เกิดความเสียหายแก่ตัวอย่าง

เกิดความเสียหายแก่ตัวอย่าง

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Damage to the sample

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

กระดาษนี้แสดงให้เห็นว่าปริมาณของน้ําฟรีที่ไม่ได้สร้างพันธะไฮโดรเจนกับโมเลกุลไอออนิกของเหลวในส่วนผสมของน้ําและของเหลวไอออนิก – 1-Butyl-3-methylimidazolium-อะซิเตต, 1- บิวทิล-3-เมธีลิมิดาโซลิมโบรไมด์, 1-บิวทิล-3-เอทิลิมิดาโซลและ 1-3, dimethyidalimzolium คลอไรด์ – ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิ, ความเข้มข้นของของเหลวไอออนและไอออนทั้งสอง.
ในสารละลายคลอไรด์ที่ความเข้มข้นต่ํากว่า 1.435 mol/ kg ผลกระทบของอุณหภูมิและความยาวของห่วงโซ่อัลคิลนั้นไม่สําคัญ อย่างไรก็ตามเมื่ออุณหภูมิและไอออนิกเหลว con- centration เพิ่มขึ้นปริมาณของน้ําฟรีที่สูงขึ้นในการแก้ปัญหาคลอไรด์ของไอออนที่มีห่วงโซ่อัลคิลที่ยาวที่สุด, [Bmim] cation
ใน [Dmin] สารละลายคลอไรด์ปริมาณน้ําลดฟรีเมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้นในขณะที่ในสารละลายคลอไรด์ [Bmin] ปริมาณที่เพิ่มขึ้น, ซึ่งแสดงให้เห็นผลของความยาวของห่วงโซ่อัลคิลต่อน้ําในของเหลวไอออนิก.
ผลของคลอไรด์โบรไมด์และแอนไอออนอะซิเตทในสารละลายของเหลวไอออนิก [Bmim] ในปริมาณน้ําฟรีแตกต่างกันไปตามอุณหภูมิ ที่ 298.15K แม้ว่าสอง [Bmin] halides แสดงความจุที่สูงขึ้นในการโต้ตอบกับโมเลกุลของน้ําความแตกต่างกับ [OAc] อะซิเตทจะค่อนข้างเล็ก เมื่ออุณหภูมิในรอยพับ 313.15 K ความแตกต่างระหว่าง halides และอะซิเตทจะมากขึ้น และที่ 333.15K สารละลายอะซิเตททํางานเหมือนโซลูชั่นโบรไมด์ ดังนั้นข้อสรุปคืออุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นความจุของของเหลวไอออนิกเพื่อโต้ตอบกับโมเลกุลของน้ํา
ระหว่าง 298.15 และ 333.15K ความเข้มข้นของของเหลวไอออนิกที่ไม่มีน้ําฟรีในช่วงระหว่างค่า fol- lowing: 62.70% และ 59.59% สําหรับ 1-3, dimylimidazolium คลอไรด์, ระหว่าง 66.72% และ 87.75% สําหรับ 1-Butyl-3methylimida- zolium คลอไรด์, ระหว่าง 69.76% และ 78.36% สําหรับ โบรไมด์และระหว่าง 69.77% และ 78.26% สําหรับอะซิเตท 1-Butyl-3methylimidazolium. ดังนั้น, ของเหลวไอออนิกที่มีความจุมากที่สุดที่จะเก็บน้ําคือ 1-3, dimethylimidazolium คลอไรด์.
ผล MCR- ALS ยังแนะนําการก่อตัวของกลุ่มต่างๆของคู่ไอออนิกเมื่อความเข้มข้นของของเหลวไอออนิกในการแก้ปัญหาจะเพิ่มขึ้น. ที่ความเข้มข้นต่ําไอออนจะถูกล้อมรอบด้วยโมเลกุลของน้ําและแสดงโดย IL (H2O) x และเมื่อ con- centration เพิ่มโมเลกุลของน้ํามีมากกว่าหนึ่งไอออนอิล (H2O) IL ความเข้มข้นของของเหลวไอออนิกที่การก่อตัวของกลุ่มไอออนิกแรกจะเลื่อนไปการก่อตัวของที่สองจะถูกกําหนดโดยความเข้มข้นที่ความเข้มข้นน้ําฟรีในการแก้ปัญหาที่เป็นศูนย์ มันได้รับการพิจารณาว่าค่านี้เพิ่มขึ้นด้วย tem- perature สําหรับการแก้ปัญหา [Bmin] แต่ลดลงด้วยอุณหภูมิสําหรับการแก้ปัญหา [Dmin]

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Sample damage