ปัญหาการเรียนการสอนภาษาอาหรับในประเ

ปัญหาการเรียนการสอนภาษาอาหรับในประเทศไทย

ปัจจัยหลักของปัญหาในการเรียนการสอนภาษาอาหรับของระดับสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย
ระดับอุดมศึกษา โดยมาตรฐานทั่วไป เป็นด่านสุดท้ายที่นักศึกษาจะออกไปสู่วงการประกอบอาชีพ ดูเหมือนว่า ปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้นในระดับชั้นเรียนก่อนหน้า จะไหลมารวมศูนย์อยู่ในระดับอุดมศึกษา นอกจากปัญหารอยต่อที่ต้องมาเริ่มต้นจากศูนย์ ทำให้นักศึกษาจำนวนมากสูญเสียเวลาเปล่าแล้ว สามารถสรุปปัญหาใหญ่ๆในการเรียนการสอนในระดับอุดมศึกษาปัจจุบัน ได้แก่
1. การขาดแคลนบุคลากรทางการศึกษาที่มีความรู้ความชำนาญ เนื่องจากบุคลากรที่เชี่ยวชาญด้านภาษาศาสตร์โดยตรงมีน้อย เพราะมุสลิมไทยที่ไปเรียนตะวันออกกลางส่วนใหญ่ไปเรียนคณะที่เกี่ยวกับศาสนาอิสลามมากกว่า ยิ่งไปกว่านั้นบัณฑิตที่จบมาจากตะวันออกกลางที่มีความสามารถในภาษาอาหรับเป็นอย่างดี ก็ไม่นิยมเป็นครู เพราะเกี่ยวเนื่องกับเงินเดือนทำให้ผู้ที่มีความรู้ความสามารถทางด้านภาษาอาหรับเปลี่ยนทิศในการประกอบอาชีพอื่นมากกว่าที่จะต้องการเป็นครู โดยเฉพาะไปเป็นล่ามตามโรงพยาบาลต่างๆ บางครั้งบางสถาบันอาจจะมีครูพิเศษมาสอนเป็นครั้งคราวไม่ต่อเนื่อง การเรียนการสอนภาษาอาหรับสำหรับนักศึกษาจึงสะดุด เพราะเกิดจากการเปลี่ยนบุคลากร หรือผู้ไม่ชำนาญทางภาษามาแก้ขัดสอนแทนบุคลากรที่ขาดแคลน
2. ตำราการเรียนการสอนในประเทศไทยมีน้อยและไม่หลากหลายรวมทั้งไม่มีความต่อเนื่อง ไม่มีหลักสูตร ขาดคู่มือครูทำให้มาตรฐานการสอนไม่เท่าเทียมกัน แม้ว่าการเรียนภาษาอาหรับในประเทศไทยแพร่หลายเป็นเวลานานในประเทศไทย แต่ตำราภาษาอาหรับในประเทศไทยไม่ค่อยแพร่หลายมากนัก สอดคล้องกับผลการวิจัยของ มะตอเฮ มะลี พบว่า “ปัญหา อุปสรรคการเรียนการสอนภาษาอาหรับในสถาบันอุดมศึกษาในสามจังหวัดชายแดนใต้พบมากที่สุดคือ เจตคติของนักศึกษาต่อวิชาภาษาอาหรับ เนื่องจากรายวิชาดังกล่าวมีไวยากรณ์และความผังคำค่อนข้างยากแก่ผู้เรียนภาษาที่สองหรือภาษาที่สาม ซึ่งสอดคล้องกับผลการวิจัยของ (Maj Al-bakir:1987 ) พบว่า “ปัญหาสำคัญที่พบเจอกับผู้เรียนภาษาอาหรับที่เป็นภาษาที่สอง คือ อิธิพลของภาษาแม่ (ภาษาเดิม) ส่งผลกระทบต่อการเรียนภาษาอาหรับ ซึ่งเกิดปัญหากับการใช้ระดับและระบบเสียงของภาษาอาหรับที่ถูกต้อง” และสอดคล้องกับผลการวิจัยของ(Mohammad Ibrahim:2003)พบว่า “ ความยากลำบากในการเรียนภาษานั้น อาจจะเกิดขึ้นจากความแตกต่างด้านธรรมชาติของภาษาเองและปัญหาที่เกิดขึ้นจากการใช้ระดับเสียงของภาษา, อาทิ ความแตกต่างและความเหมือนระหว่างภาษาทีมีอยู่ในระบบเสียงหรืออยู่ในตัวอักษรภาษาเดิมของผู้เรียน “ และสอดคล้องกับผลการวิจัยของ(อาอีชะห์ แวมามะ :2005) กล่าวว่า” ในจำนวนประโยคของภาษาประกอบด้วยคำ แต่ละคำของภาษาอาหรับยอมมี แหล่งกำเนิดของคำภาษาอาหรับเรียกว่า مصدر( มัซดัร)ซึ่งเป็นตัวแปรและผังคำเพื่อกระจายคำออกเป็นหลายๆรูปแบบ ด้วยเหตุนี้ มัซดัร มีอธิผลต่อประโยคของภาษาอาหรับมากที่สุด“
3. ขาดหลักสูตร และนโยบายในการจัดการเรียนการสอนที่ชัดเจนและดีเพียงพอ โดยที่ทุกระดับชั้นการเรียนเริ่มจากศูนย์ขาดรอยต่อ จึงทำให้เกิดการศูนย์เปล่า เนื่องจากการขาดแคลนบุคลากรจึงมีการหาบุคลากรบ่อยครั้ง ซึ่งทุกครั้งและบุคลากรทุกคนจึงเริ่มต้นตั้งแต่พื้นฐานทำให้การประติดประต่อและระดับพื้นฐานความรู้ของผู้เรียนขาดความต่อเนื่อง ซึ่งปัญหาใหญ่อยู่ที่รอยต่อของการศึกษาภาษาอาหรับของไทยในแต่ละระดับ ที่ไม่มีการเชื่อมโยงระหว่างกัน ซึ่งประเทศอื่นจะไม่มีปัญหาในลักษณะนี้ โดยทุกระดับการเรียนจะเริ่มจากศูนย์หมด ประถมศึกษาก็เริ่มจากศูนย์ พอไปถึง ระดับมัธยมศึกษา ก็เริ่มจากศูนย์อีก พอไปถึงอุดมศึกษาก็เริ่มเรียนกันใหม่จากศูนย์อีก ซึ่งทำให้เกิดความสูญเปล่า ฉะนั้นถ้าจะแก้ปัญหาก็ต้องเชื่อมรอยต่อเหล่านี้เข้ามาหากัน

4. การเรียนการสอนไม่มีมาตรฐาน โดยผู้เรียนที่จบหลักสูตรวิชาเอกหรือโทต่างมหาวิทยาลัยกัน มีความรู้ภาษาอาหรับต่างกันมาก สำหรับหลักสูตรที่ใช้ในระดับอุดมศึกษาแตกต่างจากระดับอื่นๆ โดยมีการให้อำนาจค่อนข้างสูงแก่ผู้สอนในการเลือกใช้ตำรา แบบเรียน และสื่อการสอน ซึ่งหลักเกณฑ์ในการ “ผลิตตำรา” หรือ “เลือกตำรา” เองนี้ มีจุดอ่อนคือ ประสบการณ์และความสามารถของผู้สอนที่แตกต่างกัน และมหาวิทยาลัยไม่มีมาตรการตรวจสอบคุณภาพก่อนทำการสอน ก็เรียกได้ว่าเป็นการศึกษาตามยถากรรมนั่นเอง
นอกจากนี้ ยังพบว่าคนไทยสนใจเรียนภาษาอาหรับเพื่อการปฏิบัติศาสนกิจเท่านั้น และผู้ที่จบจากตะวันออกกลางส่วนใหญ่ก็นิยมไปเป็นล่ามตามโรงพยาบาลมากกว่าไปเป็นครูอาจารย์ หรือทำงานด้านวิชาการภาษาและวรรคดีนั้น มีน้อยลง นับเป็นสัญญาณที่ไม่ดีสำหรับวงการศึกษา และภูมิปัญญาด้านจีนในไทย

5. ขาดแรงจูงใจ และขาดการส่งเสริมในการใช้ภาษาอาหรับนอกชั้นเรียน ด้วยเพราะข้อจำกัดที่ทำให้การเรียนในไทยไม่ประสบความสำเร็จเป็นเพราะการขาดโอกาสในการใช้ภาษาอาหรับอย่างเพียงพอในการสื่อสาร หรือการฟัง การอ่านหนังสือ ชมภาพยนตร์ อ่าน นิตยสารภาษาอาหรับนั้นมีน้อยมาก ขณะที่เวลาเรียนในชั้นเรียนมีน้อยเกินไป ไม่มีกิจกรรมส่งเสริมการใช้ภาษาอาหรับนอกห้องเรียน และแบบเรียนที่ส่วนใหญ่ใช้ตำราหรือหนังสือที่ต้องใช้เวลาในการเรียนนานและต่อเนื่อง แต่ของไทยมีระยะเวลาการสอนน้อย วิชาภาษาอาหรับที่ให้นักศึกษาเลือกเรียนมีอยู่จำกัด ไม่สอดคล้องกับสภาพและความต้องการของนักศึกษาโดยตรง นอกจากนี้เทคนิคการสอนของครูที่ไม่น่าสนใจ และสุดท้ายคือความตั้งใจของผู้เรียนในไทยที่ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนเท่านักศึกษาที่ไปเรียนภาษาในแถบตะวันออกกลาง ซึ่งส่วนใหญ่ต้องการสื่อสารได้และใช้ในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้
6. สื่อ รูปแบบและวิธีการสอนที่ไม่น่าสนใจ ทำให้การเรียนชะงักงันเมื่อไม่เข้าใจก็ทำให้ผู้เรียนเกิดความเบื่อหน่าย สอดคล้องกับผลการวิจัยของ มะตอเฮ มะลี พบว่า “ข้อเสนอแนะคิดเป็นร้อยละมากที่สุด คือ อยากมีการเรียนเน้นการปฏิบัติ เนืองด้วยส่วนใหญ่การจัดการเรียนการสอนเน้นทฤษฎี สอดคล้องกับแนวคิดของ (John Dewey : 1859 ) “ รูปแบบการสอนแบบปฏิบัติการมาประยุกต์เข้

ผลลัพธ์ (อาหรับ) 1:

مشاكل تعليم اللغة العربية في البلاد، تايلند.العوامل الرئيسية للمشكلة في تدريس اللغة العربية، مستوى مؤسسات التعليم العالي في البلد، وتايلند. مستوى التعليم العالي بالمعيار العام هو المرحلة النهائية أن الطلاب للخروج إلى حياتهم المهنية. ويبدو أن كل المشاكل التي حدثت في مستوى فئة سابقة سوف تتدفق الجمع بين التعليم العالي في المركز. بالإضافة إلى المشاكل في المفاصل يجب أن تبدأ من الصفر، مما يجعل العديد من الطلاب تفقد وقت الفعل. ويمكن تلخيص المشاكل الرئيسية في مجال تدريس وتشمل التعلم في التعليم العالي اليوم.1-النقص في الأفراد التعليمية الذين لديهم الخبرة. لأن أفراد متخصصة في علم اللغويات مباشرة لأن هناك القليل من تايلاند حيث يشكل المسلمون أغلبية الشرق الأوسط لدراسة كلية الحقوق الدينية لاماكوا، Islay. وعلاوة على ذلك، يأتي الخريجين في النهاية من الشرق الأوسط القادرين في اللغة العربية، فضلا عن معلم شعبية نظراً لأنها لا تتصل بالمرتبات والمعرفة يمكن تغيير اتجاه اللغة العربية في مهنة أخرى من تريد أن تصبح معلمة. خاصة بتفسير بعض المؤسسات، المستشفيات، في بعض الأحيان قد يكون هناك مدرس خاص لتعليم أحياناً ليست مستمرة. تدريس اللغة العربية والتعلم بالنسبة للطلبة، حتى تتعثر بسبب تغيير الأفراد أو تلك التي لم تشهد تدريس اللغة بدلاً من حل النقص في الموظفين، والتلميع. 2. ตำราการเรียนการสอนในประเทศไทยมีน้อยและไม่หลากหลายรวมทั้งไม่มีความต่อเนื่อง ไม่มีหลักสูตร ขาดคู่มือครูทำให้มาตรฐานการสอนไม่เท่าเทียมกัน แม้ว่าการเรียนภาษาอาหรับในประเทศไทยแพร่หลายเป็นเวลานานในประเทศไทย แต่ตำราภาษาอาหรับในประเทศไทยไม่ค่อยแพร่หลายมากนัก สอดคล้องกับผลการวิจัยของ มะตอเฮ มะลี พบว่า “ปัญหา อุปสรรคการเรียนการสอนภาษาอาหรับในสถาบันอุดมศึกษาในสามจังหวัดชายแดนใต้พบมากที่สุดคือ เจตคติของนักศึกษาต่อวิชาภาษาอาหรับ เนื่องจากรายวิชาดังกล่าวมีไวยากรณ์และความผังคำค่อนข้างยากแก่ผู้เรียนภาษาที่สองหรือภาษาที่สาม ซึ่งสอดคล้องกับผลการวิจัยของ (Maj Al-bakir:1987 ) พบว่า “ปัญหาสำคัญที่พบเจอกับผู้เรียนภาษาอาหรับที่เป็นภาษาที่สอง คือ อิธิพลของภาษาแม่ (ภาษาเดิม) ส่งผลกระทบต่อการเรียนภาษาอาหรับ ซึ่งเกิดปัญหากับการใช้ระดับและระบบเสียงของภาษาอาหรับที่ถูกต้อง” และสอดคล้องกับผลการวิจัยของ(Mohammad Ibrahim:2003)พบว่า “ ความยากลำบากในการเรียนภาษานั้น อาจจะเกิดขึ้นจากความแตกต่างด้านธรรมชาติของภาษาเองและปัญหาที่เกิดขึ้นจากการใช้ระดับเสียงของภาษา, อาทิ ความแตกต่างและความเหมือนระหว่างภาษาทีมีอยู่ในระบบเสียงหรืออยู่ในตัวอักษรภาษาเดิมของผู้เรียน “ และสอดคล้องกับผลการวิจัยของ(อาอีชะห์ แวมามะ :2005) กล่าวว่า” ในจำนวนประโยคของภาษาประกอบด้วยคำ แต่ละคำของภาษาอาหรับยอมมี แหล่งกำเนิดของคำภาษาอาหรับเรียกว่า مصدر( มัซดัร)ซึ่งเป็นตัวแปรและผังคำเพื่อกระจายคำออกเป็นหลายๆรูปแบบ ด้วยเหตุนี้ มัซดัร มีอธิผลต่อประโยคของภาษาอาหรับมากที่สุด“ 3. ขาดหลักสูตร และนโยบายในการจัดการเรียนการสอนที่ชัดเจนและดีเพียงพอ โดยที่ทุกระดับชั้นการเรียนเริ่มจากศูนย์ขาดรอยต่อ จึงทำให้เกิดการศูนย์เปล่า เนื่องจากการขาดแคลนบุคลากรจึงมีการหาบุคลากรบ่อยครั้ง ซึ่งทุกครั้งและบุคลากรทุกคนจึงเริ่มต้นตั้งแต่พื้นฐานทำให้การประติดประต่อและระดับพื้นฐานความรู้ของผู้เรียนขาดความต่อเนื่อง ซึ่งปัญหาใหญ่อยู่ที่รอยต่อของการศึกษาภาษาอาหรับของไทยในแต่ละระดับ ที่ไม่มีการเชื่อมโยงระหว่างกัน ซึ่งประเทศอื่นจะไม่มีปัญหาในลักษณะนี้ โดยทุกระดับการเรียนจะเริ่มจากศูนย์หมด ประถมศึกษาก็เริ่มจากศูนย์ พอไปถึง ระดับมัธยมศึกษา ก็เริ่มจากศูนย์อีก พอไปถึงอุดมศึกษาก็เริ่มเรียนกันใหม่จากศูนย์อีก ซึ่งทำให้เกิดความสูญเปล่า ฉะนั้นถ้าจะแก้ปัญหาก็ต้องเชื่อมรอยต่อเหล่านี้เข้ามาหากัน4-لا يوجد أي تدريس القياسية للطلبة الذين الانتهاء من الحصول على درجة دكتوراه أو الماجستير طبعا هيكل مختلف الجامعات معا. وهناك العديد من مختلف المعارف العربية. تطبيق لدورة دراسية في التعليم العالي مختلفة عن الأخرى مستويات مرتفعة نسبيا، السلطة تدرس في الكتب والكتيبات، والوسائط التعليمية، التي أنتجت "المبادئ التوجيهية" أو "تحديد الكتب المدرسية الكتب المدرسية" نفسها، وهذا. هناك خبرة وقدرة المعلمين المختلفة ونوعية الجامعة تدابير الرصد وقد قبل لا تعليم، فهو المعروف ياثاكراروم من التعليم. ووجدت أيضا أن شعب تايلند مهتمون بتعلم اللغة العربية إلا يسعف إلى وتخرج من منطقة الشرق الأوسط، هو التفسير الأكثر شعبية، ووفقا للمستشفى بدلاً من المعلم أو اللغة الأكاديمية والعمل الفقرة. وهناك تهم أقل كإشارة بأن ليست جيدة لهذه الصناعة في تايلند، الجانب الصيني، والتعليم والحكمة.5. ขาดแรงจูงใจ และขาดการส่งเสริมในการใช้ภาษาอาหรับนอกชั้นเรียน ด้วยเพราะข้อจำกัดที่ทำให้การเรียนในไทยไม่ประสบความสำเร็จเป็นเพราะการขาดโอกาสในการใช้ภาษาอาหรับอย่างเพียงพอในการสื่อสาร หรือการฟัง การอ่านหนังสือ ชมภาพยนตร์ อ่าน นิตยสารภาษาอาหรับนั้นมีน้อยมาก ขณะที่เวลาเรียนในชั้นเรียนมีน้อยเกินไป ไม่มีกิจกรรมส่งเสริมการใช้ภาษาอาหรับนอกห้องเรียน และแบบเรียนที่ส่วนใหญ่ใช้ตำราหรือหนังสือที่ต้องใช้เวลาในการเรียนนานและต่อเนื่อง แต่ของไทยมีระยะเวลาการสอนน้อย วิชาภาษาอาหรับที่ให้นักศึกษาเลือกเรียนมีอยู่จำกัด ไม่สอดคล้องกับสภาพและความต้องการของนักศึกษาโดยตรง นอกจากนี้เทคนิคการสอนของครูที่ไม่น่าสนใจ และสุดท้ายคือความตั้งใจของผู้เรียนในไทยที่ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนเท่านักศึกษาที่ไปเรียนภาษาในแถบตะวันออกกลาง ซึ่งส่วนใหญ่ต้องการสื่อสารได้และใช้ในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้6-وسائل الإعلام صيغ وأساليب التدريس ليست مثيرة للاهتمام. ولا يفهم فئات مبتوري الأطراف عند اتخاذ، يعطي المتعلمين الملل. يتفق مع استنتاجات السيجارة لي هاي ياما ياما العثور على "اقتراحات كنسبة مئوية، هو أهم المطلوبين لتعلم البلاد مع معظم تدريس إدارة الممارسة أكدت نظرية متسقة مع المفهوم (جون ديوي: 1859)" التدريس النموذجي وتطبيق ممارسات التعاقد.