กาแฟสื่อรัก“กรุ๊งกริ๊งๆๆ..” กระดิ่ง

กาแฟสื่อรัก

“กรุ๊งกริ๊งๆๆ..” กระดิ่งที่บานประตูดังขึ้นเพื่อให้เจ้าของร้านทุกครั้งที่มีลูกค้ารายใหม่ก้าวเข้ามาในร้าน ตอนนี้ร้านกาแฟแห่งนี้ต่างแน่นไปด้วยลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการอาหารและหลบร้อนจากแสงแดดแสนจะร้อนของเที่ยงวัน... และรสชาติอาหาร เค้ก ของร้านนี้ ยิ่งบวกกับรสชาติของดครื่องดื่มแสนกลมกล่อมรสชาติเยี่ยมของเจ้าของร้านแล้ว จึงทำให้ร้านทั้งร้านแทบจะเบียดเสียดไปด้วยลูกค้าอย่างแน่นขนัดทุกๆวัน..
วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส ‘’โบว์ ‘’เจ้าของร้านกาแฟเลยเสนอเมนูใหม่ เพื่อดึงความสนใจจากลูกค้า ด้วยขนมเค้กที่ตกแต่งด้วยผลไม้หน้าตาน่ากิน และกาแฟที่หอมหวานชวนลอง
ในเช้าวันนี้‘’ภานุวัตน์’’ ภานุวัตน์ลูกค้าคนแรกที่ก้าวเข้ามา เขาเดินเข้าไปในร้านด้วยท่าทางที่เหนื่อยอ่อนล้า ด้วยอากาศร้อนจัด แต่พอสัมผัสกับไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่เย็นฉ่ำ และกลิ่นกาแฟที่หอมกรุ่นยั่วยวนอาการเหนื่อยล้านั้นก็แทบจะมลายหายไปในทันที เขาพยายามมองหาโต๊ะที่นั่งพอดีกับที่เจ้าของร้านหันมาเจอเขาเข้าพอดี ‘’’สวัสดีค่ะ ร้านเรายินดีให้บริการ ให้คุณหายเหนื่อย ตลอดช่วงที่คุณอยู่ในร้านของเรา’‘ ภานุวัตน์ ได้ยินแบบนั้นก็ปลื้มใจ และพร้อมกล่าวตอบรับว่า‘’ร้านคุณตกตแต่งสวยมากครับ’’ โบว์เจ้าของร้านดีใจและกล่าวต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เชิญนั่งนะค่ะ ร้านเรามีตัวเลือกเยอะ มีอาหาร ขนม และ เครื่องดื่ม ทุกวันเราจะมีโปรโมชั่นใหม่ๆทุกวันนะค่ะ อร่อยแล้วอย่าลืมบอกต่อ ‘’ภานุวัตน์’’ลูกค้าที่เข้ามาร้านของโบว์ ปลื้มใจที่เจอบริการที่ดี แม่ค้าน่ารัก เขาละสายตาจากเมนูนั้นมามองที่หญิงสาวเจ้าของร้าน เขายังคงมองดูหญิงสาวเจ้าของร้านจนเวลาผ่านไปนานลูกค้าก็ค่อยๆทยอยออกไปจากร้านแต่เขาก็ยังคงนั่งในร้านกาแฟ จ้องมองนาฬิกาข้อมือ มันบอกเวลาว่าตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้ว... น่าแปลก! ทั้งๆที่คนอื่นๆเริ่มออกจากร้านไปทำงานตอนบ่ายแล้ว แต่ทำไมเขายังอยากอยู่ต่อ ทั้งๆที่เขามีธุระต้องทำอีกเยอะมากมาย แต่เขายังคงนั่งดื่มกาแฟอย่างเงียบๆโดยไม่มีทีท่าเร่งร้อนไปธุระบ้างเลย เวลาผ่านเกือบบ่ายสาม ภานุวัตน์ เดินไปกล่าวลา’’โบว์เจ้าของร้าน ‘’ขอโทษนะครับ ผมมีธุระด่วนต้องขอตัวก่อน ผมจะมาอีกแน่นอนครับ” โบว์พยักหน้าให้เป็นเชิงตอบรับ ก่อนที่ภานุวัตน์ ที่เร่งร้อนจะรีบขับรถคันงามนั้น มุ่งหน้าเข้าสู่ถนนใหญ่มุ่งเข้าสู่ตึกสูงเสียดฟ้า ณ ย่านใจกลางกรุงอย่างว่องไว...
วันถัดมาภานุวัตน์ มาถึงที่ร้านเร็วกว่าเดิมเล็กน้อย เมื่อเขาเข้ามาในร้านก็พบว่าโบว์ หญิงสาวเจ้าของร้านไม่อยู่ มีแต่พนักงาน เขาเดินตรงไปที่เค้าเตอร์ พร้อมทั้งถามด้วยน้ำเสียงหล่อ ‘’ขอโทดนะครับ เจ้าของร้านไม่อยู่หรอครับ’’ พนักงานตอบภานุวัตน์ ด้วยสีหน้าเศร้า ว่าคุณปาล์มแฟนของเจ้าของร้านเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ ช่วงนี้คงไม่เข้ามาที่ร้านสักพักใหญ่ค่ะ
สองอาทิตย์ผ่านไป ‘’ ภานุวัตน์ ’’ มาร้านกาแฟอีกครั้งหนึ่ง เผื่อหวังเจอสาวเจ้าของร้าน ด้วยความที่เป็นห่วง อยากคุย อยากเจอ อยากทัก “กรุ๊งกริ๊งๆๆ.” กระดิ่งที่ประตูดังขึ้น ภานุวัตน์ ก้าวเข้าร้าน พร้อมทั้งหันไปเจอหญิงสาวที่ดูร่างเริงสดใส ตอนนี้เขาเหมือนคนไร้วิญญาณ ภานุวัตน์เดินเข้าไปถามด้วยความเห็นใจ “ แล้วคุณเป็นอย่างไรบ้างครับ...?” ก่อนหน้านี้ลูกน้องของคุณบอกผมเรื่องที่แฟนคุณเสียชีวิต ผมเสียใจด้วยครับ โบว์ เจ้าของร้าน หันมาบอกด้วยหน้าตาเศร้าโศก ‘’คุณอีกแล้วเหรอค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ‘’
‘’ผมก็ไม่ทราบ เพราะผมไม่เคยเห็นหน้าเธอเศร้าขนาดนี้ ‘’ ภานุวัตน์ได้แต่นั่งคิดในใจ ทำไมเราถึงรู้สึกเป็นห่วงเขาขนาดนี้ ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน หรือเพราะรอยยิ้ม ของเธอ น้ำเสียงอ่อนโยน ทำให้เราตกหลุมรักเขาหรือนี่ เมื่อชั่วโมงผ่านไป “เย็นป่านนี้แล้วหรือนี่!.... วันๆหนึ่งนี่มันทำไมผ่านไปไวเหลือเกิน?” เขาพึมพำเมื่อเห็นฟ้าเริ่มมืด เราต้องกลับอีกแล้วเหรอ
“ขอโทษครับ.. ไม่ทราบว่าตอนนี้กี่โมงแล้วครับ?” ภานุวัตน์ถาม โบว์เจ้าของร้านโบว์ยังคงมีท่าทางที่นิ่งเฉย และปรากฏความร้อนใจ ท่าทางเช่นนี้ใครๆก็เดาออกว่าหญิงสาวกำลังคอยใครอยู่แน่ๆ... เขาแอบกังวลเล็กน้อยเพราะอย่างน้อยคงไม่ได้กำลังรอเขาแน่ๆ
ความสุข หายลับไปแล้วในความมืดมิดยามราตรีปล่อยให้ร้านทั้งร้านเงียบเหงาเพราะเหลือเพียงเธอ หญิงสาวยังคงรอแฟนหนุ่มเขากลับทุกวัน และเจ้าของร้านที่ฮัมเพลงด้วยความเศร้าเสียใจ เขาได้หันไปมองหญิงสาวที่ยังคงนั่งเงียบใช้ความคิดทบทวนในสิ่งที่เกิดขึ้น เขาสองคนอาจจะยังรักกัน และคงไม่มีใครสามารถแยกเขาสองคนจากกันได้ ภานุวัตน์หันกลับไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้เหมือนหุ่นโชว์ที่ไร้ความสุข ความเคลื่อนไหว เหมือนหุ่นยนตร์ เขามองเธอเหมือนเธอไร้วิญญาณ ตอนนี้เธอคงกำลังรอคอยความสุข ความสวยงามแต่ข้างในมืดสนิท.. ในขณะภานุวัตน์ กลับได้ค้นพบหนทางแห่งแสงสว่างพลังในรักแท้ รักแท้ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตาม อีกคนจะอยู่ในใจเราตลอดไป…..

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

The media loves coffee."Ring the Bell .." kru, had the door to the owner whenever there is a new step into the store. Now, the coffee shop is packed with excellent customer service, and to dodge the heat from the Sun of noon day come ... And the taste of this cake. The more positive, with the most khrue taste the flavor of beverages saenklom lull, the owner of the shop, grocery store, almost crowded with customers securely to prevent every day. .. วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส ‘’โบว์ ‘’เจ้าของร้านกาแฟเลยเสนอเมนูใหม่ เพื่อดึงความสนใจจากลูกค้า ด้วยขนมเค้กที่ตกแต่งด้วยผลไม้หน้าตาน่ากิน และกาแฟที่หอมหวานชวนลอง ในเช้าวันนี้‘’ภานุวัตน์’’ ภานุวัตน์ลูกค้าคนแรกที่ก้าวเข้ามา เขาเดินเข้าไปในร้านด้วยท่าทางที่เหนื่อยอ่อนล้า ด้วยอากาศร้อนจัด แต่พอสัมผัสกับไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่เย็นฉ่ำ และกลิ่นกาแฟที่หอมกรุ่นยั่วยวนอาการเหนื่อยล้านั้นก็แทบจะมลายหายไปในทันที เขาพยายามมองหาโต๊ะที่นั่งพอดีกับที่เจ้าของร้านหันมาเจอเขาเข้าพอดี ‘’’สวัสดีค่ะ ร้านเรายินดีให้บริการ ให้คุณหายเหนื่อย ตลอดช่วงที่คุณอยู่ในร้านของเรา’‘ ภานุวัตน์ ได้ยินแบบนั้นก็ปลื้มใจ และพร้อมกล่าวตอบรับว่า‘’ร้านคุณตกตแต่งสวยมากครับ’’ โบว์เจ้าของร้านดีใจและกล่าวต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เชิญนั่งนะค่ะ ร้านเรามีตัวเลือกเยอะ มีอาหาร ขนม และ เครื่องดื่ม ทุกวันเราจะมีโปรโมชั่นใหม่ๆทุกวันนะค่ะ อร่อยแล้วอย่าลืมบอกต่อ ‘’ภานุวัตน์’’ลูกค้าที่เข้ามาร้านของโบว์ ปลื้มใจที่เจอบริการที่ดี แม่ค้าน่ารัก เขาละสายตาจากเมนูนั้นมามองที่หญิงสาวเจ้าของร้าน เขายังคงมองดูหญิงสาวเจ้าของร้านจนเวลาผ่านไปนานลูกค้าก็ค่อยๆทยอยออกไปจากร้านแต่เขาก็ยังคงนั่งในร้านกาแฟ จ้องมองนาฬิกาข้อมือ มันบอกเวลาว่าตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้ว... น่าแปลก! ทั้งๆที่คนอื่นๆเริ่มออกจากร้านไปทำงานตอนบ่ายแล้ว แต่ทำไมเขายังอยากอยู่ต่อ ทั้งๆที่เขามีธุระต้องทำอีกเยอะมากมาย แต่เขายังคงนั่งดื่มกาแฟอย่างเงียบๆโดยไม่มีทีท่าเร่งร้อนไปธุระบ้างเลย เวลาผ่านเกือบบ่ายสาม ภานุวัตน์ เดินไปกล่าวลา’’โบว์เจ้าของร้าน ‘’ขอโทษนะครับ ผมมีธุระด่วนต้องขอตัวก่อน ผมจะมาอีกแน่นอนครับ” โบว์พยักหน้าให้เป็นเชิงตอบรับ ก่อนที่ภานุวัตน์ ที่เร่งร้อนจะรีบขับรถคันงามนั้น มุ่งหน้าเข้าสู่ถนนใหญ่มุ่งเข้าสู่ตึกสูงเสียดฟ้า ณ ย่านใจกลางกรุงอย่างว่องไว... วันถัดมาภานุวัตน์ มาถึงที่ร้านเร็วกว่าเดิมเล็กน้อย เมื่อเขาเข้ามาในร้านก็พบว่าโบว์ หญิงสาวเจ้าของร้านไม่อยู่ มีแต่พนักงาน เขาเดินตรงไปที่เค้าเตอร์ พร้อมทั้งถามด้วยน้ำเสียงหล่อ ‘’ขอโทดนะครับ เจ้าของร้านไม่อยู่หรอครับ’’ พนักงานตอบภานุวัตน์ ด้วยสีหน้าเศร้า ว่าคุณปาล์มแฟนของเจ้าของร้านเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ ช่วงนี้คงไม่เข้ามาที่ร้านสักพักใหญ่ค่ะ
สองอาทิตย์ผ่านไป ‘’ ภานุวัตน์ ’’ มาร้านกาแฟอีกครั้งหนึ่ง เผื่อหวังเจอสาวเจ้าของร้าน ด้วยความที่เป็นห่วง อยากคุย อยากเจอ อยากทัก “กรุ๊งกริ๊งๆๆ.” กระดิ่งที่ประตูดังขึ้น ภานุวัตน์ ก้าวเข้าร้าน พร้อมทั้งหันไปเจอหญิงสาวที่ดูร่างเริงสดใส ตอนนี้เขาเหมือนคนไร้วิญญาณ ภานุวัตน์เดินเข้าไปถามด้วยความเห็นใจ “ แล้วคุณเป็นอย่างไรบ้างครับ...?” ก่อนหน้านี้ลูกน้องของคุณบอกผมเรื่องที่แฟนคุณเสียชีวิต ผมเสียใจด้วยครับ โบว์ เจ้าของร้าน หันมาบอกด้วยหน้าตาเศร้าโศก ‘’คุณอีกแล้วเหรอค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ‘’
‘’ผมก็ไม่ทราบ เพราะผมไม่เคยเห็นหน้าเธอเศร้าขนาดนี้ ‘’ ภานุวัตน์ได้แต่นั่งคิดในใจ ทำไมเราถึงรู้สึกเป็นห่วงเขาขนาดนี้ ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน หรือเพราะรอยยิ้ม ของเธอ น้ำเสียงอ่อนโยน ทำให้เราตกหลุมรักเขาหรือนี่ เมื่อชั่วโมงผ่านไป “เย็นป่านนี้แล้วหรือนี่!.... วันๆหนึ่งนี่มันทำไมผ่านไปไวเหลือเกิน?” เขาพึมพำเมื่อเห็นฟ้าเริ่มมืด เราต้องกลับอีกแล้วเหรอ
“ขอโทษครับ.. ไม่ทราบว่าตอนนี้กี่โมงแล้วครับ?” ภานุวัตน์ถาม โบว์เจ้าของร้านโบว์ยังคงมีท่าทางที่นิ่งเฉย และปรากฏความร้อนใจ ท่าทางเช่นนี้ใครๆก็เดาออกว่าหญิงสาวกำลังคอยใครอยู่แน่ๆ... เขาแอบกังวลเล็กน้อยเพราะอย่างน้อยคงไม่ได้กำลังรอเขาแน่ๆ
ความสุข หายลับไปแล้วในความมืดมิดยามราตรีปล่อยให้ร้านทั้งร้านเงียบเหงาเพราะเหลือเพียงเธอ หญิงสาวยังคงรอแฟนหนุ่มเขากลับทุกวัน และเจ้าของร้านที่ฮัมเพลงด้วยความเศร้าเสียใจ เขาได้หันไปมองหญิงสาวที่ยังคงนั่งเงียบใช้ความคิดทบทวนในสิ่งที่เกิดขึ้น เขาสองคนอาจจะยังรักกัน และคงไม่มีใครสามารถแยกเขาสองคนจากกันได้ ภานุวัตน์หันกลับไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้เหมือนหุ่นโชว์ที่ไร้ความสุข ความเคลื่อนไหว เหมือนหุ่นยนตร์ เขามองเธอเหมือนเธอไร้วิญญาณ ตอนนี้เธอคงกำลังรอคอยความสุข ความสวยงามแต่ข้างในมืดสนิท.. ในขณะภานุวัตน์ กลับได้ค้นพบหนทางแห่งแสงสว่างพลังในรักแท้ รักแท้ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตาม อีกคนจะอยู่ในใจเราตลอดไป…..

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Love coffee "jingle like .." The door bell rang for the owner every time a new customer entered the store. Now, this coffee shop are packed with customers who use the service, food and a break from the sun to heat of midday ... And taste the cake of this extremely positively to the taste of the drink, then a mellow taste of the owner. It barely squeezed the whole shop was packed with customers every day .. Today Clear '' bow '' cafe owner has proposed a new menu. To draw the attention of customers The cake was decorated with fruit looks good enough to eat. Try the sweet and aromatic coffee in the morning, '' Panu Wat '' Panu Wat first customers entered. He walked into the store with a tired gesture exhaustion. With hot weather But when exposed to cool air from air conditioning to cool. And smell the coffee aroma that almost voluptuous fatigue disappear immediately. He tried to look for a seat fitted with a shopkeeper turned to face him fit '' 'Hello, we are here to serve. Make you feel rejuvenated The moment you are in our shop, '' Panu Wat was gratified to hear that. And the answer is '' pretty much the things you fall, '' Bowden said shopkeeper greeted with joy and smiling faces. I Sit We have a good selection of food, snacks and beverages all day, we will have new promotions every day of it. Do not forget to taste '' Panu Wat '' customers into the store's bow. Glad to see a good thing I love his eyes off the menu, then look at a young woman shopkeeper. He continued to watch her ​​own as time passed, customers began to gradually get out of the store, but he was still sitting in a coffee shop. Lower wristwatch It is said that at one o'clock now than then ... Amazing! In spite of the others began to run out of the store and afternoon. But he still wanted to stay. In spite of that he's engaged to do a lot more. But he continued to sit quietly drinking coffee did not seem urgent to do some errands. Over time, nearly three Panu Wat afternoon to say goodbye, '' Bowden owners. ''sorry I have an errand to ask before. I will definitely come again, "Bowden nod to negative feedback. Before Panu Wat The rush to hurry the driver beauty. Heading into the main road heading into the city's skyscrapers, as quickly ... the next day Panu Wat. Arrived at a little faster. When he came in, it was found that the bow. The girl is not the owner, but he went to the counter staff. And asked in a voice cast '' Asked Todd. The owner is really good, '' employees answered Panu Wat. With a sad face Whether you own a Palm fan died of a car accident. This could not come at a tattoo shop while my two weeks' Panu Wat '' the cafe again. I hope you young shop owner With the loop, I want to say I want to see "little jingle." The bell on the door Panu Wat entered the store and turned to see a young girl watching the exuberant bright. Now he's a dead man. Panu Wat approached with sympathy asking, "How was your ...?" Before you tell me the story of his fans died. I regret I bow owner turned with melancholy looks. '' Thank you again? I '' '' I do not know. I've never seen her this sad '' Panu Wat, but I think in his heart. Why do we feel this worried him. But we have never known before. Or because of her voice gentle smile. We love him here. As the hours passed "Thus far, then, or this evening! .... This is why one day pass so quickly? "He muttered when the sky began to darken. We have to go back again? "Excuse me .. I do not know what time it is? "Asked Bowden owner Panu Wat bow stance remains at a standstill. And the restlessness Gestures such as this, it was guessed that the girl who is waiting for me ... He slipped a little worried because at least I was not waiting for him too happy. Disappeared in the dark of night to leave the store alone because only her. The girl is still waiting for his boyfriend every day. The owner and the hum of grief. He turned to the girl remained silent thinking reviewing what happened. He had two people may love each other. And no one can separate them, two from each other. Panu Wat looked back at the girl, now a puppet show in which miserable. movement Like robots He looked at her like she was dead. Now she's waiting for happiness. Beautiful, but in the dark .. While Panu Wat I have discovered a way of illuminating the power of true love. True love does not even have time together. More people will live in our hearts forever ... ..

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

วันถัดมาภานุวัตน์มาถึงที่ร้านเร็วกว่าเดิมเล็กน้อยเมื่อเขาเข้ามาในร้านก็พบว่าโบว์หญิงสาวเจ้าของร้านไม่อยู่มีแต่พนักงานเขาเดินตรงไปที่เค้าเตอร์พร้อมทั้งถามด้วยน้ำเสียงหล่อ ' ' ขอโทดนะครับCoffee of love

"jingle."The bell rang to the owner at the door every time a new client entered the shop, Now this coffee shop were crowded with customers who use the service and dodge the heat from the sun is hot noon...And the taste of the food, cake of the store, combined with the taste of the drink, mellow taste great sadok about thousands of the owner. The whole shop store almost crowded with strong customer many every day...
.In the morning '' globalization 'return'. Globalization of labor first step in. He walks into a store with his tired out with hot air. But when in contact with the cooling of air conditioning cool.Today, the bright sky. '' '' bow the coffee offers a new menu. To draw the attention of the customers. With the cake decorated with fruit looks delicious. And the coffee sweet invited try
.He tried to look for the table seat fitted with the owner to found him fit. '' 'Hello, glad to be of service to you ร้านเรา fatigue throughout the period you are in our shop.' ' Globalization of labor. You hear that joy.Bow the happy and welcome with a smiling face, please sit down. We have a เลือกเย, food, snacks, and drinks every day, we will have new promotion every day. Delicious and don't forget to tell.I see good service vendors cute. He take your eyes off the menu that you look at the girl shop owners. He continued to look at the young woman, the owner until a long time customers had slowly out of the store, but he is still sitting in a coffee shop.. strange!It tells the time now that one over.