ชีวิตในช่วงประถมของฉันเป็นอดีตที่ไม

ชีวิตในช่วงประถมของฉันเป็นอดีตที่ไม่น่าจดจำสักเท่าไรเพราะฉันเป็นคนขี้อายเลยทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนหรืออาจจะไม่มีเลย มันทำให้ฉันต้องเดินคนเดียว กินข้าวกลางวันคนเดียว นั่งเรียนคนเดียว ทุกคนในห้องจึงนึกว่าฉันชอบอยู่คนเดียว แต่เปล่าเลยฉันอยากมีเพื่อน และบางทีฉันก็โดนเพื่อนในห้องแกล้งแต่ฉันก็ไม่บอกคุณครูหรือพ่อแม่เพราะฉันไม่กช้าที่จะบอก ฉันกลัวเพื่อนถูกลงโทษในช่วงนั้นฉันต้องอดทนมากกับการโดนเพื่อนแกล้งไม่ว่าจะแกล้งด้วยการกระทำหรือคำพูดไม่ว่าจะแกล้งด้วยการกระทำหรือคำพูดก็ตาม

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Life during my primary school is a former non-memorable only because I'm a shy person at all, have a friend or it may be none at all. It makes me want to walk alone to eat khaoklang day one study alone. Everyone in the room so thought I would love living alone, but I have a friend, usually a bare and maybe I saw a friend in to annoy, but I did not tell the teachers or parents because I would not kacha. I am afraid your friend be punished in the range, I need a lot of patience to hit your friends to annoy, whether by Act or speech to persecute, whether by Act or speech to persecute, according.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Elementary my life during the past not memorable much because I was so shy I rarely have friends or may not be available. It makes me want to walk alone. Ate lunch alone Sat alone Everyone in the room, so imagine how I like to be alone. No, but I want to have friends. And maybe I got a friend in annoyance, but I did not tell my parents because I'm not a teacher or soon to tell. I fear my punishment was over, then I must be very patient with my friends pretended to be affected by the actions or words that are not affected by any actions or words.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Life during my elementary school is a former not memorable much because I was shy and made no limited friends or may not. It made me want to walk alone eat lunch alone. Studying alone.But no I want to have friends. And maybe I got my friends in the play but I wouldn't tell a teacher or parent, because I very slow to tell.