อารัมบท ถึงเรื่องราวในสมุดบันทึกของ

อารัมบท


ถึงเรื่องราวในสมุดบันทึกของฉัน......

แด่ความทรงจำของฉันในสมุดบันทึกเล่มนี้ หากใครที่เปิดสมุดบันทึกเล่มนี้แล้ว ขอโทษนะเรื่องราวในไดอารี่ของฉันมันคงอาจจะไม่สวยเหมือนดอกกุหลาบในสวนหลังบ้านของฉันก็ตามที แต่ฉันก็อยากที่จะเขียนมันด้วยใจอันบริสุทธิ์ของฉัน และฉันเองอยากจะเขียนบันทึกเรื่องราวความทรงจำแห่งนี้ไว้ให้ถึงคนที่ฉันรัก เธอรู้หรือไม่ ตั้งแต่วันที่ฉันได้พบเธอเป็นครั้งแรก ฉันเองดีใจมากๆเลยล่ะที่จะมีใครซักคนที่จะเข้าใจถึงชีวิตของฉันได้ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่เวลาสั้นๆของเราสองคนก็ตาม ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ทำไมฉันถึงลืมเธอได้ไม่ลงเสียที ทำไมทุกครั้งที่ฉันร้องไห้ เสียใจ ท้อแท้ ก็มักจะเห็นรอยยิ้มของเธอคอยปลอบโยนฉันอยู่ ทำไมทุกครั้งที่ฉันจะมีเสียงหัวเราะและมีสายลมรอยยิ้มแห่งความสุขก็มักจะเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเธอด้วยทุกครั้ง แต่ฉันก็ไม่อยากให้เรื่องราวความทรงจำอันมีค่าของเราสองคนได้เลือนหายไปจากตัวของฉันได้ ดังนั้น....ฉันจึงตัดสินใจที่จะเขียนเรื่องราวความทรงจำของฉันที่ตั้งแต่วันที่เราสองคนได้พบกับเป็นครั้งแรก เพื่อที่จะได้พบกับคนที่ฉันรักอีกครั้งแม้ว่าจะต้องเลือนหายไปไกลแสนไกลก็ตามที ตราบจนกระทั่งวันที่ฉันจะลาจากโลกนี้ไป ในนามเรื่องราวความทรงจำของฉัน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Arum article. To my notebook of stories ...... In honour of my memories in a notebook. If anyone in this book, and then open the record books. I'm sorry, my diary story in it may not be as beautiful as a rose in my backyard as it. But I wanted to write it with my own pure and I wanted to write a story, properties of this memory to the people that I love. She knows it or not since I have met her for the first time. I really am glad someone how to understand my life. Although it is just a short time, however, our two people. I also don't know the same. Why can't I forget she's not down. Why every time I cried. Regret is often discouraged seeing her smile wiped my consolation. Why every time I have a laugh and have happy smiling winds, it is often filled with smiling faces of her with every time. But I did not want to give the story the precious memories of our two people fade from my. So I decided to write the story of my memories since the day we met with two people for the first time. In order to meet the people that I love again even if they want it to fade out as far. As long as I can until the day goodbye from this planet! On behalf of my memories and stories.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Aram chapter in the story of my notebook ...... honor the memory of my book. If you open the book already. Sorry story in my diary, it may not be as beautiful as a rose in the garden behind my house somehow. But I wanted to write it with my heart pure. I wanted to write and record the memories of this for the people I love. You know? Since the day I met her for the first time. I am really very happy to have someone to understand my life. Although it was just the two of us, however briefly. I do not know Why I can not forget her part. I cry every time I was discouraged, I always see her smile comfort me. Why every time I laugh and smile with a breeze of joy, it is often a face full of smiles with her ​​at all times. But I did not want the story precious memories of the two of us have dissolved from my body. So .... I decided to write about my memories from the two of us met for the first time. In order to meet the people I love again, even going so far eluded them somehow. As long as until the day I leave this world. In the story of my memory.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Aram chapter.The story in my diary...In memories of me in this diary If you open this diary. I'm sorry story in my diary, it may not look like a rose in my backyard was ามที. But I want to write it with an innocent. And I want to write this story memories to the people I love. You know or not, since the day I met her for the first time. I am so glad to have someone to understand my life. Even if it is just a short time for both of us, I don't know why I ถึงลืมเธอ have not conquered. Why every time I cry, sad, frustrated tend to see her smile keep comforting me. Why is it that every time I have a laugh and the smile of happiness is often face full of your smile every time. But I don't want the story of our precious memories faded away from my body. So... I decided to write a story about my memory location but that we meet for the first time. In order to meet the people I love again, even fade away somehow. Until the day I leave this world. In the name of the story my memory.