กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเกาะแห่งหน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน ทั้ง...
ความสุข ความเศร้า ความรู้ ความรัก และอื่นๆอีกมากมาย

วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่าเกาะกำลังจะจมน้ำ
ดังนั้นความรู้สึกทั้งหมดจึงได้เตรียมเรือเพื่อจะหนีออกจากเกาะ
มีเพียงความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจจะอยู่บนเกาะจนกระทั่งวินาทีสุดท้าย
เมื่อเกาะเกือบจมแล้วความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ

ความรวยแล่นเรือผ่านมา และตอบว่า
"ไม่ได้หรอก ฉันรับเธอไปไม่ได้เพราะเรือของฉันเต็มไปด้วยทองและเงินแล้ว ฉันไม่มีที่ให้เธอ"

ความรักจึงถามความเห็นแก่ตัวซึ่งผ่านมาพอดี
"ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก คุณน่ะตัวเปียก อาจจะทำให้เรือฉันเปียกไปด้วย"

เมื่อความเศร้าลอยเรือผ่านเข้ามา ความรักจึงขอความช่วยเหลืออีกครั้ง แต่ได้รับคำตอบว่า
"โอ้ความรัก ตอนนี้ฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ"

ความสุขได้ผ่านความรักไปแล้วเหมือนกัน แต่เข้าไม่ได้ยินแม้แต่เสียงร้องเรียกความช่วยเหลือจากความรักเพราะมัวแต่กำลังคุย

ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา "มานี่ความรัก ฉันจะรับคุณไปเอง"
ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมาก จนลืมถามว่าใครคือผู้ใจดีผู้นั้น

เมื่อเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง ก็จากกันไปตามทางของแต่ละคน
ความรักนึกขึ้นมาได้ว่า ลืมถามชื่อผู้ที่ช่วยเหลือเขา

ความรักจึงถามความรู้"ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน"
ความรู้ตอบอย่างภาคภูมิใจในความรอบรู้ของตนเองว่า"เวลา"
ความรักถามต่อว่า "แล้วทำไมเวลาถึงช่วยฉันล่ะ"
ความรู้จึงตอบว่า"ก็มีเพียงเวลาเท่านั้น ที่จะเข้าใจว่า ความรักนั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน"

แต่ว่ามีสิ่งหนึ่งที่เราอาจลืมเลือนไป
ขณะที่ความรักกำลังมองหาคนช่วยออกจากเกาะ
ความรักคงยุ่งอยู่กับการมองหาผู้อื่น จนลืมมองมาที่ความเป็นเพื่อนซึ่งเลือกที่อยู่เคียงข้างความรักตั้งแต่แรกแล้ว
เพราะความเคยชินความรักจึงมองไม่เห็นความสำคัญของความเป็นเพื่อน

ในขณะที่ความรักจากไปพร้อมเวลา
ความเป็นเพื่อนรู้สึกดีใจมากที่ความรักปลอดภัย
และแม้จะต้องห่างกัน แต่ความเป็นเพื่อนกลับรู้สึกเป็นสุข
เพราะความเป็นเพื่อนรู้ดีว่า แม้เกาะนี้จะจมลงไปชั่วนิรันดร์
แต่ความเป็นเพื่อน จะยังเป็นอมตะในใจของความรักตลอดไป
แม้จะไม่ยิ่งใหญ่ แต่จะอยู่เคียงข้างความรักเสมอ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Once upon a time There is one island where all the feelings lived gathered together ... Happy Sad knowledge demands Love and much more. One day there was a sense that the island was going to sink all of the water. Therefore, all provide a sense of the ship in order to escape from the island. There is only love, only decided to stay on the island until the final seconds. When the island nearly drowning, and then love decided to ask for help. Rich sailing past and demands that "Does not exactly. How do I get her to not because my boat filled with gold and silver. I don't have her. " Love ask selfishness which in the past fit. "I help you, you were not driving a boat may make me wet wet. " When the boat was floating over the coming. Love, so ask for help again, but received a response that. "Oh love now I'm sad. I want to be alone. I'm sorry, ". Happiness through love, the same but do not hear, even requesting the help of blurry, but steak because they're discussing. Suddenly the sound up. "this love I will accept you. " Love is a very thankful and glad to finally forget to ask who are the good people. When he came to the Earth to dry, from the individual. Love thought up that you forget to ask who helped him. Love, therefore, knowledge questions, "who want to" help me ". Proud answer in knowledge, knowledge of ourselves that. "time. " Love asked whether "then why is the time to help me finish. " Knowledge that "it's only time will understand the great love? ". But if there is one thing that we might forget to. While love is looking for people to help out the island. Love is probably busy looking for someone else to look at the possibility of late, friends who love selecting the address side by side since the first. Because of the familiar love, so I don't see the importance of friends. While the love from along time. As much as I love friends safe. And despite the distance, but I feel as happy as phueanklap. Because a friend knows that even though this island will sink into eternity. But as a friend of the immortal love, forever. Even if you are not the greatest, but it is always the love side by side.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Once upon a time, long ago,
there is an island where all the feelings lived together. Both ...
happiness, sadness, love and know so much more , one day notice to all the feelings that the island would sink , so all the senses, so be prepared to ship to escape from the island, there is only love. Only the decision to stay on the island until the final seconds when the island was almost sunk, Love decided to ask for help the rich sail past. And said, "I can not. I get her to do it because my boat filled with gold and silver then. I have to give her " I asked selfishness which passed fit "I can not help you. You're in the wet I may wet the ship " When the sad floating through. Love asked for help again. However, he said that "Oh, love. Now I am very sad. I want to be alone. Excuse me, " happiness through love it too. But I did not even hear the cry for help from love, but because I am Suddenly a voice rang out. "Here Comes Love I will receive you to myself, " I was very grateful and delighted. Forgot to ask who is kind to him when he reached dry land. It parting of the way of the people realized that love. Forgot your username asked to help his love asked Knowledge "Who are these people help me " Knowledge answered proudly in their knowledge that the "time " Love asked. "Why then time to help me " knowledge said, "I have only just time. To understand Love how big " But there is one thing we may be forgotten now that I am looking for people to leave the island love still busy looking for others. Until I looked at the friend who chose the side of love from the start because of habit I therefore do not see the importance of camaraderie while gone, along with the camaraderie felt very glad. love, security and even to be apart. But the friend feel happy because a friend knew. Although this island will sink eternally , but a friend. Will also be immortal in the hearts of love forever , although not great. But I'll be there always.