ปีการศึกษา 2555 “สอง” (บี้ สุกฤษฎิ์

ปีการศึกษา 2555 “สอง” (บี้ สุกฤษฎิ์ วิเศษแก้ว) อดีตนักกีฬามวยปล้ำตกอับต้องผันตัวเองมาเป็นครูยังโรงเรียนแห่งหนึ่งที่กว่าจะไปถึงต้องออกเดินทางตั้งแต่เช้ามืด ขึ้นรถผ่านผืนป่า ลงเรือฝ่าผืนน้ำหลายชั่วโมง โรงเรียนซึ่งตั้งอยู่กลางเขื่อน โอบล้อมด้วยภูเขาและผืนน้ำอันกว้างใหญ่ “โรงเรียนบ้านแก่งวิทยา สาขาเรือนแพ”

โรงเรียนแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้เด็กๆลูกชาวประมงที่ไม่มีโอกาสออกไปนอกเขื่อนได้มีโอกาสเรียนหนังสือ สองต้องสอนเด็กๆสุดแสบที่แม้จะมีเพียง 4 คน แต่ก็ล้วนเรียนกันคนละชั้นกันหมด แถมเขายังต้องสอนเด็กๆทุกวิชาทุกชั้นเรียนด้วยตัวคนเดียว ยิ่งไปกว่านั้นเขายังต้องทนกับสภาพที่ไม่มีทั้งไฟฟ้าน้ำประปา หนำซ้ำต้องผจญกับความเหงาที่ไม่สามารถติดต่อใครได้เพราะที่โรงเรียนนี้ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์

สิ่งเดียวที่พอจะช่วยให้สองคลายเหงาได้คือไดอารี่เล่มหนึ่งที่ถูกลืมทิ้งไว้ของ “แอน” (พลอย เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์) ครูคนเก่าที่เพิ่งย้ายออกไป แอนเขียนตัดพ้อถึงชีวิตของเธอและครูทุกคนที่มาสอนที่นี่ว่านอกจากจะลำบากแล้วยังต้องเลิกกับแฟนทุกราย ถึงขนาดตั้งฉายาให้โรงเรียนนี้ว่า “ถ.ท.ว. ถูกทิ้งวิทยา”

สองอ่านเรื่องของแอนผ่านสมุดเล่มนี้เสมือนเธอเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่เข้าใจหัวอกของเขา จนกลายเป็นความผูกพันผ่านตัวหนังสือที่ยิ่งอ่านเขาก็ยิ่งเฝ้าคิดถึงตัวจริงของเธอ แต่แม้สองจะอยากเจอแอนแค่ไหน เขาก็ไม่รู้ว่าจะไปพบเธอได้อย่างไร…

ปีการศึกษา 2556 โชคชะตานำพาให้แอนกลับมาสอนที่โรงเรียนแห่งนี้อีกครั้ง ทว่าสองกลับไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว แอนพบไดอารี่ที่เธอลืมทิ้งไว้ พอแอนเปิดอ่านก็ต้องแปลกใจเมื่อได้พบกับลายมือของสองที่เขียนต่อจากสิ่งที่เธอเคยเขียนไว้ เขาระบายความรู้สึกในใจตลอดช่วงเวลาที่สอนอยู่ที่นี่ โดยเฉพาะความหวังที่เขาอยากจะพบกับแอนสักครั้ง

แอนไม่รู้ว่าสองจากไปเพราะอะไร ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนหรือแม้กระทั่งว่าเขาเป็นใคร แต่การได้รู้ว่ามีคนอีกคนที่เคยอยู่ในที่แห่งเดียวกับเธอคอยเฝ้าคิดถึงแต่เธอ ความรู้สึกในการกลับมาสอนที่โรงเรียนแห่งนี้อีกครั้งของแอนก็เปลี่ยนไปจากเหมือนถูกทิ้งกลายมาเป็นความคิดถึง

คิดถึงใครสักคนที่แม้แต่เธอเองก็ยังไม่เคยได้พบมาก่อน…

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Academic year 2555. "two", (zombies, ripe ฤษฎิ์ magic glass), an ex-athlete, wrestling underdog must themselves also became a teacher at the school than to have to depart from dawn. Up the car through the forest. Breakout into the water several hours. The school, which is located in the middle of the dam, surrounded by mountains and water, the vast. "School house Whitewater raft branch science."This school was built so that the children do not have a chance to go fishing the ball out of the dam have the opportunity to study books. The two wounded children must be taught, even with only 4 people, but the same layers, each lesson, plus he also taught all subjects in every classroom with children alone. Moreover, he must also endure, with a condition that does not have all the electrical tap water. He must contend with the loneliness that can not contact anybody because this school does not have a phone signal.The only thing that's enough to help loosen the two lonely is a forgotten diary leave of "Ann" (Cher gem man bun yasak) The old teacher who recently moved away App, write to complain to her life and teachers to teach here illegally is difficult, and then also have to break up with a boyfriend, every detail. To the extent that, this school "ramathibodi. Rd., was science."Second, read the story of this virtual diary her friend alone understanding of him. Become binding through the great books to read, he is even more real to her. But even the two apps will want to meet nakhae? He just doesn't know whether to go see her? ...Academic year 2556 destiny brings back app to teach at this school again, but ultimately, songklap does not exist here. NOP she badaiari app. Enough readers be surprised napoet app for the handwriting of two written following on from things she's ever written. He vented a sense in the mind that taught right here, especially in the hope that he would meet the nasak times.App-not knowing that the two because nothing Now he is where or even who they are, but to know someone else that used to be in one place with her, but she watched. Feelings come back to teach at this school again before the app changed from like, was thought to have become. Think of somebody, even her own, still never have encountered before ...