นิทานพื้นบ้านประเทศบรูไน เรื่องภูเข

นิทานพื้นบ้านประเทศบรูไน เรื่องภูเขาทองคำกับเมล็ดข้าว

กาลครั้งหนึ่ง มีภูเขาใหญ่มหึมาลูกหนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยทองคำและสิ่งมีค่ามากมาย ใครๆ ต่างก็เรียกภูเขาลูกนี้ว่าภูเขาทองคำ มันสามารถเคลื่อนที่ไปไหนๆ ได้ ซึ่งหากภูเขาลูกนี้ไปหยุดนิ่งที่เมืองใด เมืองนั้นก็จะร่ำรวยมั่งคั่งขึ้นมาทันที แต่ภูเขาลูกนี้ยังเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ เพื่อจะหาสถานที่ที่ดีและผู้คนมีคุณธรรมมากพอ
ภูเขาทองคำล่องไปตามท้องทะเลจนเห็นหมู่บ้านเล็กๆ ริมน้ำแห่งหนึ่งตั้งอยู่บนฝั่งด้านตะวันออกเฉียงใต้ ภูเขาทองคำได้เห็นความมีชีวิตชีวาของผู้คนที่นี่ ผู้ชายทำงานอย่างหนักและผู้หญิงก็เลี้ยงดูลูกอย่างดี ผู้คนมีคุณธรรม ภูเขาจึงเคลื่อนตัวไปใกล้ๆ
ขณะที่กำลังจะถึงฝั่งภูเขาทองคำก็ได้ยินเสียงเล็กๆ ร้องไห้อยู่กลางน้ำ มันคือข้าวที่น่าสงสาร ข้าวบอกกับภูเขาว่า “ฉันเกิดมาเพื่อให้คนกินฉัน แต่คนที่นี่กลับทิ้งฉันลงน้ำ” ภูเขาโกรธมากบอกว่า “เราควรให้เกียรติกัน ใครก็ตามที่ไม่ให้เกียรติไม่เห็นคุณค่าของสิ่งเล็กๆ อย่างเช่นที่คนพวกนั้นทำกับเธอ เขาก็ไม่สมควรได้รับความมั่งคั่งจากฉันเช่นกัน” ภูเขาจึงรับข้าวเม็ดนั้นขึ้นมารวมกับสมบัติทั้งหมดแล้วเคลื่อนหนีจากหมู่บ้านนั้นไป นับจากนั้นมาก็ไม่ม่ใครเห็นภูเขาทองคำอีกเลย

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

Cerita rakyat Brunei Gunung-gunung dengan gandum sekali Seorang kanak-kanak dengan gunung gergasi ditutup dengan emas dan perkara berharga ramai orang memanggil gunung ini pergunungan. Ia boleh menggerakkan gunung jika anda mempunyai bola untuk menghentikan mana-mana bandar. Kekayaan bandar akan datang tidak lama lagi. Tetapi gunung masih bergerak kepada saya. Untuk mencari tempat yang lebih baik dan orang-orang yang cukup moral. gunung hiliran ke laut sehingga anda melihat sebuah kampung kecil. Terletak di pantai di Timur Selatan. Gunung untuk melihat kekayaan penduduk di sini. Lelaki dan wanita telah bekerja keras untuk membesarkan anak-anak juga. Orang ramai moral Gunung bergerak begitu dekat. manakala pergi ke gunung, dia mendengar suara yang kecil. Menangis di tengah-tengah Ia adalah beras miskin Rice berkata kepada gunung "Saya dilahirkan untuk membuat orang makan saya. Tetapi orang-orang di sini untuk membuang saya ke laut, "kata gunung marah. "Kami perlu menghormati Sesiapa yang tidak menghormati nilai perkara-perkara kecil. Seperti yang orang telah dilakukan kepadanya. Dia tidak berhak kekayaan daripada saya juga, "gunung jadi tablet tanah liat yang datang dengan semua khazanah dan bergerak daripada kampung itu. Sejak itu, tiada siapa yang melihat gunung lagi.