ผมชื่อ ณรงค์ฤทธิ์ ขันธวิชัย ชื่อเล่

ผมชื่อ ณรงค์ฤทธิ์ ขันธวิชัย ชื่อเล่น หนุ่ย เกิดเมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2541 ตอนนี้อายุ 18 ปี ปัจจุบัน อาศัยอยู่ บ้านเลขที่ 87 หมู่ที่ 12 บ้านนาถ่อน ตำบลบงเหนือ อำเภอสว่างแดนดิน จังหวัดสกลนคร ผมมีพี่น้อง 2 คน เป็นผู้ชายทั้งสองคน ผมเป็นลูกคนแรก ประวัติทางการศึกษา ในระดับประถมศึกษา ผมศึกษาอยู่โรงเรียนบ้านจำปานาถ่อน และในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นศึกษาอยู่โรงเรียนสว่างแดนดิน ปัจจุบันศึกษาอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ผมชื่อชอบและหลงใหลในการเล่นกีฬามากว่าการเรียน แต่การเรียนก็ไม่ละทิ้ง ผมหลงใหลในกีฬาเซปักตะกร้อมาตั้งแต่เด็ก จนมาถึงตอนนี้ ผมรู้สึกว่าผมขาดกีฬาชนิดนี้ไม่ได้ มันเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง ผมเล่นและติดตามข่าวสารตะกร้อ มากกว่าการเรียนของผมซะอีก จนผมใฝ่ฝันที่จะพัฒนาตัวเองจนติดทีมชาติให้ได้ และคิดที่จะเล่นกีฬาชนิดนี้เป็นอาชีพอย่างจริงจัง และอีกอาชีพที่ผมใฝ่ฝันอยากเป็นคืออาชีพทหาร ผมถูกปลูกฝังเรื่องอุดมการณ์ทหารมาตั้งแต่เด็ก จนทำให้ผมหลงรักอาชีพนี้ไปแล้ว ส่วนในด้านของนิสัยของผมนั้น ผมเป็นคนที่อยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเอง ผมไม่ค่อยพูด ชอบธรรมชาติ ผมชอบอยู่ในสถานที่ที่เงียบๆ และอยู่กับธรรมชาติ เพราะมันทำให้เราสบายใจมากกว่าที่จะอยู่กับสิ่งที่มันวุ่นวาย ที่กล่าวมานี้นี่แหล่ะคือตัวของผม
ครอบครัวของผมมีสมาชิกด้วยกัน 6 คน มี ตา ยาย พ่อ แม่ ผม และน้องชายของผม ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวของเกษตรกร แม่ของผมต้องตื่นแต่เช้า เพื่อมาทำกับข้าวให้ใส่บาตรและให้ยายไปวัด ตอนเช้าแม่จะปลุกผมและน้องไปใส่บาตรในตอนเช้าของทุกๆวัน หลังจากใส่บาตรเสร็จผมก็จะต้องไปส่งยายไปวัด หลังจากนั้นผมและพ่อแม่ก็จะไปทำงานที่ไร่ ตั้งแต่เช้าจนถึงค่ำทำแบบนี้ทุกวันในวันที่ผมหยุดเรียน ในวันจันทร์ถึงวันศุกร์ พ่อกับแม่ก็จะไปกัน 2 คน เรียกได้ว่าเป็นครอบครัวที่หาเช้ากินค่ำอีกครอบครัวหนึ่งก็ว่าได้ หลังจากกลับมาจากทำงาน ก็จะกลับมากินข้าวเย็นด้วยกัน แล้วก็พูดคุยถึงเรื่องในแต่ละวันกันอย่างสนุกสนาน ครอบครัวของผมถึงจะเป็นแค่ครอบครัวของเกษตรกรชาวนาชาวไร่ธรรมดา แต่ผมก็ไม่เคยอายใคร แต่ดีใจด้วยซ้ำที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้ เพราะครอบครัวนี้สอนอะไรผมได้มากมาย ทั้งให้ความรู้ ความอบอุ่น ให้ความรัก ความเอาใจใส่และครอบครัวนี้ได้สอนผมเสมอว่า ถึงเราจะไม่มีอะไรเท่าคนอื่นก็อย่าไปสนใจ พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ถึงจะไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่หรูหราเท่ากับครอบครัวของใครหลายๆคน แต่ครอบครัวของผมก็สามารถมีความสุขได้บนพื้นฐานของความพอมีพอกิน ตามหลักเศรษฐกิจพอเพียงของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทำให้ครอบครัวของผมอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้ ด้วยความรักและความดูแลเอาใจใส่ของคนในครอบครัว จึงทำให้ผมก็รักครอบครัวของผมมาก
ในด้านสังคมที่ผมอยู่นั้นเชื่อ หมู่บ้านนาถ่อน เป็นหมู่บ้านขนาดใหญ่พอสมควร มีจำนวนบ้านกว่า 400 หลัง แบ่งออกเป็น 2 หมู่บ้าน คือ หมู่ที่ 7 และหมู่ที่ 12 ถึงแม้จะแบ่งหมู่บ้านออกเป็น 2 หมู่บ้าน แต่ประชากรในหมู่บ้านก็ยังช่วยเหลือกันอย่างญาติพี่น้องเหมือนแต่ก่อน ทุกคนในหมู่บ้านรู้จักกันเกือบทุกหลัง ทำให้หมู่บ้านของผมปลอดภัยเพราะมียามข้างบ้าน คือ มีเพื่อนบ้านช่วยกันดูแลบ้านให้กันและกัน ทำให้เกิดความสามัคคีกันในหมู่บ้าน และทำให้หมู่บ้านมีความมั่นคงเพิ่มมากขึ้นด้วย ส่วนในเรื่องของภูมิศาสตร์ตามหมู่บ้านนั้น ถือว่าดีมาก เหมาะสำหรับพักผ่อนหรือออกกำลังกาย มีต้นไม้ใหญ่จำนวนมาก ทำให้อากาศในหมู่บ้านบริสุทธิ์ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ผู้คนส่วนใหญ่ในหมู่บ้านของผมนั้นแข็งแรง และอายุยืนเป็นจำนวนมาก หนึ่งในนั้นก็รวมตัวผมด้วย การที่ผมแข็งแรงไม่เจ็บป่วยง่าย อากาศที่บริสุทธิ์ในหมู่บ้านก็เป็นส่วนหนึ่งประกอบกับการมีสถานที่ออกกำลังกายที่เหมาะสม ทำให้ได้รับอากาศที่บริสุทธิ์อย่างเต็มปอดจึงทำให้ผมแข็งแรงและสามารถต้านทานโรคได้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

ผมชื่อณรงค์ฤทธิ์ขัน ธ วิชัยชื่อเล่น หนุ่ยเกิดเมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2541 ตอนนี้อายุ 18 ปีปัจจุบันอาศัยอยู่บ้านเลขที่ 87 หมู่ที่ 12 บ้านนาถ่อนตำบลบงเหนืออำเภอ สว่างแดนดินจังหวัดสกลนครผมมีพี่น้อง 2 คนเป็นผู้ชายทั้ง สองคนผมเป็นลูกคนแรกประวัติ ทางการศึกษาในระดับประถมศึกษาผมศึกษาอยู่โรงเรียนบ้านจำปานาถ่อนและในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นศึกษาอยู่โรงเรียนสว่างแดนดินปัจจุบันศึกษาอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือผม ชื่อชอบและหลงใหลในการเล่นกีฬา มากว่าการเรียน แต่การเรียนก็ไม่ละทิ้งผมหลงใหลในกีฬาเซปักตะกร้อมาตั้งแต่เด็กจนมาถึงตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมขาดกีฬาชนิดนี้ไม่ได้มันเหมือนขาดอะไรไปสักอย่างผมเล่น และติดตามข่าวสารตะกร้อมากกว่าการเรียนของ ผมซะอีกจนผมใฝ่ฝันที่จะพัฒนาตัวเองจนติดทีมชาติให้ได้และคิดที่จะเล่นกีฬาชนิดนี้เป็นอาชีพอย่างจริงจังและอีกอาชีพที่ผมใฝ่ฝันอยากเป็นคืออาชีพทหารผมถูก ปลูกฝังเรื่องอุดมการณ์ทหารมาตั้งแต่เด็กจน ทำให้ผมหลงรักอาชีพนี้ไปแล้วส่วนในด้านของนิสัยของผมนั้นผมเป็นคนที่อยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเองผมไม่ค่อยพูดชอบธรรมชาติผมชอบอยู่ในสถานที่ที่เงียบ ๆ และ ขณะนี้กับธรรมชาติเพราะมันทำให้เราสบายใจมากกว่าที่จะขณะนี้กับสิ่งที่มันวุ่นวายที่กล่าวมานี้นี่แหล่ะคือคุณตัวของผม
ครอบครัวของผมมีสมาชิกด้วยกัน 6 คนมีตายายพ่อแม่ผมและ น้องชายของผมครอบครัวของ ผมเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากครอบครัวของ ผมเป็นครอบครัวของเกษตรกรแม่ของผมต้องตื่น แต่เช้าเพื่อมาทำกับข้าวให้ใส่บาตรและให้ยายไปวัดตอนเช้าแม่จะปลุกผมและน้องไปใส่บาตรในตอนเช้าของทุกๆวันหลังจาก ใส่บาตรเสร็จผมก็จะต้องไป ส่งยายไปวัดหลังจากนั้นผมและพ่อแม่ก็จะไปทำงานที่ไร่ตั้งแต่เช้าจนถึงค่ำทำแบบนี้ทุกวันในวันที่ผมหยุดเรียนในวันจันทร์ถึงวันศุกร์พ่อกับแม่ก็จะ ไปกัน 2 คนเรียกได้ว่าเป็นครอบครัวที่หาเช้ากินค่ำ อีกครอบครัวหนึ่งก็ว่าได้หลังจากกลับมาจากทำงานก็จะกลับมากินข้าวเย็นด้วยกันแล้วก็พูดคุยถึงเรื่องในแต่ละวันกันอย่างสนุกสนานครอบครัวของผมถึงจะเป็นแค่ ครอบครัวของเกษตรกรชาวนาชาวไร่ธรรมดา แต่ผม ก็ไม่เคยอายใคร แต่ดีใจด้วยซ้ำที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้เพราะครอบครัวนี้สอนอะไรผมได้มากมายทั้งให้ความรู้ความอบอุ่นให้ความรักความเอาใจใส่และครอบครัวนี้ได้สอนผมเสมอ ว่าถึงเราจะไม่มีอะไรเท่าคน อื่นก็อย่าไปสนใจพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีถึงจะไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่หรูหราเท่ากับครอบครัวของใครหลาย ๆ คน แต่ครอบครัวของผมก็สามารถมีความสุขได้บนพื้นฐานของความ พอมีพอกินตามหลักเศรษฐกิจพอเพียงของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทำให้ครอบครัวของผมขณะนี้มาได้จนถึงทุกวันนี้ด้วยความสามารถรักและความสามารถดูแลเอาใจใส่ของของคุณคนในห้างหุ้นส่วนจำกัดครอบครัวจึงทำให้ผมก็รักครอบครัวของผมมาก
ในห้างหุ้นส่วนจำกัดด้านสังคมที่ผมขณะนี้นั้นเชื่อหมู่บ้านนาถ่อ นเป็นหมู่บ้านขนาดใหญ่พอสมควรมี จำนวนบ้านกว่า 400 หลังแบ่งออกเป็น 2 หมู่บ้านคือหมู่ที่ 7 และหมู่ที่ 12 ถึงแม้จะแบ่งหมู่บ้านออกเป็น 2 หมู่บ้าน แต่ประชากรในหมู่บ้านก็ยังช่วยเหลือ กันอย่างญาติพี่น้องเหมือน แต่ก่อนทุก คนในหมู่บ้านรู้จักกันเกือบทุกหลัง ทำให้หมู่บ้านของผมปลอดภัยเพราะมียามข้างบ้านคือมีเพื่อนบ้านช่วยกันดูแลบ้านให้กันและกันทำให้เกิดความสามัคคีกันในหมู่บ้านและทำให้หมู่บ้านมีความมั่นคงเพิ่มมากขึ้นด้วยส่วนในเรื่องของภูมิศาสตร์ตาม หมู่บ้านนั้นถือว่าดีมากเหมาะสำหรับพักผ่อน หรือออกกำลังกายมีต้นไม้ใหญ่จำนวนมากทำให้อากาศในหมู่บ้านบริสุทธิ์ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ผู้คนส่วนใหญ่ในหมู่บ้านของผมนั้นแข็งแรงและอายุยืนเป็นจำนวนมากหนึ่งในนั้นก็รวมตัวผมด้วย การที่ผมแข็งแรงไม่เจ็บป่วยง่ายอากาศ ที่บริสุทธิ์ในหมู่บ้านก็เป็นส่วนหนึ่งประกอบกับการมีสถานที่ออกกำลังกายที่เหมาะสมทำให้ได้รับอากาศที่บริสุทธิ์อย่างเต็มปอดจึงทำให้ผมแข็งแรงและสามารถต้านทานโรคได้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

ผมชื่อณรงค์ฤทธิ์ขันธวิชัยชื่อเล่นหนุ่ยเกิดเมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2541 ตอนนี้อายุ 18 . ปัจจุบันอาศัยอยู่บ้านเลขที่ 87 หมู่ที่ 12 บ้านนาถ่อนตำบลบงเหนืออำเภอสว่างแดนดินจังหวัดสกลนครผมมีพี่น้อง 2 คนเป็นผู้ชายทั้งสองคนผมเป็นลูกคนแรกประวัติทางการศึกษาในระดับประถมศ ึกษาผมศึกษาอยู่โรงเรียนบ้านจำปานาถ่อนและในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นศึกษาอยู่โรงเรียนสว่างแดนดินปัจจุบันศึกษาอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือผมชื่อชอบและหลงใหลในการเล่นกีฬามากว่าการเรียนแต่การเรียนก็ไม่ละทิ้งผมหลงใ หลในกีฬาเซปักตะกร้อมาตั้งแต่เด็กจนมาถึงตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมขาดกีฬาชนิดนี้ไม่ได้มันเหมือนขาดอะไรไปสักอย่างผมเล่นและติดตามข่าวสารตะกร้อมากกว่าการเรียนของผมซะอีกจนผมใฝ่ฝันที่จะพัฒนาตัวเองจนติดทีมชาติให้ได้และคิดที่จะเล่นกีฬาชนิดนี้เป็นอาชีพอย่างจริงจั งและอีกอาชีพที่ผมใฝ่ฝันอยากเป็นคืออาชีพทหารผมถูกปลูกฝังเรื่องอุดมการณ์ทหารมาตั้งแต่เด็กจนทำให้ผมหลงรักอาชีพนี้ไปแล้วส่วนในด้านของนิสัยของผมนั้นผมเป็นคนที่อยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเองผมไม่ค่อยพูดชอบธรรมชาติผมชอบอยู่ในสถานที่ที่เงียบๆและอยู่กับธรรมชาต ิเพราะมันทำให้เราสบายใจมากกว่าที่จะอยู่กับสิ่งที่มันวุ่นวายที่กล่าวมานี้นี่แหล่ะคือตัวของผมครอบครัวของผมมีสมาชิกด้วยกัน 6 คนคอนโดตายายพ่อแม่ผมและน้องชายของผมครอบครัวของผมเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากครอบครัวของผมเป็นครอบครัวของเกษตรกรแม่ของผมต้องตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำกับข้าวให้ใส่บาตรและให้ยายไปวัดตอนเช้าแม่จะปลุกผมและน้องไปใส่บาตรในตอนเช้าของทุก ๆวันหลังจากใส่บาตรเสร็จผมก็จะต้องไปส่งยายไปวัดหลังจากนั้นผมและพ่อแม่ก็จะไปทำงานที่ไร่ตั้งแต่เช้าจนถึงค่ำทำแบบนี้ทุกวันในวันที่ผมหยุดเรียนในวันจันทร์ถึงวันศุกร์พ่อกับแม่ก็จะไปกัน 2 คนเรียกได้ว่าเป็นครอบครัวที่หาเช้ากินค่ำอีกครอบครัวหนึ่งก็ว่าได้หลังจ ากกลับมาจากทำงานก็จะกลับมากินข้าวเย็นด้วยกันแล้วก็พูดคุยถึงเรื่องในแต่ละวันกัน