นักโทษ หมายถึง ผู้ต้องขังที่อยู่ภายในทัณฑสถาน โดยในพ.ศ. 2549 มีนักโทษที่อยู่ในความดูแลของกรมราชทัณฑ์ 161,844 คน[ต้องการอ้างอิง]ก่อนหน้านี้ ผู้กระทำผิดซึ่งศาลตัดสินให้ต้องโทษจำคุกถูกเรียกว่า “นักโทษ” (prisoner) แต่ต่อมาถูกเปลี่ยนเป็น “ผู้ต้องขัง” (inmate) เนื่องจากการเปลี่ยนแนวคิดเรื่องการลงโทษในประเทศสหรัฐอเมริกาจากการลงโทษเพื่อลงโทษมาเป็นเพื่อแก้ไขฟื้นฟูCorrections Act b.e. 2479 section 4 (2) – (6) indicates that inmates means "prisoners to detention in complete and full deposit" by the prisoners, "a person who is under arrest as the later judgment of imprisonment up to and including confine access to a person who has been placed by the lawful commands, and the people must be punished with" detention "is a person who is under detention," detention deposit. There are also two types of other inmates who leave the person that was deposited to the controller by the criminal or other legal considerations method without the criminal "and a" special prisoner which is decisive, in which prisoners are sent to the penal colony under this Act. "ต่อมาในพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2522 เปลี่ยนความหมายของนักโทษเด็ดขาดเป็น “บุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามหมายจำคุกภายหลังคำพิพากษาถึงที่สุด และหมายความรวมถึงบุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมาย ให้ลงโทษด้วย”
การแปล กรุณารอสักครู่..