ฉันยังจำก้าวแรกที่เข้ามาในโรงเรียนแ

ฉันยังจำก้าวแรกที่เข้ามาในโรงเรียนแห่งนี้ได้ดี วันนั้นเป็นวันปฐมนิเทศนักเรียนม.1 หรือ เป็นการแนะนำสถานที่ต่างๆ ภายในโรงเรียน ตอนนั้นฉันอยู่ม1/6 ในวันแรกฉันยังไม่รู้จักเพื่อนใหม่ๆในห้อง แต่ก็ยังโชคดีเพราะยังมีเพื่อนที่โรงเรียนเก่า ย้ายเข้ามาพร้อมกันและอยู่ห้องเดียวกัน ทำให้วันนั้นไม่เหงาเท่าไหร่
แล้วก็มาถึงวันแรกของการเรียน ในคาบภาษาอังกฤษฉันได้รู้จักใหม่เพื่อนคนนึง ชื่อว่ากิ๊ก เพราะเลขที่เราอยู่ใกล้กัน หลังจากวันนั้นมา ฉันก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่หลายๆคนในห้อง เพื่อนๆเป็นคนน่ารัก มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือกัน จนวันจบการศึกษาชั้น มัธยมต้น ของพวกเรา พอขึ้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 เพื่อนๆจากชั้น มัธยมต้น ก็ได้มาอยู่ห้องเดียวกันอีก พวกเราเรียนโปรแกรม 2ภาษา สายวิทย์-คณิต ห้อง ม.4/10 ถึงแม้ว่าเราจะเรียน วิทย์-คณิต แต่พวกเรากลับชอบทำกิจกรรมกันมากกว่าการเรียน ทำให้ครูที่ปรึกษาเป็นห่วง แต่พวก้ราก็ไม่เคยทิ้งการเรียน ช่วยกันเรียนช่วยกันทำเท่าที่จะทำได้
ตอนนี้พวกเราใกล้จะจบการศึดษาในระดับมัธมแล้ว แต่พวกเราก็ยังรู้สึกไม่อยากจากกันไปไหน ซึ่งก้เป็นไปไม่ได้ แต่พวกเราก็สัญญากันไว้ว่า เราจะไม่ลืมกัน เเละเป็นเพื่อนกันตลอดไป.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

I still remember the first step in this school as well. That day is a high school student 1 orientation or as recommended places within the school. ตอนนั้นฉัน อยู่ม 1 / 6. On the first day, I still don't know new friends in the room. But it is also lucky because there are old school friends. Moved simultaneously and in the same class. The day is not lonely.Then comes the first day of school. In the period of English I know new friend named gig because the number we are together after that day on, I have a new friend, many in the room. Friends are cute, kind, like to help each other till I graduated, junior high, we the students 4 friends from me. Middle school, all in the same room. We learn 2 program language. The Science - mathematics class. 4 / 10 although we learn science - Mathematics, but we prefer activities rather than learning. The schools concerned. But we never leave the school. To learn to do it as soon as possible.Now we are near the end of ศึด education bachelor level. But we still don't feel like go out. That's impossible, but we promised that we will never forget, and be friends forever.