นานมาแล้ว มีชายคนหนึ่งอยู่กนกับภรรย

นานมาแล้ว มีชายคนหนึ่งอยู่กนกับภรรยาของเขา หลายปีผ่านไปพวกเขาก็ยังไม่มีลูก จากบ้านของพวกเขา จะมองเห็นสวนสวยงามเต็มด้วยดอกไม้และพืชผักนานาชนิด ซึ่งล้อมไว้ด้วยกำแพงสูง ไม่มีใครกล้าไปที่นั่นเพราะมันเป็นอาณาเขตของนางแม่มดที่ทุกคนต่างเกรงกลัว วันหนึ่ง ขณะที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอเห็นแปลงผักกาดสดๆที่สวยงามและทำให้เธอรู้สึกอยากกินมาก หลายวันผ่านไป เธอรู้สึกทุกข์ใจมากขึ้นและมากขึ้น เมื่อสามีของเธอถามเหตุผล เธอจึงบอกว่า "ฉันกลัวว่าฉันคงต้องตายถ้าไม่ได้กินผักกาดสวยๆพวกนั้น" ชายที่น่าสงสารย่อมไม่ต้องการให้เธอตาย เขาจึงรอจนกระทั่งเวลาค่ำและปีนข้ามกำแพงเข้าไปในสวนของนางแม่มด เขาเลือกเด็ดผักกาดหัวสดๆจนเต็มถุงและแอบหนีออกมาได้ หัวผักกาดช่างมีรสชาติอร่อยมากจนภรรยาของเขาอยากจะกินอีก ในคืนต่อมาสามีของเธอจึงแอบเข้าไปในสวนอีก ในคราวนี้ก็เป็นเหมือนอย่างที่คิด คนที่เขาเผชิญหน้าอยู่คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากแม่มดนั่นเอง "เจ้าหัวขโมย" นางตะโกนลั่น "เจ้าเองหรอกรึที่แอบเข้ามาขโมยหัวผักกาดของข้า เจ้าต้องถูกทรมานที่ทำอย่างนี้" "ได้โปรดเมตตาข้าด้วยเถิด" ชายผู้นั้นร้องอ้อนวอน "ข้ากลัวว่าเมียของข้าต้องตายหากไม่ได้กินหัวผักกาดพวกนี้" "ถ้าอย่างนั้น" แม่มดเอ่ย "เจ้าเข้าไปเก็บหัวผักกาดมากเท่าไหร่ก็ได้ที่เจ้าต้องการ แต่เจ้าต้องจ่ายราคาของมันให้ข้า เมื่อภรรยาของเจ้ามีลูก เจ้าต้องยกให้กับข้า"

ชายผู้น่าสงสารตกใจกลัวมาก เขาจึงตอบตกลง หนึ่งปีผ่านไป ภรรยาของเขาได้ให้กำเนิดลูกสาวและนางแม่มดก็มิรอช้าที่มานำตัวเด็กไป เด็น้อยได้ชื่อว่า ราพันเซล และเติบโตขึ้นเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุด เมื่อเธออายุ 12 ปี นางแม่มดได้ขังเธอไว้บนหอคอยที่ไม่มีประตูและหน้าต่างซึ่งตั้งอยู่กลางป่า ราพันเซลมีผมยาวและสวยงามเสมือนเส้นไหมทองคำ เมื่อใดก็ตามที่นางแม่มดต้องการเข้าไปในหอคอย นางจะตะโกนเรียกว่า "ราพันเซล! ราพันเซล! ปล่อยผมของเจ้าลงมา" ราพันเซลจะเปิดหน้าต่างและปล่อยผมของเธอลงมาที่พื้น นางแม่มดก็จะปีนขึ้นไปจนสุดปลายผมของเธอ

หลายปีผ่านไป จนวันหนึ่งเมื่อพระโอรสของพระราชาขี่ม้าผ่านมาในป่าแห่งนี้ พระองค์ได้ยินเสียงร้องเพลงแสนไพเราะ จึงตามเสียงนั้นไปจนถึงหอคอย พระองค์เห็นราพันเซลที่หน้าต่าง เจ้าชายต้องการพบเธอแต่พระองค์เห็นว่าหอคอยไม่มีประตู เจ้าชายต้องมนต์เสน่ของเธอและเดินทางไปที่กหอคอยทุกๆวัน เพียงเพื่อไปฟังเสียงร้องเพลงของเธอ และแล้ววันหนึ่งพระองค์เห็นนางแม่มดตะโกนเรียกราพันเซล พระองค์มองดูราพันเซลปล่อยผมของเธอลงมาที่พื้นและนางแม่มดก็ปีนขึ้นไป

วันต่อมา เจ้าชายกลับมาที่หอคอยและตะโกนว่าเรียกว่า "ราพันเซล! ราพันเซล! ปล่อยผมของเจ้าลงมาสิ" ทันทีที่ราพันเซลปล่อยผมยาวสลวยของเธอลงมา เข้าชายก็ปีนขึ้นไป ราพันเซลตื่นกลัวมากในตอนแรกเพราะเธอไม่เคยเห็นผู้ชายมาก่อน แต่เจ้าชายแสนสุภาพและทำให้เธอหายกลัวในเวลาไม่นาน พระองค์ขอเธอแต่งงานและเธอก็ตกหลุมรักเจ้าชายรูปงามองค์นี้เช่นกัน ราพันเซลรอคอยการเป็นอิสระจากการกักขังของนางแม่มด เธอจึงกล่าวกับเจ้าชายว่า "ทุกครั้งที่พระองค์มาที่นี่ ขอให้นำเส้นไหมมาเพื่อใช้ถักเป็นบันไดและฉันจะได้หนีไป" เจ้าชายมาพบราพันเซลทุกเวลาค่ำหลังจากนางแม่มดกลับไปและนำเส้นไหมมาให้เธอใช้ถัก

วันหนึ่ง ราพันเซลได้เอ่ยกับนางแม่มดโดยมิได้ตั้งใจว่า "ทำไมท่านถึงปีนขึ้นมาช้านักนะ เวลาที่เจ้าชายมาหาข้ามิเห็นช้าเช่นท่านเลย" นางแม่มดรู้สึกแค้นเคืองมาก "ข้านึกว่าข้านำเจ้ามาเก็บไว้หากจากคนทั้งโลกและตอนนี้เจ้ากลับหลอกลวงข้า เจ้าเด็กร้ายกาจ" นางกรีดร้อง นางแม่มดหยิบกรรไกรขึ้นมาแล้วตัดผมของราพันเซล และนางได้นำตัวราพันเซลไปไว้ที่ทะเลทรายและทิ้งไว้ให้เธอตาย นางแม่มดใจร้ายมัดผมที่ตัดออกไว้กับสลักหน้าต่างและรอคอย ทันทีที่เจ้าชายตะโกนเรียกนางก็ปล่อยเส้นผมลงไป เมื่อพระองค์ปีนขึ้นมาแทนที่จะเป็นราพันเซลพระองค์กลับพบกับนางแม่มด

เจ้าชายรู้สึกผิดหวังมากจึงกระโจนออกจากหอคอย พระองค์ตกลงไปในพุ่มไม้ และหนามทิ่มตาของพระองค์ ด้วยตาที่มืดบอดและหลงทางทำให้พระองค์เดินซัดเซพเนจรอยู่ในป่า

2ปีผ่านไป ในวันหนึ่ง ณ ที่แห่งหนึ่งในป่า พระองค์ได้ยินเสียงคุ้นหูร้องเพลงเบาๆ เมื่อพระองค์เดินไปถึง ราพันเซลจำเจ้าชายได้ทันทีและกอดพระองค์ไว้ ปาฏิหารณ์บังเกิดขึ้น เมื่อหยดน้ำตาของเธอที่มืดสนิทของเจ้าชาย พระองค์กลับมองเห็นได้อีกครั้งหนึ่ง ทั้ง2จึงเดินทางกลับไปที่อาณาจักรของเจ้าชายซึ่งเต็มไปด้วยการต้อนรับอันรื่นเริง ทั้ง2แต่งงานและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขชั่วกาลนาแต่ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนางแม่มด

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

For a long time to come. There was one man with his wife is outside. Over the years, they have no balls. Their House is full of beautiful gardens with flower and vegetable varieties, which by the high walls. No one will dare go there because it is the territory of witch all fear. One day. When that woman is looking out the window, she saw the conversion of fresh lettuce and make her feel like eating a lot. Several days passed She felt distress, ensuring greater and more When her husband asked the reason, she said, "I was afraid that I would die if they could not eat lettuce and socializing." Pathetic man he surely does not want to let her die. He waits until the night time and climb across her garden wall into the witch. He chose pluck fresh daikon full bags and escape. Radish technicians with taste so his wife would eat again. The next night, so her husband sneak into the garden again. At this time, it is like a. His face is people who are probably not possible apart from witches themselves "robbers" she yelling at one another, "I wanted to own the Abbey to come steal my radish. The owner must have been torture for this? "," Please be kind to me. " The men sing "I appeal my wife to fear that if they don't eat them," radish "if so". Witch mentioned "to keep the beet as much as it would have but for the owner to pay the price for it! When the wife of the owner with the ball. The owner must give to me. " ชายผู้น่าสงสารตกใจกลัวมาก เขาจึงตอบตกลง หนึ่งปีผ่านไป ภรรยาของเขาได้ให้กำเนิดลูกสาวและนางแม่มดก็มิรอช้าที่มานำตัวเด็กไป เด็น้อยได้ชื่อว่า ราพันเซล และเติบโตขึ้นเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุด เมื่อเธออายุ 12 ปี นางแม่มดได้ขังเธอไว้บนหอคอยที่ไม่มีประตูและหน้าต่างซึ่งตั้งอยู่กลางป่า ราพันเซลมีผมยาวและสวยงามเสมือนเส้นไหมทองคำ เมื่อใดก็ตามที่นางแม่มดต้องการเข้าไปในหอคอย นางจะตะโกนเรียกว่า "ราพันเซล! ราพันเซล! ปล่อยผมของเจ้าลงมา" ราพันเซลจะเปิดหน้าต่างและปล่อยผมของเธอลงมาที่พื้น นางแม่มดก็จะปีนขึ้นไปจนสุดปลายผมของเธอ
หลายปีผ่านไป จนวันหนึ่งเมื่อพระโอรสของพระราชาขี่ม้าผ่านมาในป่าแห่งนี้ พระองค์ได้ยินเสียงร้องเพลงแสนไพเราะ จึงตามเสียงนั้นไปจนถึงหอคอย พระองค์เห็นราพันเซลที่หน้าต่าง เจ้าชายต้องการพบเธอแต่พระองค์เห็นว่าหอคอยไม่มีประตู เจ้าชายต้องมนต์เสน่ของเธอและเดินทางไปที่กหอคอยทุกๆวัน เพียงเพื่อไปฟังเสียงร้องเพลงของเธอ และแล้ววันหนึ่งพระองค์เห็นนางแม่มดตะโกนเรียกราพันเซล พระองค์มองดูราพันเซลปล่อยผมของเธอลงมาที่พื้นและนางแม่มดก็ปีนขึ้นไป

วันต่อมา เจ้าชายกลับมาที่หอคอยและตะโกนว่าเรียกว่า "ราพันเซล! ราพันเซล! ปล่อยผมของเจ้าลงมาสิ" ทันทีที่ราพันเซลปล่อยผมยาวสลวยของเธอลงมา เข้าชายก็ปีนขึ้นไป ราพันเซลตื่นกลัวมากในตอนแรกเพราะเธอไม่เคยเห็นผู้ชายมาก่อน แต่เจ้าชายแสนสุภาพและทำให้เธอหายกลัวในเวลาไม่นาน พระองค์ขอเธอแต่งงานและเธอก็ตกหลุมรักเจ้าชายรูปงามองค์นี้เช่นกัน ราพันเซลรอคอยการเป็นอิสระจากการกักขังของนางแม่มด เธอจึงกล่าวกับเจ้าชายว่า "ทุกครั้งที่พระองค์มาที่นี่ ขอให้นำเส้นไหมมาเพื่อใช้ถักเป็นบันไดและฉันจะได้หนีไป" เจ้าชายมาพบราพันเซลทุกเวลาค่ำหลังจากนางแม่มดกลับไปและนำเส้นไหมมาให้เธอใช้ถัก

วันหนึ่ง ราพันเซลได้เอ่ยกับนางแม่มดโดยมิได้ตั้งใจว่า "ทำไมท่านถึงปีนขึ้นมาช้านักนะ เวลาที่เจ้าชายมาหาข้ามิเห็นช้าเช่นท่านเลย" นางแม่มดรู้สึกแค้นเคืองมาก "ข้านึกว่าข้านำเจ้ามาเก็บไว้หากจากคนทั้งโลกและตอนนี้เจ้ากลับหลอกลวงข้า เจ้าเด็กร้ายกาจ" นางกรีดร้อง นางแม่มดหยิบกรรไกรขึ้นมาแล้วตัดผมของราพันเซล และนางได้นำตัวราพันเซลไปไว้ที่ทะเลทรายและทิ้งไว้ให้เธอตาย นางแม่มดใจร้ายมัดผมที่ตัดออกไว้กับสลักหน้าต่างและรอคอย ทันทีที่เจ้าชายตะโกนเรียกนางก็ปล่อยเส้นผมลงไป เมื่อพระองค์ปีนขึ้นมาแทนที่จะเป็นราพันเซลพระองค์กลับพบกับนางแม่มด

เจ้าชายรู้สึกผิดหวังมากจึงกระโจนออกจากหอคอย พระองค์ตกลงไปในพุ่มไม้ และหนามทิ่มตาของพระองค์ ด้วยตาที่มืดบอดและหลงทางทำให้พระองค์เดินซัดเซพเนจรอยู่ในป่า

2ปีผ่านไป ในวันหนึ่ง ณ ที่แห่งหนึ่งในป่า พระองค์ได้ยินเสียงคุ้นหูร้องเพลงเบาๆ เมื่อพระองค์เดินไปถึง ราพันเซลจำเจ้าชายได้ทันทีและกอดพระองค์ไว้ ปาฏิหารณ์บังเกิดขึ้น เมื่อหยดน้ำตาของเธอที่มืดสนิทของเจ้าชาย พระองค์กลับมองเห็นได้อีกครั้งหนึ่ง ทั้ง2จึงเดินทางกลับไปที่อาณาจักรของเจ้าชายซึ่งเต็มไปด้วยการต้อนรับอันรื่นเริง ทั้ง2แต่งงานและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขชั่วกาลนาแต่ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนางแม่มด

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Long ago there was a man with his wife. Many years have passed, they still had no children. From their homes Is a beautiful garden filled with flowers and vegetables. Which is encircled by high walls No one dared to go there because it was the centerpiece of the witch that everybody feared, one day, while the woman was looking out the window. Saw a beautiful and fresh lettuce to make her feel like eating much. Several days She was suffering more and more. When her husband asked why, she said, "I was afraid that I would die if I did not eat lettuce all those" poor man would not want her to die. He waited until nightfall and climbed over the wall into the garden of the witch. He chooses decidedly turnips, fresh and filled the bag and sneak out. It is delicious radish so his wife would eat again. Later that night her husband had snuck into the garden again. This time it is the same as you think. He encounters a man who is none other than the witch itself. "The thief," she shouted, "I do not know the thief sneaked into my head lettuce. You have to be tortured to do this, "" Lord have mercy upon me, "cried the man pleaded. "I fear that my wife would die if they did not eat turnip" "Then," the witch said, "You can keep the beet as much time as you want. But you have to pay the price for it for me. When your wife have children You must give me the " poor man very frightened. He agreed One year on His wife gave birth to a daughter and witch would not hesitate to bring the kids to. Child as little as Rapunzel and grown into a beautiful young woman when she was 12 years old witch has locked her door and no windows on the tower, which is located in the forest. Long-haired Rapunzel, a beautiful silk and gold. Whenever a witch needs into the tower. It shall be called the "Rapunzel! Rapunzel! Let your hair down "Rapunzel would open the window and let her hair down to the ground. Witch would climb up to the ends of her hair, many years have passed. One day, when the king's son rode through the forest. He heard singing sweet love Thus, according to the sound tower. He saw Rapunzel window. Prince wants to meet her, but he saw no gate tower. Spanish prince charming of her and went to the tower every day. Just listen to her singing voice. Then one day he saw a witch called Rapunzel. He looked Rapunzel let her hair down to the ground and witch climbed to a later date. Prince returned to the tower and shouted called "Rapunzel! Rapunzel! I let you down, come "as soon as Rapunzel let down her long hair. He's also climbed. Rapunzel very scared at first because she had never seen the man before. But the prince gentle and made ​​her fear disappeared in no time. He proposed to her, and she fell in love with the handsome prince as well. Rapunzel, waiting for the release from detention of the Witch. She told Prince that. "Every time he comes here. Request the silk to lace the stairs and I could escape, "Rapunzel, the prince met every evening after returning to the Witch and silk knit her to take one day. Rapunzel had mentioned to her that witches without meaning. "Why do you climb up it slow. The princes came to me, I do not see it as "witch was very wroth. "I thought I brought you to keep you out of the world and now you deceived me back. Boy insidious "she screamed Witch picked up the scissors and cut Rapunzel. Rapunzel and she was taken to the desert and left her for dead. I cut out a bunch of heartless witch with carved windows and waited. As soon as the prince called out her hair let down. When he climbed back instead of Rapunzel he found the witch prince was disappointed so much leaping out of the tower. He fell into a bush And his eyes prickling With a blind eye and make him walk wander astray in the woods two years ago to the day, at somewhere in the woods. He heard the familiar sing softly. When he went to Rapunzel, the prince was immediately recognized and embraced him. UK miracles happen When the tears of her dark prince. He might see it one more time. The two then traveled back to the kingdom of the Prince, which is filled with a festive reception. The two married and live together happily forever amazing, but nobody knows what happened to the witch.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

A long time ago, there was a man in gold with his wife. For many years they still had no children from their homes. To see a beautiful garden full of flowers and a variety of vegetables, which is surrounded by high walls.One day, as she was looking out of the window. You see convert lettuce fresh beautiful and make you feel like a lot, a few days after she was suffering more and more when her husband asked the reason. So she saidPoor surely didn't want her to die. So he waited until nightfall and climbed over the wall into the garden of the witch. He chooses a decidedly fresh Dushasana filled bags and sneak out.The following night her husband secretly into the garden again. In this time, it is like thinking. His face is probably is none other than the witch. "Thief" she shouts "เจ้าเอง it secretly to steal the turnip of me."Have mercy on me," the man beg. "I'm afraid of my wife die, if not eat radishes are." "then" witch said. "You go collect radish as much to you.And when the wife of you have, you give to me. "" "
.
.The poor man was scared. He said yes. One year later, his wife gave birth to ลูกสาวและ witch would not wait for the boy. Eden little named Rapunzel and grow up to be the most beautiful woman, when she was 12 years.Rapunzel had long hair and beautiful as silk gold. Whenever there are witches want to go into the tower, she will shout "Rapunzel!Rapunzel! Let down your hair ". Rapunzel to open the window and let her hair down to the floor. The witch had to climb up the ends of her hair

.Many years have passed, until the day when the son of King riding through the forest. He heard the singing beautiful, The voice to the tower. He saw the Rapunzel in the window.Prince charming spell and her traveling at the tower every day. Just to listen to the songs. And then one day he saw the witch called Rapunzel.The next day, the prince back
tower and yelled, "Rapunzel. Rapunzel!Let down your hair. "). As soon as Rapunzel let her long hair down. The prince's climb. Rapunzel was so nervous at first because she never seen the man before. But the prince extremely polite and make her disappear fear in a short period of time.