country that have the capability of scientific and mathematical chance. Has been the development of computational mathematics, chemistry, biology and physics, according to skills in both theory and practical skills to be able to analyze and synthesize complex issues. And are ready to be elected to the International Olympic scholars. 2. To help develop education, science, mathematics and computing school level equivalent to international standards. The foundation of the resort. With collaboration from the Ministry of Education as well. Faculty of Science University of states across the country and 20 of the Promotion of Teaching Science and Technology Institute, or Science. And the budget has been subsidized by the government. By the Institute for the Promotion of Teaching Science and Technology. And support from government agencies. Private and
before I go to the project, I was very well prepared. All five Tests difficult to try to read almost every day. In one month before the exam Then one day, I would not worry much. I was preparing myself to go. And an examination of this project I've come out two times previously. Another advantage of me and I was quite familiar with the field much. In the exam room I behave and mind at ease. I was not expecting much with this project because of the time it does not stick to the day of the announcement. I was told that I was stuck. At first I did not believe it. He then returned home to see the site. I know that I'm very attached to scream the house. Then came the day that will go into camp I was very worried because there are no friends to camp with me. And friends to camp together, they are all good people. Loud School The first day in the camp was not very good right now. Enough to send parents Then it's back home I have to stay there alone without anyone knowing. And I do not know how to get to know someone better. Then later, he was to make friends, separated by a branch of their own room. Now he was the first friend I had him as my older brother, whom he has called Tono. I come from the King Chulalongkorn University. Nakhon Phanom He is still and always say a joke, even if it is not funny. After waiting for a bus to go to the property. The rest of the field of mathematics and physics at the university is to wait for the car than the car it was about 20 o'clock. I left it for 18 o'clock. I had to wait 2 hours to set. At the time, I was very lonely But oh no, because he went to live with him. I need to be alone The idea now is to go home, so call mom, dad, mom, I hear you cry. My mother was a little more patience, encouragement and told me the ball. The future of my children Then I wait for the library to read books. And was a mentor to talk with me so happy. Nanny was pretty good I do not ask this question over there very lonely. The car had already been sent to the dormitory. At the dorm room is lighted, it indicates that anyone who stayed in the room. I know, it's up to the room, one room with three people. I have friends up there is not the same two people sharing a room at the exposition. 5 from Yasothon High School and Jack. 4 from Amnat Charoen. Talked finished bathing. Different people have different and go to bed. Two days later I got a friend and went to the shower, dressed, and went to wait in front of the tower, and a name. Today, everything is gradually getting better because people have been talking about the car came to the university, about seven o'clock. To breakfast in college. And at 8 o'clock, it was learned. Learning is a two-time 8 o'clock to 12 o'clock and 13 o'clock to 17 o'clock. The 12 o'clock to 13 o'clock, it's time for lunch. It's something to do after school, such as sports, reading in the beginning, I call my parents every day, morning and evening. Dinner was already 18 o'clock. 19 clock back to the dorm At the hostel, I was watching TV, playing phone book and then go take a bath and go to bed. The camp is a life table and of course great, because all action all the time. The day I met a friend even more. So I have my best friends is a nut. 5 of the Public School 3 erect mental Yasothon he was speaking with me the most. I have time, I'll ask her. And perhaps even their own story to you about it. He was born and Yasothon, but it's home to sell rice and curry at night markets. I would rather know her because I liked her personal narrative to listen. I told him I would give it a listen. Later I got to know everyone in the room with 33 people. Both juniors And older versions of the same I also know from physics, too, because I stayed out of the tower as well as nannies and many others. I seldom miss home. Because there are so many people to talk with. As I was learning

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Life in the camp International Science Olympiad
.The story of my life right now, most would be associated with learning. Which course is only obstacles. The obstacles that does not affect our studies or the effect to a minimum, we need to find inspiration.Whether the encouragement from their parents. Removing the others models for inspiration. But the one thing that is important is the inspiration of the exam. No matter what tests are made, we have the momentum.That makes me through the is Competitive examination International Science Olympiad in mathematics at the centre for foundation for the promotion of International Science Olympiad and developing science education standards or patronageUbu and the 2557 I got in and went to a camp at Ubon Ratchathani University
.Science Olympiad that I passed the exam is a project in the zero level in throughout the country are all 23 center. This project is taken care of.Princess galyani vadhana in 2007 or patronageAnd the 2 factors is 1.Encourage students in high school around the country with scientific ability และคณิตศาสตร์ opportunity. Developed the computer mathematics, chemistry, biology and physics.And be ready to audition to compete with international 2 International Science Olympiad.To improve education in science, mathematics and computing school level equivalent to international standards, the operation of the foundation. Posn.The cooperation as well as by the Ministry of education, Faculty of science, University of the state of the country 20 And the Ministry of science and technology or scienceAnd in the part of the budget receive subsidies from government. The institution through the promotion of teaching science and technology. And get support from government agencies and the private sector
.Before I go to the exam this project I prepare greatly. And find it hard to do read almost daily in one month before the exam. And when the test I ก็ไม่ค่อยจะ worry very much.And exams in this project, I used to test before 2 times. My advantages and another is I am quite accustomed to the examination hall a lot. In the exam room and I acted surprised.